คุรุการแพทย์ – บทที่ 134 พวกนักศึกษาเป็นอะไรหรือเปล่า

บทที่ 134 พวกนักศึกษาเป็นอะไรหรือเปล่า

บทที่ 134 พวกนักศึกษาเป็นอะไรหรือเปล่า

“บ้าเอ๊ย!”

ฟางชิวโกรธจนต้องสบถออกมา

เขาถอยออกมาหลายเมตร จากนั้นวางถังดับเพลิงลง ก่อนจะกวาดสายตามองไปรอบ ๆ แล้วก็เหลือบไปเห็นหัวจ่ายน้ำดับเพลิงติดอยู่ที่ผนังไม่ไกลกัน

เขากระแทกตู้จ่ายน้ำดับเพลิงให้เปิดออก ก่อนจะหมุนวาล์วของหัวจ่ายน้ำอย่างรีบเร่ง

ปรากฏว่าไม่มีน้ำ!

“มีไว้ประดับเฉย ๆ หรือยังไง!” ฟางชิวโมโหถึงขีดสุด

ถังดับเพลิงก็ใช้ไม่ได้ หัวจ่ายน้ำก็ด้วย นี่มันบ้าอะไรกัน?

ชีวิตของนักศึกษาไม่ควรได้รับการปฏิบัติที่ไม่เหมาะสมแบบนี้!

แม้จะมีความเดือดดาลอยู่ไม่น้อย แต่สถานการณ์ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาโกรธ เขาไม่มีทางอื่นแล้ว

ชายหนุ่มกลับไปที่เดิม ก่อนจะคว้าถังขยะใบใหญ่ทั้งสองใบขึ้นมาอีกครั้ง จากนั้นจึงกระโจนออกจากหน้าต่างชั้นหกและพุ่งไปที่ทะเลสาบ

เขาแบกน้ำอีกสองถังใหญ่มาราดลงบนกองไฟอีกครั้งภายในเวลาเพียงชั่วพริบตา

ผู้คนต่างตกตะลึงกับความเร็วอันน่าสะพรึงกลัวของฟางชิว นี่ย่อมไม่ใช่เรื่องที่คนปกติจะทำได้ ทุกคนล้วนจ้องมองไปที่ฟางชิวอย่างทึ่ง ๆ จนลืมแม้กระทั่งต้องดับไฟ

เขาทะยานไปมาอยู่สามครั้ง

ในที่สุด ไฟที่ลุกไหม้ในหอพักอยู่ดับลง

เมื่อเห็นว่าไฟดับสนิทแล้ว ฟางชิวที่ยืนอยู่บนระเบียงก็หอบหายใจพลางปาดเหงื่อบนหน้าผากทิ้ง

แม้ว่าห้องพักสองห้องที่อยู่ถัดไปและห้องพักอีกสองสามห้องที่อยู่ชั้นบนจะไม่ได้ถูกไฟไหม้ แต่ก็มีควันไฟอยู่มากเกินกว่าที่จะอาศัยอยู่ได้ อย่างไรก็โชคดีที่ไม่มีใครเป็นอะไร

ผู้คนที่เฝ้ามองสถานการณ์อยู่ต่างตกตะลึงเมื่อเห็นว่าฟางชิวไม่เพียงช่วยชีวิตคน แต่ยังดับไฟด้วยตัวเขาเองอีกต่างหาก

แปะ! แปะ! แปะ!

ทุกคนต่างปรบมือให้ฟางชิวอย่างไม่รู้ตัวด้วยความตื่นเต้น

ในที่สุดไฟดับก็ลงแล้ว

เมื่อมองไปยังร่างของชายลึกลับที่ยืนอยู่บนระเบียงด้านบน ดวงตาของพวกเขาก็เต็มไปด้วยความเคารพและยำเกรง

หากไม่มีชายลึกลับ ก็ไม่อาจบอกได้ว่าไฟนี้จะลุกลามไปไกลถึงเพียงใดในค่ำคืนนี้

หากไม่มีชายลึกลับ นักศึกษาหญิงคนนั้นอาจต้องตาย

โชคดีที่มันจบลงแล้ว และผู้ที่ทำให้ทุกอย่างจบลงก็คือชายที่ร่างย้อมไปด้วยเงารัตติกาลคนนั้น

ไม่มีใครรู้ชื่อของเขา รู้เพียงฉายาที่เรียกขานกันว่าชายลึกลับ

ช่างโชคดีจริง ๆ ที่มีชายลึกลับอยู่ในมหาวิทยาลัย!

