ตอนที่ 26 เริ่มเลย มาถ่ายทอดสดกินปลาหมึกกันเถอะ (26)
“สิ่งนี้เป็นปริศนา” โอคาซีขมวดคิ้วแล้วหยิบของในมือและมองอย่างระมัดระวังเป็นเวลานาน “ผมคิดว่าเมื่อเรากลับไปที่จักรวรรดิแล้ว จะมอบมันให้กับสถาบันวิจัยทางวิทยาศาสตร์ ท่านคิดว่าเราจะศึกษามันได้ใช่ไหมครับ?”
“ใช่เลย!” สวี่หลิงอวิ๋นโยนมันลงในจี้หยกมิติของเธอ
ผู้ชมสับสน พวกเขาไม่ตอบสนองเหรอ? ทำไมต้องเก็บมันไว้ในจี้หยกมิติด้วย? ทำไมท่านพลเอกถึงคิดว่ามันเป็นของดี?
มีอะไรซับซ้อนหรือเปล่านะ?
“ตอนนี้ท่านยังไม่รู้จักมัน! ปัญหาใหญ่ที่สุดก็คือท่านไม่รู้จักมันนี่แหละ!” นักวิจัยคนหนึ่งปรากฏตัวแล้วพูดว่า “อา อา อา อา! ทำไมท่านถึงไม่รู้จักมันล่ะ? องค์หญิงสาม ช่วยส่งมอบให้สถาบันวิจัยทางวิทยาศาสตร์ของพวกเราได้ไหม? พวกเรามาจากสถาบันวิจัยชิงเหย้า 963″
“ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเรา! สถาบันวิจัยทางชีววิทยาของเราเป็นสถาบันวิจัยทางวิทยาศาสตร์อันดับหนึ่งในจักรวรรดิ!”
“พวกคุณคือที่หนึ่งงั้นเหรอ? พวกคุณเป็นนักวิจัยด้านชีววิทยาที่ดี! แต่นี่คือแร่! คุณสามารถวิจัยได้กับผีน่ะสิ! แน่นอนว่ามันจะต้องถูกส่งมอบให้กับศูนย์วิจัยทางการบินของเราต่างหาก!”
“ฮึ่ม! พูดถึงการวิจัยแร่ แน่นอนว่าองค์หญิงสามจะต้องส่งไปยังราชบัณฑิตยสภาของเรา!
“ให้ตายเถอะ! ฉันทนไม่ไหวแล้ว! แกยังใช้ตัวตนของแกมากดขี่ประชาชนอยู่! ไอ้สารเลว!”
“พรุ่งนี้เราจะไปที่ราชบัณฑิตยสภาเพื่อถล่มคนพวกนี้!”
“เยี่ยม!”
“เห็นด้วย!”
……..
ทุกคนในแผนกเทคโนโลยีเหล่านี้ล้วนเป็นชนชั้นนำ พวกเขาต่างต่อสู้ฉะกันเพื่อแย่งหินที่องค์หญิงสามหยิบขึ้นมา และพวกโง่เหล่านี้ก็ยังอยู่ที่นั่นเพื่อถากถางกัน!
สิ่งนี้หมายความว่ายังไง? แสดงว่าพวกเขาและคนอื่น ๆ ยังห่างชั้นจากองค์หญิงสาม! ไม่แปลกใจเลยที่เธอเป็นองค์หญิง ส่วนฉันเป็นแค่ประชาชนตัวเล็ก ๆ จึงไม่สามารถเทียบเท่ากันได้ในแง่ของเชาวน์ปัญญา!
