ตอนที่ 469 ผู้ศรัทธาในปฐมราชินีจะมีชีวิตนิรันดร์!
ต้าซือมิ่งพาภรรยาและเด็กน้อยออกจากทะเลสาบสือซ่าไห่แล้ว ส่วนค่ายกลที่แตกชำรุดของหยวนสื่อเทียนจุนบัดนี้ก็มลายหายไปจนเกือบหมดสิ้น ทำให้เยี่ยนอวี๋รู้สึกกังวล “เกรงว่าหยวนสื่อจะมีปัญหา”
“นายท่านไยต้องสนใจ หยวนสื่อเทียนจุนก็หาใช่คนดี” ซีหวังหมู่โบราณที่โพล่งขึ้นทันทีก็เหน็บแนม “ครานั้นที่ท่านจากไป เขาสงบนิ่งมาก เสียแรงเปล่าที่ท่านสั่งสอนเขามาหลายปี ก็เป็นแค่คนอกตัญญู!”
บัดนี้ซีหวังหมู่โบราณรู้สึกอคติต่อเทพรุ่นแรกเป็นอย่างมากเพราะไท่ซ่างเหล่าจวิน อีกทั้งบางอย่างซีหวังหมู่ไม่ได้พูดออกมา เพราะไม่อยากทำให้นายท่านของพวกมันหนักใจ
“พวกเขาไม่เหมือนกัน” เยี่ยนอวี๋รู้แก่ใจว่าหยวนสื่อเทียนจุนและไท่ซ่างเหล่าจวินไม่เหมือนกัน ฝ่ายหลังเสแสร้งทำดีตั้งแต่แรก แต่หยวนสื่อเทียนจุนตั้งจิตมั่นในเต๋ามาโดยตลอด
ทว่าเยี่ยนอวี๋ในครานี้ไม่ได้อธิบาย นางโอบต้าซือมิ่งและนำทางเขา “เมืองต้าจ้างฟูน่าจะอยู่ทางนั้น”
“อืม” ต้าซือมิ่งที่ตอบภรรยาเสร็จก็จูบนางทีหนึ่งราวกับเป็นค่าตอบแทนก่อนจะไปตามทางที่นางชี้
ซีหวังหมู่โบราณเห็นกับตา แม้จะไม่ได้พูดอะไร แต่กลับพึมพำในใจ ‘จักรพรรดิคนนี้ไม่รู้จักสำรวมเลยจริงๆ ทำลายภาพพจน์ของปฐมราชินีเสียหมด!’
ในขณะที่พวกเขาทั้งขบวนกำลังเดินทางไปยังเมืองต้าจ้างฟู กลุ่มเทพที่นำโดยมหาเทพเบิกสวรรค์ก็ลงมาถึงทะเลสาบสือซ่าไห่อย่างยิ่งใหญ่เกียงไกร พวกเขาล้วนเป็นผู้ฝักใฝ่ฝ่ายปฐมราชินี
…
ในขณะเดียวกัน
ตี้เซินก็นำเทพสวรรค์กลุ่มหนึ่งเข้าไปสำรวจสถานที่ที่อินหลิวเฟิงและคนอื่นๆ ซ่อนตัวแล้ว
อินหลิวเฟิงและพรรคพวกที่ทำอะไรไม่ถูกเหงื่อไหลไม่หยุด “ตอนนี้เอาไงดี”
“จิ๊บ!” ลูกไก่จิกอินหลิวเฟิงไปทีหนึ่ง “เอาไงเล่า ต่อไปเจ้าคุมปากอีกาของตนเองหน่อย รู้ว่าตนเองมีปากอีกา ยังพูดไม่คิด!”
