ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี – บทที่ 119 สวรรค์กำหนดไว้แล้วว่าคนพูดจะต้องโดนเข้าใจผิด

ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี

อาจารย์เฉียววิเคราะห์แก่นสำคัญเบื้องลึกของเกมนักออกแบบเกม

เสียงพากย์คือตัวแทนของความโลภและความคิดเห็นของคนอื่นตามเส้นทางที่กำลังมุ่งเดินไป

ตัวเกมทำให้ผู้เล่นรู้สึกเหมือนได้ ‘เข้าไปเป็นส่วนหนึ่งในเกม’ ผ่านมุมมองบุคคลที่หนึ่งและฉากประกอบ ขณะเดียวกันก็ทำให้ผู้เล่นรู้สึก ‘ห่างจากเกม’ ด้วยเสียงพากย์ อารมณ์ที่เกิดขึ้นนี้เป็นสิ่งที่ผู้เล่นควรพิจารณาให้ดี

ตัวเลือกที่ผู้เล่นพบแต่ละครั้งถอดแบบมาจากความคิดของนักออกแบบเกม

พอได้เล่นดูจะรู้ว่าเป็นนักออกแบบเกมนั้นลำบากแค่ไหน!

นอกจากนั้นแล้ว อาจารย์เฉียวยังยกระดับแก่นสำคัญของเกมขึ้นไปอีกขั้น

“ตอนที่ผมเล่นเกมนี้ ผมรู้สึกว่าเกมสะท้อนอะไรบางอย่างลึกเข้าไปในตัวผม

“ทำไมถึงเป็นแบบนั้นทั้งๆ ที่ผมก็ไม่ได้มีประสบการณ์ด้านการทำเกม

“พอคิดดูดีๆ ผมก็ตระหนักว่าการทำคลิปกับการสร้างเกมมีความคล้ายกัน

“เอาจริงๆ นักสร้างคอนเทนต์สื่อบันเทิงล้วนพบเจอสิ่งเดียวกัน

“ความโดดเดี่ยว

“เหมือนคำพูดหนึ่งที่ว่า สวรรค์กำหนดไว้แล้วว่าคนพูดจะต้องโดนเข้าใจผิด

“เนื้อหาเกมนักออกแบบเกมยกเรื่องนี้ขึ้นมานำเสนอ

“การจัดฉากนอกเกมเองก็เป็นการชี้ประเด็นเรื่องนี้ด้วยเหมือนกัน

“บางทีนี่อาจจะเป็นเป้าหมายในการสร้างเกมของบริษัทเถิงต๋า พวกเขาอาจจะคาดการณ์เอาไว้แล้วว่ายอดขายจะต้องต่ำเตี้ยเรี่ยดิน ไม่มีทางหาเงินคืนทุนได้

“แต่พวกเขาก็หวังว่าเป้าหมายหนึ่งจะสำเร็จ นั่นก็คือการตามหาความสงบในโลกอันแสนวุ่นวายใบนี้ พวกเขาอยากให้เราค่อยๆ คิด ค่อยๆ ทำ

“เรามาจากไหนแล้วจะไปไหนต่อ

“ในสังคมอันวุ่นวายนี้ เราควรจะใช้ชีวิตอย่างไรดี

“จริงๆ แล้วเรากำลังตามหาอะไรกันอยู่

หลังจากดูคลิปจบ เหล่าคนดูที่นั่งอยู่หน้าจอก็พากันตรึกตรองอย่างเงียบเชียบ

เรื่อง…เป็นแบบนี้นี่เอง

คำถามท้ายคลิปเป็นเหมือนค้อนขนาดใหญ่ทุบเข้าตรงกลางใจ

ตอนดูคลิปที่ปล่อยมาก่อนหน้านี้ของอาจารย์เฉียว หลายคนคิดว่าอาจารย์เฉียวเป็นลิง ส่วนพวกเขาเป็นคนเฝ้าดูพฤติกรรม

แต่ตอนนี้ก็ได้รู้แล้วว่า จริงๆ แล้วกลับกัน ทุกอย่างกลับตาลปัตรหมด!

คนดูคือฝูงลิง ส่วนอาจารย์เฉียวคือคนปั่นหัวพวกเขา!

คลิปสปอนเซอร์โง่ๆ ปั่นหัวคนดูได้ แถมยังสร้างมีมใหม่ ‘ภาษาเฉียว’ ขึ้นอีก!

คนดูและชาวเน็ตได้มีส่วนร่วมในการจัดฉากครั้งนี้โดยไม่รู้ตัว ผลจากการทดลองครั้งนี้ออกมาน่าผิดหวัง

ชาวเน็ตพากันตามกระแสอย่างไม่ลืมหูลืมตา!

ไม่นานยอดไลค์ของคลิปนี้ก็พุ่งพรวด ยอดคอมเมนต์เองก็เพิ่มขึ้นพรวดพราด!