ผู้ชมรู้สึกละอายใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนไม่กี่คนที่แสดงความคิดเห็นบนหน้าจอเพื่อเยาะเย้ยองค์หญิงสาม จากนั้นพวกเขาจึงเงียบไป
เพราะกลัวว่าพูดผิดไปแล้วจะทำให้เกิดเรื่องน่าขายขี้หน้าขึ้นมาอีก
มีหินสีดำมากมายที่ก้นสมุทร! สวี่หลิงอวิ๋นค้นพบสิ่งที่คล้ายสาหร่ายทะเลและเครื่องตรวจจับก็ตรวจพบว่าสิ่งนี้ไม่มีพิษ และมีคุณค่าทางโภชนาการสูง เหมาะมากที่จะนำไปให้ชาวประกายดวงดาวกิน
“ดาวที่แห้งแล้งนี้เป็นขุมทรัพย์จริง ๆ อาหารมากมายที่นี่สอดคล้องกับร่างกายของมนุษย์ในจักรวรรดิชิงเหย้า จุ๊ ๆ ถ้าฉันไม่รู้ว่านี่ไม่ใช่ดาวเคราะห์ดวงหนึ่งนอกจักรวรรดิชิงเหย้า ฉันก็คงจะคิดว่าเราอยู่บนดาวดวงเล็ก ๆ ดวงหนึ่งในจักรวรรดิชิงเหย้า”
สวี่หลิงอวิ๋นรู้สึกประหลาดใจ
โอคาซียกยิ้ม “จริง ๆ แล้วโลกของเราเกิดจากการหลอมรวมกันของโลหิตจากดาราจักรหลายแห่ง ดังนั้นโดยส่วนใหญ่แล้ว ตราบใดที่มันไม่เป็นพิษก็ถือได้ว่าเป็นอาหารของเราครับ”
“แน่นอนว่าเราไม่มีสิทธิ์เป็นคนเลือกกิน”
การอาละวาดของเอเลี่ยนไม่เพียงแต่จะสร้างความเสียหายและเป็นภาระแก่ดาราจักรของพวกเขาเท่านั้น แต่ยังเป็นภาระของดาราจักรอื่นด้วย
โดยพื้นฐานแล้วตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้ สาเหตุที่ดาราจักรต่าง ๆ สามารถรักษาความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างกันไว้ได้ก็เป็นเพราะเอเลี่ยนเหล่านี้
เพราะเอเลี่ยนทำให้พวกเขามีศัตรูร่วมกันและละทิ้งอคติของแต่ละฝ่ายได้
ผลกระทบจากเอเลี่ยนคือการขาดแคลนอาหาร นักวิทยาศาสตร์พยายามชดเชยการขาดแคลนอาหารด้วยการนำเนื้อเอเลี่ยนปลอดสารพิษเหล่านี้ไปขายในซุปเปอร์มาร์เก็ต คนที่ยากจนไม่มีเงินซื้ออาหารเสริมจึงเต็มใจที่จะกิน
แต่คนรวยไม่เต็มใจกินและซื้ออาหารเสริมแทน พวกเขายอมกินอาหารเสริมเพื่อเติมเต็มกระเพาะอาหารแต่พวกเขาไม่ยอมกินเอเลี่ยน
“โอเค ดูเหมือนว่าฉันต้องไปโรงเรียนเพื่อเสริมสามัญสำนึกของฉัน”
สวี่หลิงอวิ๋นสืบทอดความทรงจำขององค์หญิงสาม แน่นอนว่าเธอรู้ดีว่าองค์หญิงสามจอมหน้าด้านสามารถทำเรื่องไร้สาระได้ตลอดทั้งวันทั้งคืน แล้วเธอก็….หมั่นไส้นัก!
ความรู้ที่ได้จากโรงเรียนอย่างนั้นหรือ? ความจริงฉันเรียนไม่เก่งเลย!
“โอกาสน้อยจริง ๆ ที่จะพบว่าสิ่งที่อยู่ก้นสมุทรไม่ถูกกินโดยเอเลี่ยน พวกเราไปสำรวจรอบ ๆ แล้วมาดูกันว่ามีของอร่อยอีกหรือเปล่า?”
แล้วการเก็บเกี่ยวของสวี่หลิงอวิ๋นก็มาถึงอย่างรวดเร็ว
เธอเห็นปลาเนื้อเยอะตัวโตที่อ้วนและแข็งแรง สิ่งสำคัญที่สุดคือเครื่องตรวจจับไม่เพียงแต่แสดงให้เห็นว่าปลอดสารพิษเท่านั้น แต่ยังมีสารอาหารมากมายที่ร่างกายมนุษย์ต้องการด้วย!
“แม่คุณ! เจ้าตัวเล็กน่ารัก!” สวี่หลิงอวิ๋นพอใจมาก! เมื่อปลาถูกจับได้มันก็ว่ายวนเป็นวงกลม! เมื่อดูเหมือนว่ามันจะไม่มีการตอบสนองแล้วสวี่หลิงอวิ๋นก็ใส่มันลงในจี้หยกมิติ
พบผลไม้ที่ก้นสมุทร สวี่หลิงอวิ๋นถอนรากถอนโคนอย่างไม่เกรงใจแล้วนำมันใส่เข้าไปในจี้หยกมิติ…
โอคาซีเฝ้ามองอย่างเงียบ ๆ เธอยุ่งกับงานราวกับผึ้งตัวน้อยที่ขยันหาอาหาร
“คุณพระช่วย! ดูสิ่งที่ฉันเจอสิ!” สวี่หลิงอวิ๋นส่งเสียงร้องออกมาเมื่อพบสาหร่ายประหลาดจากก้นสมุทร “มันเต็มไปด้วยน้ำมัน!”
