Tribe: ฉันกลายเป็นอมตะด้วยโบนัส 10,000x ตั้งแต่เริ่มต้น – ตอนที่ 220 อย่าทําให้เทพธิดาของฉันผิดหวัง

ตอนที่ 220 อย่าทําให้เทพธิดาของฉันผิดหวัง

อย่างไรก็ตามทุกคนในกิลด์กุหลาบรู้ว่าหลี่เฉิงอยู่ในกิลด์ของเขาเองเขาจะปฏิบัติต่อผู้เล่น

ของเขาเหมือนกับผู้เล่นจากกิลด์กุหลาบได้อย่างไร?หากพวกเขาได้รับการปฏิบัติแบบเดียวกันมันคงเป็นปาฏิหาริย์

เมื่อได้เห็นคําพูดของสมาชิกใบหน้าของเพอร์เพิลโรสก็เต็มไปด้วยความลังเลใจในท้ายที่สุดเธอก็เลือกที่จะส่งข้อความถึงหลี่เฉิง

หลังจากได้รับข้อความจากพอร์เพิลโรสหลี่เฉิงก็ตกตะลึงเช่นกัน เขาลืมเรื่องกิลด์กุหลาบไปได้อย่างไร?

เป้าหมายของหลี่เฉิงนั้นง่ายมากเขากําลังมองหาคนงานและรางวัลที่มอบให้กับสมาชิกของพระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ก็กระตุ้นให้พวกเขาทําเควสให้สําเร็จมากขึ้นเมื่อคิดถึงเรื่องนี้หลี่เฉิงจึงมอบรางวัลเควสให้กับกิลด์กุหลาบ 1.5 เท่า

ทั้งสองฝ่ายพอใจกับสิ่งนี้และทุกคนก็พอใจ

อย่างไรก็ตามกิลด์อื่น ๆรู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก ปัจจุบันในบรรดากิลด์ทั้งหมดในโลกโทเค็นกิลด์ดูเหมือนจะหายากอย่างไม่น่าเชื่อจนถึงตอนนี้มีเพียงสองกิลด์ที่ก่อตั้งขึ้นคือพระเจ้าผู้ยิ่ง

ใหญ่และกุหลาบ แน่นอนว่านี่ไม่รวมถึงกิลด์ย่อยของกุหลาบ

ในกิลด์ภาคภูมิใบหน้าของเพียร์เลสเป็นสีดําราวกับก้นหม้อเขามองไปที่ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาอย่างโกรธจัดและพูดว่า“ให้ตายเถอะเจ้าพวกไร้ประโยชน์คุณหาโทเค็นกิลด์ไม่ได้เหรอ!”

ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมากิลด์ภาคภูมิได้ออกไปโจมตีดินแดนลับมากมาย พวกเขาฆ่าบอสระดับทองอย่างน้อยก็สองสามพันตัวไปแล้วอย่างไรก็ตามมีเพียงอุปกรณ์ระดับทองไม่กี่ชิ้นที่ดรอปออกมานับประสาอะไรกับกิลด์โทเค็นกิลด์

ผู้ใต้บังคับบัญชาเหล่านั้นหดหู่อย่างยิ่งพวกเขาเอาชนะบอสระดับทองได้อย่างชัดเจนแต่ทําไมมันถึงดรอปแค่อุปกรณ์เหล็กดําเพียงบางส่วนเท่านั้น?

แม้แต่กิลด์วิญญาณสงครามที่อยู่ถัดไปก็ไม่สามารถหาโทเค็นกิลด์ได้แต่พวกเขาก็ยังได้รับอุปกรณ์ที่ดีมากมายอุปกรณ์บางอย่างมีประโยชน์มากในช่วงแรกของเกมส์มันอยู่ในมือของผู้เล่นหลักเกือบทั้งหมดแล้ว

ในทางกลับกันกิลด์ภาคภูมิไม่สามารถรับไอเทมดีๆได้เลยทุกวันพวกเขาจะต้องใช้เงินของตัวเองเพื่อซื้อวัสดุสิ้นเปลืองทุกประเภทเพื่อไปยังดินแดนลับไม่มีสามารถเปรียบเทียบกันได้เลยเมื่อคิดถึงเรื่องทั้งหมดนี้ทุกคนก็มีฉันทามติอยู่ในใจทั้งหมดนี้ดูเหมือนจะเกี่ยวข้องกับความโชคร้ายของเพียร์เลส