เดิมที ‘ภาษาเฉียว’ ก็เป็นกระแสที่กำลังฮิตกันอยู่ตอนนี้ ชาวเน็ตหลายคนอยากฝึกฝน ‘ภาษาเฉียว’ และตามเรื่องเด็ดจากคลิปใหม่ของอาจารย์เฉียว

คลิปนี้เลยมีคนเข้ามาดูกันมากมาย!

แต่พอคนดูได้รู้เรื่องราวที่แท้จริงเบื้องหลังคลิปที่เป็นกระแส ความคิดของพวกเขาก็พลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ

เห็นได้จากคอมเมนต์ใต้คลิป

“อะไรเนี่ย จริงๆ แล้วเป็นการจัดฉากครั้งใหญ่เหรอ”

“บริษัทเกมสมัยนี้…หัวล้ำจริงๆ”

“ขอโทษทีนะลูกรัก พ่อเข้าใจลูกผิดไป เดี๋ยวพ่อกดไลก์แล้วแชร์คลิปนี้ต่อให้นะ!”

“อาจารย์เฉียวคือศิลปินร่วมสมัย!”

“สวรรค์กำหนดไว้แล้วว่าคนพูดจะต้องโดนเข้าใจผิด น้ำตาไหลเลย เป็นไงล่ะพวกนาย”

“ไม่คิดมาก่อนเลยว่าเกมนักออกแบบเกมจะแฝงข้อความไว้ลึกซึ้งขนาดนี้ เดี๋ยวต้องไปลองเล่นดูแล้ว!”

แน่นอนว่าก็มีคนบางส่วนที่คิดว่าอาจารย์เฉียวพยายามกู้ชื่อเสียงของตัวเองคืนมา แต่คอมเมนต์ดังกล่าวก็ถูกคอมเมนต์อื่นๆ ดันหายไปอย่างรวดเร็ว

นั่นก็เพราะคำอธิบายของอาจารย์เฉียวฟังดูสมเหตุสมผลและตรงกับความคิดของชาวเน็ตมากกว่า!

หลังปล่อยคลิป ผู้เล่นหลายคนที่เล่นเกมไปได้ครึ่งทางก็เลิก ตัดสินใจลองอดทนเล่นใหม่ดูอีกครั้ง

ส่วนคนที่ยังไม่เคยเล่นเกมนักออกแบบเกมเพราะตอนแรกไม่ชอบก็พากันซื้อมาลองเล่น เพราะอยากจะรู้ว่าเกมที่อาจารย์เฉียวให้ชื่อว่าเป็น ‘ผลงานขึ้นหิ้ง’ นั้นเป็นยังไง

ภัตตาคารห่านฟ้า…

บริษัทเถิงต๋าเน็ตเวิร์กเทคโนโลยีจัดกินเลี้ยงฉลอง!

การจัดงานกินเลี้ยงฉลองหลังพัฒนาและวางขายเกมเสร็จกลายเป็นธรรมเนียมของบริษัทตั้งแต่ตอนทำเกมฐานทัพกลางทะเล

ส่วนเหตุผลที่เลือกร้านเดิมนั้น…

ก็เพราะว่าไม่มีตัวเลือกอื่น ในเมืองจิงโจว ร้านนี้เป็นร้านที่แพงที่สุด ใจจริงเผยเชียนอยากจะบินไปกินอาหารหรูๆ กว่านี้ที่ปักกิ่ง แต่ระบบไม่อนุญาตให้ทำแบบนั้น

เขาจึงจำใจเลือกร้านนี้

เผยเชียนถือแก้วไวน์แดงเดินผ่านโต๊ะ ทุกคนดูไม่ค่อยร่าเริงกันเท่าไหร่

ถือเป็นเรื่องปกติ เพราะยอดขายเกมนักออกแบบเกมแทบไม่กระดิก จะให้มีอารมณ์ฉลองได้ยังไง

ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งก่อน

ครั้งก่อนพวกเขาจัดงานเลี้ยงกันทันทีหลังเปิดตัวเกมฐานทัพกลางทะเล ตอนนั้นพวกเขาไม่ได้รู้สึกกดดันอะไรกันมากจึงกินดื่มกันได้อย่างสำราญใจ

แต่ครั้งนี้ เกมนักออกแบบเกมวางขายไปได้แล้วสามวัน ทั้งยอดขายและกระแสของเกมต่างต่ำกว่าที่คิดไว้มาก

ดังนั้นคนอื่นๆ นอกจากเผยเชียนจึงไม่สามารถกินอาหารให้อร่อยได้

“วันนี้เรามาฉลองกันนะ ร่าเริงกันหน่อยสิ!

“ทำไมทำตัวห่อเหี่ยวกันแบบนี้ อาหารไม่อร่อยเหรอ

“ถ้าห่อเหี่ยวกันแบบนี้ก็สั่งอาหารแพงๆ มากินละกัน ขอโทษนะครับ ขอปลาทูน่าครีบน้ำเงินที่ละสามจาน!

“พนักงานที่รักทุกคน ทำตัวให้เป็นแบบอย่างที่ดีหน่อย พวกคุณเคยมากันแล้ว รู้ดีว่าอาหารราคาแพงแค่ไหน อย่าให้ผมเห็นใครนั่งกินแต่ไอศกรีมนะ!