ทั้งหมดนี้คือดอกไม้น้ำมัน! และผลการทดสอบก็แสดงให้เห็นว่ามันปลอดสารพิษและอุดมไปด้วยคุณค่าทางโภชนาการ!
“นี่คือกำไรที่ใหญ่ที่สุดของฉันในวันนี้!”
ด้วยน้ำมันพืช เธอสามารถกินอาหารประเภทผัดได้มากเท่าที่ต้องการ!
สวี่หลิงอวิ๋นเกือบจะน้ำตาไหล!
ถึงแม้ว่าจะมีเมล็ดเรพซีดอยู่ในจี้หยกอวกาศ แต่! หญิงสาวก็ไม่อาจรับรองได้ว่าเรพซีดของตัวเองจะสามารถปรับตัวเข้ากับสิ่งแวดล้อมที่นี่ได้ ไม่ได้หมายความว่ามันต้องเติบโตบนดาวเคราะห์ดวงอื่นแต่นี่เป็นการข้ามดาราจักร!
อย่างไรเสียสิ่งนี้ก็สามารถตอบสนองความต้องการเร่งด่วนของเธอได้อย่างสมบูรณ์
“หืม นี่มันอะไรกัน? ทำไมองค์หญิงสามถึงมีความสุขนัก?” ผู้ชมมองดูองค์หญิงสามหมุนตัวเป็นวงกลมไปรอบ ๆ ก้นสมุทรอย่างมีความสุข และเครื่องจักรกลขนาดใหญ่ก็กลิ้งไปมาบนผืนทรายที่ก้นสมุทร ก้นสมุทรใสจึงขุ่นขึ้นเล็กน้อย
“องค์หญิงสาม อย่าเดินวนเป็นวงกลมสิ! ท่านจะไม่สามารถมองเห็นทิวทัศน์ใต้น้ำที่สวยงามได้อย่างชัดเจน!”
“หยุดได้แล้ว ฉันเวียนหัว!”
“องค์หญิงสาม นั่นคืออะไร? สามารถทำให้มันเป็นของอร่อยได้ไหม?”
……..
“สิ่งนี้เป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยม แล้วคุณจะรู้ในภายหลัง!” สวี่หลิงอวิ๋นเก็บมันเข้าไปในจี้หยกอวกาศของเธออย่างมีความสุข สิ่งนี้มีอยู่ทั่วไปในก้นสมุทรและเธอก็ค้นพบเป็นจำนวนมาก!
“โอ้โห ก้นสมุทรนี่มันดีจริง ๆ!” สวี่หลิงอวิ๋นเอ่ยปาก หลังจากพบน้ำมันแล้ว เธอก็พบพืชหัวขนาดใหญ่จำนวนมากจึงขุดกลับไปเยอะ และพบผลไม้ทะเลเยอะแยะ ปลาและอื่น ๆ อีกมากมาย เมื่อการเก็บเกี่ยวเสร็จสิ้นแล้วก็ว่ายขึ้นจากก้นสมุทร
หลังจากขึ้นมาแล้ว ทั้งสองก็เจอนกตัวใหญ่อีกครั้ง ขนของมันมีสีสันสดใสสวยงามช่วยแต่งแต้มสีสันให้กับพื้นที่สีขาวส่วนนี้
“พวกเราตามไปดูนกตัวนี้กันไหม?” สวี่หลิงอวิ๋นพูดอย่างกระตือรือร้น
“ดีเลยครับ!” เดิมทีโอคาซีมาที่นี่เพื่อติดตามเธอ ดังนั้นไม่ว่าเธอจะพูดอะไรก็ย่อมดีไปหมด
ทั้งสองติดตามนกตัวใหญ่ไป
หลังจากบินข้ามพื้นที่สีขาวอันกว้างใหญ่ พวกเขาก็พบนกฝูงใหญ่ในอ่าวที่ปลอดภัย!
ที่นี่มีนกอย่างน้อยหนึ่งพันตัว!
“งดงามมาก! สวยจริง ๆ !” นกทุกตัวมีขนาดใหญ่มากและปีกของมันกว้างกว่า 10 เมตร!
และทุกตัวก็สวยมาก หลังกว้าง เส้นขนเรียบสีสันสดใส แต่ละตัวล้วนสวยและทรงพลัง!
