หัวหน้าหนุ่มมีสีหน้าไม่มั่นใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
จากก้นบึ้งของหัวใจ เขารู้สึกว่าฮั่วเทียนหลันกำลังทำในสิ่งที่ถูกต้อง
แก๊งอันธพาลที่เขากวาดล้าง ก่ออาชญากรรมภายในเขตอำนาจศาล ก่อนที่จะมีพลังลึกลับ ผู้กำกับถูกบังคับกดดัน ให้ปล่อยพวกเขาไป
แต่คราวนี้พวกเขารู้สึกขุ่นเคืองอย่างเห็นได้ชัด
พลังลึกลับดูเหมือนจะปรากฏขึ้น แต่ผู้กำกับลังเลอยู่พักหนึ่ง และจัดการกับมันอย่างหนัก
นี่คือการขจัดความชั่วร้ายให้กับคนทั่วไป!
อันหรันฝันร้ายตลอดทั้งคืน ดูเหมือนจะมีบางอย่างที่น่ากลัวในความฝันและคอยไล่ตามเธอ
เธอวิ่งไปเรื่อยๆ ซ่อนตัวอยู่ทุกหนทุกแห่ง แต่พลังที่น่ากลัวนั้นดูเหมือนจะหาเธอได้ตลอด
เธอกลัวมากจนวิญญาณของเธอหายไป และในที่สุดเมื่อพลังร้ายกาจนั้นปิดกั้นเธอจนมุมอีกครั้ง และยิ้มอย่างชั่วร้าย
อันหรันกรีดร้อง และลุกขึ้นนั่งทันที
เธอมองไปรอบๆ ด้วยความสยดสยอง เป็นเวลานาน เธอถึงมีปฏิกิริยาว่าเธอดูเหมือนจะอยู่ในห้องผู้ป่วย
ในเวลานี้ ประตูห้องถูกเคาะสองครั้ง และอันหรันก็เปิดปากของเธอ หลังจากพยายามพูด ก็รู้สึกปวดหัวอย่างมากที่ลิ้นของเธอ
ประตูเปิดออกเล็กน้อย พยาบาลสาวก็เดินเข้ามา เธอยิ้มและพูดกับอันหรันอย่างเงียบๆ : “คุณนายน้อย ตื่นแล้วหรอ อย่าเพิ่งพูดนะคะ ตอนนี้ลิ้นของคุณมีบาดแผลอยู่ จะสามารถพูดได้หลังจากผ่านไปสามวัน หากต้องการอะไรคุณสามารถกดกริ่งเรียกที่อยู่ข้างได้ นี่คือปากกาและกระดาษคุณสามารถเขียนลงไปได้ ”
หลังจากพยาบาลพูดจบ เธอก็ทิ้งปากกาและกระดาษไว้ข้างเตียงของอันหรันแล้วเดินออกไป
อันหรันนั่งบนเตียงโรงพยาบาล อย่างน่าเบื่อหน่าย
ตอนเที่ยงป้า Ding มาพร้อมซุปไก่ในมือ
เมื่อเห็นป้า Ding อันหรันก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที เธอก็เด้งขึ้นมา
แต่ป้า Ding รีบพูดเหมือนเดิม : “คุณนายน้อย ระวังแผล อย่าพูดเลย”
ป้า Ding นำซุปไก่มาให้อันหรัน หลังจากที่เย็นแล้ว ก็ป้อนใส่ปากอันหรันทีละนิด
ในขณะที่รับใช้อันหรัน ป้า Ding กล่าวว่า : “นายฮัวบอกฉันเกี่ยวกับอาการบาดเจ็บของคุณนายเท่านั้น และขอให้ฉันมาดูแลคุณ คนหนุ่มสาวทำไมคุณไม่รู้จักใส่ใจเรื่องความปลอดภัย ถ้าสิ่งต่างๆเลวร้ายลง คุณจะกัดลิ้นของคุณใช่ไหม? ”
ป้า Ding พูด อันหรันก็รู้สึกผิดเล็กน้อย สุดท้ายเธอก็มีปัญหาอีกครั้ง
เธอเขียนบนกระดาษว่า : “ป้า Ding คุณฮัวล่ะ?”