“แล้วก็ นี่หม่าอี้ฉวิน สมาชิกใหม่ของเรา เป็นคนมีความสามารถและรอบรู้มากๆ ฝากดูแลเขาให้ดีด้วย ได้ยินที่พูดไหมครับ!”

เผยเชียนร่าเริงมากเหมือนเพิ่งได้ยินข่าวดีมา เขาง่วนอยู่กับการทำให้พนักงานสนุกสนาน

มีคนไม่ดื่มเหรอ

ไม่เป็นไร เผยเชียนจะยกแก้วขึ้นตอนไหนก็ได้ พนักงานไม่กล้าปฏิเสธการยกแก้วชวนดื่มของบอสหรอก

แน่นอกว่าการยกแก้วชวนดื่มของเผยเชียนนั้นแตกต่างจากวัฒนธรรมการดื่มทั่วไป

ตามวัฒนธรรมการดื่มปกติ การยกแก้วชวนดื่ม โดยเฉพาะตอนที่เจ้านายบังคับให้ลูกน้องดื่มนั้นก็เพื่อวางอำนาจเหนืออีกฝ่าย เป้าหมายคือทำให้พนักงานดื่มหนักเกินไปจนรู้สึกไม่ไหวเพื่อสร้างความสัมพันธ์แบบกดขี่

แต่เผยเชียนไม่ได้ตั้งใจแบบนั้น

พวกเขาดื่มไวน์แดงกันซึ่งไม่น่าจะทำให้เมาง่ายขนาดนั้น แถมเผยเชียนก็ไม่ได้กำหนดไว้ว่าแต่ละคนจะต้องดื่มกันเยอะแค่ไหน แค่พนักงานยกขึ้นจิบก็ถือว่าโอเคแล้ว

เป้าหมายหลักของเขาคือกระตุ้นให้ทุกคนกินอาหารกันเยอะๆ

บรรยากาศตอนนี้หดหู่ไปหน่อย การจิบไวน์น่าจะช่วยทำให้ครึกครื้นและอยากอาหารมากขึ้น

แล้วก็เป็นอย่างที่คิด หลังจากยกแก้วชวนดื่มไปสองสามรอบ บรรยากาศในงานก็ดีขึ้นทันตาเห็น!

เผยเชียนแสนสุขใจ เขาเองก็อยากกินอาหารอร่อยๆ ให้สมใจอยาก

เขาไม่ได้มีความสุขแบบนี้มานานแล้ว!

จนถึงตอนนี้ ทุกอย่างดูจะเป็นไปอย่างราบรื่น

ร้านอินเทอร์เน็ตขาดทุนเดือนละสามแสน ไม่น่าจะมีแววทำกำไรได้

ซีรีส์คลิปสั้นถึงจะดัง แต่ก็ปฏิเสธสปอนเซอร์รายเล็กหมด ยังไม่มีรายใหญ่มาจ้างทำคลิปปรับเนื้อหาพิเศษ รายได้จึงยังเป็นศูนย์อยู่

กระแสเกมนักออกแบบเกมก็ดี ยอดขายก็เหมือนกัน ดูจากสถานการณ์ในปัจจุบัน ไม่มีทางเลยที่เกมจะทำเงินคืนทุนได้!

ยิ่งคิดเผยเชียนก็ยิ่งรู้สึกว่าอาหารอร่อยขึ้น

สุขใจจริงๆ!

………………………….

ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี

ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี

Status: Ongoing
ต้องทำธุรกิจให้ “ขาดทุน” เขาถึงจะรวย แต่ไม่รู้ดวงดีหรือดวงซวย ถึงได้แต่ “กำไร” เนี่ย!เผยเชียนย้อนเวลากลับไปเมื่อ 10 ปีก่อนโดยมีระบบสั่งให้เขาตั้งบริษัทอะไรก็ได้เพื่อหาเงินทำกำไรโดยจะมีการประเมินกำไรขาดทุนเป็นรอบๆแต่เผยเชียนเป็นคนหัวหมอ เขาดูแล้วว่าถ้าเขาทำธุรกิจได้กำไร เขาจะได้ส่วนแบ่งเข้ากระเป๋าตัวเองแค่ 1:100แต่ถ้าเขาขาดทุน เขาจะได้ส่วนแบ่ง 1:1 เขาจึงคิดจะตั้งบริษัทเกม และหาทางทำให้บริษัทขาดทุนด้วยการสร้างเกมที่ไม่น่าจะฮิตบ้างล่ะ ขายเกมราคาถูกบ้างล่ะ เอาเงินไปละลายกับการเช่าตึกและซื้ออุปกรณ์ทำงานต่างๆ บ้างล่ะแต่ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ไม่ขาดทุนสักที เกมที่คิดว่าไม่น่าจะขายได้ก็ดันขายดีเป็นเทน้ำเทท่าทำไมการทำธุรกิจให้ขาดทุนมันถึงเป็นเรื่องยากขนาดนี้ล่ะเนี่ย?!

นิยายแนะนำ

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท