ตอนที่ 425 ค้อนจิ๋วทุบเจ้ารับประทานอุจจาระ!
บัดนี้ เยี่ยนอวี๋ที่เพิ่งยืดตัวขึ้นจากอ้อมอกของสามีที่เพิ่งแต่งงานกัน ความอ่อนโยนบนใบหน้านางยังคงไม่จางหายไป ความอ่อนโยนเช่นนี้ประกอบกับบุคลิกสง่างามและเยือกเย็นของนางช่างงดงามจนกระชากใจผู้คน!
…
อารมณ์อ่อนไหวของผู้เป็นราชินีที่ไม่มีผู้ใดเหมือน ความอ่อนโยนของปฐมราชินีเยี่ยนผู้ร้ายกาจ ท่าทางสง่างดงามยิ่งนักของผู้สร้างโลกนั้นทำให้เยี่ยนชื่อเฟิงตะลึงงัน ทำเอาเขาสะดุดกลางอากาศจนเกือบจะล้มคะมำลงบนพื้นแล้ว
“เจ้าเมืองเยี่ยน!” หากไม่ใช่เพราะเทพอาวุโสประคองเขาไว้ทัน เยี่ยนชื่อเฟิงคงล้มจับกบไปแล้ว ทว่าเขายังตั้งสติไม่ได้เลย สายตาของเยี่ยนชื่อเฟิงเกาะแน่นบนตัวของปฐมราชินีเยี่ยนราวกับปลิงสองตัว เอาแต่พึมพำอย่างเคลิบเคลิ้มว่า “งาม งามนัก งามจริงๆ!”
“นี่มัน…” เทพอาวุโสที่ประคองเยี่ยนชื่อเฟิงไว้ก็มองไปตามสายตาของคนข้างหน้า เมื่อเขาเห็นเยี่ยนอวี๋ก็ตกใจกับความงามของเขาจนเบิกตาโพลงเช่นกัน
ในขณะเดียวกัน องครักษ์นับไม่ถ้วนของจวนเจ้าเมืองก็ปรากฏตัวขึ้นข้างหลังของเยี่ยนชื่อเฟิง ในหมู่พวกเขายังมีเทพทรงพลังระดับท่านเทพนายหนึ่งด้วย!
เยี่ยนอวี๋รับรู้ระดับของเทพกลุ่มนี้ได้อย่างชัดเจน แต่นางเพิ่งจะสัมผัสถึง…
เยี่ยนชื่อเฟิงที่ดึงสติกลับมาได้เล็กน้อยก็ถามนางว่า “เจ้าก็คือเทพเถื่อนจากแดนมนุษย์หรือ ดูจากการแต่งตัวของเจ้าแล้ว ช่างเหมาะกับแต่งเข้าจวนเจ้าเมืองมาเป็นฮูหยินของข้าวันนี้เสียจริงๆ”
เมื่อสิ้นเสียงพูดของเขา ดวงตาต้าซือมิ่งก็เคร่งขรึมขึ้นทันที!
เยี่ยนชื่อเฟิงกลับไม่เห็นต้าซือมิ่งอยู่ในสายตา ยังคงเอ่ยหยอกล้อต่อไปว่า “ว่าอย่างไร คนงาม ด้วยรูปลักษณ์ของเจ้า ข้าสามารถตั้งเจ้าเป็นฮูหยินได้ทันที ปลดนางสนมและอนุเพื่อเจ้าได้ จะปฏิบัติต่อเจ้าเป็นอย่างดี”
เยี่ยนชื่อเฟิงที่ยิ่งพูดยิ่งเหิมเกริม สายตาที่มองเยี่ยนอวี๋เปลี่ยนจากความลุ่มหลงกลายเป็นความหื่นกระหาย! มิหนำซ้ำยังมองหน้าอกที่ดูงดงามและดึงดูดสายตาของปฐมราชินีอย่างเปิดเผย ครานี้เอง…
“ฮึ” ต้าซือมิ่งพ่นหัวเราะเย็นชาออกมา เขาปล่อยลำแสงสีม่วงอร่ามสองสายพุ่งตรงไปที่ดวงตาทั้งสองข้างของเยี่ยนชื่อเฟิงทันที
“บังอาจ!” เห็นได้ชัดว่าเทพอาวุโสที่อยู่ใกล้กับเยี่ยนชื่อเฟิงผยองตนมาก เขาสะบัดแขนเสื้อกว้างปัดแสงสีม่วงที่ปล่อยมาจากต้าซือมิ่ง ท้ายที่สุด…
ซู่!
ทุกๆ ที่ที่แสงสีม่วงพาดผ่าน มันทำลายมือข้างหนึ่งของเทพอาวุโสในทันทีและยังคงพุ่งตรงไปยังดวงตาลามกคู่นั้นของเยี่ยนชื่อเฟิงอย่างมิอาจขัดขวางและลดความเร็วลงได้!
“บัดซบ!”
เยี่ยนชื่อเฟิงเอี้ยวกายหลบอย่างรวดเร็ว หวังจะหลบการโจมตีนั่น น่าเสียดาย…
ภายใต้การควบคุมพลังศักดิ์สิทธิ์ของต้าซือมิ่ง แสงสีม่วงอร่ามพุ่งเข้าใส่ดวงตาคู่นั้นของเยี่ยนชื่อเฟิงโดยที่ไม่ปล่อยให้เยี่ยนชื่อเฟิงสามารถหลบเลี่ยงได้เลย! และไม่ปล่อยให้ท่านเทพที่จับความผิดปกติได้ก่อนผู้ใดนั้นยื่นมือเข้ามาช่วย
“ให้ตายเถอะ!”
ท่านเทพผู้แข็งแกร่งที่แต่เดิมซ่อนตัวอยู่ในหมู่องค์รักษ์หายวับมาข้างหน้าเยี่ยนชื่อเฟิงอย่างร้อนรน ฝ่ายหลังกลับกรีดร้องอย่างทุกข์ทรมานแล้ว
เลือดสีสดค่อยๆ ไหลออกมาเป็นสองสายจาก ‘เบ้าตา’ ที่ดูสะดุดตาเป็นพิเศษคู่นั้นของเขา แสดงให้เห็นว่าเขาตาบอดแล้ว
“!!!”
ทุกคนในเหตุการณ์ตะลึงงัน! ใครจะไปคิดว่าเพียงแค่พบหน้ากันครู่เดียวเท่านั้น เจ้าเมืองเยี่ยนที่หยอกล้อหญิงงามจะตาบอดเสียแล้ว ราคาของการหยอกล้อครั้งนี้ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ…
ที่น่ากลัวคือผู้แข็งแกร่งระดับท่านเทพที่ขึ้นมาปกป้องเยี่ยนชื่อเฟิง พลังเทพของเขาเองก็ยังไม่สามารถควบคุมบาดแผลของเยี่ยนชื่อเฟิงได้ ดวงตาของฝ่ายหลังถูกทำลายอย่างสิ้นเชิง ถูกทำลายชนิดที่ว่ามิอาจกู้คืนได้
แปะ!
แปะๆๆ!…
เจ้าตัวน้อยที่ดูถึงตรงนี้ก็ปรบมือน้อยๆ ของเขาอย่างยกยอท่านพ่อ “เก่ง!”
ทุกคนในเหตุการณ์หมดคำพูด “…”
เยี่ยนชื่อเฟิงผู้เป็นคู่กรณีไม่คิดเลยว่า เขาแค่มองหญิงงามเท่านั้นเอง ดวงตาก็ถูกแทงบอดเสียแล้ว ความเจ็บปวดและความมืดมิดที่เกิดขึ้นกะทันหันทำให้เขาทั้งวิตกและโมโห “ฆ่าเขาซะ! ฆ่าเขาเดี๋ยวนี้! ข้าจะควักลูกตาของเขาออกมาบีบให้แตกเหมือนลูกแก้ว!”
เพียงแต่น่าเสียดายที่ไม่มีผู้ใดขานตอบคำพูดนี้ของเยี่ยนชื่อเฟิง ถึงอย่างไรเทพอาวุโสที่เมื่อครู่นี้ปกป้องเขาไว้ครู่หนึ่ง บัดนี้ก็สูญเสียแขนไปข้างหนึ่งแล้วและกำลังร้อยโอดโอยอยู่ข้างๆ ไม่หยุด
ชาวเมืองไป๋เฟิงที่ฉลาดหน่อยและแขกอื่นๆ ของจวนเจ้าเมืองที่ออกมามุงดู เมื่อเห็นสายตาของต้าซือมิ่งแล้วก็รู้สึกหวาดกลัว!
