ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี – บทที่ 3 โดดเดี่ยวเดียวดายกลางทะเลท

ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี

สภาพปัจจุบันของอุตสาหกรรมเกมคล้ายกันกับในปี 2009 ของโลกชาติก่อนที่เผยเชียนจากมา

ยกตัวอย่างเช่น เกมออนไลน์ที่ฮิตกันที่สุดเปลี่ยนจาก World of Warcraft ไปเป็น Fantasy World จาก CS ไปเป็น Counter Strike จาก DOTA ไปเป็น Gods Rising แม้เปลือกนอกจะต่างกัน แต่รูปแบบการเล่นยังคงเหมือนเดิม

เกมมือถือพัฒนาขึ้นอย่างเห็นได้ชัด อาจเป็นเพราะฮาร์ดแวร์มีการพัฒนาไปรวดเร็วกว่าโลกชาติก่อนของเผยเชียน

ยกตัวอย่างเช่น ชาติก่อนของเผยเชียน เกมการ์ดมือถือเริ่มมีกระแสขึ้นมาเมื่อปี 2012 จากเทรนด์สมาร์ตโฟน แต่เพราะในโลกนี้มีการพัฒนาสมาร์ตโฟนออกมาตั้งแต่ปี 2008 เกมคล้ายๆ กันนี้จึงมีออกมาให้เห็นตั้งแต่ตอนนั้น และเกมรูปแบบนี้ก็เติบโตขึ้นมาเรียบร้อยแล้ว

“ถ้าเป็นแบบนี้ก็แสดงว่าสถานการณ์ค่อนข้างดี”

“ที่ฉันต้องทำก็แค่ใช้เงินห้าหมื่นหยวนซื้อพวกเทมเพลตกับงานภาพบนเว็บไซต์ให้หมด แล้วเอามาสร้างเกมที่ไม่มีใครอยากเล่น จะได้ขายไม่ออก! ผ่านไปสองสัปดาห์เงินส่วนนี้ก็จะกลายเป็นขาดทุน!”

“สมบูรณ์แบบ!”

เมื่อตัดสินใจได้แล้ว เผยเชียนก็เริ่มค้นดูเทมเพลตที่ต้องการบนเว็บไซต์

“เทมเพลตพื้นฐานจำลองการขับรถสองหมื่นหยวนได้ภาพด้านนอกกับด้านในรถเป็นของแถม”

“เทมเพลตพื้นหลัง เทมเพลตถนนบนทะเลทรายหมื่นห้าพันหยวน ถ้าอยากให้เปลี่ยนสภาพแวดล้อมได้ต้องเพิ่มเงินอีกแปดพันหยวน รวมเป็นสองหมื่นสามพันหยวน”

“แพงไปหน่อย แต่ก็อยากให้เป็นแบบนี้อยู่แล้ว!”

“ยังมีเงินเหลืออยู่อีก”

“เพลงวิทยุ เลือกสามสิบเพลงจากร้อยเพลงหรือปล่อยให้สุ่มเล่มจากคลังเพลงของระบบ หกพันหยวน”

“เหลืออยู่พันหยวน อืม…ซื้อระบบจัดอันดับง่ายๆ แล้วกัน ไหนๆ ก็ซื้ออะไรไม่ได้แล้วนี่”

หลังจากคิดคำนวณ เผยเชียนก็ซื้อของบนเว็บไซต์อย่างบ้าระห่ำ ผลาญเงินห้าหมื่นหยวนไปจนหมด

จริงๆ แล้ว ทรัพยากรเหล่านั้นไม่ได้แพงเลย

เมื่อนำเทมเพลตจำลองการขับรถมาใส่เครื่องมือพัฒนาเกมก็จะทำให้สร้างระบบพื้นฐานของเกมจำลองการขับรถได้

เร่งเครื่อง เบรก เลี้ยว ชน และอื่นๆ มีครบหมด

พื้นหลังถนนบนทะเลทรายรองรับการปรับแต่งระยะทางบนเครื่องมือพัฒนาเกม นอกจากนี้พื้นหลังยังสุ่มเปลี่ยนไปมาได้ด้วย

พอนำมารวมกับระบบเปลี่ยนสภาพแวดล้อมก็จะมีดวงอาทิตย์ขึ้น ดวงอาทิตย์ตก พายุทราย รวมถึงสภาพแวดล้อมอื่นๆ อีก