แน่นอนว่าพวกเขาไม่กล้าพูดคําเหล่านี้ออกมาดังๆอย่างไรก็ตาม มีผู้คนจํานวนมากขึ้นเรื่อยๆ ที่ถอนตัวออกจากเพียร์เลส

หลังจากปล่อยชุดเควสหลี่เฉิงก็ปิดอินเทอร์เฟซด้วยความพึงพอใจเขาเดาได้แล้วว่าทั้งพันธมิตรมังกรศักดิ์สิทธิ์คงกําลังอยู่ในความโกลาหลอาณาจักรเคนต์ก็จะกลายเป็นเมืองหลักที่ผู้เล่นชื่นชอบ

หลี่เฉิงออกจากวังพร้อมกับราชินีลีน่าพระราชวังเคนท์ประสบความเสียหายอย่างหนักและยังมีเซิร์กอยู่ใต้ดินอีกนับไม่ถ้วนราชินีลีน่าไม่ได้วางแผนที่จะอยู่ที่นั่นในขณะนี้เธอยังคงกระสับ

กระส่ายหากเซิร์กเหล่านั้นไม่ได้รับการทําความสะอาด

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เธอจึงวางแผนที่จะอยู่ที่แท่นบูชาเงาก่อนในช่วงเวลานั้นเอลล่าจะแบ่งปันความรู้และทักษะในการเป็นราชินีให้กับเธอ

ท้ายที่สุด เอลล่าเองก็เป็นเจ้าหญิงดังนั้นเธอจึงเข้าใจดีว่าเป็นราชวงศ์เป็นอย่างไรหลี่เฉิงสงสัยอย่างมากเกี่ยวกับแผนการของลีน่าทําไมเขาถึงรู้สึกว่าเอลล่าค่อนข้างไม่น่าเชื่อถือในด้านนี้?

ในขณะนี้ เขายังคงนําลีน่าไปข้างหน้าในไม่ช้าพวกเขาก็มาถึงหน้าโบสถ์ที่ปกคลุมไปด้วยเงาจางๆมันคือโบสถ์ของเอลล่า

นักบวชและผู้ศรัทธาภายในต่างก็ยุ่งมากด้วยเควสที่ได้รับมอบหมายและถูกกําหนดให้เป็นศาสนาประจําชาติพลังของโบสถ์แห่งเงาจึงขยายตัวอย่างรวดเร็วพวกเขาจําเป็นต้องแบ่งงาน

อย่างเหมาะสม อย่างน้อยที่สุดจำนวนโบสถ์ย่อยจะเพิ่มขึ้นหลายเท่าในไม่ช้านี้หลี่เฉิงหยิบพอร์ทัลเคลื่อนย้ายที่ปล่อยแสงสีฟ้าจากกระเป๋าเป้ของเขาออกมาแล้ววางลงบนพื้นที่ว่าง

บูม

ทันใดนั้นพอร์ทัลก็ปรากฏขึ้นที่มุมหนึ่งของโบสถ์เมื่อเทียบกับโบสถ์ที่ลึกลับและงดงามการปรากฏตัวของพอร์ทัลนี้มีความฉับพลันเป็นพิเศษ

เมื่อเห็นการกระทําสบายๆของหลี่เฉิงลีน่าก็เยาะเย้ย“คุณอยากวางประตูในห้องนอนของฉันด้วยไหม”

“มันเป็นไปไม่ได้” หลี่เฉิงส่ายหัวและพูดอย่างเฉยเมย

ลีน่ายังคงเยาะเย้ยหลี่เฉิงโดยไม่พูดอะไรหลี่เฉิงไม่สามารถสนใจราชินีผู้ชอบเยาะเย้ยคนนี้ได้เธอเป็นเพียงเด็กผู้หญิงอายุ 18 ปีทำไมเธอถึงได้เยาะเย้ยเขาแบบนี้?เขาไม่ได้ทําอะไรกับเธอเลย

รอ?