ต้องรู้ว่าแม้เทพอาวุโสที่ลงมือคนแรกจะไม่ใช่ผู้แข็งแกร่งระดับท่านเทพ แต่ก็เป็นเทพที่มีฝีมือไม่น้อย ส่วนเยี่ยนชื่อเฟิงเองก็เก่งกาจยิ่งกว่า! แม้เขาจะมีอายุน้อย ยังไม่ได้เลื่อนขั้นเป็นท่านเทพ แต่เขามีความสามารถไม่ธรรมดา เป็นเทพชั้นสูงสุดแล้ว เพียงแค่ก้าวเดียวก็จะเลื่อนขั้นเป็นท่านเทพแล้ว!
นอกจากนี้ ผู้แข็งแกร่งที่ลงมือในตอนท้ายคือท่านเทพซ่านเฉิง ผู้เป็นถึงผู้แข็งแกร่งระดับท่านเทพที่ท่านเทพอี้หยางและท่านเทพผิงเฉิงจ้างวานมาปกป้องบุตรชายอันเป็นที่รักด้วยเงินทองมหาศาล
อึก…
องครักษ์จวนเจ้าเมืองที่คิดถึงตรงนี้ก็กลืนน้ำลายตามสัญชาติญาณ ไม่กล้าลงมือตามอำเภอใจ ทว่าท่านเทพซ่านเฉิงกลับตวาดเสียงดุดันว่า “ยังไม่รีบลงมืออีก! จงทำความดีชดใช้ความผิดเสีย!”
“ขอรับ!” เหล่าองครักษ์จวนเจ้าเมืองสะดุ้งโหยง พวกเขาคิดถึงท่านเทพอี้หยางขึ้นมาในทันที รู้ว่าหากท่านเทพอี้หยางรู้ว่าเจ้าเมืองของพวกเขาตาบอด องครักษ์เช่นพวกเขาที่ละทิ้งหน้าที่คงต้องตายสถานเดียว!
เมื่อคิดได้เช่นนี้ เหล่าองครักษ์ก็ปล่อยพลังศักดิ์สิทธิ์ออกมาเพื่อปิดล้อมต้าซือมิ่งไว้ ทว่าครั้นพวกเขาเพิ่งจะกระโจนตัวออกไป ยังไม่ทันเข้าใกล้ต้าซือมิ่งด้วยซ้ำ! เยี่ยนเสี่ยวเป่าผู้รู้จักปกป้องท่านพ่อที่สุดก็ส่งเสียงอ่อนเยาว์ขึ้นมา “อ้ะเนะ!”
จากนั้น…
ตึง!
ค้อนจิ๋วสีดำอันหนึ่งก็ถูกเด็กน้อยขว้างออกไป อีกทั้งยังขว้างโดนองครักษ์ที่นำอยู่ข้างหน้าสุดอย่างแม่นยำ จากนั้นก็ไม่มีจากนั้นอีก องครักษ์องค์นี้ก็ถูกทุบจนร่วงลงมาบนพื้นรับประทานอุจจาระแล้ว
รับประทานอุจจาระจริงๆ… และยังเป็นอุจจาระขององครักษ์ยี่สิบกว่านายที่ถูกจิ่วอิงเหวี่ยงมาตลอดทาง เพราะพวกเขาตกใจจนไม่สามารถควบคุมตนเองได้ ตัวกระเด็นกระดอนไปมา และถูกลากจนเสื้อผ้าขาดวิ่น จึงอุจจาระราดออกมาเป็นกอง บังเอิญถูกองครักษ์ที่ตกลงไป ‘ทาน’
ความบังเอิญเช่นนี้…
เอ้อร์เหมาที่เห็นดังนั้นก็ได้แต่แสดงความเห็นอกเห็นใจ “โชคเขานี่ ช่างดีเสียจริงๆ”
ส่วนเจ้าตัวน้อย เขายังคงงงงัน เพราะเห็นได้ชัดว่าเขาคิดไม่ถึงว่า ค้อนจิ๋วของตนเองจะเก่งกาจเช่นนี้! ก่อนหน้านี้เขาแค่เคาะคนเลวไปทีหนึ่งเองนี่นา!
เยี่ยนเสี่ยวเป่าที่เชื่องช้าก็หันไปมองท่านพ่อของเขา “พ่อ! เป่า ทุบหรือ”
และในขณะเดียวกันนั้น ท่านเทพซ่านเฉิงที่ ‘ชอบใจ’ เจ้าตัวน้อย เขาก็จับเจ้าตัวน้อยไว้จากระยะไกลทันที “มานี่!”
