มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง บทที่ 361 ฝึกฝนปรมาจารย์บู๊?
“วันนี้ที่ผมเรียกพวกคุณมา ก็เพื่อเตรียมฝึกฝนพวกคุณให้เป็นปรมาจารย์บู๊” มู่เซิ่งพูด
นี่คือสิ่งที่มู่เซิ่งเตรียมการมาเป็นเวลานาน
ไม่ว่าตอนนี้เขาจะแข็งแกร่งแค่ไหน เขาก็ไม่สามารถทำทุกอย่างได้ด้วยตัวเอง จุดประสงค์ของการฝึกอบรมผู้ใต้บังคับบัญชาของเขา ไม่เพียงช่วยเขาในเรื่องต่างๆเท่านั้น แต่ยังมีจุดประสงค์อื่นอีกด้วย
นั่นคือการปกป้องเจียงหว่าน
แม้ว่าเขาจะอาศัยอยู่กับเจียงหว่าน แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะอยู่เคียงข้างเจียงหว่านตลอดเวลา และสิ่งที่เกิดขึ้นบนเกาะสองใจ ทำให้มู่เซิ่งตัดสินใจอย่างเด็ดขาดว่า อย่างน้อยเขาต้องมีใครสักคนที่เป็นปรมาจารย์บู๊ มิเช่นนั้น หากเจียงหว่านถูกจับตัวไปและได้รับความเสียหาย เขาจะไม่มีวัน ให้อภัยตัวเองแน่นอน
ดังนั้น ความคิดนี้จึงยังคงอยู่ในใจของมู่เซิ่งตั้งแต่เขาออกจากเกาะสองใจ ต่อมา ศพของมังกรคะนองน้ำยักษ์ได้จัดเตรียมวัสดุต่างๆ ซึ่งทำให้มู่เซิ่งทำสำเร็จได้ง่ายขึ้น
“ปรมาจารย์บู๊?”อย่างไรก็ตาม อีกสามคนที่ได้ยินสิ่งนี้ก็ตกตะลึงอย่างสมบูรณ์
ปรมาจารย์บู๊คืออะไร?
นั่นคือการดำรงอยู่ที่สามารถสร้างสำนัก และกลายเป็นผู้ที่แข็งแกร่งได้ ตอนนี้ มู่เซิ่งบอกว่าจะช่วยให้พวกเขากลายเป็นปรมาจารย์บู๊ ทำไมพวกเขาถึงจะไม่ตกใจล่ะ?
“คุณไม่รู้จักปรมาจารย์บู๊หรือ?”เมื่อเห็นท่าทางประหลาดใจของทั้งสามคน มู่เซิ่งจึงถาม
“ผมรู้ เพียงแต่…”เตาจั๋วพูดโดยไม่รู้ตัว
เขาไม่ได้พูดประโยคครึ่งหลัง แต่เขารู้ว่า การจะเป็นปรมาจารย์บู๊ได้นั้นต้องมีพรสวรรค์และการฝึกฝนอย่างหนัก สองสิ่งนี้สำคัญมาก ขาดข้อใดข้อหนึ่งไม่ได้เลย ดังนั้น เขาจึงไม่ค่อยเชื่อว่ามู่เซิ่งจะสามารถช่วยพวกเขาก้าวเข้าสู้ปรมาจารย์บู๊ได้
อย่างไรก็ตาม ในใจของเตาจั๋วมีความตื่นเต้นมากกว่า
ในบรรดาสามคนนี้ ทักษะของเขาสูงที่สุดและแข็งแกร่งที่สุด แม้ว่าเขาจะอยู่ห่างจากปรมาจารย์บู๊เพียงเส้นบางๆ แต่เพียงเส้นบางๆนี้ ก็ขังเขาไว้เป็นเวลาหลายปี และเขายังไม่สามารถก้าวเข้าไปจนถึงตอนนี้