ในสายตาของพวกเขา ชายลึกลับเป็นฮีโร่ผู้มีความสามารถในทุกด้าน!

เป็นฮีโร่ที่สามารถเทียบได้กับซูเปอร์แมนเลยทีเดียว!

ท่ามกลางเสียงปรบมือกึกก้องของฝูงชน ฟางชิวก็ทะยานลงมาจากชั้นหกพร้อมถังขยะขนาดใหญ่สองใบในมือ หลังจากเหยียบถึงพื้น เขาก็นำถังขยะไปวางไว้ที่เดิม

ปัง!

ฟางชิวย่ำเท้าอย่างหนักแน่นหนึ่งครั้ง พริบตาเดียวปราณของเขาก็ทำงาน ส่งผลให้กองขยะขนาดใหญ่สองกองบนพื้นปลิวว่อนขึ้นโดยพลัน

ฟางชิววาดมือบนอากาศอย่างรวดเร็ว ราวกับมีลมกระโชกแรงจากการวาดมือของเขา กองขยะขนาดใหญ่สองกองที่ปลิวว่อนอยู่กลางอากาศถูกกวาดกลับเข้าไปในถังขยะเปียกทั้งสองใบในทันทีทันใด

บนพื้นไม่มีขยะหลงเหลืออยู่อีก เอาเข้าจริงสะอาดยิ่งกว่าเดิมเสียอีก

การกระทำนี้ส่งผลให้ทุกคนตกตะลึงอีกครั้ง

อะไรเนี่ย!

แบบนี้ก็ยอดเลย! หมดปัญหาเรื่องทำความสะอาดอีกหนึ่งต่อ

หลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อย ฟางชิวก็ทำท่าจะจากไป

“อย่า! อย่าไป!”

“อย่าเพิ่งไป! เทพผู้ยิ่งใหญ่! พูดอะไรสักหน่อยสิ!”

“ชายลึกลับ รอฉันก่อน…”

เมื่อเห็นว่าชายลึกลับกำลังจะจากไป พวกเขาจึงตะโกนออกมาด้วยความเร่งรีบ อีกทั้งยังกรูไปห้อมล้อมฟางชิวเอาไว้

เห็นได้ชัดว่าในคืนนี้พวกเขาจะไม่ยอมปล่อยชายลึกลับไปเด็ดขาด

ทุกคนต่างปลาบปลื้มใจ ต้องการรู้ตัวตนจริงของชายลึกลับให้ได้

แม้ได้ยินเสียงตะโกนของฝูงชน แต่ฟางชิวกลับไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเดินแม้แต่น้อย เขาทะยานกายหายไปจากสายตาของทุกคนแล้วตรงสู่ความมืดมิดอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นดังนั้น กลุ่มคนที่ไล่ตามมาอย่างเร่งรีบจำต้องยอมแพ้

“เฮ้อ!”

เสียงทอดถอนหายใจดังขึ้นด้วยความหงุดหงิด

เกือบจะจับได้แล้วเชียว!

เป็นเรื่องยากไม่น้อยที่จะได้พบกับชายลึกลับอีก แต่กลับปล่อยให้หลุดมือไปอีกครั้งจนได้

ระหว่างที่ทุกคนกำลังรำพึงรำพันกันอย่างเสียดาย เสียงไซเรนก็ดังขึ้น

วี้หว่อ! วี้หว่อ!

รถดับเพลิงมาแล้ว

นักศึกษาที่เห็นว่าเกิดไฟไหม้ได้โทรแจ้งตำรวจตั้งแต่แรก ตอนนี้รถดับเพลิงจึงมาถึงหน้าหอพักในที่สุด

ส่วนฟางชิวนั้น หลังจากออกมาจากฝูงชน เขาก็กลับไปยังสถานที่ที่เขาซ่อนเสื้อผ้าไว้แล้วรีบเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนที่จะคว้าหนังสือ กลับไปยังที่เกิดเหตุอีกครั้งอย่างเงียบ ๆ

ในตอนที่ฟางชิวมาถึง รถดับเพลิงก็เพิ่งมาถึงด้านล่างของหอพักนักศึกษาหญิงแล้ว

แกร๊ก!

