เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 729 ไม่ต้องรีบร้อนปฏิเสธ
ในเวลานี้ ญาณีกำลังนั่งในร้านอาหารแห่งหนึ่ง เธอกำลังรอชัยเดชอยู่
ได้รับสายที่นุชวราซักถาม เธอค่อนข้างโกรธ ไม่ชอบนิสัยลังเล มีแค่การขุดรากถอนโคนพวกคนอื่นเท่านั้น ถึงจะได้รับความสุข
และได้รับสายจากเด็กน้อย หัวสมองเธอระเบิดตู้มออกมา แสดงว่าเมื่อครู่นี้ที่นุชวราโทรมาโดนเขาแอบฟังแล้ว
กำโทรศัพท์แน่น ญาณีเกลียดชังนุชวราทันใด “ทนไม่ไหวแล้ว ทำอะไรหงุดหงิดไปหมด! ไม่เข้าใจเลยว่ารอบตัวเกิดอะไรขึ้น!”
เจอเพื่อนร่วมทีมกากจริงๆ!
ภีมพลรู้แล้ว……ในใจญาณีกังวลไม่สบายใจ ยากที่จะจินตนาการสิ่งที่กำลังรอตนอยู่
ขณะที่ในใจเธอลนลานกลัดกลุ้ม หน้าประตูก็มีร่างชายวัยกลางคนปรากฏขึ้น
ชัยเดชเข้าประตูมาก็เห็นเธอทันที มุมปากยกยิ้มเบาๆ แล้วก้าวเดินมาหาเธอ
สบสายตาชายคนนั้น ญาณีก็เก็บความคิดอย่างรวดเร็ว
เห็นใบหน้าชราวัยนี้ เธออดไม่ได้ที่จะนึกถึงค่ำคืนเหมือนฝันร้าย……เหลือเพียงความสะอิดสะเอียนที่มีต่อเขา!
แต่เธอต้องอดทน
“สั่งอาหารก่อนสิ” ชัยเดชนั่งฝั่งตรงข้ามเธอ กวักมือเรียกบริกร จากนั้นก็ยิ้มขณะมองเธอ “คุณญาณีวันนี้อยากกินอะไร? ฉันเลี้ยงเอง”
มุมปากเขามีรอยยิ้ม ท่าทางอารมณ์ดีมาก
“แล้วแต่ค่ะ”
เขาไม่มีอารมณ์ทานอาหารกับเขา ชัยเดชรู้ดี แต่เขาไม่เสียใจสักนิด แถมยังยิ้มกว้างขึ้นอีก พูดกับบริกร——
“งั้นก็ตามใจ อยู่กับคนที่ชอบ กินอะไรก็อร่อยทั้งนั้นแหละ นายดูแล้วช่วยสั่งหน่อย เอาจำนวนสำหรับสองคน ไม่ต้องเยอะเกิน”
“ได้ครับ คุณผู้ชาย” บริกรเจอคนที่เรียบง่ายสบายๆ แบบนี้เป็นครั้งแรก
บริกรหันตัวเดินออกไป สายตาชัยเดชมองร่างญาณี “เห็นชัดเลยว่านอนหลับไม่สนิททั้งคืน ใต้ตาลึกขนาดนี้”
เขานึกถึงเรื่องเมื่อคืนเช่นกัน
แววตาญาณีเรียบเฉย “พฤติกรรมนายมันผิดกฎหมาย ฉันฟ้องรองนายได้ทั้งหมด”
“หืม?” ชัยเดชทำท่าไม่แยแส “แล้วทำไมเธอไม่ฟ้องล่ะ? แต่กลับนัดฉันมากินข้าวที่นี่”
“มาคุยข้อตกลง” เธอขี้เกียจคุยเรื่องไร้สาระกับเขา “เรื่องเมื่อคืนฉันจะแล้วๆ กันไป แต่ต่อไปนายห้ามทำอะไรกับฉันอีก ฉันจะไม่มีความสัมพันธ์กับนายนอกจากเรื่องงาน”
“อย่าเพิ่งโยนทิ้งขนาดนั้น” ชัยเดชรินชายื่นให้เธอหนึ่งแก้ว “พูดข้อเรียกร้องของเธอมาก่อน”
“มีผู้หญิงคนหนึ่งชื่อทิพานัน ช่วงนี้เธอมาสร้างปัญหากับฉัน” น้ำเสียงญาณีสบายๆ แต่พูดสิ่งที่โหดเหี้ยมที่สุด “ฉันอยากให้เธอตาย”
สำหรับคำพูดนี้ ชัยเดชไม่ประหลาดใจเลย ราวกับอยู่ในความคาดการณ์ของเขา
มุมปากเขายังคงยิ้มเรียบเฉย ราวกับหัวข้อเรื่องในวันนี้สบายๆ ไม่ตึงเครียด
“เธออยากยืมมือฉันฆ่าใครสักคน?” ชายคนนั้นเตือนเธอ “แต่ฉันนอนกับเธอแค่ครั้งเดียว ข้อตกลงแบบนี้ใครได้กำไร?”
พอแบ่งออกตามนี้ ญาณีรู้ว่ามันเป็นข้อตกลงที่ไม่เสมอภาค
ฆ่าคนจะโดนโทษประหารชีวิต
“โทษสำหรับอาชญากรรมมากสุดติดคุกสิบปี น้อยสุดก็สามปี” ชัยเดชพูดโดยไม่แคร์เลยสักนิด “ด้วยภูมิหลังของฉัน ฉันจะบอกเธอตามตรง จะตัดสินโทษสำเร็จไหมนั่นแหละปัญหา”
เขากำลังเตือนญาณี ว่าตัวเองเป็นคนที่มีอาชญากรรมติดตัวมากมายแต่ลอยนวล
เธอทำได้แค่ประนีประนอม
“ช่วยเธอฆ่าคนได้” ชัยเดชพูดตรงไปตรงมา “แต่ข้อเสนอคือเธอต้องเป็นผู้หญิงของฉัน”
หญิงสาวตกตะลึง สบตาเขาอย่างครุ่นคิด คิ้วสวยขมวด สีหน้าหนักอึ้งเล็กน้อย
“ไม่ต้องรีบปฏิเสธ ไหนๆ เราก็กำลังเจรจากัน” เขาดื่มชา แล้วเตือนด้วยเจตนาที่ดี “งั้นก็ให้เวลาเธอใจเย็นแล้วไปคิด”
งั้นเธอยังต้องคิดเหรอ?
ไม่ได้การ ญาณีต้องการกำจัดทิพานัน ไม่อย่างนั้นผู้ที่จะเข้าคุกถูกตัดสินประหารชีวิตก็คือตัวเธอ
“ไม่ต้องคิด ฉันตกลงกับนาย!” เมื่อญาณีพูดโพล่ง วิญญาณเธอก็ออกจากร่าง ไม่ใช่ร่างเธออีกต่อไป
