ตอนที่ 473 แก้ปริศนาการตายของปฐมราชินี!
แต่เขาไม่ได้บอกเยี่ยนอวี๋ในทันที ถึงอย่างไรฝ่ายหลังก็กำลังรักษาเทพอัสนีอย่างใจจดใจจ่อ ทราบข่าวไปแล้วก็ทำได้เพียงกระวนกระวายใจ มิหนำซ้ำจุดประสงค์ของตี้เซินคือหลอกล่อพวกเขาไป ดังนั้นก่อนที่พวกเขาจะไปถึง อินหลิวเฟิงและพรรคพวกจะไม่มีอันตรายถึงแก่ชีวิตใดๆ ทว่า…
‘หมายจับหรือ’
ต้าซือมิ่งที่แสยะยิ้มในใจก็ยกมุมปากอันเย้ายวนขึ้น เขารู้สึกสนใจคำสั่งหมายจับที่ว่านี้ เขาอยากรู้ว่าสวรรค์เก้าชั้นฟ้าออกหมายจับเจ้าผู้สร้างสวรรค์เก้าชั้นฟ้า ภรรยาของเขาเช่นใด
ต้าซือมิ่งผมสีฟ้าที่คิดได้ดังนี้ เขายังคง ‘ฟัง’ บทสนทนา ‘ข้างบน’ ต่อไป แน่นอนว่าข่าวที่ทูตสวรรค์ส่งมานั้นก็ทำให้เหล่าผู้น้อยใหญ่เมืองต้าจ้างฟูรู้สึกฮึกเหิมขึ้นมาอย่างมิต้องสงสัย “เยี่ยมไปเลย!”
“ครานี้ดูซิว่าโจรกลุ่มนี้จะหยิ่งผยองอย่างไร!”
“เช่นนั้นท่านแม่ทัพลี่ว์โปรดส่งข่าวให้จอมโจรกลุ่มนี้ได้หรือไม่”
…
แดนมืดนิรันดร์ไม่ใช่ที่ที่ผู้ใดจะลงไปก็ได้ นอกจากชุดเกราะสีดำพิเศษของทหารสวรรค์ ผู้ที่ไม่มีชุดเกราะพิเศษนี้ต้องเป็นท่านเทพหรือมหาเทพชั้นยอดจึงจะลงไปสำรวจด้วยพลังอันศักดิ์สิทธิ์อย่างไม่มีใครเทียบได้
ดังนั้นขุนนางและเหล่าบรรดาศักดิ์ชั้นสูงของเมืองต้าจ้างฟูยังคงได้แต่ขอร้องให้ลี่ว์ซาลงไป ฝ่ายหลังกลับยังคงไม่มีท่าทีว่าจะลงไปในแดนมืดนิรันดร์ ทำให้เหวินป๋อไม่พอใจอีกครั้ง “แม่ทัพลี่ว์หมายความเช่นไร”
“รอให้พวกเขาขึ้นมาก่อนค่อยว่ากัน” ลี่ว์ซานิ่งไม่ไหวติง นางรู้ดีกว่าผู้ใดว่าแดนมืดนิรันดร์ในยามนี้เงียบเชียบเกินไป ย่อมอันตรายเป็นอย่างมาก นางไม่อยากบุ่มบ่ามลงไป
คำตอบของนางจึงทำให้เหล่าขุนนางและบรรดาศักดิ์ชั้นสูงโกรธกริ้ว โดยเฉพาะขุนนางเหล่านั้นที่เริ่มประณามลี่ว์ซาแล้ว แต่นางยังคงนิ่งเฉย
กลับทำให้เยี่ยนอวี๋มีเวลามากขึ้น เทพอัสนีในบัดนี้ได้ฟื้นตัวเต็มที่ ซีหวังหมู่เองก็ถอนหมุดตะปูบนร่างของมันออกหมดแล้ว เทพอัสนีที่ได้รับอิสระอีกครั้งก็รีบโขกศีรษะกล่าวขอบคุณ “ข้าน้อยขอบพระคุณนายท่านที่ช่วยฟื้นคืนชีพ!”
