มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง บทที่ 200 ตระกูลล่าย
“พี่เจียง ไอ้เศษสวะนั่นไปที่สนามมวยใต้ดินของท่านเซียวมา”
ลูกน้องคนหนึ่งเดินเข้ามา แล้วพูดกับเจียงหง
มุมปากของเจียงหงมีความเย้ยหยันเล็กน้อย
หลังจากการสืบมาหลายวัน เขาพบว่า ถึงแม้ว่ามู่เซิ่งจะเป็นคนไม่เอาถ่าน วันๆซักผ้าทำกับข้าว แต่ไม่เหมือนกับข่าวลือด้านนอกเลย อย่างน้อย เขาก็ค่อนข้างมีเงิน ช่วงนี้เขามักจะไปที่สนามมวยใต้ดินของท่านเซียวบ่อยๆ
ในสายตาของเจียงหง เขามองมู่เซิ่งจ่ายเงินเพื่อเข้าไปรับชมการชกมวย เนื่องจากมู่เซิ่งวันๆถูกคนอื่นก่นด่าสารพัดว่าเป็นคนไม่เอาถ่าน การไปที่สนามมวยเพื่อระบายอารมณ์เป็นเรื่องปกติมาก แต่บัตรผ่านเข้าประตูของสนามมวยสูงถึงคนละห้าพัน ดูท่าไอ้เศษสวะนี่จะมีเงินเยอะมากจริงๆนั่นแหละ
ครั้งก่อนตอนที่พวกเขาตามไป ไม่รู้ว่าเพราะอะไร สนามมวยบอกว่ามีเรื่องต้องจัดการ จึงไล่ผู้ชมออกมา มู่เซิ่งน่าจะถูกไล่ออกมาด้วย
มีประสบการณ์ครั้งแรกแล้ว เจียงหงได้ส่งลูกน้องไปนั่งเฝ้าที่สนามมวยทุกวัน มาวันนี้ พอเห็นมู่เซิ่งอีกครั้ง
“นำทาง！”เจียงหงพูดอย่างเย็นชา“ครั้งนี้ จะปล่อยให้ไอ้หมอนี่หลุดรอดออกไปไม่ได้！”
กลุ่มคนเดินออกมาจาก ร้านอินเตอร์เน็ตคาเฟ่เซี่ยลี่
ระหว่างทาง เจียงหงได้โทรหาถงเสว่เหมย ให้เธอรออยู่ที่บ้านเพื่อรอดูเรื่องสนุกๆก็พอ
ณ สนามมวยใต้ดิน
เมื่อไป๋เมี่ยนเซียวส่งโปรเจ็กที่อยู่ในมือออกมา สนามมวยไป๋เซียว ก็ถูกเปลี่ยนชื่อเป็นสนามมวยเสวียนหลง และช่วงนี้เตาจั๋วก็กำลังพักฟื้นฟู ร่างกายของเขาดีขึ้นมาแล้ว แต่ยังคงต้องพันผ้าพันแผล และเคลื่อนไหวด้วยการใช้รถเข็น
“จางเสวียนหลง จัดการเป็นยังไงบ้างแล้ว？”มู่เซิ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ มองนักมวยด้านล่างจากกระจกทางเดียว
ผู้ชมบนที่นั่งมองดูด้วยความดุเดือด ร้องตะโกนสุดเสียง
“คุณชายมู่ ผมได้รับไม้ต่อถิ่นของไป๋เมี่ยนเซียว มาทั้งหมดแล้วครับ”จางเสวียนหลงพูดอย่างนอบน้อม
หลังจากที่ได้รับคำสั่งของมู่เซิ่ง เขาก็ส่งคน จัดการเก็บกวาดสถานที่ของไป๋เมี่ยนเซียว ตลอดทั้งคืนทันทีโดยไม่รีรอ เพื่อกวาดล้างกองกำลังทั้งหมดของไป๋เมี่ยนเซียวด้วยความเร็วดุจสายฟ้า พลังของเขายางใหญ่ จนสามารถทำให้ทั่วทั้งเจียงหนานตกตะลึง
แต่ทว่า ไม่มีคนรู้ว่า คนที่อยู่เบื้องหลังของเรื่องนี้ คือมู่เซิ่ง
พวกเขารู้แต่เพียงว่า การปรากฏตัวขึ้นของท่านหลง ได้ยึดครองที่ดินของไป๋เมี่ยนเซียวทั้งหมด และไป๋เมี่ยนเซียวกลับไม่สามารถต่อต้านอะไรได้เลย ตระกูลพวกนั้นรวมถึงตระกูลชั้นหนึ่ง ต่างก็พากันเงียบสงัด เมื่อได้ยินคำว่าท่านหลงสองคำนี้
มาวันนี้ ทั่วทั้งเจียงหนาน คนที่ไม่อาจล่วงเกินได้ ก็คือท่านหลงนั่นเอง
“จริงสิคุณชายมู่ ยังมีอีกเรื่องครับ……”จางเสวียนหลงอ้าปากจะพูด แต่ก็ต้องเงียบ
มู่เซิ่งหันกลับมาพูด“พูดมาเถอะ”
“ตระกูลล่ายแห่งเยียนจิง เคยส่งคนมาเจรจากับผมครับ บอกแค่ว่าขอแค่ผมยอมจำนนให้กับพวกเขา ก็จะสามารถเป็นใหญ่ในเจียงหนานได้ต่อไป ผมจึงปฏิเสธไป ตระกูลล่ายรู้สึกโกรธเป็นอย่างมาก อีกไม่นานอาจจะมาหาเรื่องคุณที่เจียงหนานได้”จางเสวียนหลงกล่าว
เมื่อได้ยินดังนั้น มุมปากของมู่เซิ่ง ก็แสยะยิ้มขึ้นจะยิ้มก็เหมือนไม่ยิ้ม
ตระกูลล่าย？ในบรรดาตระกูลทั่วไปในเจียงหนาน พูดได้ว่าเป็นคนใหญ่คนโต แต่ในสายตาของเขา มันไม่มีค่าอะไรเลย ขอแค่เขาพูดประโยคเดียว ก็จะสามารถทำให้ทั้งตระกูลล่าย คุกเข่าต่อหน้าของเขาได้
แต่ว่า เขาไม่ใช่ชายหนุ่มผู้อ่อนต่อโลกในตอนนั้นอีกต่อไปแล้ว เขาจะพิสูจน์กับพ่อของเขา ถึงจะต้องพึ่งพาตัวเอง เขาก็ไม่มีทางเกรงกลัวตระกูลและตระกูลแนวหน้าในเยียนจิง
“คุณอยากไปดูที่เยียนจิงไม่ไช่เหรอ ตระกูลล่ายนั่นน่ะ อาจจะเป็นอีกวิธีหนึ่งของคุณก็ได้”มู่เซิ่งพูดอย่างเรียบเฉย
เมื่อได้ยินประโยคนี้ จางเสวียนหลงก็ตกใจจนเกือบกัดลิ้นของตัวเอง！
เยียนจิง！
นั่นเป็นสถานที่ที่เขาได้แต่วาดฝัน คิดไม่ถึงว่า ในชีวิตของเขา จะมีโอกาสได้ไปเยือนเยียนจิง？
ปึ้ง！
จางเสวียนหลงสองเข่ากระแทกลงกับพื้น ใช้หัวโขกคำนับให้กับมู่เซิ่ง อย่างนอบน้อม“ขอบคุณครับคุณชายมู่ ที่ให้โอกาสผม！”
“ของบางอย่าง ไม่จำเป็นต้องพูดอะไร แต่ต้องลงมือทำ ผมสามารถดันคุณขึ้นไปเหยียบเมฆได้ ในขณะเดียวกัน ก็สามารถผลักคุณลงเหวลึกได้เช่นกัน”มู่เซิ่งกล่าว
จางเสวียนหลงตกตะลึง แน่นอนว่าเขาฟังคำเตือนของมู่เซิ่งออก จึงรีบกล่าวว่า“คุณชายมู่โปรดวางใจเถอะครับ ชีวิตของผม เป็นของคุณ ไม่มีทางเป็นใครอื่น！”
ในเวลานี้ ที่หน้าประตูมีเสียงเคาะประตูเสียงดัง
“เข้ามา”มู่เซิ่งกล่าว
หน้าประตูมีชายฉกรรจ์สองคนผลักประตูเข้ามา เมื่อเห็นจางเสวียนหลงคุกเข่าอยู่ที่พื้น ก็อดตกตะลึงไม่ได้
เดิมทีพวกเขาเป็นลูกน้องของไป๋เมี่ยนเซียว ตอนนี้ต้องมาทำงานให้กับท่านหลง ดังนั้นจึงไม่รู้ว่ามู่เซิ่งเป็นใคร ในสายตาของพวกเขา ทั่วทั้งเจียงหนานคนที่ร้ายกาจที่สุดควรจะเป็นท่านหลงสิถึงจะถูก แต่ว่า ท่านหลงกลับคุกเข่าอยู่ต่อหน้าของชายหนุ่มผู้นี้
ตกลงเขาเป็นใครกันแน่？
“มีเรื่องอะไร？”มู่เซิ่งถาม
ชายฉกรรจ์ตกตะลึง ไม่กล้าคิดอะไรเยอะ จึงรีบพูดว่า“ที่หน้าประตูมีคนที่ชื่อเจียงหง ทำตัวลับๆล่อๆ หลังจากที่ถูกเราขวางเอาไว้ บอกว่าจะมาหาเรื่องมู่เซิ่งครับ ดังนั้นเราจึงให้เขาอยู่ต่อ”
