เซียนหมอหญิงแม่ลูกอ่อน – ตอนที่ 727 เดิมพันด้วยลูก

ตอนที่ 727 เดิมพันด้วยลูก

“โอ้? ไม่ใช่หรอกนะ สวรรค์…”

“คุณชายสิบสอง นึกไม่ถึงเลยว่าคือคุณชายสิบสองผู้มีชื่อเสียงเลื่องลือ”

“สวรรค์…”

ผู้คนที่มามุงดูล้วนมองไปที่ชายหนุ่มท่านนั้นอย่างไม่อยากจะเชื่อ จากนั้นจึงพบว่าชายหนุ่มท่านนี้สง่างามและหล่อเหลามากจริงๆ

คุณชายอวิ๋นที่สิบสองในคำเล่าลือก็เป็นสุภาพบุรุษปัญญาชนผู้โดดเด่น ตรงกับมาดความสง่างามของบุคคลตรงหน้านี้

ที่สำคัญคือที่นี่คือคุนหลุนซวี เมืองอันดับหนึ่งที่ปกครองสำนักสวรรค์อันดับต้นๆ โดยตรง ไม่ว่าผู้ใดก็มิบังอาจปลอมตัวเป็นคุณชายอวิ๋นที่สิบสองแห่งคุนหลุน

เยี่ยนอวี๋เองก็ชะงัก… แม้นางจะเดาได้ว่าตนเองยังไม่ได้กลับจักรวาลดั้งเดิม แต่ก็คิดไม่ถึงว่านอกจากตนเองจะร่วงลงมาอยู่ ‘ต่อหน้า’ อวิ๋นเหลียน ยังบังเอิญได้เจอบุตรชายของอวิ๋นเหลียน และยังเป็นคนที่สิบสอง อวิ๋นเหลียนคนนี้ขยันมีลูกจริงๆ

เยี่ยนอวี๋ลูบเด็กน้อยในอ้อมอก คิดว่ากลับไปต้องหารือกับสามี วางแผนเรื่องกำเนิดบุตรเสียหน่อย นางอยากจะมีเพิ่มอีก

อืม… สักสิบสองคนแล้วกัน ทุกคนต้องน่ารักน่าชังเหมือนเสี่ยวเป่าแน่ๆ

เยี่ยนอวี๋ที่กำลังคิดเช่นนี้ก็ละสายตาจากคุณชายอวิ๋นที่สิบสอง มองไปที่หญิงสาวที่ปฏิเสธนางคนนั้น “ตัดใจให้ไม่ได้จริงๆ หรือ”

“แน่นอน…” เห็นได้ชัดว่าหญิงสาวยังคงต้องการปฏิเสธ แต่ว่า…

คุณชายอวิ๋นที่สิบสองกลับพูดแทรกขึ้น “แน่นอนว่าใช่ว่าจะไม่ได้”

“คุณชายสิบสอง?” หญิงสาวมองไปที่ชายหนุ่ม และพบว่าฝ่ายหลังกำลังมองสตรีอุ้มลูกที่อยู่ตรงหน้าคนนี้?

สายตานั้น… ผิดแปลกอย่างเห็นได้ชัด แต่คุณชายอวิ๋นที่สิบสองพูดเชื้อเชิญว่า “หากฮูหยินน้อยอยากได้จริงๆ ลองมาหารือกันที่โรงน้ำชาดีหรือไม่”

เยี่ยนอวี๋มองตามทิศทางที่มือของชายหนุ่มผายไป นางเห็นโรงน้ำชาแห่งหนึ่งตามคาด จึงไม่ได้ปฏิเสธ “เชิญ”

“เชิญ” คุณชายอวิ๋นที่สิบสองให้เยี่ยนอวี๋เดินนำไปก่อน ส่วนเขาก็หันไปมองหญิงสาวข้างกาย “ฉิงเอ๋อร์ เจ้ากลับไปก่อน”

“ได้อย่างไร” ซั่งกวนฉิงย่อมปฏิเสธ ยังอดพูดไม่ได้ว่า “คุณชายสิบสอง ท่านพ่อข้าได้ขอให้ปฐมราชินีหมั้นหมายฉิงเอ๋อร์กับท่านแล้ว ท่าน…”

“ข้ารู้ ที่จริงวันนี้ที่ข้ามาพบเจ้าก็เพราะข้าจะบอกเจ้าว่า เจ้าไม่เหมาะสมกับข้า ส่วนเรื่องแมวตัวนี้ หากเจ้าชอบ วันหลังข้าจะหาอีกตัวหนึ่งให้เจ้า” ขณะที่คุณชายอวิ๋นที่สิบสองพูด เห็นได้ชัดว่าเขาปิดกั้นผู้คนที่รายล้อมไว้