เนื่องจากเป็นเทมเพลตที่สามารถใช้ได้ทั่วไป ผู้พัฒนาเกมอินดี้หลายคนก็น่าจะซื้อเทมเพลตพวกนี้ไปด้วยเหมือนกัน ทำให้มีโอกาสร้อยเปอร์เซ็นต์ที่จะคลอดเกมซ้ำกันออกมา

เพื่อไม่ให้เกมไปซ้ำกับของคนอื่น ผู้พัฒนาเกมบางคนจึงปรับงานภาพเพื่อสร้างความหลากหลาย ซึ่งก็จะไปเพิ่มงบประมาณการลงทุนให้สูงขึ้น

แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เผยเชียนต้องเป็นกังวล

ซ้ำหรือ เอาเลย! ฉันมาเพื่อเสียเงินอยู่แล้ว! ถ้าพวกเกมเมอร์ไม่เล่นเพราะเกมมันซ้ำ ฉันคงจะดีใจจนน้ำตาปริ่ม!

เผยเชียนเริ่มสร้างเกมของตัวเอง

ถึงเป้าหมายจะวางไว้ให้ขาดทุน ตัวเกมที่สร้างขึ้นก็ต้องดีพอที่จะผ่านการตรวจสอบและได้รับการอนุมัติจาก ERSO เพื่อที่จะได้ออกวางขายได้

ถ้าปล่อยเกมครึ่งๆ กลางๆ ระบบไม่ครบสมบูรณ์ไปแล้ว ERSO ไม่อนุมัติ ระบบอาจตัดสินว่าเผยเชียนทำผิดกฎเอาได้

เพราะเหตุนี้ ไม่ว่าเกมจะห่วยแตกแค่ไหน อย่างน้อยก็ต้องมีระบบครบสมบูรณ์

หลังจากใส่เทมเพลตพื้นฐานและเทมเพลตพื้นหลังเข้าไปในเครื่องมือพัฒนาเกม โครงร่างของเกมก็เสร็จสมบูรณ์

เมื่อเข้าเกม ผู้เล่นจะเริ่มออกตัวบนถนนทะเลทราย

แต่จะให้ทรัพยากรที่ซื้อมาสูญเปล่าไม่ได้

เผยเชียนเพิ่มระบบวิทยุในรถเพื่อให้ผู้เล่นเปิดเพลงฟังได้ระหว่างขับรถ

เพลงที่เปิดได้ล้วนเป็นเพลงธรรมดาๆ หรือไม่ก็เป็นเพลงเก่าๆ สุดคลาสสิก ระบบนี้ไม่สามารถเปิดเพลงที่กำลังฮิตอยู่ได้เพราะเขาซื้อมาในราคาถูกมาก

และแล้วก็มาถึงปัญหาสุดสำคัญ

แก่นของเกมนี้จะเป็นอะไรดี

เผยเชียนคิดอะไรไม่ออกเลย

เอาเป็นเกมแข่งรถดีไหม

ไม่ ไม่ได้หรอก เขามีเงินไม่พอ

ที่เขาซื้อมาเป็นแค่เทมเพลตพื้นฐานกับรูปรถและพื้นหลังเท่านั้น

ส่วนพวกทางแข่งที่ซับซ้อนและเหล่ารถหน้าตาโฉบเฉี่ยว รวมถึงอัลกอริทึมที่ใช้ในการประมวลการแข่งรถนั้น เขามีเงินไม่พอซื้อ!

จะสร้างรูปแบบการเล่นเหล่านั้นได้อย่างไรถ้าไม่มีเงินพอ

เผยเชียนตบหัวตัวเองเมื่อนึกอะไรออก

แก่นของเกมนี้ก็ง่ายๆ แค่ขับรถเล่น!

ผู้เล่นแค่ขับจากจุดเริ่มต้นไปเส้นชัยก็ถือว่าจบเกม!

แต่แค่นั้นไม่พอ เพราะทุกอย่างที่เขาเอามารวมกันนั้นเป็นทรัพยากรที่ใช้ได้ทั่วไป ไม่มีความสร้างสรรค์แปลกใหม่อะไรใส่ลงไปในระบบการเล่น ถ้าเป็นแบบนั้นเขาคงไม่ผ่านกระบวนการตรวจสอบแน่

เขาต้องใส่อะไรลงไปเพื่อให้มั่นใจว่าจะผ่านการตรวจประเมิน แต่สิ่งที่ใส่เข้าไปก็จะโดดเด่นสะดุดตาไม่ได้ เผยเชียนต้องทำให้มั่นใจด้วยว่าจะไม่มีใครอยากเล่นเกมนี้ เพื่อที่เขาจะได้เสียเงินลงทุนไปเปล่าๆ!

