พอตัดสินได้แล้ว เผยเชียนก็เข้าเว็บไซต์ทางการของ ESRO และค้นดูเทมเพลตสำหรับสร้างเกมการ์ดบนมือถือ
ไม่นานเขาก็เทมเพลตตัวหนึ่ง
ไม่ใช่เทมเพลตของสามก๊กสุดคิวต์
เกมสามก๊กสุดคิวต์เป็นต้นตำรับของเกมการ์ดอื่นๆ และยังเป็นเกมที่ฮิตที่สุดในตลาด เปรียบเป็นเหมือนบ่อเงินบ่อทอง ไม่มีทางที่บริษัทจะโง่เอาเทมเพลตตัวเองออกมาวางขาย
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าบริษัทอื่นจะไม่ทำ
มีหลายบริษัทที่กระโดดเข้ามาจับกระแสเกมการ์ด พวกเขาเขียนโค้ดเกมขึ้นโดยหยิบระบบการเล่นของเกมสามก๊กสุดคิวต์มาเป็นแบบอย่าง
แต่พอบริษัทเหล่านั้นทำเงินกับเกมของตัวเองไม่ได้ ก็ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากปรับตัวเกมนิดหน่อยและเอาไปปล่อยบนเว็บไซต์รวมทรัพยากรเพื่อขายเป็นเทมเพลต เผื่อว่ายอดขายจะมาช่วยหักกลบลบหนี้ที่ขาดทุนไป
เทมเพลตที่เผยเชียนพบมาจากเกมเลียนแบบที่เจ๊งไม่เป็นท่า
“มาจากเกมเก๊งเหรอ พี่ชอบ!”
ถือเป็นสัญญาณที่ดีสำหรับเผยเชียน
เขากดดูระบบการเล่น
ตั้งแต่ปี 2008 ที่เกมการ์ดบนมือถือได้รับความนิยม เกมสามก๊กสุดคิวต์ก็ผ่านการอัปเดตเพิ่มเติมระบบการเล่นมาหลายครั้ง
แต่เทมเพลตนี้เป็นของเก๋ากึ๊กดึกดำบรรพ์ มีแค่องค์ประกอบพื้นฐาน เช่น ระบบเลเวล ระบบเล่นอัตโนมัติ อารีน่า และอื่นๆ
ส่วนรูปแบบการเล่นใหม่ๆ นั้นไม่มีเลยแม้แต่อย่างเดียว!
ตัวเกมทั้งหมดดูแย่มาก
ซึ่งก็ทำให้เผยเชียนรู้สึกพึงพอใจ!
นี่เป็นเทมเพลตเกมการ์ดในฝันของเขา! เป็นเทมเพลตที่ไม่มีรูปแบบอะไรที่จะทำให้เกมสนุกและระบบการเล่นก็ไม่ได้โดดเด่น!
เขาดูราคา หนึ่งแสน!
“…ทำไมแค่แสนเดียวเอง”
ตอนนี้เขาไม่ค่อยพอใจกับราคาเท่าไหร่ เพราะมันถูกเกินไป!
ถ้าตั้งไว้สักแสนห้า ฉันก็จะซื้อ!
แต่พอคิดดูดีๆ เทมเพลตเกมขับรถก็ราคาแค่สองหมื่นเอง ถึงเทมเพลตเกมการ์ดจะซับซ้อนและมีระบบการเล่นเยอะกว่า ราคาหนึ่งแสนก็ไม่ได้ถือว่าถูกเลย
เผยเชียนสังเกตเห็นว่ายอดดาวน์โหลดของเทมเพลตนี้น้อยกว่าของเทมเพลตจำลองการขับรถที่ซื้อไปก่อนหน้าอยู่มาก
บ่งบอกได้ชัดเจนว่าเทมเพลตนี้แพงเกินเหตุและน่าจะใช้การไม่ค่อยได้
เผยเชียนไม่ลังเลอีกต่อไปและกดซื้อทันที!