“เจียงหง？”มู่เซิ่งขมวดคิ้ว ไอ้หมอนี่โผล่มาจากไหน ทำไมเขาถึงไม่เคยได้ยินชื่อของคนผู้นี้
แต่ในเมื่ออีกฝ่ายเรียกชื่อแซ่ออกมาแล้วและมาถึงที่ จะต้องมีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาแน่ มู่เซิ่งลุกขึ้นยืน แล้วกล่าวว่า“ไป พาฉันไปดูหน่อย”
ชายฉกรรจ์พยักหน้า แล้วเดินนำทางไป
จางเสวียนหลงที่อยู่ด้านหลังค่อยๆลุกขึ้นมาจากพื้นอย่างระมัดระวัง แล้วเดินตามหลังของมู่เซิ่งไป
ภายใต้การนำทางของชายฉกรรจ์ พวกเขาได้เดินมาถึงห้องขนาดเล็ก
“นี่ กูบอกแล้วไง ว่ากูมาหามู่เซิ่ง ขังกูไว้ในนี้ทำไมวะ？”เจียงหงพูดอย่างไม่เกรงกลัวแม้แต่น้อย
ในตอนเริ่มแรกเขายังคงกลัวเล็กน้อย เนื่องจากในนี้ เป็นถิ่นของจางเสวียนหลง แต่หลังจากนั้นชายฉกรรจ์พวกนั้นก็ทำท่าเกรงใจ เหมือนไม่กล้าลงมือ เขาจึงรู้สึกเริ่มมั่นใจขึ้น คิดว่าคนพวกนี้ไว้หน้าเขา
“ถ้าพวกแกเงินเยอะหน่อย จะให้ฉันช่วยทำอะไรก็ได้นะ”เจียงหงพูดอย่างได้ใจ
“แกเป็นใคร？”มู่เซิ่งเดินมายืนต่อหน้าของเจียงหง“มาหาฉันมีอะไร？”
“หาแก？”
เจียงหงผงะไปครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะจำได้ว่า คนที่เดินอยู่ตรงกลางคือมู่เซิ่ง แล้วหัวเราะออกมาเสียงดัง“คิดไม่ถึงว่าท่านหลงจะให้ใจขนาดนี้ รู้ว่าผมมาหาไอ้เศษสวะนี่ ถึงพามันมาหาผมถึงที่ เดี๋ยววันหลัง ผมเลี้ยงเหล้าท่านหลงนะครับ”
คิดไม่ถึงว่าเรื่องนี้จะจบอย่างง่ายดาย เจียงหงรู้สึกตื่นเต้น ยื่นมือจะมาจับมู่เซิ่ง
ปึ้ง！
มือของเขายังไม่ทันแตะมู่เซิ่ง ก็ถูกจางเสวียนหลงใช้แรงบีบไว้ แล้วตามมาด้วยการถีบไปที่ขาของเขา เจียงหงคุกเข่าลงกับพื้นทันที แล้วบังเอิญคุกเข่าอยู่ต่อหน้าของมู่เซิ่ง
“มึงเป็นใครว่ะห้ะ ถึงกล้าลงมือกับกูแบบนี้？”เจียงหงด่ากราดด้วยความเจ็บ
“ฉันก็คือท่านหลงที่แกพูดถึงไง”จางเสวียนหลงพูดอย่างเยือกเย็น
ไอ้หมอนี่กล้าลงมือกับมู่เซิ่ง？รนหาที่ตายชัดๆ！
“ทะ……ท่านหลง！”
เจียงหงถึงกับตกใจจนทำอะไรไม่ถูก
เรื่องที่เขาได้ยึดครองถิ่นของไป๋เมี่ยนเซียวโด่งดังจนทั่ว เขาจะไม่รู้ได้อย่างไร ถึงการกระทำของท่านหลง！เขาเป็นถึงหัวมังกรของทั่วทั้งเจียงหนานเชียวนะ คิดไม่ถึงว่าการอวดเบ่งของเขาจะทำให้เจอเข้ากับตัวเองแบบนี้
แม่งเอ้ย
“ท่านหลง ผมผิดไปแล้ว ผมไม่ได้ตั้งใจเอาชื่อคุณมาอวดเบ่งนะครับ”เจียงหงคุกเข่าลงกับพื้น แล้วใช้หัวโขกติดต่อกัน
“พูดมา แกมาหาฉันมีเรื่องอะไรกันแน่？ถ้าปิดบังแม้แต่นิดเดียว ฉันจะให้ลูกน้องช่วยเก็บศพของแก”มู่เซิ่งพูดอย่างเย็นชา
