แลนเซล็อตยิ้มเล็กน้อย “ตอนนี้คุณหนูเอริก้าคงจะไปถึงที่นั่นแล้ว ถึงเวลาที่เราต้องลงมือแล้วเหมือนกัน”
เพราะตอนนี้องค์ชายใหญ่กำลังติดกับดัก ดังนั้นองค์ชายรัชทายาทแห่งจักรวรรดิเอเดนจะต้องยื่นความจำนงไปยังดาวเคราะห์รกร้างเพื่อเสริมกำลังให้กับเขา
จักรพรรดิรู้สึกกระสับกระส่ายเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าทั้งลูกชายและลูกสาวอยู่บนดาวเคราะห์หยวนเจีย ทั้งนี้การมีองค์ชายรัชทายาทเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับ 8 ดาวอยู่ด้วย ที่นั่นจะกลายเป็นแหล่งรวมผู้ทรงพลังและแข็งแกร่งอย่างแท้จริง ลูกที่ดื้อรั้นทั้งสองของเขาจะได้รับการการันตีว่าปลอดภัย ดังนั้นเขาจึงเห็นด้วยที่องค์ชายรัชทายาทจะไปที่นั่น
เอริก้ามองดูโอคาซีด้วยความชื่นชมและเขินอาย “สวัสดีค่ะ ท่านพลเอกโอคาซี ฉันชื่อเอริก้าจากตระกูลฟิลนะคะ”
โอเคซีพยักหน้าเล็กน้อยเป็นการทักทาย
“สวัสดีครับ”
เอริก้าจ้องมองโอคาซีเป็นเวลานาน ก่อนจะเหลือบมองสวี่หลิงอวิ๋นหัวจรดเท้าอย่างไม่ไยดีนัก “สวัสดีค่ะ องค์หญิงสาม”
สวี่หลิงอวิ๋นเกาหัวด้วยท่าทีเก้กัง “คุณพูดว่าอะไรนะคะ? คุณเป็นใคร?”
ดวงตาของเอริก้าปรากฏร่องรอยของความดูถูกดูแคลน ทว่าการแสดงออกของเธอช่างไร้ที่ติ “ฉันชื่อเอริก้า เป็นลูกสาวคนเล็กจากตระกูลฟิลค่ะ”
แล้วเอริก้าก็พูดต่อ “องค์หญิงสามคะ นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเราเจอกัน ฉันขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ”
สวี่หลิงอวิ๋นยกยิ้มเมื่อได้ยินดังนั้น ฝากเนื้อฝากตัว? ฉันคนนี้จะรับฝากเนื้อและตัวของเธอเอง!
“ดูคุณพูดเข้า! พวกเราก็คนกันเองทั้งนั้น ทำไมจะดูแลกันและกันไม่ได้ล่ะ?” สวี่หลิงอวิ๋นคว้ามือของอีกฝ่ายขึ้นมาสัมผัส ก่อนจะอุทานออกมาว่า “โอ้ มือของคุณนุ่มจังค่ะ! ฮิฮิ พอได้จับแล้วรู้สึกดีจัง!”
เอริก้าตกตะลึงไปชั่วขณะ ทำไมสวี่หลิงอวิ๋นถึงแสดงออกมาเหมือนกับคนโรคจิตที่ชอบลวนลามอย่างไรอย่างนั้น นี่เธอกำลังถูกเอาเปรียบอยู่หรือเปล่า?!
มาคิดดูอีกที เธอทำอะไรไม่ได้ เพียงแต่อยากดึงมือของตนเองกลับมา ทว่ามือของสวี่หลิงอวิ๋นกลับจับเธอไว้แน่นราวกับคีม จนเธอไม่สามารถดึงมือของตนเองกลับมาได้!