ของราคาแพงเกินเหตุแบบนี้นี่ละที่เขาชอบนัก เพราะเป็นอะไรที่ทำให้เขาผลาญเงินได้โดยไม่ต้องกลัวทำผิดกฎระบบ
พอซื้อเทมเพลตเสร็จ เขาก็มีระบบการเล่นพื้นฐานแล้ว ต่อไปก็เพิ่มงานภาพเข้ามา
ต้องมีหน้าจอใช้งาน (UI) เอฟเฟ็กต์ตอนต่อสู้ แอนิเมชันประกอบการ์ด และอื่นๆ
นอกจากพวกนี้แล้ว เขาต้องซื้อเพลงประกอบ เสียงเอฟเฟ็กต์ และซื้ออุปกรณ์สำหรับใช้บริการระบบคลาวด์ ทั้งหมดนี้คงต้องใช้เงินมากหน่อย
แต่ส่วนใหญ่ก็ต้องใช้ไปกับงานภาพ
เผยเชียนครุ่นคิดถึงเรื่องนี้ เขาจะเอาเงินไปซื้อเพลงกับเสียงเอฟเฟ็กต์สักสามหมื่น กันไว้สักหนึ่งหมื่นสำหรับค่าใช้จ่ายอื่นๆ ส่วนที่เหลืออีกประมาณแสนหกก็เอาไว้ซื้องานภาพ
หนึ่งแสนหกหมื่น ไม่ได้เป็นจำนวนที่เยอะหรือน้อย
เผยเชียนยังไม่ได้คิดว่าอยากได้งานภาพแนวไหน
เกมการ์ดเหมาะกับการเปลี่ยนการออกแบบ
สำหรับเกมการ์ดนั้น การออกแบบถือเป็นเรื่องสำคัญ
เพราะว่าการออกแบบนั้นสำคัญมาก เผยเชียนจึงต้องทำตรงนี้ให้เละ!
แต่จะตั้งใจทำให้ออกมาน่าเกลียดก็ไม่ได้
เพราะระบบมีกฎห้ามเขาจงใจซื้อสินค้าหรือบริการที่ไม่ได้มาตรฐาน
ถ้าจ่ายไปแสนหกแล้วได้งานภาพที่มีมูลค่าจริงประมาณหกหมื่นมา ระบบจะไม่ให้ผ่าน
เขาต้องซื้อของที่คุณภาพถึงเกณฑ์ ไม่สูงกว่าหรือต่ำกว่ามาตรฐานเกินไป
เผยเชียนต้องใช้สมองสักหน่อยแล้ว
เขาจะซื้องานภาพคุณภาพดีที่ชาวเกมเมอร์จะต้องเกลียดได้อย่างไร
ง่ายๆ! เขาก็แค่จ้างคนมาออกแบบให้ดูเข้าถึงยากจนเกมเมอร์รับไม่ไหว แค่นั้นก็โอเคแล้วนี่
จุดสำคัญคือเขียนอธิบายงานภาพแบบที่ต้องการ
เผยเชียนไม่มั่นใจความสามารถของตนเองในส่วนนี้ จากประสบการณ์ความล้มเหลวของเกมโดดเดี่ยวเดียวดายกลางทะเลทรายทำให้เขาเริ่มสงสัยในความสามารถของตนเอง
เมื่อเป็นแบบนี้ก็ต้องเอาหม่าหยางเข้ามาช่วย!
เผยเชียนดาวน์โหลดแบบฟอร์มสากลที่ใช้ในการอธิบายงานภาพที่ต้องการออกมา
ในแบบฟอร์มต้องกรอกข้อมูลขนาดงานภาพที่ต้องการ รวมถึงคำอธิบายคร่าวๆ
งานภาพหลักๆ มีอยู่สองประเภท ประเภทแรกคืองานออกแบบออริจินัล งานแบบนี้มีราคาสูงกว่าและต้องใช้ฝีมือมากกว่า เพราะนักวาดต้องวาดอย่างพิถีพิถัน จึงต้องเขียนอธิบายงานภาพที่ต้องการอย่างละเอียด
งานอีกแบบคือพวก UI เอฟเฟ็กต์พิเศษ และอื่นๆ
งานจำพวกนี้เป็นงานภาพที่เหมือนๆ กันซึ่งมีในอินเทอร์เน็ต เอามาปรับนิดๆ หน่อยก็ใช้งานได้
แต่เผยเชียนย่อมไม่อยากได้งานที่เอามาปรับก็ใช้ได้แบบนี้ ถ้าใช้งานพวกนี้เขาจะเอาเงินไปผลาญได้อย่างไร
ดังนั้นงานภาพทุกชิ้นจะต้องวาดขึ้นใหม่หมด!
เผยเชียนไล่รายการ UI เอฟเฟ็กต์พิเศษ และงานภาพอื่นๆ ที่ไม่ค่อยสำคัญมาก จากนั้นก็กรอกรายละเอียดคร่าวๆ ลงไปว่า…
ต้องออกมาเท่!
เข้ากับธีมสามก๊ก!
เขากรอกแต่อะไรที่กำกวมไป
ส่วนผลงานจะออกมาอย่างไรนั้น…
เผยเชียนไม่ได้สนใจ! นักวาดจะออกแบบมาอย่างไรก็ได้!