ยื่นให้ป้า Ding เมื่อป้า Ding ดูแล้วก็พูดว่า : “ตอนเช้ารุ่งที่ฉันมา เทียนหลันก็ออกไปแล้ว * เห็นคุณนอนหลับสบาย ฉันเลยไม่ได้ปลุกคุณ”
อันรันเขียนว่า: “อื้ม” แล้วก็ไม่พูดต่อ
หลังจากรับประทานอาหารกลางวัน ป้า Ding ก็อยู่กับอันหรันสักพัก จากนั้นก็ออกไป เธอนั่งอยู่บนเตียงจนถึงช่วงบ่าย ระหว่างนั้นก็ไถโมเมนต์ดูเพื่อนๆ
ตอนกลางคืน เดิมทีคิดว่าฮั่วเทียนหลันจะมา
แต่ฮั่วเทียนหลันไม่มา จนเธอเข้านอน
อันหรันหลับไปอย่างผิดหวังเล็กน้อย เธอคิดว่าฮั่วเทียนหลันไม่ได้อยู่ที่นี่ เพราะไปหามู่เหว่ย
แต่ความจริงก็คือตระกูลหยูได้เริ่มต้นพร้อมที่จะทำให้ฮั่วเทียนหลันต้องอับอาย การป้องกันที่ถูกต้องตามกฎหมายที่ตั้งไว้ก่อนหน้านี้ถูกล้มล้าง โดยตำรวจระดับสูงพลิกว่าเป็นการป้องกันที่มากเกินไป
ดังนั้นฮั่วเทียนหลันจึงต้องรับมือหลายอย่าง เขาจึงไม่สามารถมาดูแลอันหรันได้
ช่วงเวลาดังกล่าวใช้เวลานานถึงหนึ่งสัปดาห์ และอันหรันสามารถพูดได้ตามปกติ จึงขอให้ออกจากโรงพยาบาล
หลังจากกลับมาที่คฤหาสน์ เธอเพิ่งลงจากรถ ดาหลางซึ่งอ้วนอยู่แล้วรีบวิ่งไป และตะโกนเรียกอันหรันอย่างตื่นเต้น
ดาหลางถือได้ว่าเป็นครึ่งหนึ่งของครอบครัวของอันหรัน อันหรันนั่งยองๆ อุ้มดาหลางขึ้นมาและแกว่งไปมาในอากาศ
ดาหลางไม่ค่อยกล้าหาญ ตอนรอลงถึงพื้น สักพักเขาถึงกล้าขยับ
เธอยิ้มเล็กน้อย และไม่กล้าขยับตัวมากเกินไปเพื่อป้องกันบาดแผลที่เพิ่งหายดี
ในความเหงานี้นานเกินไป เธอคิดถึงดาหลางคนที่น่าขบขันนี้
ในหลงหูถาง ศพห้าศพถูกวางไว้ในโลงน้ำแข็ง
หยูซิงเหวินชำเลืองมองและพูดกับซิงเฟยหัวหน้าหลงหูถาง : “ขยะกองนี้ ส่งมาที่นี่ทำไม? โยนมันออกไป! ”
สีหน้าของซิงเฟยตกตะลึง และกล่าวว่า : “ท่าน พี่ชายเหล่านี้คือ…..”
ก่อนที่เขาจะพูดจบ เขาก็ถูกขัดจังหวะด้วยสายตาเย็นชาของหยูซิงเหวิน
“คำพูดของฉันไม่ได้ผล? ”
การจ้องมองของหยูซิงเหวินเหมือนมีด ตราบใดที่ซิงเฟยพูดอะไรสักคำ มันจะตัดเขาเป็นครึ่งๆในวินาทีถัดไป
ซิงเฟยหดตัว และพูดอย่างเร่งรีบ : “เปล่าๆ ฟังคำสั่งของท่าน”
พูดจบ เขาจึงเรียกผู้คนหลายคนที่เฝ้าอยู่ข้างนอก และเคลื่อนย้ายศพเหล่านี้ออกไป
ซิงเฟยรู้ว่าฮั่วเทียนหลันทำสิ่งนี้ และเขาจะเห็นด้วยกับความจริงที่ว่าฮัวที่สามอาละวาดในเมือง Z
แต่นายฮัวน้อยยังไม่สมจริงที่จะทำอะไรก็ได้ตามต้องการ
ท้ายที่สุดแล้วปรมาจารย์หยูที่อยู่ตรงหน้าเขาในฐานะผู้นำรุ่นเยาว์ของตระกูลหยู มีแรงผลักดันและความสามารถที่ไม่มีใครเทียบได้
หยูซิวเหวินนั่งลงบนเก้าอี้ เคาะนิ้วลงบนโต๊ะเบาๆ แล้วพูดว่า : “คราวนี้เกิดอะไรขึ้น? ”
เมื่อซิงเฟยได้ยินคำถามจากหยู เขาก็อยากจะพูดอีกครั้ง
แต่ทันใดนั้น เมื่อนึกถึงชะตากรรมของการหลอกลวงอาจารย์หยู เขาก็ประสบความสำเร็จในห้องนี้ด้วยเหตุนี้
ดังนั้นเขาจึงรีบพูดอย่างตรงไปตรงมา : “เป็นผู้หญิงของเมิ่งซาน ที่ตกหลุมรัก…..”