“อ๊ะ คนสวย มีที่พักในคืนนี้หรือยังล่ะ? ถ้ายังไม่มี มาพักที่ค่ายของฉันไหมจ้ะ? ฉันมีทั้งของอร่อยแถมยังเป็นคนตลกด้วยนะ!” สวี่หลิงอวิ๋นคิดกับตนเอง ฉันไม่ใจไม้ไส้ระกำฆ่าเธอหรอกน่า!
อย่างไรก็ตาม มือของคนสวยนุ่มและลื่นมาก!
สมกับเป็นหญิงสาวผู้ดี ถึงแม้ว่าเธอจะอารมณ์เสีย แต่เธอกลับไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกมาแม้แต่นิดเดียว!
“คือว่า องค์หญิงสามไม่ต้องทำแบบนั้นหรอกค่ะ! องค์ชายใหญ่จัดเตรียมที่พักให้ฉันแล้วล่ะค่ะ” เอริก้าพูดออกมาอย่างไม่เต็มใจก่อนจะยกยิ้ม โจดี้ที่ยืนอยู่ด้านข้างรู้สึกวิตกกังวลและอยากจะช่วยเธอต่อสู้กับสวี่หลิงอวิ๋น
แต่ก่อนที่เธอจะเคลื่อนไหว โอคาซีกลับทนดูต่อไปไม่ได้เสียก่อน
เขาเดินเข้ามาแยกสวี่หลิงอวิ๋นกับเอริก้า จากนั้นจึงดึงเธอไปที่ด้านข้างและจ้องมองเอริก้าด้วยสายตาไม่เป็นมิตร เกิดอะไรขึ้นกับผู้หญิงคนนี้?
ทำไมเธอถึงกล้ายั่วยวนองค์หญิงสามที่เป็นผู้หญิงเหมือนกันด้วย?!
เป็นคนไม่ดีตั้งแต่แวบแรกที่เห็น!
สายตาของโอคาซีแทบจะทำให้เอริก้ากระอักเป็นเลือด!
พลเอกโอคาซีคะ ฉันหลงรักท่านค่ะ ฉันไม่ได้อยากเกี่ยวข้องอะไรกับองค์หญิงสามทั้งนั้น! ฉันชอบผู้ชาย! ฉันไม่ใช่เลสเบี้ยนสักหน่อย!
ถ้าหากพูดถึงผู้ต้องสงสัย ท่านควรสงสัยในตัวองค์หญิงสามมากกว่าไม่ใช่เหรอคะ?
“พลเอกโอคาซี ฉัน…” เอริก้าพยายามจะพูดอธิบาย แต่โอคาซีกลับพูดขัดจังหวะขึ้นมาก่อน
“ไม่ต้องพูดอะไรหรอกครับ ถ้าคุณเหนื่อยก็ไปพักผ่อนเถอะ”
โอคาซีกำลังจะไล่เอริก้าออกไปโดยไม่ฟังแม้แต่คำพูดของเธอ สวี่หลิงอวิ๋นคิดในใจว่าไม่ต้องการปล่อยให้เธอจากไปง่าย ๆ!
“รีบร้อนอะไรนักล่ะคะ? อุตส่าห์เดินทางมาตั้งนาน มากินของอร่อยก่อนสิ โอคาซีชอบอาหารที่ฉันทำขึ้นเป็นพิเศษเมื่อกี้มากเลยค่ะ คุณอยากลองชิมดูไหมล่ะคะ?”
พลเอกโอคาซีชอบอะไร? เอริก้าไม่ต้องการจากไปและต้องการลิ้มรสอาหารที่พลเอกชื่นชอบ แน่นอนว่าเธอเต็มใจจะอยู่ที่นี่ร้อยเปอร์เซ็นต์ และรีบพยักหน้าอย่างสงวนท่าที “ถ้าอย่างนั้นรบกวนองค์หญิงสามด้วยนะคะ”
“ดูคุณพูดเข้า เราคนกันเองไง!” สวี่หลิงอวิ๋นจงใจมองไปที่บริเวณหน้าอกของอีกฝ่าย แต่โจดี้กลับทันเห็นเสียก่อน และเข้าไปปิดกั้นคุณหนูของเธอ
องค์หญิงสามชอบผู้หญิงอย่างนั้นเหรอ?