ถึงอย่างไรหมู่คนที่รายล้อมก็ไม่ได้ยินอะไรเลย เห็นเพียงสีหน้าของซั่งกวนฉิงย่ำแย่ขึ้นเรื่อยๆ จนสุดท้ายร้องไห้ออกมา แค่เห็นก็รู้ว่ามีเรื่องให้ซุบซิบ

ซั่งกวนฉิงที่กำลังร้องไห้จริงๆ นางก็กรีดร้องโวยวาย “เพราะอะไร เมื่อครู่นี้ยังดีๆ อยู่เลย มาบอกว่าไม่เหมาะสมตอนนี้ เพราะว่าชอบสตรีนางนั้นหรือ ท่านบ้าไปแล้วหรือ นั่นเป็นหญิงที่แต่งงานแล้ว ลูกก็มีแล้ว หรือว่าท่านจะเป็นพ่อเลี้ยงให้เด็กคนนั้น? ท่าน…”

“หุบปาก” คุณชายอวิ๋นที่สิบสองน้ำเสียงไม่สบอารมณ์ “ซั่งกวนฉิง เห็นแก่บิดาของเจ้า ข้าจึงคุยด้วยดีๆ”

ซั่งกวนฉิงที่ฟังน้ำเสียงออกว่าคุณชายอวิ๋นที่สิบสองโมโหก็ตั้งสติได้รู้ว่าสิ่งที่ตนพูดเมื่อครู่นี้ไม่เหมาะสม จึงลดตัวลงทันที “ขอโทษ คุณชายสิบสอง ฉิงเอ๋อร์เสียมารยาทเอง ฉิงเอ๋อร์แค่อิจฉา พูดจาเหลวไหล ท่านได้โปรดอภัย”

คุณชายอวิ๋นที่สิบสองสูดหายใจเข้าลึกก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงปกติว่า “ข้าเองก็มีส่วนผิด เรื่องนี้ถือว่าหายกัน ฉิงเอ๋อร์เจ้ากลับจวนไปก่อน เรื่องของเจ้าและข้าไว้คุยกันวันอื่น”

“ข้าไม่กลับ ท่านให้ข้าตามท่านเถอะนะแล้วก็เจ้าแมวเหมียวตัวนี้ท่านให้ข้าแล้ว แม้จะต้องมอบให้ผู้ใดก็ต้องเป็นข้ามอบให้ ข้าไม่ต้องการให้ท่านหาตัวใหม่ให้ข้า” ซั่งกวนฉิงกล่าวอ้อนวอน

คุณชายอวิ๋นที่สิบสองขมวดคิ้วเล็กน้อย “เช่นนั้นเมื่อเจ้าตามข้าเข้าไปแล้วอย่าโมโหอีก ฮูหยินน้อยท่านนี้มีกลิ่นอายไม่ธรรมดา จะทำให้นางโมโหมิได้”

“รู้แล้ว ข้ารับรองว่าจะเชื่อฟัง” ซั่งกวนฉิงกล่าวอย่างอ้อนช้อยและน่ารัก

ด้วยรูปโฉมโนมพรรณสวยงามของซั่งกวนฉิงแสดงท่าทีอ่อนช้อยและน่ารักเช่นนี้ยังคงทำให้ผู้ชายไหวหวั่น อย่างน้อยสีหน้าของคุณชายอวิ๋นที่สิบสองก็ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เขายื่นมือออกไปขยี้ศีรษะของซั่งกวนฉิงเบาๆ “เจ้านี่นะ ถูกตามใจจนเอาแต่ใจตั้งแต่เล็ก”

ซั่งกวนฉิงก้มศีรษะลงและออดอ้อนทันที “คุณชายสิบสอง เช่นนั้นท่านอย่าปฏิเสธคำร้องขอของท่านพ่อข้าได้หรือไม่ ข้ารู้ว่าท่านชอบพี่ซานซาน แต่ข้าก็เต็มใจเป็นภรรยาท่านอยู่ดี”

“นั่นก็ต้องดูความเห็นของซานเอ๋อร์ก่อน อีกอย่างข้าเห็นเจ้าเป็นน้องสาวมาโดยตลอด ไม่มีความรักชายหญิง” คุณชายอวิ๋นที่สิบสองพูดพลางเดินไปที่โรงน้ำชาแล้ว “ไปกันเถอะ อย่าให้ฮูหยินน้อยท่านนั้นรอนาน”

ซั่งกวนฉิงกลับไม่ได้ตามไปทันที นางหันไปพูดกระซิบข้างหูสาวใช้สองสามคำก่อนจะตามไป สาวใช้คนนั้นไม่ได้ตามไปด้วย นางหายไปในฝูงชนอย่างรวดเร็ว

“ไม่ได้สู้กันอยู่ดี”

“คงไม่ได้เห็นการต่อสู้ในคุนหลุนซวีจริงๆ ด้วย”