หลังจากที่เขาพูดจบทีละคำ หยูซิงก็มีสีหน้าหม่นหมอง และพูดหลังจากนั้นครู่หนึ่ง : “มันเป็นความผิดของเราเอง? ”
ซิงเฟยเปิดปากของเขา และเขาก็รู้สึกว่ามีปัญหากับคนข้างๆ แต่ฮัวคนที่สองไม่จำเป็นต้องฆ่าคนทุกครั้ง?
“ช่วยฉันนัดฮัวที่สาม ฉันจะคุยกับเขา”
พูดจบ หยูซิงเหวินลุกขึ้นและจากไป
ซิงเฟยรู้สึกปัญหาใหญ่ไปหน่อย นี่มันปัญหาที่แก้ไขยาก! รู้แบบนี้นานแล้ว จริงๆเรื่องใหญ่ควรจะเป็นเรื่องเล็ก ทำไมตอนแรกฉันกลืนลมหายใจนี้ไม่ได้ ฉันจึงต้องแสดงให้หยูดู?
ในโรงแรมฮิลตัน ฮัวเส้าซู่นั่งอยู่บนเก้าอี้ โดยให้ขาอีกข้างวางอยู่บนโต๊ะ โดยมีลักษณะที่หยิ่งผยองและมีอำนาจเหนือกว่าอย่างเห็นได้ชัด
หยูซิงเหวินที่เพิ่งเปิดประตูและเข้าไปเห็น มุมปากของเขาเพิ่มขึ้นเล็กน้อยหลังจากเห็นฉากนี้
เขายังคงอยู่กับลูกน้องสองคนที่อยู่ข้างหลังเขา และเมื่อเขาเห็นฮั่วเส้าซู่หยิ่งผยอง เขาก็ขมวดคิ้วและพูดคุยทันที
หยูซิงเหวินไม่ได้ขยับตัวมากนัก แต่เขาได้ยินเสียงดังสองครั้ง
มีรอยฝ่ามือบนใบหน้าของลูกน้องทั้งสอง หยูซิงเหวินกล่าวอย่างเคร่งขรึม: “ไปซะ! ”
ฮัวเส้าซู่กวาดสายตามองมาทางนี้เล็กน้อย และพูดด้วยรอยยิ้มเหยียดหยามที่มุมปาก : “นายหยู ดูเหมือนว่าลูกน้องของคุณจะไม่เชื่อฟังเล็กน้อย! ”
หยูซิงเหวินเดินไปข้างหน้า และนั่งลงตรงข้ามกับฮัวเส้าซู่ด้วยรอยยิ้มที่น่ารัก ราวกับว่าเขาไม่ได้สังเกตเห็นเท้าของฮัวเส้าซู่บนโต๊ะ
เขายิ้มและกล่าวว่า : “นายน้อยสาม คนรู้จักไม่พูดอย่างลับๆ ลูกน้องของตระกูลหยูของฉันได้ทำบางอย่างที่ทำให้นายหัวหนุ่มคนที่สองไม่พอใจ ดังนั้นฉันจึงต้องการนัดหมายกับคุณ เพื่อช่วยคืนดีกัน”
ยมโลกในเมือง Z เจ้านายที่นับถือด้วยกัน คือตระกูลหยู
ดังนั้น หยูซิงเหวินก็อยู่ในระดับหลานชายของจักรพรรดิเช่นกัน
แต่หลังจากที่เขากลับมาจากการศึกษาในต่างประเทศ เขาก็ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับสิ่งเรื่องนี้มากเกินไป
ลุงของเขาต้องรับผิดชอบเรื่องยมโลกทั้งหมด
จนกระทั่งเกิดเหตุการณ์ตระกูลฮัว นายหยูตื่นตระหนก และสั่งให้หยูซิงเหวินจัดการเป็นการส่วนตัว
ด้วยเหตุนี้หยูซิงเหวินจึงตรวจสอบ และพบว่าลุงของเขาไม่ได้มาที่เพื่อขอโทษ แต่ต้องการทำให้ฮัวเทียนหลันขายหน้าแทน
สิ่งนี้จะทำให้เกิดการปะทะกันระหว่างสองตระกูลใหญ่อย่างไม่ต้องสงสัย และทำให้ตระกูลหยูตกอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาเนื่องจากทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่น สมาชิกบางคนในตระกูลหยูน่าจะลอยนวลอยู่บ้าง