“คนที่เจ้าต้องขอบคุณไม่ใช่ข้า แต่คือสามีของข้า หรงอี้” เยี่ยนอวี๋รู้ดีว่าหากไม่มีชายคนนี้ แม้จะเป็นนางสมัยรุ่งโรจน์อยากจะช่วยเทพอัสนีก็อาจจะไม่สำเร็จ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงนางในบัดนี้
ปฏิกิริยาของเทพอัสนีเหมือนกับซีหวังหมู่ เมื่อมันคิดถึงกลิ่นอายของเด็กน้อยอีกครั้งก็ตะลึงงัน แต่เยี่ยนอวี๋ชินแล้วจึงไม่ได้สนใจมัน นางหันไปมองชายข้างกายแล้ว “เป็นอย่างไรบ้าง” นางยังคงเป็นห่วงชายคนนี้มาก
“ไม่ใช่ปัญหาใหญ่” ต้าซือมิ่งที่ถูกห่วงใยแสดงท่าทีเหมือนเดิม เขากำลังจะจับมือภรรยา
เยี่ยนอวี๋กลับถามว่า “แล้วปัญหาเล็กคืออะไร”
หรงอี้ “…”
ภรรยาจริงจังเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อใดกัน
ซีหวังหมู่ที่จริงจังไปด้วยยังถามอย่างจริงจังว่า “ใช่แล้ว จวินโฮ่วร่างกายท่านเป็นอย่างไรบ้าง ได้รับผลกระทบอะไรบ้างหรือไม่”
ความประทับใจที่มีต่อต้าซือมิ่งของซีหวังหมู่โบราณค่อยๆ เปลี่ยนแปลงไป เริ่มจากแจกันดอกไม้กลายเป็นผู้มีความสามารถไม่น้อย จนบัดนี้กลายเป็นผู้มีความสามารถไม่ธรรมดา
การได้รับคำชื่นชมจากซีหวังหมู่โบราณย่อมหมายถึงว่าเขาเหมาะสมกับนายท่านของพวกมัน ดังนั้นท่าทีที่มันมีต่อต้าซือมิ่งจึงเหมือนกับที่มันปฏิบัติต่อนายท่าน
ส่วนเทพอัสนีเพิ่งจะตั้งสติกลับมาได้ มันก็โขกศีรษะสามครั้งขอบคุณต้าซือมิ่งอย่างตื่นตัวทันที “ข้าน้อยขอบคุณจวินโฮ่วที่ช่วยชีวิต!”
คำก็ จวินโฮ่ว สองคำก็จวินโฮ่ว สำหรับหรงอี้แล้วเขาไม่รู้สึกอะไร เพราะว่าเขาไม่สนใจผู้อื่นว่าจะเรียกเขาอย่างไรอยู่แล้ว ขอเพียงภรรยาเขาเรียกเขาว่า ‘สามี’ ก็พอ
แต่จิ่วอิงไม่คิดเช่นนั้น “ไม่เรียก จวินโฮ่ว ได้หรือไม่ รู้สึกอ่อนแออย่างไรไม่รู้! อี้เอ๋อร์ของเราไม่ใช่ผู้ชายอ้อนแอ้นเสียหน่อย! เรียกอย่างอื่น!”
“ท่านนี้คือ…” เทพอัสนีไม่รู้จักจิ่วอิง แต่มันสัมผัสได้ว่าพลังของจิ่วอิงไม่ธรรมดา อีกทั้งขณะที่มันมองจิ่วอิงก็อดมองเจ้าตัวน้อยไม่ได้
“ปู่จิ่วเจ้าไง!” จิ่วอิงใช้ศีรษะข้างหนึ่งตบแผ่นอกเบาๆ บอกว่า “เรียกสิ!”