ประตูรถถูกเปิดออก ชายคนหนึ่งที่สวมชุดดับเพลิง อายุราวยี่สิบเจ็ดหรือยี่สิบแปดปี กระโดดลงมาจากที่นั่งผู้โดยสาร ก่อนจะจับนักศึกษาคนหนึ่งไว้พร้อมเอ่ยถามด้วยความร้อนใจ “ไฟไหม้ตรงไหน?”

นักดับเพลิงคนอื่น ๆ ก็ไม่รอช้า ลงจากรถก็ต่างรีบไปเตรียมอุปกรณ์ดับเพลิง

นักศึกษาที่ถูกจับไว้ได้แต่ยืนตัวแข็งค้าง เขาชี้ไปที่ชั้นหกของหอพักนักศึกษาหญิงแล้วเอ่ยว่า “หอพักชั้นนั้นถูกไฟไหม้จนเป็นสีดำไปแล้ว”

เจ้าหน้าที่ดับเพลิงเงยหน้าขึ้นทันที แล้วก็พบว่าไฟมอดดับลงแล้วจริง ๆ ตรงชั้นหกไม่มีประกายไฟใดหลงเหลืออยู่ มีเพียงคราบเขม่าสีดำก็เท่านั้น

“ไฟดับลงแล้วสินะ?”

เจ้าหน้าที่ดับเพลิงกล่าวด้วยความโล่งใจ แต่ถึงอย่างนั้น สายตาของเขายังคงจับจ้องไปยังหอพักที่ถูกไฟไหม้

“หืม?”

เดิมทีนักดับเพลิงคิดว่าไฟที่นักศึกษากลุ่มนี้ดับไปนั้นเป็นเพียงกองไฟเล็ก ๆ แต่เมื่อตรวจสอบอย่างละเอียดก็พบว่าหอพักทั้งหลังถูกเผาจนเป็นสีดำ แม้แต่ผนังด้านนอกเกินกว่าครึ่งก็กลายเป็นสีดำ ประตูหอพักถูกไฟไหม้ทั้งหมด มองผ่านระเบียงจึงเห็นว่าผ้าม่านและข้าวของอื่น ๆ ถูกไฟไหม้เช่นกัน อีกทั้งยังมีเขม่าขี้เถ้าสีดำติดอยู่ที่ระเบียงอีก

ในฐานะนักดับเพลิง แค่มองเพียงนิดเดียวเขาก็สามารถบอกได้ว่าเปลวไฟนั้นรุนแรงแค่ไหน ไหม้ขนาดนี้คงยากที่จะดับได้ง่าย

หากไม่มีอุปกรณ์ระดับมืออาชีพก็ไม่สามารถดับไฟได้

“ทำไมเพลิงไฟถึงดับแล้วล่ะ?”

เจ้าหน้าที่ดับเพลิงถามนักศึกษาที่อยู่ข้าง ๆ เขาด้วยน้ำเสียงตระหนก “พวกเธอมีอุปกรณ์ดับเพลิงในหอพักไหม ถ้าไม่มีอุปกรณ์ระดับมืออาชีพก็ไม่สามารถดับไฟไหม้ขนาดนี้ได้หรอกนะ”

ระหว่างที่ถาม นักศึกษาจำนวนไม่น้อยก็กรูกันเข้ามา

“เป็นชายลึกลับ!”

“ชายลึกลับเป็นคนดับไฟ!”

“ก่อนที่คุณจะมา ชายลึกลับโฉบไปมาตั้งหลายครั้งเพื่อดับไฟ”

เหล่านักศึกษาต่างพากันตะโกนพร้อมกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจเพื่อเล่าว่าชายลึกลับนั้นน่าเกรงขามแค่ไหน

ท่าทางที่แสดงออกมานั้นเต็มไปด้วยความคลั่งไคล้อย่างยิ่ง

“ชายลึกลับ?”

เจ้าหน้าที่ดับเพลิงตะลึงงันเมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาเอ่ยถามด้วยความไม่เชื่อ “ชายลึกลับอะไรกัน แค่คนเดียวเหรอ จะเป็นไปได้ยังไง?”