เผยเชียนคิดเรื่องนี้สักพักและตัดสินใจขยายพื้นหลังถนนทะเลทรายออกไปให้ไม่มีที่สิ้นสุด…และขยายเวลาเล่นเกมเป็นแปดชั่วโมง!

ใช่! ผู้เล่นต้องขับรถไปแปดชั่วโมงกว่าจะถึงเส้นชัย! นอกจากนี้ยังมีทางให้เลี้ยวเรื่อยๆ อีกด้วย!

ทำให้ผู้เล่นไม่มีทางเคลียร์เกมได้โดยกดแค่ปุ่มเดียว!

ถ้าปรับแบบนี้ เกมของเขาก็น่าจะผ่านการตรวจประเมินเพราะระบบการเล่นแตกต่างจากเกมจำลองขับรถอื่นๆ ในตลาด

นอกจากนั้น ด้วยระบบเกมเฮงซวยนี้เขาคงจะโดนชาวเกมเมอร์ถล่มเละ ไม่มีทางที่เกมนี้จะทำเงินได้!

เผยเชียนปลาบปลื้มกับความฉลาดปราดเปรื่องของตัวเอง

ในที่สุด เขาก็สร้างหน้าจอจบเกมด้วยวิธีสุดเรียบง่าย มีประโยคเด้งขึ้นมาแค่ประโยคเดียวว่า ‘ขอแสดงความยินดี คุณได้สูญเสียเวลาชีวิตอันมีค่าไปแปดชั่วโมง!’

ถึงจะมีคนเล่นจนจบเกม เผยเชียนก็ต้องทำให้มั่นใจว่าเกมเมอร์พวกนั้นจะเดือดจัดจนไม่อยากเล่นเกมจากบริษัทเขาอีก!

เพื่อไม่ให้ระบบจัดอันดับที่ซื้อมาสูญเปล่า เขาได้สร้าง ‘อันดับคนเอาเวลามาเขวี้ยงทิ้ง’ และนับ ‘จำนวนครั้งที่เล่นจบ’ รวมถึง ‘เวลาที่ดีที่สุดที่ทำได้’ ของผู้เล่นแต่ละคนขึ้นมา

นี่คือระบบจัดอันดับแสนไร้ประโยชน์ที่ใส่เข้ามาเพียงเพราะว่าเสียเงินซื้อไปแล้ว

ไม่นาน เขาก็สร้างเกมเสร็จ

ระบบการเล่นทั้งหมดเป็นระบบพื้นฐานของเครื่องมือพัฒนาเกม ที่ต้องทำมีแค่ลากนั่นนี่ง่ายๆ และเปลี่ยนค่าต่างๆ ใครที่มีมือก็สามารถทำได้

เผยเชียนใช้เวลาไม่ถึงสองชั่วโมงในการเรียนรู้การใช้งานเครื่องมือพัฒนาเกมด้วยตัวเอง ซื้อทรัพยากรต่างๆ และสร้างเกม

“เกมกากๆ นี่จะต้องทำให้ฉันขาดทุน!”

หลังจากสร้างเกมเสร็จ เผยเชียนก็ทดสอบเกมบนโน้ตบุ๊ก

ผ่านไปห้านาที เขาก็กดออกเกม แทบจะอ้วกแตก

สิ่งเดียวที่เขาทำคือขับรถ ขับรถ แล้วก็ขับรถ! น่าเบื่อสุดๆ!