“แค่รู้จักปรมาจารย์บู๊ก็พอแล้ว ถ้าให้วัตถุดิบยาแก่ผมเพียงพอ ช่วยให้พวกคุณบุกทะลุแดนเสวียนก็ไม่ใช่เรื่องยาก?”ภายใต้สายตาตกตะลึงของทั้งสามคน มู่เซิ่งหยิบกระดาษสามแผ่นออกมาจากกระเป๋าของเขา และมอบให้กับเตาจั๋วพวกเขาสามคน
“พี่ใหญ่ นี่คือ…”หยางเหนิงรับกระดาษมาและถาม
“นี่คือวัตถุดิบยาที่เตรียมไว้สำหรับพวกคุณแต่ละคน พวกคุณไปซื้อวัตถุดิบยาเหล่านี้ตามบนกระดาษทั้งหมด แล้วกลับมาหาผม อย่าลืมไปร้านขายยาหลายๆแห่ง และระวังคนสะกดรอยตามนะ”มู่เซิ่งกล่าว
“ได้”ทั้งสามคนรีบออกจากห้องโดยถือโน้ตราวกับว่าพวกเขากำลังถือสมบัติหายาก
ประมาณสิบห้านาทีต่อมา
แต่ละคนวิ่งกลับมาพร้อมถุงใหญ่และถุงเล็ก ภายในกล่อง มีชื่อและปริมาณของวัสดุยาต่างๆ เพื่อป้องกันความผิดพลาด พวกเขายังเขียนชื่อของตัวเองลงไปด้วย
“พี่ใหญ่ ผมซื้อครบทุกอย่างแล้ว”เตาจั๋วพูดออกมาอย่างเหนื่อยหอบ เป็นปรมาจารย์บู๊ เขาตื่นเต้นมากจนแทบควบคุมตัวเองไม่ได้ หลังจากวิ่งมาจนสุดทาง เขาก็อดไม่ได้ที่จะหอบ
มู่เซิ่งพยักหน้า จากนั้น เขาก็พาทั้งสามคนไปที่สระอาบน้ำ มีบ่อขนาดใหญ่สามบ่อที่ปูด้วยกระเบื้อง ซึ่งในบ่อเต็มไปด้วยน้ำที่ใสสะอาด กำลังเดือดปุดๆ
“พี่ใหญ่ ผมกระโดดลงไปในสระโดยตรงก็ได้แล้วใช่ไหม?”เตาจั๋วที่ยืนอยู่ตรงหลุมขนาดใหญ่ เตรียมพร้อมที่จะกระโดดลง ราวกับว่ารอไม่ไหว
ไม่โทษเตาจั๋ว เพราะปรมาจารย์บู๊ นั่นคือแดนที่เขาต้องการจะทะลวงมาโดยตลอด
“อย่ารีบ” มู่เซิ่งกล่าว“แม้ว่าวิธีการทะลวงสู่ปรมาจารย์บู๊ของผมจะได้ผลมาก แต่เนื่องจากเป็นการบุกทะลุแบบบังคับ เส้นลมปราณในร่างกายจึงถูกบังคับให้ขยายตัว ทำให้ระหว่างการบุกทะลวง ผิวหนังทุกตารางนิ้วบนร่างกายของคุณจะปวดราวกับเข็มทิ่มแทง”
“การฝึกฝนแบบนี้ คือการนำความเจ็บปวดมาสู่ขีดสุด เมื่อคุณทะลวงผ่าน คุณจะก้าวเข้าสู่แดนปรมาจารย์บู๊โดยสมบูรณ์ แต่ถ้าคุณไม่ทะลวง ความพยายามก่อนหน้านี้ทั้งหมดจะสูญเปล่า และอาจกลายเป็นคนพิการ”
มู่เซิ่งมองพวกเขาอย่างมีความหมาย
วิธีการฝึกฝนการละลายเม็ดเลือดนี้ ได้เขียนไว้ใน”ตำราทองตำนานเสวียน” แต่เนื่องจากวิธีการนี้เจ็บปวดและชั่วร้ายเกินไป มู่เซิ่งจึงไม่ได้ฝึกฝน แต่ความเร็วในการฝึกฝนที่จดบันทึกไว้ในนั้น กล่าวได้ว่าสุดยอดมาก!