“เอาเช่นนี้หรือไม่ ข้าออกไปขวางองค์หญิงเจ็ดเอง!” จางเจ๋อเหอเสนอ เขาเองก็รู้สึกผิด เพราะเขาเป็นคนเสนอให้มาซ่อนตัวที่เมืองเซวียนหยวน สุดท้ายกลับถูกจับได้
“เจ้าจะขวางอย่างไร ไม่ใช่ว่าข้าปากเสียหรอกนะ แต่เทพไร้ประโยชน์เช่นเจ้ายังคิดจะไปขวางรึ” เอ้อร์เหมาพูดตามตรง
หลินอวี่กลับพูดขึ้นว่า “ข้าคิดว่าแผนนี้ใช่ว่าจะทำไม่ได้ ข้าและพี่จางแสร้งยอมจำนนและให้ข้อมูลเท็จแก่พวกเขาได้ ถึงอย่างไรเราสองคนก็เป็นเทพที่มีชื่ออยู่ในทะเบียนเทพ บัดนี้แก่นเทพถูกทำลายไปสิ้น แน่นอนว่าย่อมต้องแค้นเคืองศัตรูของพวกเรา แม้ความจริงพวกข้าไม่กล้าคิดเช่นนั้น”
“เดี๋ยวสิ…” อินหลิวเฟิงรู้สึกว่าเสี่ยงเกินไป แต่ตี้เซินและคนอื่นๆ ใกล้พวกเขามากแล้ว
แม้ถ้ำที่พวกเขาซ่อนตัวจะเป็นพื้นที่ซับซ้อน ลูกไก่ยังวางกับดักตามทางไว้ไม่น้อย แต่ในเมื่อตี้เซินตามพวกเขามาถึงที่นี่ได้ การหาตำแหน่งซ่อนตัวที่แน่นอนของพวกเขาในบัดนี้ได้ย่อมไม่ใช่เรื่องยาก
ความจริงก็เป็นดังเช่นนั้น ตี้เซินที่จูงสุนัขสวรรค์ตัวหนึ่งแทบจะไม่ได้เดินหลงหรือติดกับดักเลย พวกเขาเจอตำแหน่งของพวกอินหลิวเฟิงแล้ว! พวกเขามีเวลาอีกไม่มากแล้ว!
“ตามนี้! พวกเจ้าไปขวางไว้! หากมีอันตราย ข้าจะออกมาช่วย” ลูกไก่สีเหลืองตัดสินใจให้หลินอวี่และจางเจ๋อเหอออกไปรับหน้าแทน ในขณะเดียวกันก็ให้เอ้อร์เหมาและอินหลิวเฟิงไปหาว่ามีทางออกอื่นหรือไม่ จะได้ฉวยโอกาสหนีไป
“มิต้องช่วยเหลือ พวกข้าทั้งสองล่วงเกินปฐมราชินี สมควรตายอยู่แล้ว! หากตายเพราะเรื่องนี้จริงๆ ก็ถือว่าทำคุณไถ่โทษ ไม่แน่ว่าชาติหน้าอาจจะเกิดมาได้ดีเพราะเหตุนี้” หลินอวี่มองในแง่ดี
จางเจ๋อเหอคิดครู่หนึ่งก็เห็นด้วย อีกอย่างตอนนี้ก็ไม่มีเวลาพูดมากไปกว่านี้แล้ว พวกเขาทั้งสองจึงโผล่ศีรษะออกไปสำรวจอย่างกล้าๆ กลัวๆ ท่าทีเหมือนกำลังหาโอกาสหนี แสดงได้เหมือนมาก
ผ่านไปครู่หนึ่ง…
โฮ่ง
สุนัขสวรรค์ที่ได้กลิ่นก็เห่าทีหนึ่งและกระโจนไปทางจางเจ๋อเหอและหลินอวี่ทันที
“โอ๊ย!”
