เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก – บทที่ 693 เธอรีบ

เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 693 เธอรีบ

เช้าวันต่อมา ที่R-Alanกรุ๊ป

ญาณีที่ใส่เสื้อเชิ้ตสีเทาอ่อนและกางเกงสีขาว ท่าทีสูงส่งและมีความมั่นใจ

ทันทีที่มาถึงบริษัทเธอก็เดินไปแผนกออกแบบ

จะแปดโมงแล้ว แต่ที่แผนกกลับมีคนแค่ไม่กี่คน

สีหน้าของญาณีมืดมนลง เธอแอบคิดในใจ: คนพวกนี้มาถึงบริษัทเวลาทำงานพอดีเลยเหรอ มันเกินไปรึเปล่า

บรรยากาศการทำงานเทียบกับทีเอ็ม กรุ๊ปไม่ได้เลย

เธอมาทำงานที่R-Alanกรุ๊ปได้สักพักแล้ว เห็นว่าคนที่นี่ไม่กระตือรือร้นกับงานจริงๆ เคยชินกับอิสระมากเกินไป อย่างกับคนแก่ที่รับเงินบำนาญ มองไม่เห็นความกระฉับกระเฉงของคนวัยหนุ่มสาวเลยแม้แต่น้อย

บรรยากาศแบบนี้ สำหรับคนที่บ้างานอย่างญาณี เธอไม่ชอบที่สุด

รอสิบกว่านาที เธอยกข้อขึ้นมองเวลานับครั้งไม่ถ้วน และเมื่อกำลังจะสาย บรรดานักออกแบบก็หลั่งไหลเข้ามาอย่างกับฝูงผึ้ง

“คุณญาณี”

“อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณญาณี”

ถึงแม้จะไม่ชอบญาณี แต่ก็ต้องแสร้งทำเป็นชอบ เพราะเธอเป็นรองประธาน ดังนั้น ทุกคนจึงต้องทักทายเธอ

ญาณีไม่ได้โมโห เพราะเธอเปลี่ยนแปลงคนพวกนี้ไม่ได้

เมื่อทุกคนมากันครบแล้ว ญาณีก็ลดข้อมือลง ยืนตัวตรงและพูดกับทุกคนว่า “ถ้าใครสามารถส่งต้นฉบับภายในยี่สิบสี่ชั่วโมง ฉันจะให้รางวัลห้าแสน!”

เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นและชัดเจนทุกคำ ทุกคนเงียบทันที!!

ทุกคนมองเธอด้วยสายตาที่ตกใจ!

“ไม่ต้องห่วง ทุกคนได้ยินหมดแล้ว” เธอพูดอีกครั้ง “ฉันเป็นคนรักษาคำพูด ห้าแสนก็คือห้าแสน ฉันไม่ได้ต้องการอะไรมาก พวกเธอทำงานให้เต็มที่ก็พอ ฉันรู้ผลงานของพวกเธอดี ใครโกงฉันจะไล่ออก ฉันไม่ใช่คนโง่”

พูดจบ เธอก็หันหลังเดินออกไป ไม่อยากฟังอะไรไร้สาระแม้แต่คำเดียว

จนกระทั่งเสียงฝีเท้านั้นหายไป ทุกคนในแผนกออกแบบยังไม่ได้สติกลับมา แต่ละคนอย่างกับถูกสะกดจิต

“…ฉันไม่ได้ฟังผิดไปใช่ไหม”

“ห้าแสน? เธอบ้าไปแล้วเหรอ?” มีคนตกใจ “เรามีคนเยอะขนาดนี้ เธอจะไม่ล้มละลายเหรอ”

“เธอไม่ได้บ้า” มีคนใจเย็น “เธอรีบ เธอมาที่นี่เพื่อแก้แค้น พวกเธอลืมไปแล้วเหรอ”

“ใช่ ทีเอ็ม กรุ๊ปจะเปิดตัวแล้ว เธอจะไม่รีบได้ยังไง โครงร่างของเรายังไม่มีเลย”

มีคนบ่น “น่ารำคาญจริงๆ พอเธอมาเราก็ต้องทำคอลเลคชั่นรักแท้อะไรพวกนี้ เมื่อก่อนไตรมาสเดียวเรายังออกแบบสินค้าแค่สามสี่ชิ้น”

“พวกเธอออกแบบไปถึงไหนแล้ว” มีคนมองไปรอบๆ “ออกแบบได้กี่ชิ้นแล้ว”

“ฉันได้สามชิ้นแล้ว”

“ฉันก็ได้มีสามชิ้น”

“ฉันได้สองชิ้น แต่ต่างหูและสร้อยคอมีแรงบันดาลใจแล้ว คิดว่าจะวาดโครงร่างวันนี้”

“ดังนั้น เงินนี้ต้องเป็นของเรา สี่ชิ้นไม่มีปัญหาใช่ไหม”

“ทำโอทีก็ได้ แต่ไม่รู้ว่าเธอพูดจริงไหม”

“พูดจริง! ต้องพูดจริง! ทุกคนได้ยินหมดแล้ว คิดว่าเราโง่อย่างนั้นเหรอ”

“แต่นี่มันเป็นหน้าที่ของพวกเราอยู่แล้ว” มีคนขี้ขลาด

“ใครบอกให้เธอพูดแบบนั้นล่ะ ถ้าเธอทำตามที่พูดไม่ได้ ต่อไปจะตั้งตัวในบริษัทได้ยังไง”

“รีบหน่อย เริ่มทำงาน!! สวัสดิการแบบนี้ไม่ได้มีบ่อยๆ”

ในห้องทำงานของแผนกออกแบบ ทุกคนเริ่มก้มหน้าก้มตาทำงานของตัวเอง

เช้ามืด ที่อาคารทีเอ็ม กรุ๊ป

เมื่อคืนวริศนอนไม่หลับ ทำยังไงก็นอนไม่หลับ ดื่มเหล้าไปนิดหน่อยถึงได้นอนพักไปแป๊บหนึ่ง

เมื่อเขาเดินผ่านห้องทำงานรองประธาน เขาแอบมองเข้าไปข้างใน เบญญาที่ใส่ชุดกระโปรงสีเหลืองนั่งอยู่ที่ของตัวเอง เธอกำลังพิมพ์งาน

มองเธอจากไกลๆ วริศก็รู้สึกสบายใจ เขาอดไม่ได้ที่จะยิ้มมุมปากอย่างแผ่วเบา

เมื่อเดินเข้าไปในห้องทำงานท่านประธาน เขาก็เห็นนมกล้วยและเค้กถั่วแดงวางอยู่บนโต๊ะ เขายิ้มหน้าบาน

นี่คืออาหารเช้าที่เบญญาแอบเอามาให้เขาใช่ไหม?