ตอนที่ 502 ปราบอธรรม รู้หรือเปล่าว่าวิชาแพทย์ของหลินชิงจยามาจากสำนักไหน
เขาอายุยี่สิบต้นๆ มาดเท่ผึ่งผาย
ขอบตาเว้าลึกเผยให้ใบหน้าดูคมคาย ผิวพรรณขาวซีดเมื่ออยู่ภายใต้แสงแดด
“นายน่ะเหรอ นายมันก็แค่ไอ้เด็กกระจอก นาย…” นายใหญ่โคเฮนยังคงพูดจาดูถูก แต่ทันใดนั้นคำพูดของเขาก็หยุดชะงัก สายตาจับจ้องไปบนฟ้า
ภายนอกของเครื่องบินสิบกว่าลำนี้มีรหัสและสัญลักษณ์
สิ่งที่นายใหญ่โคเฮนให้ความสนใจไม่ใช่สัญลักษณ์ แต่เป็นรหัส
ถึงแม้ตระกูลโคเฮนจะไม่ใช่ตระกูลใหญ่ของยุโรป แต่เนื่องจากลักลอบทำการค้าผิดกฎหมายบ่อย นายใหญ่โคเฮนจึงให้ความสนใจเรื่องที่เกี่ยวข้องกับไอบีไอมาตลอด
รหัสของเครื่องบินพวกนี้มีแค่ของไอบีไอเท่านั้น!
ตระกูลน้อยใหญ่ในยุโรปกลัวอะไร
กลัวไอบีไอ
บนหน้าผากของนายใหญ่โคเฮนมีเหงื่อผุด เริ่มยืนไม่ไหวในชั่วขณะ
ตระกูลโคเฮนระมัดระวังมาตลอด ไม่มีทางทิ้งจุดอ่อนไว้ต่อหน้าคนมากมาย แล้วทำไมครั้งนี้แค่เพราะงานแข่งรถถึงเรียกไอบีไอมาได้
ล้อเล่นอะไรกัน
ยิ่งไปกว่านั้นเดิมทียุโรปไม่อนุญาตให้มีโลกใต้ดิน
นายใหญ่โคเฮนย่อมไม่กล้าลงมือกับซิวอวี่ที่ประเทศจีน แต่ขอแค่ออกมาข้างนอกก็ได้แล้ว
“ว้าว ปราสาทนี่มันช่างอลังการงานสร้างจริงๆ” แอนโทนี่กอดอก “ออกแบบเจ๋งเลยนะสหาย”
“ไม่งั้นเอางี้ ฉันขอเชิญนายไปเป็นสถาปนิกออกแบบในคุกนานาชาติหน่อยเป็นไง”
คำพูดนี้กวนประสาทมาก นายใหญ่โคเฮนพยายามนึกถึงข่าวลือที่เกี่ยวกับไอบีไอ สีหน้าเปลี่ยนไป
คนที่สอดคล้องกับรูปร่างหน้าตาแบบนี้ อายุและนิสัย ก็มีแค่คนเดียว
สองขาของเขาสั่น คอแห้งผาด “ผะ ผู้บัญชาการแอนโทนี่เหรอ”
ไอบีไอถึงกับส่งคนระดับสูงมาที่เมืองเฮบาร์ของพวกเขาเลยเหรอ
แถมยังเป็นผู้บัญชาการหน่วยรบทางอากาศด้วย
นายใหญ่โคเฮนได้รับเกียรติจากไอบีไอขนาดนี้เลยเหรอ
สองขาของนายใหญ่โคเฮนอ่อนแรง คุกเข่าลงไปบนพื้น “ผู้บัญชาการแอนโทนี่ครับ พวกเรา พวกเราทำผิดอะไรเหรอครับ”
ถ้าคนระดับสูงของไอบีไอมาด้วยตัวเอง ย่อมไม่ใช่แค่เรื่องงานแข่งรถแน่นอน
