อนงค์ใจพระชายาราชสีห์ บทที่ 238 เจ้าไม่คู่ควรกับผู้ชายแบบนี้
มังกรตาเดียวมีความห่วงเล็กน้อย กลัวว่าหยุนหว่านหนิงจะให้พวกเขาไปฆ่าคน
แต่คนเสื้อดำที่เหลือ ล้วนตื่นเต้นมาก
เดิมทีนึกว่าอยู่กับลูกพี่ไม่มีทางออกเลย แต่คิดไม่ถึงว่าคืนนี้ได้กลายเป็นคนของพระชายาหมิง……ดูเหมือนว่าอนาคตก็สามารถเจริญตามนางได้เลย!
“อันดับแรก ต้องเสริมสร้างสมรรถภาพทางร่างกาย”
หยุนหว่านหมิงพูดอย่างจริงจัง”เจอผู้หญิงที่อ่อนแอเหมือนข้า ยังแพ้หมดได้เลย”
“พวกเจ้าขายหน้าหรือเปล่าเนี่ย?”
นางมองพวกเขาอย่างรังเกียจ
พี่น้องทุกคน”……”
ท่านคือผู้หญิงอ่อนแอหรือ?!
“พอร่างกายแข็งแรงขึ้น ค่อยเสริมสร้างบุคลิกในตัว เช่นการเล่นดนตรี เล่นหมากรุก เขียนพู่กัน วาดภาพ เป็นต้น……”
นางยังพูดไม่จบ ก็ถูกมังกรตาเดียวขัดจังหวะ”คุณหญิงขอรับ นี่ทำให้พวกข้าลำบากจริงๆเลย!พวกข้าล้วนอ่านหนังสือไม่ออก จะเป็นสิ่งเหล่านี้อย่างไรได้?”
“ได้ นี่ก็ยากสำหรับพวกเจ้าจริง”
หยุนหว่านหนิงครุ่นคิดสักครู่หนึ่ง”พรุ่งนี้เรานัดเวลาเจอกัน แล้วค่อยวางแผนอนาคตให้ดี”
“มังกรตาเดียว พรุ่งนี้เช้าเก้าโมงสี่สิบห้า รอข้าที่ท้ายซอยของถนนเจิ้งตง”
ตอนนั้นนางเพิ่งจับชีพจรให้โม่จงหรานเสร็จ โม่เยว่จะอยู่ต่อในวังเพื่อจัดการเรื่องสำคัญ หรือไปที่ค่ายเสินจี
ตอนบ่ายนางยังต้องไปจวนอ๋องโจว ฉีดเข็มให้โม่เยว่
จากนั้นไปรับหยวนเป่าที่ตระกูลกู้
ดังนั้นมีแค่ก่อนเที่ยง นางถึงมีเวลาเจอกับมังกรตาเดียว
นางยังไม่อยากให้โม่เยว่รู้การมีอยู่ของพรรคเหยเฟิง
“ได้ขอรับ”
มังกรตาเดียวรีบตอบรับ
ตอบรับแล้วก็ไม่กล้าผิดนัด
หยุนหว่านหนิงครุ่นคิดสักครู่หนึ่ง และพูดว่า”ข้าต้องการทำความเข้าใจกับสถานการณ์ของพรรคเหยเฟิงทั้งหมด!แต่ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเจ้ากับข้านั้น ห้ามให้ใครรู้”
“ถ้ามีคนรั่วไหลออกไป ข้าจะตัดลิ้นคนนั้นไปให้หมากิน!”
คืนนี้ได้เห็นถึง”ความเก่งกล้า”ของนาง คนพวกมังกรตาเดียวล้วนเกรงกลัวนางยิ่งนัก
ใครจะกล้าฝ่าฝืนคำสั่งของนาง?!
“ขอรับ คุณหญิงไม่ต้องห่วงขอรับ!”
มังกรตาเดียวยกมือขึ้นคิดจะสัญญา แต่กลับพบว่าดาบในมือกำลังชูไปที่หยุนหว่านหนิง……เขาเกรงกลัวจนเหงื่อไหลเต็มหน้า รีบทิ้งดาบลง”คำสั่งของคุณหญิง พวกข้าไม่กล้าฝ่าฝืนขอรับ!”
“ได้ อยู่กับข้า ข้าจะไม่ให้พวกเจ้าเสียเปรียบแน่นอน”
หยุนหว่านหนิงหยิบเงินตำลึงออกมาจากช่องว่างและยื่นให้”พวกเจ้าไปหาหมอรักษาตาก่อน”
“แล้วไปซื้อชุดที่ดูดีหน่อย อย่าใส่ดำสนิทแบบนี้ เหมือนกับกาดำสักแล้ว”
นางเป็นคนเน้นความงาม!
