มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง บทที่ 343 งูเหลือมยักษ์กลายร่างเป็นมังกรคะนองน้ำยักษ์!
“ปากของแกเหม็นเกินไป!”มู่เซิ่งมองดูปรมาจารย์ก่วน และพูดอย่างเยือกเย็น
“ดี ดี ดี!”
ปรมาจารย์ก่วนปิดปากไว้ และตะโกนดีสามครั้ง
เขานั่งลงบนพื้นโดยตรง มองไปที่มู่เซิ่งในระยะไกล และหัวเราะอย่างช่วยไม่ได้“ต่อให้แกแข็งแกร่งกว่าฉัน แล้วยังไง? นั่นเป็นอสูรเสวียนตัวหนึ่งเลยนะ! ยิ่งไปกว่านั้นท้าทายสวรรค์เช่นนี้ แม้ว่านักเสวียนธรรมดาเผชิญหน้าด้วย ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะมีชีวิตอยู่รอด ฉันจะมองดูแกตายกับตาตัวเอง!”
ในสายตาของเขา เผยให้เห็นความคับแค้นใจอย่างหาที่เปรียบมิได้ มองออกได้ว่าเขาคับแค้นใจต่อมู่เซิ่ง
“มู่เซิ่ง นาย…..”หยางฟางฟางที่อยู่อีกด้านหนึ่งก็เบิกตากว้าง เธอได้รับอิทธิพลจากคำพูดของปรมาจารย์ก่วนมาโดยตลอด รู้สึกว่ามู่เซิ่งไร้ความแข็งแกร่ง ตอนนี้ดูเหมือนว่า มู่เซิ่ง จะไร้ความแข็งแกร่งได้อย่างไร
อย่างน้อย ก็เป็นนักบำเพ็ญปรมาจารย์บู๊สูงสุด!
เหยาเผิงพูดกับมู่เซิ่งในทันที: “ลูกพี่ เอาอย่างนี้ดีมั้ย ผมไปเบี่ยงเบนความสนใจของสัตว์ตัวนี้ได้……ขอแค่หลังจากที่ลูกพี่ออกไป สั่งสอนปรมาจารย์ก่วนนั้นแทนผมให้หนักๆก็พอ!”
เหยาเผิงพูดอยู่ ตาแดงอย่างช่วยไม่ได้
ภายใต้ทางเลือกนี้ เขายอมเสียสละตัวเอง ให้มู่เซิ่งหนีออกไป!
“ฮ่าๆ ก่อนที่จะออกไป สะพานไม้แผ่นเดียวถูกงูเหลือมยักษ์ทำหักแล้ว หรือว่าแกบินมาได้เหรอ?” ปรมาจารย์ก่วนหัวเราะเสียงดังขึ้นมา
ในสายตาของเขา มู่เซิ่งและคนกลุ่มหนึ่ง ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม จะต้องจบลงด้วยความตายเท่านั้น!
น่าเสียดาย…….
ก่อนหน้าที่เขาจะวิ่งออกมา ไม่มีโอกาสได้เอาผลมรกตมาด้วย ผลไม้ชนิดนี้เป็นของดี ถ้าขายได้เป็นพันล้าน ก็เพียงพอสำหรับเขาแล้วที่จะใช้จ่ายอย่างสุรุ่ยสุร่ายไปอีกนาน
เมื่อเห็นท่าทางของเหยาเผิงอยู่ต่อหน้าของเขา จู่ๆมู่เซิ่งก็ฉีกปากยิ้ม รอยยิ้มดูหล่อเหลา เขาพูดขึ้นมาว่า: “ฉันบอกตั้งแต่เมื่อไหร่ ว่าจะหนี?”
“ลูกพี่ พี่หมายความว่ายังไง?”เหยาเผิงนิ่งไป ดึงสติกลับมาไม่ได้
มู่เซิ่งกระตุกมุมปาก ไม่ได้พูดอะไร แต่ในรอยยิ้ม กลับเผยให้เห็นความมั่นใจที่หาที่เปรียบไม่ได้ ราวกับงูเหลือมตัวใหญ่ตรงหน้านี้ ก็เป็นแค่สัตว์ร้ายธรรมดาเท่านั้น
“ลูกพี่ พี่……”เหยาเผิงตกตะลึงอย่างสมบูรณ์
จู่ๆความคิดที่ไม่น่าเชื่อก็ผุดขึ้นมาในหัวของเขา
เป็นไปได้ไหมว่า มู่เซิ่งไม่กลัวอสูรเสวียนตัวนี้เหรอ? นั่นเป็นสัตว์ที่เทียบเท่ากับนักเสวียนหลายคนร่วมแรงกันเลยนะ
มู่เซิ่งก้าวถอยหลังหนึ่งก้าว สะบัดปากกระบอกแขนเสื้อ กระบี่กระหายเลือดสีแดงที่แผ่ซ่านปราณเลือดเล่มหนึ่ง ถูกเขาถือไว้ในมือ
งูเหลือมยักษ์ในเวลานี้ ลุกขึ้นมา ลำตัวของมันสูงเกือบสิบเมตรตั้งตรง ทำให้ผู้คนกดดันหนักเป็นอย่างยิ่ง ราวกับว่าเผชิญหน้ากับภูเขาใหญ่แห่งหนึ่ง รูม่านตาในแนวดิ่งเอาแต่มองไปบนเกาะที่มีผู้คนจำนวนมากยืนอยู่
โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าสุด ในมือถือกระบี่ยาวสีแดงเล่มหนึ่ง แม้ว่าลมปราณจะธรรมดา แต่ไม่รู้ว่าทำไม มันทำให้เขารู้สึกถึงความกดดันที่รุนแรงที่สุด
มู่เซิ่งก็ถอยหลังไปอีกก้าวหนึ่ง
ฝ่าเท้าของเขาเหยียบลงบนพื้น ร่างกายเหมือนกับหนังสติ๊กที่ถูกบีบอัดจนสุดแรง ตามด้วยร่างกาย ก็หายไปกับที่พร้อมกับเสียงโครมคราม
“ฟ่อ!”
