ตอนที่ 558 ฉีกเทพีมิคาเอลขาดเป็นชิ้นๆ!
เยี่ยนเสี่ยวเป่าในครานี้ก็ถามเสียงเล็กเสียงน้อยว่า “พร้อม หรือยัง”
“พร้อมแล้ว” โลกีพยักหน้าเสร็จอดถามเยี่ยนอวี๋ไม่ได้ว่า “เชื่อถือได้หรือไม่”
“ตราบใดที่พลังของเจ้าเชื่อถือได้ เสี่ยวเป่านำทางก็เชื่อถือได้” เยี่ยนอวี๋มั่นใจมาก
เยี่ยนอวี๋ที่รับรู้ถึงความผิดปกติในพลังศักดิ์สิทธิ์ได้เร็วยิ่งกว่าหูจวิ้น ขณะที่มิคาเอลพร่ำเพ้อนั่นเอง พวกเขาก็ตัดสินใจให้เด็กน้อยพาพวกเขาออกไป ถึงอย่างไรหลังจากที่แหล่งศักดิ์สิทธิ์มีความเคลื่อนไหว เยี่ยนเสี่ยวเป่าก็สัมผัสถึงกลิ่นอายของท่านพ่อรูปงามของเขาได้ชัดเจนยิ่งกว่าเดิม เขาอดใจรอไม่ไหวแล้ว ทว่าการบุกทะลวงออกจากสวนเอเดนโดยอาศัยเพียงตำแหน่งนั้นย่อมไม่สามารถทำได้ ดีที่โลกีรับรองว่าขอเพียงเจ้าปีศาจตัวน้อยจับตำแหน่งที่แน่ชัดได้ พวกเขาก็ยังมีโอกาสในชั่วขณะได้
ดังนั้น…
“ตรงนั้น!” เมื่อเด็กน้อยลืมตาขึ้นและชี้ไปทางมิติที่ว่างเปล่า
ปีกสีดำขนาดใหญ่ก็งอกออกมาจากหลังของโลกี คล้ายคลึงกับปีกของงูประหลาดตัวนั้น แต่ปีกของโลกีใหญ่กว่าอย่างเห็นได้ชัด อีกทั้งยังมีลำแสงสีทองลอยอยู่ระหว่างขนนกแต่ละเส้น ดูสูงส่งและงดงามอย่างยิ่ง
“ว้าววว” เยี่ยนเสี่ยวเป่าชอบสิ่งของที่วิบวับประเภทนี้เป็นพิเศษ เขาจึงอุทานออกมา
ในขณะเดียวกัน หมาป่ายักษ์เฟนเลย์กลายเป็นแสงสีแดงเข้มหายตัวไปอยู่บนหลังมือของเยี่ยนเสี่ยวเป่า กลายเป็นตราผนึกรูปหมาป่าสีแดง ทำเอาเด็กน้อยตกใจสะบัดมืออวบอ้วนไม่หยุด “อ้ะเนะ!”
และแทบจะในเวลาเดียวกันนั้น…
ซู่!
โลกีรวบตัวสองแม่ลูกพุ่งออกไปทางตำแหน่งที่เด็กน้อยชี้ไป ทั่วทั้งร่างระเบิดแสงหม่นเข้มข้นเป็นพิเศษ ราวกับปกคลุมพื้นที่บริเวณหมื่นลี้ไว้แล้ว หรือพูดได้ว่าสวนเอเดนทั้งสวนอาจจะถูกแสงสีดำปกคลุมไว้แล้ว ที่เยี่ยนอวี๋เดาเช่นนี้เป็นเพราะนางสัมผัสได้ในจังหวะหนึ่งว่าป่าโบราณทั้งผืนเงียบเป็นเป่าสากราวกับหยุดหายใจ แต่เพียงแค่จังหวะนั้นก็เพียงพอแล้ว
“พ่อ!”
เยี่ยนเสี่ยวเป่าสัมผัสได้ว่าเขาใกล้ท่านพ่อเขากว่าเดิมแล้ว
ทว่า… ชั่วขณะนั้นเอง
ฟ่อ!