เทพอัสนี “…”
“เรียกเถอะ แม้แต่นายท่านก็เรียกมันปู่จิ่ว…” แม้ซีหวังหมู่จะไม่ค่อยพอใจ แต่นึกถึงนายท่านของพวกมันก็เรียกเช่นนี้ มันก็ย่อมทำตาม
เทพอัสนีจึงเรียกอย่างไม่มากความอีก “ปู่จิ่ว”
“อืม! หลานรัก!” จิ่วอิงสะบัดหางอย่างดีใจอกดีใจ ทำเอาเจ้าเมืองต้าจ้างฟูที่แกล้งตายร้อง โอ๊ย ขึ้นมา
เยี่ยนเสี่ยวเป่าชี้ไปทันที “แกล้งตาย! อิงอิง! ตี!”
“จัดไป!” จิ่วอิงยกเจ้าเมืองต้าจ้างฟูขึ้นมาทุบตีอย่างเชื่อฟังแล้ว
เยี่ยนอวี๋จึงแนะนำ “เจ้าตัวน้อยคนนี้ก็คือลูกข้าเอง”
“จริงด้วย! จริงด้วย! มิน่าจึงฉลาดเฉลียวเกลี้ยงเกลาเช่นนี้!” เทพอัสนีแสดงท่าที ‘ข้ารู้แต่แรกแล้ว’
แต่ครานี้เด็กน้อยไม่ชอบฟังคำชมคำนี้ เขารีบเบนความสนใจมาแก้ให้ว่า “ไม่ เกลี้ยง! ผมเป่าจะงอก!”
“พรวด!” เยี่ยนอวี๋หัวเราะทันที นางเดินเข้าไปอุ้มเด็กน้อยน่าเอ็นดูเข้ามาในอ้อมอกแล้ว “ใช่จ๊ะใช่ ผมของเสี่ยวเป่าของเราต่อไปก็จะสวยเหมือนท่านพ่อรูปงาม นอกจากดกดำแล้วยังเปลี่ยนสีได้ด้วย”
“ใช่!” เยี่ยนเสี่ยวเป่าตอบอย่างหนักแน่น!
เทพอัสนีกลับคิดถึงเรื่องหนึ่งขึ้นมา “นายท่าน ข้าน้อยมีเรื่องรายงาน!”
“ว่ามา”
“ข้างใต้แดนมืดนิรันดร์แห่งนี้เหมือนว่าจะมีสิ่งไม่ชอบมาพากล” เทพอัสนีขยายความว่า “เมื่อสามหมื่นปีก่อน แม้เหตุผลที่ข้าน้อยมาเมืองต้าจ้างฟูจะเป็นเพราะกระบี่ไท่ชาง แต่ข้าน้อยกลับไม่ได้ถูกซุ่มโจมตีเพราะตามหากระบี่ แต่เป็นเพราะที่นี่มีกลิ่นอายของท่านหนาแน่น!”
เยี่ยนอวี๋เข้าใจประเด็นปัญหาทันที “เจ้าหมายความว่า กลิ่นอายเหล่านั้นรุนแรงจนทำให้เจ้าคิดว่าข้ายังไม่ตาย ข้ายังอยู่ข้างใต้สถานที่แห่งนี้”
“ใช่แล้ว!” เทพอัสนีพยักหน้า “แต่เมื่อข้าน้อยลงมา…”
“ก็ถูกตอกจนเป็นรังแตน” ซีหวังหมู่พูดต่อจากเทพอัสนี
“เป็นดังเช่นนั้น จากนั้นกลิ่นอายของนายท่านก็ยังไม่สลายไปไหน แต่เมื่อเวลาผ่านไป กลับเงียบสงัดไร้ความเคลื่อนไหว ทำให้ข้าน้อยรู้สึกท้อแท้” เมื่อแรกเริ่ม อันที่จริงเทพอัสนีตั้งตารอคอยนายท่านของพวกมันออกมาจากข้างใต้นั้น
เยี่ยนอวี๋คาดเดาบางอย่างได้จากการบอกเล่าครั้งนี้ บางทีเรื่องนี้อาจจะเกี่ยวข้องกับการตายของนาง นางย่อตัวทาบฝ่ามือลงบนพื้นดินแดนมืดนิรันดร์ในทันที จากนั้น…
วิ้ง!
จู่ๆ แรงสั่นสะเทือนแปลกประหลาดก็ปะทุขึ้น! มันกระทบกระเทือนไปทั่วทั้งจักรวาล