งูเหลือมแลบลิ้น มองดูมู่เซิ่งที่หายไปจากอากาศบนเกาะ รูม่านตาทั้งสอง หดตัวเป็นเส้นบางๆ!
ความรู้สึกไม่สบายใจ ก็ถึงจุดสูงสุดเช่นกัน
“ตูม!”
เห็นเพียงหางงูขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยเกล็ดสีดำ โผล่ขึ้นมาจากในทะเลสาบ ผิวทะเลสาบกระเซ็น อยู่ท่ามกลางละอองน้ำ กระแทกกับมู่เซิ่งด้วยความเร็วที่รวดเร็วอย่างหาที่เปรียบมิได้
กำลังแบบนี้แข็งแกร่งกว่าการกวาดล้างทุกคนก่อนหน้านี้หลายสิบเท่า!
“ความเร็วดีมาก”ดวงตาของมู่เซิ่งมุ่งมั่นเล็กน้อย น้ำเสียงดูผ่อนคลาย แต่การระดมพลังเสวียนภายในร่างกาย บรรลุถึงจุดสูงสุดอย่างเห็นได้ชัด
อสูรเสวียน!
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอ ตามข่าวลือ อสูรเสวียนมีความสามารถฆ่านักเสวียนระดับหนึ่ง ด้วยเหตุนี้ การประลองฝีมือกันครั้งนี้ ทนไม่ได้ที่เขาจะสะเพร่าเลยสักนิด
“กระบี่กระหายเลือด ฟัน!”
มู่เซิ่งก้าวขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยเท้าขวา ราวกับว่ากำลังเหยียบพื้น และกระโดดในอากาศ กระบี่กระหายเลือดในมือของเขาทะลุผ่านกลางอากาศด้วยปราณเลือดเข้มข้น แสงเลือดเจิดจ้าบนใบมีด และแทงไปที่งูเหลือมยักษ์ในทันที!
หลังจากที่กระบี่กระหายเลือดกลืนเลือดของงูเหลือมและคนอื่นๆ พลังก็เพิ่มขึ้นมาหลายระดับ เมื่อเทียบกับเมื่อก่อน
“โดนแทง!”
แสงเลือดสว่างขึ้น
กระบี่ยาวในมือของมู่เซิ่ง ทะลุผ่านดังตูม ทุกคนเห็นแค่แสงสีเลือดแสบตามาก ฟันบนหัวของงูเหลือมยักษ์อย่างกะทันหัน
เพล้ง!
เสียงดังก้องขนาดใหญ่ ดังจนทำให้ทุกคนปิดหูโดยไม่รู้ตัว
“พระเจ้า กระบี่นี้ของมู่เซิ่ง ไม่นึกเลยว่าจะทรงพลังขนาดนี้!” เหมียวหงอวี่ตกตะลึง หากกระบี่นี้ฟันกับอสูรรูปร่างแรดก่อนหน้านี้ สามารถผ่าครึ่งได้อย่างแน่นอน
“หรือว่า ความจริงแล้วไอ้เศษสวะนี้เป็นนักเสวียนเหรอ?”มีคนอดไม่ได้ที่จะถาม
ทันทีที่เขาพูดคำเหล่านี้ออกมา ก็ได้รับสายตาที่ไม่เป็นมิตรจากทุกคน สามารถที่จะระเบิดพลังเช่นนี้ออกมาได้ ก้าวเข้าสู่แดนนักเสวียนแล้วอย่างแน่นอน ยิ่งไปกว่านั้น ชีวิตของพวกเขาในตอนนี้ ก็อยู่ในมือของมู่เซิ่งแล้ว ผลปรากฏว่าไอ้หมอนี่ยังบอกว่ามู่เซิ่งเป็นเศษสวะเหรอ? รนหาที่ตายงั้นเหรอ!