งูพิษซาตานจู่โจมเยี่ยนอวี๋พวกเขามาอย่างบ้าคลั่ง ถึงกับไม่ลังเลที่จะเผาผลาญพลังโลหิตกลายเป็นงูยักษ์ที่ลุกเป็นไฟ หมายทำลายทุกสิ่งอย่างรวดเร็ว
เห็นได้ชัดว่างูพิษซาตานรอคอยมานานแล้ว ทันทีที่ได้โอกาส มันก็ทุ่มสุดตัวและการทุ่มสุดตัวของมัน แม้อาจจะไม่สามารถทำให้เยี่ยนอวี๋บาดเจ็บได้ แต่อย่างน้อยก็ขัดขวางการหนีออกไปของพวกเขาได้
ในเวลานั้น เยี่ยนอวี๋พวกเขาจะต้องพลาดโอกาสครั้งนี้จากการระเบิดพลังของโลกีอย่างแน่นอน สวนเอเดนที่ถูกกดทับไว้จะต้องกลืนกินพวกเขากลับมา หากรอช้ากว่านี้เกรงว่าจะไม่มีโอกาสดีเช่นนี้อีกแล้ว
ดังนั้น… เมื่องูพิษตัวนี้โจมตี มันก็ทุ่มสุดกำลังอย่างร้ายกาจ เกือบจะทำลายแผนการของพวกเยี่ยนอวี๋แล้ว
แม้แต่โลกียังรู้สึกหมดหวังเพราะว่าเขาคาดเดาไว้แต่แรกแล้วว่าซาตานต้องพุ่งไปอยู่เหนือบริเวณที่เขาพุ่งออกไปเพื่อชนปะทะกับเขา ไม่ว่าเขาจะหลบหรืออ้อม จะถอยหรือเดินหน้าต่อ หรือจะฝืนชนก็จะเจอกับจุดจบที่ถูกกลืนกินกลับไปยังสวนเอเดน
แต่แม้จะรู้สึกหมดหวัง โลกียังคงพุ่งตัวออกไปอย่างสุดความสามารถ ไม่ว่าอย่างไรนี่เป็นเพียงโอกาสเดียว ลุย! ต้องลุยเท่านั้น! จากนั้น…
ปัง!
เยี่ยนเสี่ยวเป่าที่สัมผัสถึงท่านพ่อผ่านอุโมงค์ที่เกิดขึ้นจากการกลืนกินของต้าซือมิ่ง เขาก็พาท่านแม่และผู้ติดตามคนใหม่รวมถึงท่านลุงแปลกหน้าพุ่งออกจากสวนเอเดนได้สำเร็จ
โลกีรู้สึกเหลือเชื่อเพราะว่าเขาพบว่าเขาไม่ได้ชนเข้ากับงูพิษซาตานนั่นเลยทว่าเขากลับไม่รู้เลยว่าขณะที่เขาพุ่งออกมานั้น เยี่ยนอวี๋ได้สร้างกลมายาขึ้นและยังเป็นกลมายาที่เก็บบันทึกมาจากพื้นที่ก่อนหน้านี้ ดังนั้น… หลังจากที่ปีศาจงูซาตานพุ่งออกไปแล้วก็ตกเข้าไปในภวังค์มายา มิอาจหาตำแหน่งที่ถูกต้องได้ ดังนั้น… โลกีไม่ได้ถูกขัดขวาง เขาทำสำเร็จแล้ว ดังนั้น…
“พ่อนี่…”
เยี่ยนเสี่ยวเป่าส่งเสียงเรียกเมื่อเห็นลำแสงข้างหน้า ลำแสงนี้เหมือนกับว่าจะเป็นที่ตั้งของแหล่งศักดิ์สิทธิ์
จากนั้น…
ปัง!
โลกีพาสองแม่ลูกพุ่งทะยานไปในลำแสงนั้น ทว่าอันที่จริงโลกีรู้ว่าลำแสงนี้เป็นทางผ่านไปได้ทั้งแหล่งศักดิ์สิทธิ์และแท่นบูชา ซึ่งเขาไม่อยากเข้าไปในแหล่งศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้นเขาจึงพาสองแม่ลูกเยี่ยนอวี๋ที่ไม่รู้ความจริงมุ่งไปทางแท่นบูชาแล้ว
น่าเสียดาย…
“พ่อ!”