แต่นายใหญ่โคเฮนพยายามนึกแล้วก็นึกไม่ออกว่าเขาทำพลาดตรงไหนกันแน่
“ฉันไม่สนหรอกว่าผิดอะไร” แอนโทนี่ทำเสียงหึ “ฉันแค่รับผิดชอบมาจับคนที่นี่ที่ทำผิดกฎหมายกลับไป อย่าพูดมาก นายจะมาเองหรือให้ฉันเข้าไปหา”
นายใหญ่โคเฮนหมดแรง ไม่มีแม้แต่แรงจะยืนขึ้น
ตอนนี้เขาไม่หลงเหลือความอวดดีแบบก่อนหน้านี้ ใบหน้าเดี๋ยวเขียวเดี๋ยวซีด แม้แต่จะหายใจยังลำบาก
แอนโทนี่เดินเข้าไปกระชากคอเสื้อของนายใหญ่โคเฮนขึ้นมา “แค่นี้ยังจะกล้าเบ่งอีกเหรอ นายเท่กว่าฉันเหรอ”
นายใหญ่โคเฮนปากสั่น พูดไม่ออกแม้แต่คำเดียว
“ขยะ” แอนโทนี่ลากเขา “ไป”
มีเสียงหนึ่งดังจากด้านหลัง
“เดี๋ยวก่อน”
แอนโทนี่หันไป ชะงัก เขาพูดขึ้น “พี่สะ…”
อิ๋งจื่อจินมองเขา
แอนโทนี่กลืนคำพูดที่เหลือลงไปหมด
“ฉันขอให้ลูกอมเขาเม็ดนึง”
นายใหญ่โคเฮนยังไม่ทันตั้งตัวแอนโทนี่ก็จับปากเขาหันไป เอา ‘ลูกอม’ เม็ดนั้นยัดใส่ปาก
‘ลูกอม’ เข้าปากก็ละลายทันที มีรสหวาน
แต่นายใหญ่โคเฮนรู้สึกเพียงว่าอวัยวะภายในเหมือนไปกองรวมกัน คล้ายถูกแมลงนับหมื่นกัดกร่อน เจ็บปวดจนหายใจไม่ออก
“ทำตัวดีๆ” ทันใดนั้นแอนโทนี่ก็ถีบเขาหนึ่งที “ถ้านายทำให้ฉัน…ขายหน้า ฉันจะเอานายไปโยนให้ฝูงฉลามกิน”
นายใหญ่โคเฮนเหงื่อแตก ตัวสั่นไม่หยุด ใบหน้าซีดเซียว
เขาถึงได้นึกข่าวลืออีกอย่างออก
ข่าวลือบอกว่า พวกคนระดับสูงของไอบีไอแท้จริงแล้วเป็นพวกชอบใช้กำลัง
…
ไอบีไอทำงานเร็วมาตลอด
หลังจากแอนโทนี่เอาตัวนายใหญ่โคเฮนกับคนอื่นๆ ในตระกูลโคเฮนที่ทำผิดกฎหมายกลับมาแล้ว ไม่นานทีมตรวจสอบกับฝ่ายความปลอดภัยก็รวบรวมคดีทั้งหมดเสร็จ
ระดับความรุนแรงที่ต่างกัน โทษก็จะไม่เหมือนกัน
ทางเมืองเฮบาร์ก็มีหัวหน้านักสืบกับนักสืบเก็บงานที่เหลืออยู่
“ฮ่าๆๆ ลิซิเนียส นายมันโง่เง่า!” แอนโทนี่บุกเข้าไปที่ห้องทำงานประธานทันที ตบโต๊ะหัวเราะเสียงดัง “นึกไม่ถึงใช่ไหมล่ะ คราวก่อนนายไปทำภารกิจ ครั้งนี้ฉันไป! แถมไปกับพี่สะใภ้ใหญ่ด้วยนะเว้ย!”
“ถึงฉันจะไม่ได้เห็นหน้าตาของเธอ แต่ก็ได้เห็นรูปร่าง สุดยอด!”
