เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 644 ชัยเดชตื่นตระหนก
“ครับ” วริศสายตาเคร่งขรึม “เช่นนั้นเรื่องที่ต้องตามหาอดีตภรรยาของชัยเดชคงต้องเลื่อนออกไปหนึ่งวัน เรื่องนี้ผมไม่อยากให้คนอื่นจัดการ”
“ได้” ภีมพลไม่ใช่คนเรื่องมาก เขาตอบตกลงอย่างรวดเร็ว
ตอนเย็น วริศมาหน้าประตูห้องทำงานรองประธานหลังเลิกงาน เขามองไปที่เบญญา จากนั้นก็เคาะประตูที่เปิดอยู่
ผู้หญิงสองคนเงยหน้ามองเขาพร้อมกัน
เบญญาถาม “เลิกงานแล้วเหรอคะ”
“ใช่ครับ”
เธอหยิบกระเป๋าแล้วลุกขึ้นเดินไปหาเขา เธอกำลังรอเขาเลิกงาน
นุชวรานั่งบนเก้าอี้ของตัวเอง มองดูพวกเขาเดินออกไปด้วยความรู้สึกผิดหวัง ในสายตาของวริศไม่มีเธอเลย เขาไม่แม้แต่จะมองเธอ
ความชอบคือหนามที่ฝังอยู่ในใจ มันเจ็บปวดทุกครั้งที่คิดถึง
ระหว่างทางกลับบ้าน เบญญานั่งเบาะข้างคนขับ เธอหันไปมองเขาและพูดเบาๆ “ช่วงนี้นุชวราดูแปลกๆ”
“เกิดเป็นอะไรเหรอ” วริศถาม “เธอหาเรื่องคุณเหรอ”
“เธอจะหาเรื่องฉันทำไมคะ” เธอถามด้วยความไม่เข้าใจ จากนั้นก็พูดว่า “เธอขอยืมเงินฉันห้าหมื่น น่าจะมีเรื่องด่วน แต่ฉันไม่ได้ถามเหตุผล”
ได้ยินแบบนี้ วริศก็ไม่พูดอะไร ยืมเงินไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร
แค่นุชวราไม่หาเรื่องเธอก็พอ
วริศคิดในใจ นุชวราไม่ใช่ผู้หญิงอย่างญาณี แล้วตัวเองก็ไม่ได้เล่าอะไรให้เบญญาฟัง
ผ่านไปพักหนึ่ง วริศก็พูดว่า “ประธานนภาลัยจะกลับมาวันมะรืน ผมลาหยุดหนึ่งวัน พรุ่งนี้ผมจะพาคุณไปน้ำตกลอซีรา”
เธอหันหน้ามามองเขาด้วยความดีใจ “จริงเหรอคะ”
“เรื่องแบบนี้ยังต้องโกหกด้วยเหรอ” วริศก็ดีใจ
“เราไปกันแค่สองคนเหรอคะ คุณขับรถเองเหรอ” เธออดกังวลไม่ได้ “ถนนบนเขาไกลมาก คุณนั่งนานขนาดนั้นไหล่จะไม่เจ็บเหรอคะ”
“ผมไม่ได้ใช้ไหล่ขับซะหน่อย” วริศอุ่นใจ “แผลผมดีขึ้นมากแล้ว คุณไม่ต้องห่วง ขับรถแปดร้อยกิโลเมตรไม่ใช่ปัญหา”
เบญญาดีใจ “ซื้อผลไม้สดไปให้พวกเธอด้วยดีกว่า พวกเธอน่าจะไม่มีสต๊อกแล้ว”
“อืม พรุ่งนี้เช้าค่อยไปดู”
แสงพระอาทิตย์ตกดินที่สวยงามสาดส่องเมืองทั้งเมือง ลอดผ่านหน้าต่างเข้ามากระทบลงบนตัวพวกเขาสองคน ราวกับตุ๊กตาเทพบุตรเทพธิดา
ตกกลางคืน รถเอสยูวีสีกำหนึ่งขับเข้าไปในลานบ้านชัยเดช
กุมภ์เดินตามชัยเดชลงมาจากรถ เดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นและเดินขึ้นไปห้องหนังสือชั้นบน
คนรับใช้ยกชาเข้ามาจากนั้นก็เดินออกไป ไม่กล้าแม้จะหายใจ
งานศพของคุณนายจัดที่หอประกอบพิธีฌาปนกิจ คนของบ้านนวิยามาตั้งสามครั้ง แต่คุณชัยเดชไม่ยอมเจอ เขาบอกว่าหย่ากันแล้วก็ไม่เกี่ยวข้องกับเขาอีก
ในห้องหนังสือชั้นบน
ชัยเดชยืนอยู่ตรงหน้าต่าง เขาพูดอย่างเย็นชา “ภีมพลกำลังตรวจสอบเรื่องฉับกับดาร์คคิง” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ ราวกับกำลังร้องเรียนอะไรบางอย่าง “เขาสงสัยได้ยังไง”
กุมภ์ก้มหน้าลง “คุณชัยครับ เขาอยากโค่นล้มท่าน แน่นอนว่าเขาต้องทำทุกวิถีทางครับ”
ชัยเดชไม่สบายใจ เพราะภีมพลมีอำนาจ
เขาตื่นตระหนก แต่กลับพยายามทำให้ตัวเองนิ่ง เขาขมวดคิ้ว “ทำลายหลักฐานหมดแล้วใช่ไหม”
“ครับคุณชัย ผมตรวจสอบอีกครั้งแล้ว ท่านไม่ต้องห่วง ทำลายหมดแล้วครับ” กุมภ์ทำงานดี ไม่ใช่แค่มีประสิทธิภาพ แล้วยังโหดเหี้ยมเหมือนชัยเดช
นั่งลงหน้าโต๊ะหนังสือ ชัยเดชจุดบุหรี่หนึ่งม้วน “สงครามธุรกิจเครื่องประดับครั้งนี้เราต้องชนะ หากเราชนะ ถึงแม้เขาอยากจะโค่นล้มฉัน คนอื่นก็จะคิดว่าเขาไม่ยอมรับความจริง จงใจแก้แค้นฉัน”
“ครับ” กุมภ์เห็นด้วย
ผ่านไปพักหนึ่ง ชัยเดชก็พูดกับเขาว่า “นายกลับไปก่อนเถอะ ช่วงนี้ต้องระวังตัวเป็นพิเศษ อยากให้พวกเขาจับจุดอ่อนเราได้”
“ครั้บ”
หลังจากกุมภ์ออกไป ชัยเดชก็โทรหาญาณี
ญาณีเพิ่งกลับมาถึงห้อง เธอมองสายเรียกเข้าด้วยสีหน้าที่เฉยเมยอยู่นาน แต่สุดท้ายเธอก็รับสาย “มีเรื่องอะไรเหรอคะ”