เจ้าตัวน้อยมีสัญชาติญาณหาพ่อ เขากระโจนไปทางท่านพ่อของเขา หลุดออกจากอ้อมกอดของท่านแม่และหลุดออกจากพลังปกป้องของโลกี
เยี่ยนอวี๋เห็นว่าอ้อมแขนว่างเปล่าก็รู้สึกปวดศีรษะและรีบตามเด็กน้อยไป “เสี่ยวเป่า!”
ทว่าในขณะเดียวกันนั้นเอง! บัดนี้…
“ออกมา!”
นี่คือเสียงของหูจวิ้น
“ไป!”
นี่คือเสียงของโลกี พลังที่พวกเขาร่วมกันสังเวยทำให้พื้นที่บิดเบือนทันที จากนั้น…
“เนะ!”
เด็กน้อยที่ตกลงไปในแหล่งศักดิ์สิทธิ์ เขาก็ตกลงไปข้างหน้าศัตรูอีกครั้งซึ่งก็คือข้างหน้าของมิคาเอลที่เพิ่งล้มลงบริเวณทางออกของแหล่งศักดิ์สิทธิ์
โชคชะตาเช่นนี้…
เยี่ยนเสี่ยวเป่า “(⊙_⊙)?”
เขาเองก็งงไปหมดแล้ว! ถึงอย่างไรเขาก็ตามกลิ่นอายของท่านพ่อมา ไม่ได้ตามกลิ่นของมิคาเอลมา เหมือนกับครั้งที่แล้วที่เขาไล่ตามท่านพ่อเขาออกไป แต่สุดท้าย… ครั้งที่แล้วเขาต้องเจอกับเฉาผิงผิง ครั้งนี้ต้องเจอกับมิคาเอล อย่างที่ว่าอินหลิวเฟิงคือนักทำนายปากเสียตัวพ่อจริงๆ
มิคาเอลที่ชะงักไปครู่หนึ่ง นางก็ยื่นมือไปจะจับเด็กน้อย “เจ้าคือ…” นางอยากจะดูว่าเขาคือทารกที่มีชีวิตอยู่จริงหรือไม่ หรือเป็นเพียงภาพมายา
แต่เยี่ยนเสี่ยวเป่าที่ ‘มีประสบการณ์’ เขาก็รีบถอยห่างออกมาอย่างรวดเร็วและมองไปรอบทิศ จากนั้นในที่สุดเขาก็เห็นท่านพ่อเขาแล้ว พ่ออยู่ข้างหน้านี้เอง
“พ่อ…” เยี่ยนเสี่ยวเป่าดีใจ รีบบินไปหาท่านพ่อเขา ทว่า… มิคาเอลที่ตั้งสติได้รีบยื่นมือไปจับเด็กน้อย “ช้าก่อน!”
“ไม่!” เยี่ยนเสี่ยวเป่าบินเร็วกว่าเดิม รวดเร็วเหมือนลำแสง
แต่มิคาเอลคือเทพีแห่งแสงสว่าง นางอยู่ในแหล่งศักดิ์สิทธิ์ ทุกๆ ที่ย่อมคือนาง นอกจากบริเวณที่ถูกต้าซือมิ่งปิดล้อมไว้ ดังนั้น…
มิคาเอลปรากฏตัวข้างหน้าเด็กน้อยในทันที นางกอดเจ้าตัวน้อยที่ ‘บินเข้าหานาง’ นางย่อมไม่ทิ้งโอกาสที่จะได้ใช้ประโยชน์อันดีเช่นนี้หลุดลอยไป มิหนำซ้ำมิคาเอลในครานี้เชื่อว่านี่คือการชี้นำของแสงศักดิ์สิทธิ์ แสงศักดิ์สิทธิ์นำพาทางออกใหม่มาให้นาง นางจะต้องสำเร็จดังปรารถนา
แต่แล้ว…
เดี๋ยวสิ!