“ใช่สิ! ใช่! เขาทำทุกอย่างคนเดียว!”

“พวกเราเห็นกับตาตอนเขาดับไฟเองคนเดียว”

“ก่อนจะดับไฟ ในหอพักยังมีคนอยู่ ชายลึกลับทะยานตัวขึ้นไปที่ชั้นหกตรง ๆ เลย เห็นแล้วยังอึ้งอยู่เลย!”

“ใช่ ชายลึกลับสุดยอดมาก ไม่เพียงแต่ช่วยคนเท่านั้น แต่เขาเอาถังขยะใบใหญ่สองใบนั้นไปตักน้ำจากทะเลสาบแล้วทะยานขึ้นไปที่ชั้นหกทั้งหมดสี่ครั้งเพื่อดับไฟ”

“ยังมีเรื่องที่สุดยอดนี้อีก ตรงนั้นมีขยะกองเต็มพื้น เขาทำแค่ย่ำเท้าหนึ่งครั้ง วาดมือในอากาศ ขยะทั้งหมด จู่ ๆ ก็ปลิวกลับเข้าไปในถังขยะ!”

“เท่สุด ๆ ไปเลย!”

เมื่อเอ่ยถึงชายลึกลับ นักศึกษาก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้น ทุกคนต่างพากันพูดถึงเขา

หลังจากฟังเรื่องที่กล่าวมา ชายลึกลับคงเป็นความภาคภูมิใจของพวกเขาไม่มีผิด

“หยุด!”

นักดับเพลิงที่ฟังเสียงพูดไม่หยุดของนักศึกษาตะโกนออกมา

เขารีบยกมือบอกว่าให้ทุกคนหยุดพูด จากนั้นก็มองกลุ่มนักศึกษาด้วยสายตาแปลก ๆ “พวกคุณหมายความว่ามีชายลึกลับในมหาวิทยาลัย ไม่เพียงแค่ทะยานข้ามกำแพงได้ แต่ยังทะยานไปที่ชั้นหกที่สูงกว่ายี่สิบเมตรได้โดยไม่มีตัวช่วย?”

“อื้ม!”

นักศึกษาที่อยู่รอบ ๆ พยักหน้าเป็นคำตอบอย่างพร้อมพรียงกัน พวกเขายังเกรงว่านักดับเพลิงจะไม่เชื่อจึงพยักหน้าอย่างแรง

“เขาขึ้นไปที่ชั้นหกเพื่อช่วยนักศึกษาคนหนึ่งออกมาจากกองเพลิง?”

นักดับเพลิงถามอีกครั้ง

“อื้ม!”

เป็นอีกครั้งที่นักศึกษาพยักหน้าอย่างพร้อมเพรียงกันเป็นคำตอบ

“ชายลึกลับหยิบถังขยะสองใบนั้นไปที่ทะเลสาบเพื่อตักน้ำ แล้วยกถังน้ำกลับไปชั้นหกอีกครั้ง?”

เจ้าหน้าที่ดับเพลิงยังคงถามต่อไป

“อื้ม!”

ทุกคนต่างพยักหน้าอีกครั้ง

“กลับไปกลับมาอยู่สี่รอบเพื่อดับไฟ?”

พนักงานดับเพลิงยังคงไม่หมดคำถาม

“อื้ม!”

เป็นอีกครั้งที่นักศึกษาล้วนพยักหน้าเป็นคำตอบ

“สุดท้ายเขากระทืบเท้า วาดมือหนึ่งครั้ง ขยะทั้งหมดเลยปลิวกลับเข้าไปในถังขยะ?”

เจ้าหน้าที่ดับเพลิงถามเป็นคำถามสุดท้าย

ยิ่งเขาถามมากเท่าไร แววตาของเขาก็ยิ่งสับสนมากขึ้นเท่านั้น เสียงที่เปล่งออกมาก็เต็มไปด้วยความสับสนเช่นกัน

“อื้ม!”

“ถูกเผง”

“ผมก็ตกใจครับ”

“ใช่ ชายลึกลับเกือบจะเทียบได้กับซูเปอร์แมนเลย”

หลังจากนักศึกษาพยักหน้าเพื่อเป็นคำตอบ พวกเขาก็เริ่มพูดคุยกันด้วยความตื่นเต้นอีกครั้ง

“เดี๋ยวสิ…”

เจ้าหน้าที่ดับเพลิงมองไปยังนักศึกษาที่ดูจริงจังไม่น้อยพวกนี้ด้วยแววตาสับสนพร้อมรอยยิ้มเจื่อน ๆ “พวกเธอไม่ได้ล้อฉันเล่นใช่ไหม?”

