เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 808 เด็กน้อยที่กังวลแทนเบญญา
เบญญาได้สติลับมา เธอถาม “พี่ชายหนูล่ะ เขากลับมารึยัง”
“พี่เลือกชุดราตรีมาเปลี่ยนก่อน หนูแต่งตัวให้พี่เอง!” ญาดาไม่ได้ตอบคำถามเธอ เธอพูดอย่างตรงไปตรงมา “จารวียังใส่ชุดราตรีเลย แฟนตัวจริงอย่างพี่จะใส่ชุดเดรสธรรมดาแบบนี้ได้ยังไง”
เธอกังวลแทนเบญญา มองพี่สะใภ้ตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาที่ผิดหวัง
“ไม่เปลี่ยนดีกว่า ฉันคิดว่าแบบนี้ดีแล้ว” เบญญาก้มหน้ามองตัวเอง เธอไม่อยากทรมานตัวเอง “หนูบอกฉันมาเถอะว่าพี่ชายหนูอยู่ไหน?”
“เปลี่ยนชุดก่อนแล้วหนูจะบอก”
ญาดาหันไปขวางหน้าประตู เธอยืนกอดอกและยกคางขึ้น “แต่งตัวสู้จารวีไม่ได้ พี่ก็อย่าออกไปจากห้องนี้!” เธอพูดด้วยน้ำเสียงเผด็จการ
เบญญาปวดหัว
เด็กน้อยคนนี้ ยุ่งจริงๆ
แล้วยังทำให้โกรธไม่ได้
และแล้ว เบญญาจึงหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาวริศ
“ฮ่าๆ พี่วริศปิดเครื่อง” แต่กลับได้ยินเสียงที่พอใจของญาดา
พูดจบ ปลายสายก็มีเสียงปิดเครื่องจริงๆ ดังนั้นวริศอยู่ไหน ญาดาต้องรู้แน่ๆ
บ้านหลังใหญ่ขนาดนี้ ในฐานะแขกอย่างเบญญา เธอคงจะค้นดูทีละห้องไม่ได้
ช่วยไม่ได้ เธอจึงต้องเก็บโทรศัพท์
มองดูเด็กผู้หญิงที่อายุพอๆตัวเองตรงหน้า เธอถาม “ถ้าฉันเปลี่ยนชุด หนูจะพาฉันไปหาวริศใช่ไหม?”
“อืม!” ญาดาพยักหน้า
เบญญาครุ่นคิด เธอมองไปรอบๆ ห้องแต่งตัวขนาดใหญ่สองร้อยตารางเมตร บนไม้แขวนเสื้อที่เรียงกันเป็นแถวเต็มไปด้วยชุดราตรีที่จัดหมวดหมู่ไว้แล้ว
มีคำสองคำที่ลอยอยู่ในอากาศ——หรูหรา!
“ทั้งหมดนี้… เป็นของหนูเหรอ” เบญญาตกใจ
ญาดายิ้มแล้วมองเธอ “อืม ดังนั้นพี่เลือกได้ตามใจชอบ หนูมีรูปเมคอัพที่เข้ากับชุดให้พี่ดู”
เธอนึกอะไรขึ้นมาได้ “หรือพี่จะดูรูปก่อนแล้วค่อยเลือกชุด แบบนี้คงเร็วกว่า!” และแล้ว เธอจึงหยิบรีโมทขึ้นมากด
ลิ้นชักเปิดออกโดยอัตโนมัติ
ญาดาหยิบอัลบั้มภาพหนาๆสองเล่มออกมาวางบนโต๊ะ “พี่สะใภ้! พี่มาเลือกดูเอง!”
พี่สะใภ้?
เบญญาเพิ่งจะได้ยินคำเรียกนี้ เด็กคนนี้เรียกเธอแบบนี้ทั้งทาง
“ญาดา เรียกฉันว่าเบญญาเถอะ อย่าเรียกพี่สะใภ้เลย”
“ไม่เรียกพี่สะใภ้แล้วจะประกาศตำแหน่งได้ยังไง” เธอยิ้มและพูดว่า “จารวีอยากให้หนูเรียกเธอว่าพี่สะใภ้ แต่หนูไม่เรียก!”
เบญญานั่งลงบนโซฟา และเปิดดูอัลบั้ม
ถึงแม้เธอจะไม่ค่อยสนใจเรื่องชุดราตรี ที่บ้านก็ไม่เคยมี แต่อย่างน้อยเธอก็เป็นถึงลูกสาวนายกฯ เธอเคยเห็นอะไรมาเยอะ
ดังนั้นเมื่อเปิดดูรูป เธอจึงไม่ได้ตื่นเต้นอะไร
ผ่านไปสองสามนาที เบญญาก็ชี้ไปที่ชุดกระโปรงยาวสีสันสดใสสไตล์โบฮีเมียน “หนูคิดว่าชุดนี้ดีไหม?”
เธอไม่อยากแต่งตัวเยอะเกินไป เพราะมันเป็นงานวันเกิดของคุณตา
“หะ?” ญาดาดูรูป แล้วหันมามองหน้าเบญญา จากนั้นก็ครุ่นคิดพักหนึ่ง “ได้! ใส่สูทแขนสั้นข้างนอกตัวหนึ่ง แล้วก็ใส่สร้อยคอคริสทัลสีฟ้า”
“ได้”
เพื่อประหยัดเวลา พวกเธอสองคนเข้ากันได้ดี
เมื่อญาดาตบมือ ก็มีเสียงฝีเท้าดังมาจากประตู
เบญญาหันไปมอง ก็เห็นคนรับใช้ผู้หญิงสี่คนเดินเข้ามา “สวัสดีค่ะคุณหนู สวัสดีค่ะคุณเบญญา”
“เอากระโปรงตัวนี้ออกมา หารองเท้าที่เข้ากับชุด รีดสูทแขนสั้นให้เรียบร้อย เอาเครื่องประดับออกมาด้วย เอ่อใช่ แล้วยังมีกล่องเครื่องสำอางของฉันด้วย”
“ค่ะคุณหนู!”
เบญญาตกใจกับท่าทีของเธอ ราวกับดาราออกงาน ยิ่งใหญ่ขนาดนี้
“พี่สะใภ้! สรุปคือ พี่ต้องสวยกว่าจารวี” ญาดาย้ำอีกครั้ง “ตอนบ่ายจะนักข่าวมามากมาย พี่ต้องอย่าให้จารวีแย่งซีน”
เบญญาคิดในใจ คุณหนูใหญ่ตระกูลเดชอุปคนนี้แค้นอะไรจารวีรึเปล่า?
“พี่สะใภ้ พี่หัวเราะอะไร” เธองง
เบญญาพูดกับเธอ “แย่งพี่ชายหนูมาก็พอ ปล่อยให้จารวีแย่งซีนไปเถอะ เราไม่ขาดทุน”