แอนโทนี่ทำเสียงจึ๊ “เฮ้อ นายคิดดูนะ พี่สะใภ้ใหญ่หุ่นดี หน้าตาสวย ต่อสู้ก็เก่ง นี่มันนางฟ้านางสวรรค์ชัดๆ ทำไมถึงได้ชอบนักพรตตบะแตกอย่างผู้บัญชาการได้”
เขาน่ารักกว่าผู้บัญชาการด้วยซ้ำ หนุ่มหล่อรูปงาม
พอได้ยินแบบนี้ลิซิเนียสก็ละสายตาจากคอมพิวเตอร์ เหล่มองแอนโทนี่ เคาะแป้นพิมพ์อย่างใจเย็น
ขณะที่แอนโทนี่กำลังถอนหายใจก็มีเสียงเรียกเข้าดังขึ้น
นี่เป็นอุปกรณ์สื่อสารที่เขากับฟู่อวิ๋นเซินใช้ติดต่อกัน
“ฮัลโหลผู้บัญชาการ เรียกหาผมเหรอ” ดวงตาสีน้ำเงินของแอนโทนี่เปล่งประกาย ยืนตัวตรงทันที “งานเสร็จเรียบร้อยครับ ยึดอาวุธอันตราย ที่ดินก็คืนให้ชาวบ้านคนอื่นๆ ทุกคนอยู่ในความปลอดภัยแล้วครับ เชิญชี้แนะได้”
“ไดอาใกล้กลับมาจากโซนพิเศษที่เจ็ดแล้ว” ฟู่อวิ๋นเซินที่อยู่ปลายสายพูดเสียงเนือย เจือไปด้วยเสียงหัวเราะ “นายไปเปลี่ยนกับเขา ก่อนกลับมานายต้องฝึกทีมชั้นยอดออกมาให้ได้หนึ่งทีม อย่าทำให้ผู้บัญชาการผิดหวัง”
แอนโทนี่ที่กำลังรอคำชมถึงกับช็อกในชั่วขณะ “?”
ทำไมเขาเพิ่งสร้างผลงานก็ถูกเนรเทศแล้วล่ะ
ถึงแม้โซนพิเศษที่เจ็ดจะเป็นสถานที่ฝึกของไอบีไอ แต่ทำไมเขาต้องไปทนหนาวในพื้นที่เย็นสุดขั้วแบบนั้นในตอนนี้ด้วย
แถมยังต้องฝึกทีมชั้นยอดออกมาให้ได้อีก
ให้เขาไปบัญชาการเครื่องบินรบยังพอว่า แต่เรื่องฝึกไม่ใช่หน้าที่ที่รองประธานไดอาควรทำเหรอ
“อืม” ฟู่อวิ๋นเซินน้ำเสียงอ่อนโยน แต่ตอบแบบขอไปที “เด็กดี จัดการบัตรผ่านให้นายแล้ว ไปได้ทันที”
แอนโทนี่ถูกวางสายใส่
เขาเงียบไปหลายวินาที ทันใดนั้นได้หันไปมองลิซิเนียส
ลิซิเนียสยกมือทันที ทำสีหน้าไม่รู้เรื่อง “ไม่เกี่ยวกับฉันนะ ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย เมื่อกี้ฉันดูข้อมูลคนใหม่อยู่ตลอด เตรียมสัมภาษณ์อยู่”
“ถุย ใครเชื่อนายก็เป็นหมูแล้ว!” แอนโทนี่โมโหอีกรอบ “วันไหนฉันเอาชนะนายได้จะนั่งตำแหน่งแทนนาย”
เขาไม่เคยเจอใครหน้าด้านเท่านี้มาก่อน
…
เรื่องที่ตระกูลโคเฮนถูกไอบีไอบุกจับอย่างกะทันหันได้ถูกลือไปยังอิทธิพลใหญ่ๆ ของยุโรปทันที
แต่ก็ไม่มีใครเก็บเอามาใส่ใจ อย่างไรเสียเรื่องแบบนี้ก็ใช่ว่าจะไม่เคยมีมาก่อน
ใครใช้ให้ตระกูลโคเฮนซวยแบบนั้น เจอไอบีไอพอดี