เมื่อพึงพอใจกับผลงานตัวเอง เผยเชียนก็ปล่อยตัวเกมทันที

ชื่อเกม: <โดดเดี่ยวเดียวดายกลางทะเลทราย>

คำอธิบายเกม: การขับรถคนเดียวบนทางเปลี่ยวกลางทะเลทรายไปสักสองสามชั่วโมงจะทำให้คุณตรึกตรองถึงชีวิต

เผยเชียนนึกลังเลตอนเขียนคำอธิบายเกม

ควรจะโม้ไปดีไหม ไม่เหมาะ เกิดออกไปเป็นเหมือนคลิกเบตแล้วสะดุดตาคนอื่นเข้าคงจะขาดทุนน้อยลง

หรือจะเขียนให้ดูเป็นเกมกากๆ ดี ไม่ได้ เดี๋ยวจะชัดเจนเกินไป นอกจากระบบจะถือเป็นการละเมิดกฎแล้ว พวกเกมเมอร์อาจคิดว่าเป็นจิตวิทยาย้อนกลับก็ได้ เกิดยิ่งเขียนให้ดูห่วย คนยิ่งอยากเล่นขึ้นมาจะทำอย่างไร

ดังนั้นเขาจึงเลือกเขียนคำอธิบายไปแบบเถรตรงสุดๆ ให้เกมเมอร์ไม่นึกสนใจเลยสักนิดหลังจากอ่านดู!

ต่อไปคือการตั้งราคา

เผยเชียนตั้งราคาที่หนึ่งหยวน

เขาไม่อยากตั้งราคาสูงเกินไปเพราะกลัวจะมีพวกโง่มาซื้อเข้าจริงๆ ถ้าเป็นอย่างนั้น เขาจะขาดทุนน้อยลง!

เมื่อตั้งราคาไว้ต่ำๆ เผยเชียนก็มั่นใจได้ว่าจะไม่ส่งผลต่อการขาดทุนแม้จะมีคนสักสิบยี่สิบคนซื้อไปก็ตาม

หลังจากจัดการทุกอย่างเสร็จ เผยเชียนก็อัปโหลดเกม เมื่อผ่านกระบวนการตรวจสอบ เกมก็จะไปปรากฏบนแพลตฟอร์มเกมทางการอัตโนมัติ

กระบวนการทั้งหมดส่วนใหญ่จะใช้เวลาประมาณไม่กี่ชั่วโมงไปจนถึงสองสามวัน

แพลตฟอร์มนี้ใช้ระบบแนะนำอัตโนมัติ เกมใหม่ที่ออกพร้อมๆ กันจะขึ้นแนะนำตามการเปลี่ยนแปลงของข้อมูล และถ้าเกิดไม่มีการจงใจปรับแต่งอันดับ แอดมินก็จะไม่เข้ามายุ่ง

เผยเชียนปราศจากความกังวล

เกมขยะแบบนี้จะต้องหายไปจากสายตาปวงชนไม่นานหลังวางขาย พอผ่านไปสองสัปดาห์ เงินห้าหมื่นหยวนก็จะกลายเป็นของเขา! ยอดเยี่ยมที่สุด!

เผยเชียนปิดโน้ตบุ๊ก รู้สึกผ่อนคลาย ในใจอัดแน่นไปด้วยความสุขล้น!

……………

ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี

ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี

Status: Ongoing
ต้องทำธุรกิจให้ “ขาดทุน” เขาถึงจะรวย แต่ไม่รู้ดวงดีหรือดวงซวย ถึงได้แต่ “กำไร” เนี่ย!เผยเชียนย้อนเวลากลับไปเมื่อ 10 ปีก่อนโดยมีระบบสั่งให้เขาตั้งบริษัทอะไรก็ได้เพื่อหาเงินทำกำไรโดยจะมีการประเมินกำไรขาดทุนเป็นรอบๆแต่เผยเชียนเป็นคนหัวหมอ เขาดูแล้วว่าถ้าเขาทำธุรกิจได้กำไร เขาจะได้ส่วนแบ่งเข้ากระเป๋าตัวเองแค่ 1:100แต่ถ้าเขาขาดทุน เขาจะได้ส่วนแบ่ง 1:1 เขาจึงคิดจะตั้งบริษัทเกม และหาทางทำให้บริษัทขาดทุนด้วยการสร้างเกมที่ไม่น่าจะฮิตบ้างล่ะ ขายเกมราคาถูกบ้างล่ะ เอาเงินไปละลายกับการเช่าตึกและซื้ออุปกรณ์ทำงานต่างๆ บ้างล่ะแต่ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ไม่ขาดทุนสักที เกมที่คิดว่าไม่น่าจะขายได้ก็ดันขายดีเป็นเทน้ำเทท่าทำไมการทำธุรกิจให้ขาดทุนมันถึงเป็นเรื่องยากขนาดนี้ล่ะเนี่ย?!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท