บทที่ 1237 ลองพูดอีกรอบ
“คือแม่ของผม” ถังถังพูดเสียงเรียบ
“พูดเหลวไหล!” หญิงสาวได้ยินแบบนั้นก็หน้าแข็งกระด้าง ไม่พอใจอยู่บ้าง “เดี๋ยวแม่กับยายเธอจะเข้ามาแล้ว ถ้าเธอยังก่อเรื่องเอาแต่ใจตัวเอง จับหมาแมวมาเรียกแม่…”
“แกเรียกใครว่าหมาแมว!”
ไม่รอให้หญิงสาวคนนั้นพูดจบ ทันใดนั้นเนี่ยอู๋หมิงก็แย่งโทรศัพท์มือถือจากมือเยี่ยหวันหวั่น จ้องหญิงสาวคนนั้นด้วยดวงตาเย็นเยียบ “แกลองพูดอีกรอบ”
“พี่ใหญ่?” หญิงสาวมองเนี่ยอู๋หมิง หัวคิ้วขมวดแน่น
“คนเขาดูแลถังถังในประเทศจีนตั้งนานขนาดนั้น แถมยังเป็นเพื่อนของฉัน แกปากพล่อยอีกรอบ กลับไปฉันจะตบปากแกให้เยิน!” เนี่ยอู๋หมิงตะคอกเสียงเย็นชา
“ฉันจะรู้เหรอ” หญิงสาวมีสีหน้ายากบรรยาย “เมื่อกี้ฉันเข้ามาก็เห็นถังถังเรียกผู้หญิงในวิดีโอคนนั้นว่าแม่ ใครจะรู้ว่าเป็นเพื่อนพี่ พี่สมองเป็นอะไรเนี่ย”
“อย่างนั้นเหรอ” เนี่ยอู๋หมิงหันมองนักพรตใจบริสุทธิ์กับอี้จือฮวา
“เหมือนจะเป็นอย่างนั้นนะ…” อี้จื้อฮวาพยักหน้า
หญิงสาวในที่อยู่ด้านข้างจอมมารน้อยในวิดีโอ คือคุณหนูสามของตระกูลเนี่ยของรัฐอิสระ น้าเล็กของถังถัง น้องสามของเนี่ยอู๋หมิง
“โอ้…” เนี่ยอู๋หมิงร้อง
ขณะกำลังพูดคุย คุณนายรูปลักษณ์สง่างามแต่งตัวหรูหรากับหญิงสาวหน้าตาโดดเด่นก็เดินเคียงบ่ากันเข้ามาในห้องโถง
“ยัยสาม แกโวยวายอะไร ป้อนอะไรให้ถังถังกินแล้วเหรอ” คุณนายหรูหราก้าวขึ้นมา มองทางคุณหนูสามตระกูลเนี่ย
ไม่รอให้คุณหนูสามตระกูลเนี่ยเอ่ยปาก คุณนายหรูหรากลับมองเยี่ยหวันหวั่นในวิดีโอกะทันหัน
ทันใดนั้นสีหน้าของคุณนายหรูหราก็พลันเย็นชาลง
ตั้งแต่ที่ถังถังกลับมารัฐอิสระก็อารมณ์ไม่ดีมาตลอด ตอนฝันยังกระทั่งร้องเรียก ‘คุณแม่’ ตัวปลอมจากประเทศจีนคนนั้น
“ถังถัง…แม่ต่างหากที่เป็นแม่ลูก…” หญิงสาวหน้าตาโดดเด่นขึ้นหน้ามา เหลือบตามองเยี่ยหวันหวั่นในวิดีโอ ดวงตาฉายแววดูถูกเหยียดหยาม
“นี่ไม่ขัดขวางผมให้มีคุณแม่เพิ่มอีกคน…” ถังถังมองหญิงสาวแวบหนึ่ง เอ่ยด้วยสีหน้าไร้อารมณ์
ได้ยินแบบนั้น ดวงตาหญิงสาวผุดไอหมอก ถอยหลังไปหลายก้าวอย่างเสียใจสุดแสน ใช้มือกุมปาก “เป็นแม่ที่ไม่ดีเอง…แม่ไม่ควรจากลูกไป…ไม่ควรจากบ้านไป…ไม่ได้ทำหน้าที่ที่แม่ควรทำ..ทำให้คนอื่นฉกฉวยโอกาส โทษแม่เอว…ทั้งหมดต้องโทษแม่…”
“อู๋โยว!”
เห็นดังนั้นคุณนายหรูหรารีบเข้ามาหาอู๋โยว มองถังถังอย่างติเตียนเล็กน้อย
ในตระกูลเนี่ยของรัฐอิสระ คนที่ได้รับความรักมากที่สุดก็คือคุณหนูรองตระกูลเนี่ยเนี่ยอู๋โยว คือแก้วตาดวงใจที่แท้จริงของตระกูลเนี่ย ยิ่งไปกว่านั้นเด็กคนนี้จากบ้านไปตั้งแต่ยังเล็ก คุณนายเนี่ยมักรู้สึกทำผิดต่อเธอตลอด ไหนเลยจะมองลูกสาวแสนรักของตัวเองน้อยใจแบบนี้ได้
“เนี่ยอู๋หมิง ฉันบอกแก ครั้งหน้าถังถังวิดีโอคอลไปหาแกอีก แกอย่ารับ!” คุณนายเนี่ยมองเนี่ยอู๋หมิงแล้วเอ่ย
“เกี่ยวอะไรกับผม ไม่ใช่วิดีโอคอลที่ผมส่งสักหน่อย แม่น่าจะบอกกับบรรพบุรุษน้อยนั่น โทษผมได้ยังไง” เนี่ยอู๋หมิงคไม่ยินยอม
คุณนายเนี่ยชำเลืองมองเนี่ยอู๋หมิงแวบหนึ่งจากนั้นหันมองเยี่ยหวันหวั่นแล้วถอนหายใจเอ่ย “คุณหนูเยี่ย ขอบคุณมากจริงๆ ที่หลายวันหนีคุณช่วยดูแลถังถัง…แต่เราเจอแม่แท้ๆ ของถังถังแล้ว ฉันหวังว่าหลังจากนี้คุณหนูเยี่ยจะไม่ติดต่อใดๆ กับถังถังอีก คุณหนูเยี่ยก็คงไม่หวังเห็นถังถังไม่รักใคร่กลมเกลียวกับแม่แท้ๆ ของตัวเองหรอกมั้ง…ถ้าคุณหนูเยี่ยต้องการสิ่งใดตอบแทน พวกเราสามารถเติมเต็มให้ได้…หวังว่าคุณหนูเยี่ยจะเข้าใจจิตใจของพวกเราคนชรา…”
————————————————————————————————–
บทที่ 1238 อัดทุกคนนอกจากตัวเอง
ความจริง กับคำพูดของคุณนายเนี่ย เยี่ยหวันหวั่นก็เข้าใจได้ คิดในตำแหน่งอีกฝ่าย ถ้าตัวเธอเป็นคุณนายเนี่ย เห็นถังถังไม่ค่อยรักใคร่กลมเกลียวกับแม่แท้ๆ ของเขาเพราะตัวเอง บางที่ก็อาจเป็นเช่นนี้…
แต่ไม่รู้ทำไม ในใจเธอกลับเจ็บแปลบจางๆ อยู่บ้าง ราวกับถูกคนใช้ใบมีดคมกรีดผ่านช้าๆ
“พอแล้วยัง” ฉับพลันนั้น เนี่ยอู่หมิงเข้ามายืนข้างกายเยี่ยหวันหวั่น สีหน้าเคร่งขรึม
“แกพูดอะไร” คุณนายเนี่ยขมวดคิ้วน้อยๆ
“ผมถามว่าพวกแม่พอได้แล้วหรือยัง” เนี่ยอู๋หมิงเอ่ย “พวกแม่ทำบ้าอะไร”
“แกพูดให้ฉันฟังอีกรอบ” ดวงตาคุณนายเนี่ยผุดแววโกรธเกรี้ยว
“พูดถึงแกไม่ได้พูดถึงแม่ แม่ แม่อย่าเข้ามายุ่งก่อน!” เนี่ยอู๋หมิงหยุดพูดแล้วมองหญิงสาวที่สีหน้าเต็มไปด้วยความน้อยใจ “เนี่ยอู๋โยว แม่แกสิกวนบาทา ตอนนี้มาแสร้งทำตัวน่าสงสารแม่แกอยู่ตรงนั้น? เมื่อกี้ใช้สายตาแบบไหนมองคุณหนูเยี่ย แววตาดูถูกกับเหยียดหยามนั่นมันหมายความว่ายังไง
“ช่วงที่ผ่านมาเป็นเธอดูแลถังถังตลอด รักสุดขั้วหัวใจ ถังถังกลับบ้านไปลืมเธอไม่ลง นี่ก็พิสูจน์แล้วว่าคนเขาใช้ใจดูแลถังถัง ดูแลถังถังดีพอ แล้วแกล่ะ
“แกทำอะไร เมื่อก่อนฉันไม่ยักรู้ว่าแกเสแสร้งได้ขนาดนี้เลย ตอนนี้แกรู้จักไสหัวกลับบ้านแล้วเหรอ ก่อนหน้านี้มัวทำอะไรอยู่ เชื่อไหมว่ากลับไปฉันจะหักขาแก!”
“พี่…ฉัน…” หญิงสาวอยากพูดอะไรบางอย่าง
แต่เนี่ยอู๋หมิงกลับโบกมือใหญ่ “ทวดแกเถอะ ฉันจะบอกแก ฉันโกรธจริงแล้ว ฉันโกรธเป็นยังไง แกลองถามพวกอี้จือฮวาดู”
“หัวหน้าโกรธขึ้นมา…นั่นคือภูเขาไฟระเบิดของจริง…นอกจากตัวเอง เขาอัดทุกคน …” อี้จือฮวาเอ่ยงึมงำเสียงเบา
“ฉันจะบอกแกให้เนี่ยอู๋โยว แกจริงใจกับฉันหน่อย ถ้ายังทำตัวชั้นต่ำกับฉันอีก รอฉันกลับไปแกคอยดู เชื่อไหมว่าฉันจะพาถังถังกลับมาส่งให้คุณหนูเยี่ย ให้แกไม่เห็นเขาตลอดกาล?” เนี่ยอู๋หมิงเอ่ยเสียงเย็น
เมื่อพูดประโยคนี้ ดวงตาถังถังกลับเป็นประกายทันควัน ไม่เคยรู้สึกมาก่อนว่าคุณลุงเชื่อถือไม่ได้คนนี้กลับมีอีกด้านที่เป็นลูกผู้ชายขนาดนี้…
“แกกล้า!” คุณนายเนี่ยถูกเนี่ยอู๋หมิงทำโกรธจัด
“แม่ ผมนิสัยยังไงแม่ก็รู้ ใต้หล้านี้ไม่มีเรื่องที่ผมเนี่ยอู๋หมิงไม่กล้า ตอนนี้ผมบอกแม่ให้นะ เมื่อกี้พูดอะไรกับเพื่อนผม อยากให้ตอบแทนอะไรก็ได้? แม่มองเพื่อนผมเป็นคนยังไง แม่ไม่ต้องพูด ตอนนี้ฟังผม โอเค๊!? ”
เนี่ยอู๋หมิงพลันขัดคำพูดของคุณนายเนี่ยแล้วเอ่ยต่อ “ให้ตอบแทนอะไรก็ได้ ผู้ชายตัวโตอย่างผมฟังก็รับไม่ได้แล้ว แม่ทำอะไร เป็นผมต่างหากที่ตอนนั้นขอร้องให้เพื่อนผมดูแลถังถัง ตอนนี้แม่พูดแบบนี้ งั้นก็คือกำลังหักหน้าผมเหรอ
“ผมเนี่ยอู๋หมิงให้ความสำคัญกับหน้าตามากกว่าชีวิต ต่อให้แม่เป็นแม่ผม ก็ทำผมน่าเกลียดแบบนี้ไม่ได้ แม่เชื่อมั้ยว่าครั้งนี้กลับไปผมจะพาถังถังกลับมาทันที จากนั้นก็หนีออกจากบ้านเหมือนลูกสาวสุดรักคนนั้นของแม่ ยังไงแม่ก็เคยรับรู้รสชาติที่ลูกสาวหนีออกจากบ้านแล้ว แต่ยังไม่เคยลิ้มรสลูกชายสินะ ว่ายังไง!”
เนี่ยอู๋หมิงโกรธเดือดดาล ไม่เปิดโอกาสให้คุณนายเนี่ยตอบกลับแม้แต่น้อย
เวลานี้คุณนายเนี่ยแทบจะถูกเนี่ยอู๋หมิงทำโกรธจนจะสลบแล้ว
เดิมทีคุณนายเนี่ยยังคิดจะพูดอะไร แต่คุณหนูสามตระกูลเนี่ยกลับพลันดึงไว้ก่อน “แม่…พี่ใหญ่นิสัยอารมณ์ยังไง แม่รู้กว่าใครดี…นี่ไม่ได้รับสืบทอดมาจากแม่หมดเหรอ…ตอนนี้พี่ใหญ่กำลังโกรธ ถ้าไม่ตามใจเขา…เกรงว่า…พวกเราใครก็หยุดไม่อยู่ ถึงตอนนั้นพี่ใหญ่กลับมา น่าจะทำเรื่องอย่างนี้ได้จริงๆ …”