“มาคุนหลุนซวีครึ่งเดือนแล้ว นอกจากเดินเล่นและเข้าร่วมงานประมูล กระดูกคันไปหมดแล้ว ไม่รู้ว่าจะเปิดแดนคุนหลุนเมื่อใด ข้าชักจะรอไม่ไหวแล้ว”

…

ฝูงชนแยกย้ายกันไปอย่างหงุดหงิดล้วนพูดคุยถึงเรื่องแดนคุนหลุนอะไรนั่น

เยี่ยนอวี๋ได้ยินดังนั้นรู้ว่าผู้คนมากมายในเมืองแห่งนี้เพิ่งมาจากแดนอื่น ตบะของพวกเขาส่วนใหญ่อยู่แค่ระดับตำนานสูงสุดเท่านั้น

นางรู้สึกประหลาดใจ… เดิมทีนางคิดว่าที่ที่คุนหลุนซวีอยู่น่าจะเป็นตำแหน่งที่สวรรค์เก้าชั้นฟ้าอยู่ ซึ่งก็คือศูนย์กลางของจักรวาล เป็นโลกที่มีพลังจิตวิญญาณมากที่สุด แต่บัดนี้เห็นทีจะไม่ใช่เช่นนั้น

แต่ก็ไม่ถูก… เยี่ยนอวี๋สัมผัสได้ว่าเหนือเมืองแห่งนี้มีกลิ่นอายศักดิ์สิทธิ์ที่แข็งแกร่งอย่างยิ่งอยู่

นอกจากนี้ ตบะของคุณชายอวิ๋นที่สิบสองนั่นอยู่ระดับมหาเซียน ส่วนซั่งกวนฉิงก็ผ่านด่านเคราะห์ขึ้นเป็นเทพแล้ว นอกจากนี้ ท่านเทพในเมืองก็ไม่ได้มีมาก ท่านเซียนกลับมีเพียงคุณชายอวิ๋นที่สิบสองเพียงคนเดียว

“หรือว่าเทพผู้แข็งแกร่งอยู่เหนือเมฆ” เดิมทีเยี่ยนอวี๋อยากจะลองสัมผัสดู

คุณชายอวิ๋นที่สิบสองกลับเดินเข้ามาในห้องรับรอง “ขออภัย ปล่อยให้ฮูหยินน้อยรอนาน”

“ไม่เป็นไร” เยี่ยนอวี๋ไม่ได้ลุกขึ้น เพียงแค่ส่งสัญญาณให้คุณชายอวิ๋นที่สิบสองนั่งลง

ในเวลานั้นทำให้คุณชายอวิ๋นที่สิบสองรู้สึกเหมือนกำลังเผชิญหน้ากับท่านแม่ของตน ทำให้เขารู้สึกแปลกพิกล

ซั่งกวนฉิงในครานี้ก็ตามเข้ามาแล้ว แมวบนไหล่ของนางยังส่งเสียงร้อง ‘เหมียว’ ทีหนึ่ง

เยี่ยนเสี่ยวเป่ายิ้มให้แมวเหมียวตัวนั้นทันที “เมี๊ยวๆ…”

“เมี๊ยว…” แมวเหมียวขานตอบเด็กน้อย

“ฮ่า” เด็กน้อยมีความสุขมาก “แม่… ซื้อ…”

เยี่ยนอวี๋หยิกแก้มน้อยๆ ของเด็กน้อยเบาๆ ก่อนจะมองไปที่คุณชายอวิ๋นที่สิบสอง “ลูกชายข้าชอบมากจริงๆ ไม่ทราบว่าคุณชายต้องการสิ่งใด”

คุณชายอวิ๋นที่สิบสองกำลังจะปริปาก ซั่งกวนฉิงกลับชิงพูดก่อนว่า “ง่ายๆ ข้าเห็นฮูหยินตามใจบุตรชายมาก คงจะรักเขามากจริงๆ”

“ใช่” เยี่ยนอวี๋รักบุตรของตนแน่นอน

ซั่งกวนฉิงจึงพูดว่า “เช่นนั้นเอาแบบนี้ ข้าให้แมวเจ้า เจ้าส่งลูกเจ้าให้ข้า เป็นอย่างไร”

คุณชายอวิ๋นที่สิบสองได้ยินดังนั้นกำลังจะดุ คิดว่าไม่ควรพาซั่งกวนฉิงมาด้วย

แต่แล้ว… เยี่ยนอวี๋กลับตอบอย่างรวดเร็วว่า “ตกลง”

“อ้ะ?” เยี่ยนเสี่ยวเป่าตะลึง

จิ่วอิงเบิกตากว้าง มองภรรยาอี้เอ๋อร์อย่างไม่อยากจะเชื่อ นี่มัน… เรื่องบ้าอะไรกันนี่? ตกลงเรื่องแบบนี้ได้อย่างไร