จางเจ๋อเหอและหลิ่นอี่ว์ที่ตกใจยังไม่ทันได้ทำอะไรก็ถูกสุนัขสวรรค์กัดขาขาดแล้ว! นี่เป็นเรื่องที่พวกเขาคิดไม่ถึงเลยจริงๆ
“ดีมาก!” ตี้เซินที่รีบตามมาทีหลังจำจางเจ๋อเหอและหลินอวี่ได้ นางรู้ว่าเทพไร้ประโยชน์สององค์นี้เป็นพวกเดียวกันกับนังคนเลวนั่น นางจึงลูบศีรษะสุนัขสวรรค์อย่างพึงพอใจ “ไปหาต่อ ดูว่ายังมีกลิ่นอายอย่างอื่นหรือไม่”
บรู๊ว! สุนัขสวรรค์ร้องครางทีหนึ่งก่อนจะสำรวจถ้ำต่อไปอย่างรวดเร็ว
จางเจ๋อเหอและหลินอวี่ทั้งสองเจ็บจนร้องโหยหวน ไม่สามารถขวางสุนัขสวรรค์ได้เลย แต่ตี้เซินก็ไม่ต้องการจับตาย นางจึงสั่งให้เทพพิทักษ์พวกเขารักษาบาดแผลให้แล้ว
หลังจากที่จางเจ๋อเหออาการทุเลาลง เขาก็ร้องโฮออกมา “องค์หญิงเจ็ดช่วยพวกข้าด้วย…”
“หืม?” สายตาเบื่อหน่ายของตี้เซินปรากฏแววเสียดสี “เจ้าอยากจะบอกว่าก่อนหน้านี้พวกเจ้าถูกนังโจรนั่นบังคับหรือ”
“…” จางเจ๋อเหออ้ำอึ้ง จำเป็นต้องตอบอย่างตรงไปตรงมาว่า “เป็นเช่นนั้นจริงๆ พ่ะย่ะค่ะ องค์หญิงเจ็ดอาจจะไม่เชื่อ แต่ข้าน้อยและท่านหลินมีตำแหน่งเป็นเทพผู้ถูกแต่งตั้งของสวรรค์เก้าชั้นฟ้า ก่อนหน้านี้ถูกเจ้าเมืองเยี่ยนส่งไปปฏิบัติภารกิจในแดนมนุษย์ แต่แล้ว…”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ จางเจ๋อเหอที่เสียใจจริงๆ ก็น้ำตาหลั่งเป็นสายเลือด “กลับถูกคนเลวกลุ่มนั้นบังคับ ยังถูกสั่งให้ทำลายแก่นเทพด้วยตนเอง ข้าน้อยและท่านหลินไม่สามารถต่อต้านอะไรได้เลย เพื่อความอยู่รอด พวกข้าจำใจต้องทำตาม จากนั้นก็ถูกบังคับให้นำทาง ช่วยพวกเขาทำชั่ว! ทุกการกระทำเป็นการถูกบังคับจริงๆ! องค์หญิงเจ็ดโปรดตรวจสอบให้กระจ่าง หากข้าน้อยกล่าวความเท็จ ขอให้ฟ้าผ่าตาย!”
จางเจ๋อเหอที่สาบานก็แสดงละครเต็มที่! ถึงอย่างไรหากเป็นความเท็จ เทพที่สาบานก็จะถูกฟ้าผ่าจริงๆ แต่จางเจ๋อเหอกล้าพนันว่าฟ้าดินเป็นพยาน! หากปฐมราชินีคือปฐมราชินีสร้างโลก ฟ้าดินย่อมปกป้องเขา!
สุดท้าย… เขาพนันถูกแล้ว เขาไม่ถูกฟ้าผ่าจริงๆ
ทว่า…
ตี้เซินที่เดาตัวตนของเยี่ยนอวี๋ออก นางก็ยิ้มเย็นชาพูดว่า “แม้เจ้าจะถูกบีบบังคับ แต่ในเมื่อทำผิดกฎสวรรค์ก็สมควรตาย! ดังนั้น ตายซะเถอะ!”
ตี้เซินที่ซัดฝ่ามือไปทางจางเจ๋อเหอ นางพนันว่าที่นี่ยังมีคนอื่นอยู่อีก และต้องเป็นที่มีความสัมพันธ์สนิทสนมกับนังสารเลวนั่น มิเช่นนั้นเทพไร้ประโยชน์สององค์นี้ไม่เปิดเผยตนเองแน่นอน จุดประสงค์ของพวกเขาคือปกป้องคนอื่นๆ แน่
แน่นอนว่าตี้เซินคิดว่านี่อาจจะเป็นเพียงความสงสัยของนางเอง แต่นางก็ไม่สนใจ ถึงอย่างไรก็แค่เสียเศษสวะตัวหนึ่งไป! ยังมีสวะอีกตัวหนึ่งที่ยังใช้ประโยชน์ได้
ดังนั้นฝ่ามือของตี้เซินจึงหมายเอาชีวิตของจางเจ๋อเหอจริงๆ ฝ่ายหลังก็รู้สึกได้เช่นกัน หน้าเขาจึงซีดเผือด แต่แม้จะกลัวความตายมาก เขาก็ทำได้เพียงหลับตาปี๋ ทำใจยอมรับความตาย…
ทว่าทันใดนั้นเอง…
“จิ๊บ!”
ลูกไก่สีเหลืองที่ไม่ผิดคำสัญญาก็บินออกมาแล้ว!
ในขณะเดียวกัน!
“หืม?”
ต้าซือมิ่งที่ปรากฏตัวเหนือเมืองต้าจ้างฟูก็มองไปทางเมืองเซวียนหยวน
