เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 711 เขาจะช่วยชีวิตเธอไหม?
อาจจะเพราะฟื้นคืนสติได้สองสามวินาที สติสัมปชัญญะเธอไม่สามารถเอาชนะปีศาจร้ายในร่างกายเธอได้ เธอคิดจะหนี
ฉะนั้นจึงยกเท้าก้าวเดินไปตามทางเดิน เธอยันกำแพงไว้ไม่กล้าหันศีรษะกลับไป
ปากก็ด่าทอชัยเดช “ไม่คิดว่าจะลงมือในโรงแรม ฉันจะฆ่าแก”
ภีมพลเห็นเธอเดินโซเซ สถานการณ์แปลกมาก แถมอยู่ที่นี่คนเดียว นึกถึงเคยเป็นเพื่อนร่วมงานกัน จึงเดินไปข้างหน้าขณะที่สองมือล้วงกระเป๋า
ภีมพลเพิ่งผ่านประตูบานนั้นไป ประตูห้องเปิดออกอีกครั้ง ชัยเดชเพิ่งก้าวออกไปก็เห็นแผ่นหลังที่มีออร่าเย็นยะเยือก
เขาขมวดคิ้ว ภีมพล?!
รีบถอยหนึ่งก้าวกลับห้องส่วนตัวเหมือนโดนไฟช็อต หลังจากใจเย็นลงสองสามวินาทีก็ชะโงกศีรษะออกไปอีกครั้งอย่างระมัดระวัง
ภีมพลมาได้ยังไง? นี่คือสิ่งที่ชัยเดชคาดไม่ถึง
บนทางเดินที่มีการแกะสลักนูนเต็มผนัง ตลบอบอวลไปด้วยกลิ่นหอม
ญาณีหยุดฝีเท้าอีกครั้ง เธอหันไปพิงกำแพงอย่างยากลำบาก หลุบตาลงขณะนวดขมับ
ทันใดนั้นก็ชะงักเล็กน้อย เห็นรองเท้าหนัง Gucci สะท้อนเข้ามาในม่านตา นี่คือแบรนด์ที่ภีมพลชอบ ร่างเขาโผล่ขึ้นในสมองเธออีกครั้ง
คืนนี้มาเพราะอยากเจอเขา เฮอะๆ ……เกิดภาพลวงตาจริงๆ สินะ
“เธอโดนวางยาเหรอ?” แวบเดียวภีมพลก็มองออกเลย
เสียงทุ้มน่าดึงดูดอันคุ้นเคย ตรงเข้าไปในหูเธอเหมือนไฟช็อต ญาณียกสายตาขึ้นทันใด สบตาภีมพลโดยตรง
จ้องมองเขาแบบนี้ ญาณีทั้งดีใจทั้งหดหู่ใจ เธอสงสัยว่านี่คือความฝัน “ภีมพล?”
“ฉันเอง” สีหน้าชายหนุ่มสงบนิ่ง
รอยยิ้มบนหน้าหญิงสาวหุบทีละนิด เธอทำตัวไม่ถูก และน้อยใจมากด้วย ในใจเต็มไปด้วยความขัดแย้ง
ภีมพลถามเธอ “ใครเป็นคนทำ?” ขณะที่สายตามองไปรอบๆ ชัยเดชก็รีบหดศีรษะกลับมา ไม่ถูกเขาเห็นเข้า
แต่ในใจภีมพลเดาได้ นอกจากชัยเดชแล้ว จะมีใครอีก?
คำพูดไม่กี่คำทำให้ญาณีประทับใจมาก ปลายจมูกเธอแสบร้อน ใจก็คิดว่าเขายังเป็นห่วงเธอใช่ไหม?
เห็นแค่ภีมพลหยิบโทรศัพท์ออกมา กำลังโทรออก
ญาณีผลักเขาออก “คุณทำอะไร?!” เรื่องแบบนี้ จะให้ทุกคนรู้กันหมดเหรอ?
“ตอนนี้เธอตกอยู่ในอันตราย ฉันจะให้คนไปส่งเธอที่โรงพยาบาล” ยังคงตอบกลับอย่างสงบ มองไม่ออกถึงความร้อนใจเลยสักนิด
นี่ทำให้ในใจเธอหนักอึ้งมาก “คุณไม่ต้องยุ่ง!”
ทำไมต้องหาคนด้วย?
เขาไปส่งเธอไม่ได้เหรอ?
ถ้าเขามีใจจริงๆ! เขาไม่ได้เป็นห่วงเธอ!!
ภีมพลถือโทรศัพท์ ขณะเผชิญสายตาอาฆาตแค้นของเธอ “แน่ใจนะว่าไม่ให้ฉันยุ่ง?”
“คุณไปซะ! ฉันไม่อยากเจอคุณ!” ญาณีเกลียดเขาสุดใจโดยทันที “ตั้งใจมาซ้ำเติมฉันล่ะสิ? รู้ว่าชัยเดชจะลงมือกับฉัน? ตั้งใจมาหัวเราะเยาะ?”
“แล้วแต่เธอจะคิด” ภีมพลถือโทรศัพท์มือถือ แล้วถามอย่างใจเย็น “จะให้ฉันโทรไหม?”
ญาณีแค่คิดว่า ถ้าไม่ใช่เพราะเขา ตัวเองก็คงไม่เกี่ยวข้องกับชัยเดช
ฉะนั้นเธอจึงเกลียดภีมพลที่สุด!
รู้ว่าเหล้ามีปัญหา เธอจึงออกมา……
“เธอตกอยู่ในอันตรายนะ” ภีมพลเตือนเธอ “เธอต้องรีบไปโรงพยาบาล”
“ถ้าคุณไปส่งไม่ได้ คุณให้คนอื่นไปส่งเหรอ? คุณแน่ใจเหรอว่าฉันจะไปถึงโรงพยาบาลอย่างปลอดภัย?” ผู้ชายเป็นคนยังไง ญาณีรู้ดี “ภีมพล ฉันรู้ดีว่าเหล้ามีปัญหา”
“แล้วเธอดื่มทำไม?” เขาถาม
“ฉันดื่มลงไปแล้วถึงได้รู้” ญาณีพิงกำแพง แววตาเริ่มเลือนราง “ฉันไม่อยากขึ้นรถคนอื่น ฉันอยากไปกับคุณ!”
ภีมพลผู้เชี่ยวชาญที่ทำงานอย่างอิสระในแวดวงธุรกิจมาหลายปี ดวงตาดำสนิทเยือกเย็นจ้องใบหน้าหญิงสาวที่แดงก่ำ “เป็นไปไม่ได้”
เห็นแค่เขาเก็บโทรศัพท์ หันหลังก้าวเท้าออกไป
“……” มองไปที่แผ่นหลังนั้น หัวใจญาณีก็แตกสลาย
มาถึงขนาดนี้แล้ว เขาไปจริงๆ เหรอเนี่ย?
ชัยเดชที่พิงประตูแอบมองฉากนี้รู้สึกเหลือเชื่อ ภีมพลไม่ยุ่งแล้ว?
ผ่านไปสักพักหนึ่ง มั่นใจแล้วว่าภีมพลไม่กลับมา ชัยเดชจึงเดินออกไปข้างนอก เดินไปหาหญิงสาวที่พิงกำแพงร้อนระอุไปทั่วทั้งร่าง