จากนั้นเผยเชียนก็เอาแบบฟอร์มให้หม่าหยาง
ตอนนั้นหม่าหยางตื่นแล้ว
แต่หลังจากนอนกอดหนังสือเล่มหนาไปสองนาทีก็ทำท่าจะหลับอีกครั้ง
พอเห็นเผยเชียนยื่นแบบฟอร์มให้ หม่าหยางก็ฟื้นคืนชีพอีกรอบ ก่อนจะโยนหนังสือทิ้ง ยื่นหัวลงไปที่เตียงชั้นล่างแล้วกระซิบถาม “เริ่มงานแล้วเหรอ”
เผยเชียนพยักหน้า “เอาแบบฟอร์มไปกรอก ปลดปล่อยจินตนาการตัวเองออกมาให้เต็มที่!”
หม่าหยางพยักหน้ารัว “จัดไป!”
ความมุ่งมั่นในการทำงานพุ่งพรวด!
หม่าหยางดูแบบฟอร์ม เป็นแบบฟอร์มให้ลงรายละเอียดงานภาพที่ต้องการ มีส่วนที่ต้องกรอกอยู่หลายส่วน แต่หลักๆ คือต้องอธิบายรูปแบบตัวละครออริจินัลที่ต้องการ
เผยเชียนเลือกธีมไปแล้ว ซึ่งก็คือสามก๊ก
ในสามก๊กมีตัวละครมากมาย เผยเชียนเลือกมาห้าสิบตัว สิบห้าตัวเป็นการ์ดหายาก อีกยี่สิบห้าตัวเป็นการ์ดระดับสูง ส่วนอีกสิบตัวที่เหลือเป็นการ์ดทั่วไป
งานภาพออริจินัลมีมากมากหลายราคา ถูกสุดอยู่ที่ประมาณแปดร้อยหยวนต่อชิ้น แพงสุดอยู่ที่ห้าพันหยวนต่อชิ้น
ถ้าไปหาเด็กตามโรงเรียนศิลปะในเมืองอันดับสอง อันดับสาม อาจจะได้ชิ้นละร้อยหยวน
ถ้าจ้างนักวาดชื่อดัง ราคาอาจสูงถืงชิ้นละแปดพันหยวน
จ่ายเท่าไหร่ก็ได้คุณภาพตามนั้น
เผยเชียนไม่จ้างนักวาดชื่อดังมาทำงานภาพให้แน่นอน ถึงจะทำให้เขาผลาญเงินไปได้เยอะก็เถอะ
เพราะมีโอกาสว่านักวาดชื่อดังจะสร้างกระแสให้เกมได้!
คิดตามนี้ ถ้าเขาจ่ายงานภาพไปชิ้นละห้าพันก็จะเสียเงินได้เยอะ แต่ถ้าพวกเกมเมอร์ดันติดใจงานภาพออริจินัลของเขาขึ้นมาจะทำอย่างไร
ท้ายที่สุดแล้ว การออกแบบก็เป็นองค์ประกอบที่สำคัญที่สุด ถ้างานภาพออกมาสวยก็มีโอกาสทำเงินได้แม้เกมจะกากก็ตาม!
เผยเชียนจึงตัดสินใจซื้องานภาพออริจินัลราคาถูก!
ถ้าอยากเสียเงินเยอะๆ ก็แค่สั่งหลายๆ ชิ้น!
จากตัวละครทั้งหมดห้าสิบตัวเขาสามารถใส่ร่างแต่ละแบบที่แตกต่างกันหลังอัปเลเวลและดาวของตัวละคร
ก็จะมีตัวละครห้าสิบตัว แต่ละตัวมีร่างอัปเกรดสี่แบบตอนเลเวลอัป
ตัวละครแต่ละตัวกับร่างแปลงสี่ร่างราคาอยู่ที่สามพันหยวน รวมทั้งหมดก็เป็นหนึ่งแสนห้าพัน เผยเชียนคำนวณมาอย่างดี
การ์ดเริ่มต้นไม่จำเป็นต้องมีตัวละครทำให้ประหยัดค่าใช้จ่ายตรงนี้ไปได้
แต่แน่นอนว่าต้องดูราคาจริงจากทางนักวาด ตัวเลขดังกล่าวเป็นแค่ตัวเลขที่เผยเชียนคาดการณ์คร่าวๆ
หม่าหยางงงไปหมด ถ้าทุกอย่างกำหนดไว้แล้ว เขาจะมีหน้าที่ทำอะไร
หลังจากอ่านข้อความของเผยเชียนอย่างละเอียด เขาก็เข้าใจ
หน้าที่ของเขาคือเอาตัวละครดั้งเดิมมาออกแบบใหม่ทั้งหมด!
พูดอีกอย่างก็คือ เค้นเอาความคิดสร้างสรรค์ที่มีมาใช้ออกแบบตัวละครทั้งห้าสิบตัวใหม่ให้ไม่เหลือเค้าเดิมจนไม่มีใครจำได้!
……………………