พวกนักศึกษาตอบกลับพร้อมกับส่ายหน้า

“ไม่เลย! ไม่ได้โกหกสักคำ”

หนึ่งในนักศึกษาเหล่านั้นเอ่ยด้วยใบหน้าจริงจัง “สิ่งที่พวกเราพูดเป็นความจริง ไม่ได้โกหกนะ!”

“อย่าไม่เชื่อกันสิ พวกเราจะโกหกคุณไปเพื่ออะไร?”

“นั่นสิ ไม่งั้นกองเพลิงที่ใหญ่ขนาดนี้จะดับลงได้ยังไง?”

นักศึกษาจำนวนไม่น้อยเริ่มกังวล กลัวเจ้าหน้าที่ดับเพลิงจะคิดว่าพวกเขาแต่งเรื่อง

นักดับเพลิงต่างมองหน้ากัน ก่อนจะส่ายหัวแล้วยิ้มเจื่อน ๆ

พวกเขาจะเชื่อเรื่องเล่าไร้สาระนี้ของนักศึกษาเหล่านี้ได้อย่างไร

เด็กพวกนี้เล่าว่ามีบุคคลลึกลับในมหาวิทยาลัยที่สามารถทะยานไปรอบ ๆ เพื่อช่วยชีวิตคน ดับไฟ และนำขยะกลับลงถัง ก่อนจะจากไป

ฟังอย่างไรก็ไม่อาจคิดเป็นจริงได้!

นี่มันยิ่งกว่าในหนังเสียอีก!

เมื่อเห็นว่าพวกเขาดูไม่เชื่อ พวกนักศึกษาก็อยากจะอธิบายอีกครั้ง

ในตอนนั้นเอง กลุ่มผู้บริหารมหาวิทยาลัยนำโดยเฉินอินเซิงก็มาถึงด้วยความเร่งรีบ

“มีใครบาดเจ็บไหม?”

“สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง?”

ทันทีที่ผู้บริหารมหาวิทยาลัยมาถึง พวกเขาก็เอ่ยถามด้วยความห่วงใยในทันที

เมื่อได้รับการยืนยันว่าไม่มีใครได้รับบาดเจ็บจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก

เฉินอินเซิงเดินตรงไปด้านหน้าเพื่อจับมือหัวหน้าหน่วยดับเพลิงพร้อมกล่าวขอบคุณ “ขอบคุณมากจริง ๆ ครับ ถ้าคุณมาไม่ทันเวลา ไฟคงลุกลามไปมากกว่านี้ ในนามของนักศึกษาและผู้บริหารมหาวิทยาลัย ผมจึงอยากขอขอบคุณพวกคุณ”

เมื่อเป็นดังนี้ หัวหน้าดับเพลิงคนนั้นก็รู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

เขาจึงเอ่ยตอบอย่างรวดเร็ว “ในตอนที่เรามาถึง ไฟมอดดับไปแล้วครับ พวกเราไม่ได้เป็นคนดับไฟ”

เฉินอินเซิงชะงัก

แล้วในตอนนั้นเอง หัวหน้าหน่วยดับเพลิงก็เข้ามาหาพร้อมกระซิบถาม “พวกนักศึกษาในมหาวิทยาลัยของคุณหลอนอะไรหรือเปล่าครับ?”

เฉินอินเซิงยิ่งงุนงงมากขึ้น

ไม่เข้าใจว่าหมายความว่าอย่างไร

เกิดอะไรขึ้นกับนักศึกษาหรือ?

“อย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะครับ”

หัวหน้าหน่วยดับเพลิงรีบอธิบาย “ตอนที่เรามาถึงที่เกิดเหตุเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น เราได้ยินนักศึกษาพวกนี้เล่าว่ามีชายลึกลับที่สามารถทะยานขึ้นไปช่วยคนบนชั้นหกได้ แถมยังแบกถังขยะที่เต็มไปด้วยน้ำไปดับไฟอีก”