หากไม่ใช่เพราะมู่เซิ่งสามารถบุกทะลุจากการปรุงยา เกรงความเร็วในการฝึกฝนในปัจจุบันของเขาอาจไม่เร็วเท่าวิธีนี้
วิธีการนี้มีประโยชน์แต่ย่อมมีข้อเสียโดยธรรมชาติ ราคาของการทะลวงแบบบังคับเช่นนี้ คือผู้ฝึกฝนบางคนจะถูกหลอมจนตายในสระน้ำ
เมื่อทั้งสามคนได้ยินสิ่งนี้ พวกเขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกขนลุกซู่ไปทั้งตัว ความเจ็บปวดเช่นนี้ ถูกหลอมตายในสระ… พูดตามตรง คำอธิบายของมู่เซิ่ง ทำให้พวกเขาหวาดกลัวไม่มากก็น้อย นี่เป็นความกลัวที่มนุษย์ธรรมดามีต่อความตายอยู่แล้ว
“การตัดสินใจอยู่ในมือพวกคุณ ไปหรืออยู่ ผมจะไม่บังคับ”หลังจากพูดถึงข้อดีและข้อเสียแล้ว มู่เซิ่งก็ยืนอยู่ข้างๆอย่างเงียบๆ เพื่อรอพวกเขาเลือก
พวกเขาทั้งสามครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และความคิดต่างๆก็แวบเข้ามาในดวงตาของพวกเขา
ในวินาทีถัดมา พวกเขาทั้งสามคนก็เงยหน้าขึ้นเกือบจะพร้อมกัน ด้วยแววตาที่เคร่งขรึมอย่างยิ่ง“คุณมู่ เราเต็มใจที่จะสู้ดูสักครั้ง ความสำเร็จต้องได้มาด้วยความพยาม เป็นเพียงความเจ็บปวด เราทนได้แน่นอน!”
“พี่ใหญ่ แม้ว่าบูโดของผมจะไม่สูง แต่ผมก็ยังอยากจะสู้ดู!”หยางเหนิงคำราม
บนเกาะสองใจในวันนั้น เขาถูกทุกคนเหยียดหยาม ถูกอู๋ซื่อซวินเหยียบลงบนพื้น ความรู้สึกขาดพละกำลังนี้ เขาไม่ต้องการสัมผัสมันอีกเลยในชีวิต!
“พี่ใหญ่ ผมก็เต็มใจเหมือนกัน”เฮยเจียวพูดเช่นเดียวกัน
“โอเค”
มู่เซิ่งพยักหน้าพร้อมกับยิ้มที่มุมปาก ทั้งสามคนนี้ เขาไม่ผิดหวังในตัวพวกเขาจริงๆ
“ละลาย!”
ในเวลานี้ มู่เซิ่งทำลายวัสดุยาในมือด้วยพลังเสวียน และโยนลงในสระน้ำทั้งสามแห่งโดยตรง
“มี่ๆๆ!”
ทันทีที่วัสดุยาตกลงไปในน้ำในสระ น้ำในสระที่ใสแต่เดิมก็เปลี่ยนเป็นสีแดงสดทันที ราวกับว่ามีปฏิกิริยาทางเคมีเกิดขึ้น เมื่อสีเปลี่ยนไป อุณหภูมิของน้ำในสระก็เริ่มสูงขึ้น และน้ำเริ่มเดือดจนมีฟองน้ำออกมา
พวกเขาทั้งสามคนตกใจมาก อุณหภูมินั้น ดูแล้วอย่างน้อยก็น่าจะเจ็ดสิบหรือแปดสิบองศา?ถ้าคนธรรมดากระโดดลงไป หนังคงถลอกหมดแล้ว
ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อสระทั้งสามยังคงกระจายออกไป ทุกคนก็ได้กลิ่นคาวเลือดจางๆ
ในขณะนี้ มู่เซิ่งหยิบขวดหยกออกมาจากกระเป๋าของเขา และสิ่งที่บรรจุอยู่ในขวดหยกคือยาเม็ดชนิดที่สองที่เขาปรุงบนเรือสำราญ ซึ่งเป็นยาระงับเลือด
หน้าที่ของยาเม็ดชนิดนี้คือการบังคับระงับพลังงานของเลือดในร่างกาย แม้ในอุณหภูมิที่สูงมากก็สามารถทนได้ นี่คือยาเม็ดที่มู่เซิ่งปรุงออกมาเพื่อฝึกฝนผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาให้ทะลวงเข้าสู่นักเสวียน
หลังจากดูพวกเขากลืนยาเม็ดลงไป มู่เซิ่งก็ยื่นมือออกไป ชี้ไปที่หลุมบ่อทั้งสามแล้วพูดว่า”กระโดดลงไป”
วัสดุยากลิ้งอยู่ในน้ำ ในเวลาเพียงครู่เดียว น้ำในสระก็กลายเป็นสระเลือด มันเหนียวมาก และทั้งสามคนได้กลิ่นเลือดข้นและรู้สึกขมในลำคอ
“ตุ้ม!”
เตาจั๋วกัดฟัน สูบหายใจเข้าลึกๆ ความขมขื่นที่รุนแรงของวัสดุยาเข้าไปในลำคอ จากนั้นกระโดดลงไปในสระน้ำ
น้ำในสระเดือดทันที!