ต่อให้เป็นสี่ตระกูลมหาเศรษฐีของยุโรปก็ยังต้องให้เกียรติไอบีไอ
ไม่ว่าอย่างไรไอบีไอก็เป็นเพียงองค์กรเดียวที่พิทักษ์สันติสุขของโลก ไม่สนดินแดน ไม่สนชาติพันธุ์ สนแค่ช่วยชีวิตคน
เรื่องเล็กๆ แบบนี้ไม่นานก็ถูกลืม คนที่รักการแข่งขันจำนวนไม่น้อยต่างทุ่มความสนใจไปที่การแข่งขันเอฟวันที่ตระกูลแมนสันจัดขึ้น
ซิวอวี่ฟื้นฟูร่างกายเร็วมากภายใต้การดูแลของอิ๋งจื่อจิน และก็รู้เรื่องที่ตระกูลโคเฮนถูกไอบีไอจัดการ
แม้แต่ซิวอวี่ก็ตะลึง “พะ พ่ออิ๋ง เธอคงไม่ได้รู้จักกับผู้บัญชาการไอบีไอจริงๆ ใช่ไหม”
เธอยังจำได้เรื่องเมื่อปีที่แล้วที่เฝ่ยชุ่ยไจของตระกูลจงถูกขโมยของล้ำค่าไปได้ ไอบีไอยังได้ลงทะเบียนเปิดแอ๊กเคานท์เวยปั๋วด้วยตัวเอง
สองเรื่องนี้ถ้าแยกกันมองก็ดูปกติมาก ไอบีไอจัดการผู้ร้ายข้ามชาติ
แต่เมื่อนำมารวมกันมันก็น่าเก็บมาคิดแล้ว
อิ๋งจื่อจินเงียบไปชั่วครู่ “ไม่ใช่แค่นั้น”
ยังเคยจูบกันด้วย
ซิวอวี่ “?”
เธอลูบคาง “ฉันจะไปเตรียมแข่งแล้ว พ่ออิ๋ง เดี๋ยวเชียร์ฉันด้วยนะ”
อิ๋งจื่อจินตบบ่าซิวอวี่ ยิ้มให้ “แน่นอน”
คำนี้เหมือนเรียกความฮึกเหิมให้ซิวอวี่ เธอกอดหมวกกันน็อกแล้วเดินไปเปลี่ยนชุดแข่งรถที่ห้องแต่งตัว
อิ๋งจื่อจินกวาดตามองด้านนอก สายตาชะงัก
ทันใดนั้นโทรศัพท์มือถือได้ดังขึ้น จั่วหลีโทรมา
อิ๋งจื่อจินตัดสายทิ้งอย่างไม่ลังเล จากนั้นก็ตอบกลับเป็นข้อความเสียงทางวีแชท
“นักศึกษาอิ๋ง” จั่วหลีงงมาก “ทำไมตัดสายอาจารย์ล่ะ”
“หนูอยู่ยุโรป เปลืองค่าโทรข้ามประเทศค่ะ”
จั่วหลี “…”
เธอเป็นถึงอภิมหาเศรษฐินีแห่งอาณาจักรบันเทิง แคร์เศษเงินโทรข้ามประเทศด้วยเหรอ
ไม่เหมือนเขา ซื้อมาร์คหน้าขาวใสให้เมียหลายลังจนเงินเก็บหมดแล้ว
“อาจารย์แค่จะโทรไปบอกว่าทางมหาวิทยาลัยตี้ตูเปิดเทอมแล้ว” จั่วหลีถอนหายใจ “ยังมีเรื่องอื่นอีก รอเธอกลับมาค่อยว่ากัน ไม่รีบ”
อิ๋งจื่อจินพยักหน้า “ค่ะ”
“งั้นแค่นี้แหละ” จั่วหลีอารมณ์ดี “รอเธอกลับมานะ”
อิ๋งจื่อจินวางสาย เธอเดินไปยังที่นั่งผู้ชม
…
โซนนั่งพักของนักแข่งรถ
ตำแหน่งที่นั่งใกล้หน้าต่างก็เป็นทีมที่มาจากเอเชียเช่นกัน
ทีมที่เข้ารอบชิงชนะเลิศมีทั้งหมดสี่สิบแปดทีม เป็นทีมจากประเทศจีนเจ็ดทีม แต่มีห้าทีมที่เป็นทีมสำรอง
นอกจากทีมรถแข่งของตระกูลซิวแล้ว ทีมที่ได้โควตาลงแข่งอย่างเป็นทางการยังมีทีมจากประเทศจีนอีกหนึ่งทีม
หัวหน้าของทีมนี้ก็เป็นผู้หญิงอายุน้อยแบบซิวอวี่เหมือนกัน อายุแค่ประมาณยี่สิบปี
“คุณป้า วางใจได้ค่ะ” เด็กสาวพูดอย่างใจเย็น “หนูก็จะลงแข่งรถครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายแล้ว ต่อไปจะตั้งใจเรียนหมอให้ดีค่ะ”
มือของเธอไว้ใช้สำหรับเรียนหมอ แข่งรถก็แค่เอาสนุก ไม่ได้จริงจัง
พ่อแม่ของเธอตายในปีที่เธอสอบเข้ามหาวิทยาลัย เธอได้เหยียนรั่วเสวี่ยที่เป็นป้าช่วยเอาไว้
ดังนั้นเธอย่อมเชื่อฟังคำพูดของเหยียนรั่วเสวี่ย
“อันเหอ รู้แบบนั้นก็ดี” น้ำเสียงของเหยียนรั่วเสวี่ยถึงได้อ่อนลง “วิชาการแพทย์มีประโยชน์กว่าแข่งรถเยอะ ปกป้องมือของเธอให้ดี ไว้แข่งเสร็จกลับมาป้าจะพาเธอไปหาคุณชิงจยา”
เธอชอบเหยียนอันเหอที่เป็นหลานสาวคนนี้มาก ขยัน มีพรสวรรค์สูงในด้านการเรียนหมอ
พูดถึงตรงนี้ อยู่ๆ น้ำเสียงของเหยียนรั่วเสวี่ยก็ตื่นเต้นขึ้นเป็นครั้งแรก “อันเหอ รู้หรือเปล่าว่าวิชาการแพทย์ของคุณชิงจยาได้รับการถ่ายทอดมาจากใคร”
เหยียนอันเหอก็สงสัย “ใครเหรอคะ”
เธอได้ยินชื่อหลินชิงจยาจากเหยียนรั่วเสวี่ยหลายครั้งมาก
เป็นอัจฉริยะอันดับหนึ่งที่เป็นทั้งจอมยุทธ์และแพทย์แผนโบราณ
“สำนักที่เธออยู่เป็นของผู้ก่อตั้งสำนักแพทย์แผนโบราณคนแรก วิชาการแพทย์ของเธอก็เป็นสายตรงของโลกแพทย์แผนโบราณ” เหยียนรั่วเสวี่ยบอก “คุณชิงจยาจิตใจดีมาก ชอบช่วยเหลือผู้คน ป้าเองกว่าจะเอาโควตามาให้เธอได้ก็ไม่ใช่ง่ายๆ ถ้าเป็นคนอื่นไม่มีทางสนใจคนธรรมดาอย่างพวกเราหรอก”
“เธอต้องคว้าโอกาสนี้ไว้ให้ดีๆ เข้าไปเป็นศิษย์สำนักเดียวกับคุณชิงจยาให้ได้”
ขอแค่ได้กลายเป็นแพทย์แผนโบราณ แม้จะมีวิชาแพทย์แผนโบราณเพียงน้อยนิดก็จะสามารถตั้งตัวในวงการแพทย์ได้ แบบนี้ก็ไม่ต้องกลุ้มเรื่องอนาคตของเหยียนอันเหอแล้ว
เหยียนอันเหอยิ้มพลางพยักหน้า “ทราบแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะคุณป้า”
“จริงสิ ป้าได้ยินมาว่าประเทศจีนของพวกเรายังมีนักแข่งที่มากพรสวรรค์อีกคนเหรอ” เหยียนรั่วเสวี่ยไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้ ก็แค่ลองถามดู “ก็ไปเข้าร่วมแข่งครั้งนี้ด้วยเหรอ”
“ค่ะ” เหยียนอันเหอเหลือบมองซิวอวี่ที่อยู่ตรงข้าม พูดเสียงเย็นชาลง “เธอเก่งจริงค่ะ หนูเคยดูการแข่งที่ตอนนั้นเธออายุสิบห้าปี แต่เธอไม่ได้แข่งรถมาห้าปีแล้ว พรสวรรค์ดีแค่ไหนก็หมดลงได้ค่ะ”
เหยียนรั่วเสวี่ยพูดต่ออีกนิดหน่อยแล้ววางสาย
ขณะที่เหยียนอันเหอกำลังเล่นมือถือเรื่อยเปื่อยก็เห็นนักแข่งคนหนึ่งเดินเข้ามาด้วยความรีบร้อน มาหาซิวอวี่
สายตาของคนที่อยู่ในห้องจำนวนไม่น้อยมองไป
“พี่อวี่” นักแข่งคนนี้กัดฟันพูด “ผมเพิ่งไปด้านหลังมา รถของพวกเรา…”
ซิวอวี่สีหน้าเปลี่ยน “พาฉันไปดูหน่อย”
เธอลุกขึ้นแล้วรีบตามนักแข่งคนนี้ไปยังจุดจอดรถแข่ง
แววตาของเหยียนอันเหอวูบไหว ยืนขึ้นแล้วเดินตามออกไป
นักแข่งที่อยู่ทีมเดียวกันกับเธอมองเธอ “หัวหน้าเหยียน?”
“รอก่อนนะ” เหยียนอันเหอตอบ “ฉันจะไปดูหน่อย”
จุดจอดรถแข่งอยู่ไม่ไกลจากโซนนั่งพัก ไม่นานก็ไปถึง
สายตาของซิวอวี่เย็นชาลง
ทีมรถแข่งของตระกูลซิวมีรถแข่งทั้งหมดเจ็ดคัน แต่ตอนนี้ยางรถกับเครื่องยนต์พังหมด
ฝีมือคนทำแน่นอน อีกทั้งตระกูลแมนสันที่เป็นฝ่ายจัดงานก็หนีไม่พ้นความเกี่ยวข้อง อย่างไรเสียที่นี่ก็มีคนคอยคุมโดยเฉพาะ
รถของนักแข่งสั่งทำขึ้นมาเป็นพิเศษ ไม่ว่าจะยางรถหรือเครื่องยนต์ต่างก็ไม่ใช่แบบที่รถยนต์ทั่วไปจะมาเทียบได้
การแข่งขันใกล้เริ่มแล้ว รถพังก็ลงแข่งไม่ได้
“รถพังเหรอ” เหยียนอันเหอที่ตามเข้ามาด้วยย่อมสังเกตเห็นแล้ว “คุณซิว ไม่งั้นมาเป็นเนวิเกเตอร์ให้ฉันไหม”
ซิวอวี่หันไปแสยะยิ้ม “ฝันกลางวันเหรอ”
เธอไม่รู้จักเหยียนอันเหอ แต่เคยดูข้อมูลของพวกผู้เข้าแข่งขันก่อนแข่ง
ตอนเธออายุสิบห้าปีเป็นแค่เนวิเกเตอร์เพราะปัญหาเรื่องสภาพร่างกาย
ครั้งนี้เธอมาในฐานะนักแข่ง
เธอเป็นเนวิเกเตอร์ให้นักแข่งทีมตัวเองได้ แต่ถ้าไปเป็นให้ทีมอื่น ครั้งนี้ตระกูลซิวก็เสียแรงเปล่าแล้ว
“ไม่ยินดีเหรอ” น้ำเสียงของเหยียนอันเหอเจือไปด้วยความดูถูก “นักแข่งที่เข้ารอบมีใครไม่รู้บ้างว่าเธอไม่ได้แข่งรถมาห้าปีแล้ว ตอนนี้เธอไม่มีแม้แต่รถ อยากทำประเทศจีนขายหน้าเหรอ เธอก็เป็นได้แค่เนวิเกเตอร์แล้ว”
“คุณซิว ฉันให้โอกาสคุณได้ลงสนามมันก็ดีมากแล้วนะ”
