เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 708 ญาณีดูถูก
วางโทรศัพท์ลง จากนั้นก็ขับรถไปรอยัล NO.1
ตึกสูงของรอยัล NO.1 แสงไฟของตัวตึกสว่างไสวงดงาม เมืองไนร์ก้ายามค่ำคืนเต็มไปด้วยแสงสี และรอยัล NO.1ก็คือสถานที่เที่ยวยามค่ำคืนที่หรูหราที่สุดในเมืองไนร์ก้า
บรรดาคุณชายที่เข้าออกที่นี่ดื่มเหล้าขวดละเป็นแสน คนที่มาใช้จ่ายที่นี่ได้คือคนที่มีฐานะ
นักออกแบบบ้านนอกของR-Alanอยู่กับญาณีถึงได้เห็นโลกแบบนี้
ใช่ พวกเขาไม่ได้อยู่กับชัยเดช แต่อยู่กับญาณี
เพราะชัยเดชวางแผนคืนนี้เพื่อญาณี เขาไม่ได้อยากมาดื่มไวน์
รอยัล NO.1 ในห้องโถงที่หรูหรา บรรดานักออกแบบมาถึงแล้ว พวกเขาหยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายทุกอย่างที่เห็นอย่างกับคนไม่เคยเห็นอะไรมาก่อน แล้วยังมีคนเปิดฟิลเตอร์เซลฟี่
ทำให้บรรดาคุณชายและไฮโซดังที่มาที่นี่มองพวกเธออย่างกับมองตัวตลก
เมื่อญาณีเดินเข้ามา เห็นพวกเธอเป็นแบบนี้ เธอก็รู้สึกเอือมระอา
ชัยเดชช่างลงทุนจริงๆ ยอมลงทุนขนาดนี้ ค่าใช้จ่ายคืนนี้หลายล้านแน่นอน
อาหารค่ำ ความบันเทิงหลังอาหาร ฉากที่ยิ่งใหญ่เกินความคาดหมายของญาณี
ญาณีอยู่ท่ามกลางผู้คน มีแค่เธอที่ดูมีออร่า บนใบหน้ามีความเย็นชาและเย่อหยิ่ง ถึงแม้จะดูถูกพวกเขา แต่เธอก็ยิ้มอย่างมีมารยาท
เพราะคอลเลคชั่นรักแท้ยังไม่เสร็จ ตอนขายสินค้ายังต้องให้พวกเขาใช้แนวคิดการออกแบบของตัวเองดึงดูดลูกค้า
ชัยเดชจัดการทุกอย่างเสร็จแล้วเดินออกมา ไม่มีท่าทีของท่านประธานเลยแม้แต่น้อย เขาใกล้ชิดกับทุกคน มีคนบอกว่าอยากถ่ายรูปกับเขา เขาก็ให้ความร่วมมือ แล้วยังทำท่าสองนิ้ว
ญาณีมองดูภาพพวกนั้นเงียบๆ ในใจของเธอมีแต่ภีมพล และเธอก็คิดถึงเขา
ยังจำได้ว่าครั้งก่อนที่มารอยัล NO.1 เธอก็มากับภีมพล
ทุกคนมีความสุขกับอาหารเย็น มีแค่ญาณีที่ดื่มไวน์ไปสองแก้ว มองดูพวกเธอที่มีท่าทีเหมือนบ้านนอกเข้ากรุง และคิดว่าชีวิตของพวกเธอก็คงเป็นแบบนี้
ถึงแม้ชัยเดชจะนั่งข้างพวกเธอ แต่เขาก็สังเกตญาณีที่นั่งอยู่ตรงมุมห้องตลอด
ในห้องส่วนตัวขนาดใหญ่ที่มีแสงไฟนีออน มีคนกําลังร้องเพลง มีคนกําลังเล่นเกม
คืนนี้เธอดูเย็นชา ใบหน้าและสายตาเต็มไปด้วยความดูถูก
ชัยเดชถือแก้วไวน์เดินมานั่งข้างเธอ “คิดอะไรอยู่ ท่าทางไม่ค่อยมีความสุข”
ญาณีเห็นทุกคนมีมีชีวิตชีวา เธอก็ยิ้มมุมปาก “ถ้าตอนทำงานมีชีวิตชีวาแบบนี้ บริษัทของพวกคุณคงแซงหน้าทีเอ็ม กรุ๊ปไปไกลแล้ว”
ได้ยินแบบนี้ ชัยเดชก็ไม่พอใจ เพราะเขาเป็นผู้บริหารของบริษัท พูดแบบนี้เท่ากับกำลังตบหน้าเขา
“ฉันคิดว่าพวกเขายังไม่โต ไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไร” สายตาของญาณีเต็มไปด้วยความดูถูก “เมื่อคนๆหนึ่งไม่มีเป้าหมาย เขาอาจจะเป็นแบบนี้ไปตลอดชีวิต เหมือนทฤษฎีกบต้ม”
“แล้วคุณคิดว่าเป้าหมายควรเป็นอะไร” ชัยเดชฟังความหมายนัยของประโยคนี้ออก เขาขมวดคิ้วแล้วถามว่า “ออกไปจากR-Alanอย่างนั้นเหรอ?”
“ไม่ต้องกังวลค่ะ พวกเขาไม่มีทางไปไหน” ญาณียิ้ม เธอกล้าพูด “อยู่ในสภาพแวดล้อมที่สะดวกสบายนานแล้ว ถ้าออกไปคงปรับตัวไม่ได้ และคงจะถูกคัดออกอย่างรวดเร็ว”
ชัยเดชไม่โกรธ เขายื่นแก้วไวน์ให้เธอ “คุณก็เลยอยากไป เพราะไม่ชอบสภาพแวดล้อมของเราอย่างนั้นเหรอ”
เธอไม่ตอบ แล้วก็ไม่ยื่นมือออกไปรับแก้วไวน์
“ทำไมล่ะ คืนนี้ไม่คิดจะดื่มกับผมหน่อยเหรอ” ชัยเดชถอนหายใจ เขาพูดอย่างผิดหวัง “อย่างน้อยก็เคยร่วมมือกัน ตอนนี้คุณก็ยังไม่ออกไปไหนสักหน่อย”
“ฉันดื่มไปสองแก้วแล้ว” เธอยังพูดอย่างเย็นชา “ไม่อยากดื่มแล้ว”
“วอดก้าชั้นดี นำเข้าจากฝรั่งเศส ราคา… คุณอาจจะไม่ซื้อ” ชัยเดชยกแก้วขึ้นอย่างใจเย็น เขาเกลี้ยกล่อม “ในเมื่อมาแล้วก็ลองชิมดู หรือมันจะทำให้คุณนึกถึงเรื่องเสียใจในอดีตอย่างนั้นเหรอ”