เขาไม่ได้แค่ฆ่าพี่ชายสองคนของเธอและครึ่งหนึ่งของประชากรในเมืองฮินด์ลีย์เองหรอกหรอ

เอ่อ… เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลี่เฉิงรู้สึกว่าเขาอาจจะทํามากเกินไปหน่อย อย่างไรก็ตามเขาจะไม่มีวันยอมรับเขาเพียงยักไหล่แล้วหันหลังเดินจากไป

“แกรนด์ดยุคเนเธอร์เวิร์ล…”

เมื่อเห็นหลี่เฉิงกําลังจะจากไป ลีน่าก็ร้องเรียกเขาหลี่เฉิงหันกลับมามองดวงตาสีเข้มของเธอเขาสับสนเล็กน้อย

ลีน่ากัดริมฝีปากของเธอแน่นราวกับว่าเธอได้ตัดสินใจแล้วเธอกล่าวว่า “ฉันรับใช้เทพธิดา

ตั้งแต่อายุหกขวบ นี่ก็ผ่านมาสิบสองปีแล้ว…

“ฉันไม่เคยเห็นเธอแสดงออกด้วยความสุขแบบนี้มาก่อนฉันยังไม่เคยเห็นเธอเชื่อใจผู้ชาย

ขนาดนี้มาก่อน ดังนั้น… ได้โปรดอย่าทําให้เทพธิดาของฉันผิดหวัง”

หลี่เฉิงเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นเขาตอบว่า “ไม่ต้องกังวลฉันจะไม่ทําอะไรกับคนของฉันเอง”หลี่เฉิงคิดว่าถ้าเอลล่าเพื่อนตัวน้อยของเขาไม่สามารถทนได้อีกต่อไปและต้องการทําอะไรบางอย่างกับเขาก็จะไม่มีใครตาหนิเขาที่จะลากเธอลงมาด้วยมือของเขาเอง

เมื่อได้ยินคําตอบของหลี่เฉิง ลีน่าก็ตกตะลึงและไม่พอใจอย่างยิ่ง ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอรู้เปล่าว่าเธอกําลังพูดถึงอะไรอยู่?

‘นั่นคือสิ่งที่ฉันกําลังพูดถึงหรือป่าว’

ลืมมันไปเถอะลีน่าไม่รู้ว่าชายคนนั้นกําลังคิดอะไรอยู่ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจไม่คิดถึงมัน ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดเธอได้พูดในสิ่งที่เธอต้องการจะพูดออกไปแล้ว

เมื่อเห็นสีหน้าของลีน่า หลี่เฉิงไม่สนใจว่าเธอจะคิดอะไรดังนั้นเขาจึงจากไป

“โอ๋ใช่” หลี่เฉิงหยุดครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อ“คุณยังมีอาวุธอมตะที่ดีอยู่สองสามอย่างฉันจะขอยืมพวกมันก่อน”

เมื่อได้ยินแบบนี้ ลีน่าคิดว่าเขาเข้าใจสิ่งที่เธอหมายถึงแล้วแต่เธอไม่ได้คาดหวังว่าเขาเพียงต้องการยืมสิ่งประดิษฐ์อมตะเท่านั้น เธอกัดฟันและพูดว่า“ไปเถอะ!”

ในช่วงเวลาต่อมา การแจ้งเตือนของระบบก็ดังขึ้นในหูของหลี่เฉิง

“ตึง ตง! คุณได้รับอํานาจสูงสุดในคลังสมบัติของอาณาจักรเคนท์ คุณสามารถใช้สิ่งของทั้งหมดภายในได้อย่างอิสระ”

หลังจากที่หลี่เฉิงจากไป รัศมีที่กว้างใหญ่และลึกลับก็ลงมาลีน่าหันกลับไปอย่างรวดเร็วและมองไปยังภาพมายาสีเขียวซีดที่อยู่ไม่ไกลเธอพูดด้วยความประหลาดใจ“เทพธิดา?”

“ลีน่า ไม่เป็นไรจริง ๆ เหรอ?”เอลล่าถาม

ลีน่าลังเลอยู่ครู่หนึ่ง หลังจากเหตุการณ์ในวันนี้เธอได้กลายเป็นหุ่นเชิดของหลี่เฉิงแล้วอาณาจักรเคนต์ทั้งหมดอยู่ภายใต้การควบคุมของหลี่เฉิง แต่ในไม่ช้าดวงตาของเธอก็เต็มไปด้วยความ

มุ่งมั่นอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน “เพื่อเทพธิดาไม่เป็นไร”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เอลล่าก็ถอนหายใจเบาๆใจเธอหวั่นไหว

ลีน่าเป็นเด็กที่เธอคอยเฝ้ามองการเติบโตมาโดยตลอดในตัวเธอเอลล่ามองเห็นเงาของเธอ

เอง เธอคิดว่าถ้าเธอมีความกล้าและความตระหนักรู้ว่ามีลีน่าอยู่ด้วยในตอนนั้นบางทีเธอคงไม่ต้องเสียใจมากมายขนาดนี้…..