“เคารพคุณมู่หน่อย!” เหมียวหงอวี่ตะโกนโดยตรง
“เพียะ!”
ชายผู้นั้นถูกตบหน้าในทันที เขาไม่กล้าตอบโต้ จึงพยักหน้าเห็นด้วยอย่างไม่หยุดหย่อน
ปรมาจารย์ก่วนที่นั่งอยู่ข้างๆก็อ้าปากกว้างมาก สีหน้าเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ แต่ทันใดนั้น เขาก็แสยะยิ้มขึ้นมา มู่เซิ่งแข็งแกร่งแล้วยังไง? เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอสูรตัวนั้นด้วยซ้ำ ฟันไปที่บนหัวของงูเหลือมยักษ์ ก็ฟันไม่ได้แม้แต่เกล็ดเดียวไม่ใช่เหรอ?
ใช่แล้ว กระบี่นี้ของมู่เซิ่ง ฟันเกล็ดบนหัวของงูเหลือมยักษ์ไม่ได้ด้วยซ้ำ สิ่งนี้ก็ทำให้ดวงตาของมู่เซิ่งเต็มไปด้วยความประหลาดใจ นี่เป็นครั้งแรกที่กระบี่กระหายเลือดล้มเหลว คาดไม่ถึงว่า เกล็ดของงูเหลือมยักษ์นี้จะแข็งแกร่งถึงขั้นนี้
“ฟ่อ!”
ในขณะนี้ งูเหลือมยักษ์เหวี่ยงไปข้างหน้าอย่างรุนแรง และเงี่ยงขนาดใหญ่ที่หางฟาดมู่เซิ่งกระเด็นออกไปไกลในทันที
มันเงยหน้าขึ้น แลบลิ้นออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว ทุกคนสามารถเห็นกระบี่ได้อย่างชัดเจน อยู่บนส่วนหัว เหนือคิ้วตาของมัน มีเนื้อสองชิ้นโผล่ออกมาแล้ว ราวเป็นมังกรทุกมุม
“พระเจ้า มังกรคะนองน้ำยักษ์เลยนะ งูเหลือมตัวนี้กลายร่างเป็นมังกรคะนองน้ำยักษ์แล้ว!”
“อสูรเสวียนที่น่าสะพรึงกลัวขนาดนี้ จะถูกสังหารด้วยกระบี่ของมู่เซิ่งได้ยังไง? จบแล้ว คราวนี้ พวกเราจบทั้งหมดแล้ว”
“ซวยจริงๆ ไม่นึกเลยว่าพวกเราจะเจอกับอสูรที่กลายร่างเป็นมังกรคะนองน้ำยักษ์ ดูเหมือนจะต้องตายอยู่ที่นี่จริงๆ จบแล้ว ฉันยังไม่ได้แต่งเมียเลย”
ในดวงตาของผู้คนมากมายเผยให้เห็นอาการสิ้นหวัง นี่ไม่เพียงแต่อสูรเสวียนตัวหนึ่ง ยังเป็นอสูรเสวียนที่กลายร่างเป็นมังกรคะนองน้ำยักษ์ด้วย คราวนี้พวกเขา ตายแน่
“ลูกพี่ ไม่นึกเลยว่าจะเป็นอสูรเสวียนกลายร่างเป็นมังกรคะนองน้ำยักษ์ เปรียบได้กับนักเสวียนชั้นสอง พวกเราใช้แผนเดิมกันเถอะ มังกรคะนองน้ำยักษ์ตัวนี้ พวกเราสู้ไม่ไหวหรอก!”
ตอนที่เหยาเผิงพูดประโยคนี้ ขาทั้งสองข้างก็สั่นเทา เพราะว่าอสูรเสวียนตัวนี้ ไม่ใช่สิ่งที่มู่เซิ่งสามารถที่จะจัดการได้ด้วยซ้ำ เขาพูดต่อว่า: “ฉันอ้วน อาจจะอร่อยกว่า ลูกพี่ พี่แข็งแกร่งมากที่สุด จะต้องหนีออกไปได้อย่างแน่นอน”
“ฮ่าๆๆ ในเวลานี้แล้ว ยังคิดที่จะหนีออกไปอยู่อีก!”
ปรมาจารย์ก่วนหยุดหัวเราะไม่ได้ “ฉันบอกตั้งนานแล้ว พวกแกไม่รอดสักคน มู่เซิ่ง ไม่นึกเลยว่าแกจะเป็นนักเสวียนด้วย สิ่งนี้ทำให้ฉันประหลาดใจมาก แต่แล้วยังไง? แกอยู่ต่อหน้าของมังกรคะนองน้ำยักษ์ตัวนี้ ก็คือตั๊กแตนห้ามรถชัดๆ ฮ่าฮ่าฮ่า!”(ตั๊กแตนห้ามรถหมายถึงคนที่ทำอะไรไม่ดูกำลังและความสามารถตัวเอง ทำอะไรเกินตัวจนเดือดร้อนนั่นเอง)
“ตายแน่ แกตายแน่ๆ!!”