มังกรตาเดียว”……ขอรับ”
หลังจากให้สมาชิกของพรรคเหยเฟิงไปหมด มังกรตาเดียวลังเลจะพูดอะไรสักอย่าง”คุณหญิงขอรับ ข้ามีอะไรจะพูดขอรับ”
“ว่ามา”
“ข้าชื่อต้าหลง ไม่ได้ชื่อมังกรตาเดียวขอรับ”
“มังกรตาเดียวเรียกง่ายกว่า และทรงพลังกว่า เหมาะกับบุคลิกของเจ้ากว่า!”
หยุนหว่านหนิงตอบอย่างรวดเร็ว”งั้นก็เรียกมังกรตาเดียวละกัน”
มังกรตาเดียว”……ได้ขอรับคุณหญิง”
เพื่อความทรงพลัง!
เขาจับระเบียบปกเสื้อ แล้วแบกดาบเดินไปอย่างทรงพลัง
แต่ไม่นาน ก็เหล่ตากลับมาอีกครั้งหนึ่ง”คุณหญิงขอรับ ผู้หญิงคนนั้นจะต้องคิดจะฆ่าเจ้าแน่นอน!ดึกขนาดนี้ ผู้หญิงที่สวยอย่างเจ้าเดินอยู่คนเดียวมันช่างอันตรายขอรับ”
“ข้าพาท่านไปส่งเถอะขอรับ!”
ถึงแม้เขารู้แล้วว่า”คุณหญิง”ของพวกเขาท่านนี้ไม่ใช่ผู้หญิงที่อ่อนแอเลย
แต่เพื่อแสดงให้เห็นถึงความจงรักภักดี มังกรตาเดียวคิดได้อย่างทั่วถึง
“ไม่ต้อง ข้ายังมีธุระ พวกเจ้าไปก่อนเถอะ”
หยุนหว่านหนิงโบกมือ
มังกรตาเดียวถึงเดินจากไปแบบเดินสามก้าวหันมาครั้งหนึ่ง แล้วค่อยๆหายไปในท่ามกลางความมืด
หลังจากพวกเขาจากไป หยุนหว่านหนิงกำลังคิดจะพูดอะไร ก็มีร้างสีขาวร่างหนึ่งบินลงมาจากหลังคาตรงข้าม
เขายืนอยู่หน้าหยุนหว่านหนิงด้วยรอยยิ้ม”หว่านหนิง ไม่ได้เจอมานานแล้วนะ”
คือซ่งจื่ออวี๋ที่หายไปหลายวัน
“ไม่ได้เจอมาครึ่งเดือนต่างหาก”
หยุนหว่านหนิงปรับคำพูดของเขา”ช่วงนี้เจ้าไปไหนมา?เมื่อวานข้ายังไปหาเจ้าที่ภูเขาหยุนอู้ ก็ไม่เห็นเข้า”
“มีเรื่องบางอย่าง เลยไม่ได้อยู่ภูเขาหยุนอู้”
ซ่งจื่ออวี๋หยิบขวดที่ประณีตขวดหนึ่งออกมาจากแขนเสื้อ”เม็ดยาเม็ดนี้เจ้ากินลงไปก่อน สามารถช่วยให้วิญญาณอยู่อย่างมั่นคงได้”
ที่เขาไม่อยู่ในเมืองหลวงและภูเขาหยุนอู้ในหลายวันนี้ เพื่อเม็ดยาเม็ดหนึ่งหรือเปล่า?
หยุนหว่านหนิงรับมาด้วยความแปลกใจ และเทเม็ดยาออกมาจากขวด
ข้างในมีเพียงยาเม็ดเดียวจริงๆ
เม็ดยาสีขาว ส่งกลิ่นหอมบางอย่างออกมา ภายนอกดูโปร่งใส แต่จริงๆแล้วข้างในอัดแน่น ภายใต้แสงสว่าง มันจะเปล่งแวววาวดุจคริสตัล
สิ่งที่ซ่งจื่ออวี๋ให้มา นางไว้ใจอยู่แล้ว
หยุนหว่านหนิงไม่ได้ถามอะไรมาก กินลงไปโดยตรง
“ขมมาก”
นางกรีดเบาๆ เสียงหนึ่ง ใบหน้าเหี่ยวไปหมด
ทีแรกนึกว่าเม็ดยาที่สวยงามขนาดนี้ น่าจะเป็นรสชาติหวานๆ……ใครจะไปรู้ว่า ขมขนาดนี้!
ตัดสินจากภายนอกไม่ได้เลย!
เห็นนางขมวดคิ้ว ซ่งจื่ออวี๋ยิ้มเบาๆ และเอาลูกอมเม็ดหนึ่งให้นาง
เห็นนิ้วมือที่เรียวยาวและขาวสะอาดของเขา หยุนหว่านหนิงอึ้งไปเล็กน้อย
“หว่านหนิง?”
เห็นนางไม่รับ ซ่งจื่ออวี๋เต็มไปด้วยความสงสัย เรียกเบาๆเสียงหนึ่ง
หยุนหว่านหนิงถึงฟื้นสติกลับมา รีบรับลูกอมมา และแกะกระดาษห่อออกไปพร้อมยัดลูกอมเข้าปาก”หวานมากเลย!จื่ออวี๋ นี่คือลูกอมอะไรหรือ?!”
นางเตือนตัวเองในใจว่า : หยุนหว่านหนิง เจ้าเป็นเมียคนอื่นแล้ว!
ผู้ชายที่งามและสะอาดอย่างซ่งจื่ออวี๋ เจ้าไม่คู่ควร!
อย่ามีความโลภต่อเขา!
ผู้ชายแบบนี้ ราวกับดอกบัวในทะเลสาบ สามารถชมได้อย่างเดียวแต่ไม่สามารถเอามาเล่นได้
ควบคุมตัวเองสักหน่อย!
เอาไว้เจริญตาก็พอ ห้ามมีความคิดอย่างอื่น!ไม่อย่างงั้นโม่เยว่คงต้องตีจนเจ้าขาหักแน่ๆ!
หยุนหว่านหนิงหายใจเข้าลึกๆ ระงับความว้าวุ่นใจลงไป
ตอนที่เงยหน้าอีกครั้งหนึ่ง รอยยิ้มสวยงามมาก
ซ่งจื่ออวี๋ทำหน้าอ่อนโยน”มาจากเป่ยจวิ้น ข้าก็ไม่รู้ชื่อ ถ้าเจ้าชอบ ครั้งต่อไปที่ข้าไปเป่ยจวิ้น ข้าจะเอามาให้เจ้าอีก”
“ได้”
หยุนหว่านหนิงพยักหน้าอย่างเดียวและยิ้มตาหยี
อย่างที่คิด กินของหวานจะทำให้อารมณ์ดีขึ้น!
นางจะรู้ได้อย่างไร ซ่งจื่ออวี๋รู้ตั้งนานว่าเม็ดยานี้ทันขมกลืนได้ยาก ดังนั้นเลยเตรียมลูกอมเม็ดนี้ให้นางโดยเฉพาะ
“เหตุใดเจ้าถึงอยากมีความสัมพันธ์กับคนของพรรคเหยเฟิงล่ะ?”
ซ่งจื่ออวี๋ส่งนางกลับจวนอ๋อง ทั้งสองคนเดินเคียงไหล่กันภายใต้แสงจันทร์
“เจ้าก็รู้ว่า ตอนนี้ข้าไม่มีคนที่ใช้ได้เลย หากมีคนของตัวเอง เรื่องหลายอย่างจะสะดวกขึ้นเยอะ”
หยุนหว่านหนิงตอบอย่างซื่อๆ
ตอนนี้นอกจากหรูเยียนและหรูอวี้ นางไม่มีคนที่เชื่อถือได้เลย
แต่สองคนนี้ล้วนเป็นคนของโม่เยว่
คนหน้านี้จงรักภักดีต่อนางจริง แต่ยังไงแล้วก็ไม่ใช่คนของนางแต่แรก นางไม่ไว้ใจเท่าไหร่
ส่วนคนหลังนี้……หรูอวี้ หลักๆแล้วเพราะถูกเงินของนางซื้อใจ
ถึงแม้คนของพรรคเหยเฟิงก็ไม่ใช่ว่ารู้ทุกอย่าง
แต่หยุนหว่านหนิงมีความมั่นใจว่า จะสามารถให้พวกเขากลายเป็นคนของตัวเองได้อย่างแท้จริง อย่างน้อยก็ต้องฝึกฝนคนของตัวเองออกมา เพราะว่าเรื่องต่างๆจะได้สะดวกกว่าการที่ไปขอร้องโม่เยว่ตั้งเยอะ
เดินไปได้ไม่ไกล สายตาของซ่งจื่ออวี๋ก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย
“ท่านอ๋องมาแล้ว”
เขาก้มหน้ามองหยุนหว่านหนิง สายตาอ่อนโยนมาก”หว่านหนิง ดูแลตัวเองด้วย เดี๋ยวเจอกันใหม่”
ทันใดนั้น เขาก็หายตัวไปจากข้างๆนาง
หยุนหว่านหนิงมองไปรอบข้าง นอกจากค่ำคืนที่เงียบสงบแล้ว ไม่มีสักคน
นางเพิ่งหันหน้าไป ก็เห็นร่างกายที่เรียวยาวเดินเข้าใกล้นางอย่างรวดเร็ว
โม่เยว่มาแล้วจริงๆ
แค่รู้สึกว่าสีหน้าของผู้ชายคนนี้เหมือนไม่ค่อยดี……