นี่เป็นทั้งเรื่องที่ดีและไม่ดี
ข้อดีคือคุณหนูของเธอมีโอกาสที่จะประสบความสำเร็จค่อนข้างสูง แต่ข้อเสียคือคุณหนูคนเล็กจะต้องระวังตัวไม่เข้าไปพัวพันกับองค์หญิงสามใช่หรือไม่?
สวี่หลิงอวิ๋นแสร้งทำเป็นผิดหวังและเดินออกไปด้านข้าง ทหารทั้งหลายที่อยู่ที่นั่นเตรียมพร้อมสำหรับการรับประทานอาหารเย็น มื้ออาหารในครั้งนี้ถูกทำขึ้นจากอสุรกายชุดเกราะ เนื้อของอสุรกายชุดเกราะถูกเอาไปผัดผักรวมกับเนื้อตุ่น ไม่ว่าจะเอามาทำเป็นหม้อไฟหรืออะไรก็อร่อยทั้งนั้น นอกจากนี้ยังมีผักอยู่นานาชนิด ทุกคนดูพึงพอใจกับอาหารมื้อนี้มาก
สวี่หลิงอวิ๋นทำน้ำพริกไข่ปู กุนเชียง ตับหมูผัด ไตหมูดอกไม้ผัด ยำหูหมู… อาหารส่วนใหญ่ทำมาจากเนื้อหมูสารพัดที่อยู่ในชุดเกราะ ตอนที่วัตถุดิบเหล่านี้ถูกเอาออกมา เหล่าทหารทั้งหลายกลับส่ายหัวและรู้สึกไม่อยากกินมันเลย มีเพียงโอคาซีเท่านั้นที่มองดูทุกขั้นตอนและนั่งอยู่ที่โต๊ะกับเธอ
เพื่อให้ได้กินอาหารกับสวี่หลิงอวิ๋น เขาจะต้องทุ่มเทอย่างสุดชีวิต
สวี่หลิงอวิ๋นพยายามเสิร์ฟอาหารให้กับเอริก้าด้วยท่าทางที่อบอุ่น แต่แม่บ้านส่วนตัวกลับขวางทางเธอเอาไว้ “องค์หญิงสามเพคะ คุณหนูของเรากินเองได้ค่ะ!”
สวี่หลิงอวิ๋นหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งเมื่อได้ยินเช่นนั้น!
“โอ้ คุณกินเถอะ! ฉันไม่รบกวนคุณแล้วค่ะ!”
สวี่หลิงอวิ๋นมองดูเธอค่อย ๆ คีบไตหมูดอกไม้ผัดขึ้นมาและกินมันเข้าไป คิ้วที่ได้รูปดูผ่อนคลายลงเล็กน้อย “นี่คืออะไรคะ มันอร่อยมากเลยค่ะ!”
“อร่อยไหมคะ? มันคือดอกไม้ผัดค่ะ!” เธอแทบจะหลีกเลี่ยงการพูดคำทั้งสองคำที่ว่า ‘ไตหมูดอกไม้’ หลังจากเอริก้ากินไตหมูดอกไม้ผัดเสร็จแล้ว เธอก็กินกุนเชียงอีกชิ้น
“อันนี้ก็อร่อยค่ะ! โดยเฉพาะหนังที่อยู่ข้างนอก มันทั้งอร่อย ทั้งหนึบหนับ” เอริก้ารู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมาก
ทักษะการทำอาหารขององค์หญิงสามคู่ควรกับจิตวิญญาณแห่งการเป็นแม่ครัวที่ผู้คนทั่วทั้งจักรวรรดิสรรเสริญ อาหารที่เธอทำอร่อยมาก!
ทหารทั้งหลายที่อยู่ไม่ไกลจากพวกเขาจ้องมองหญิงสาวผู้ส่งศักดิ์แสนบอบบางกินไตหมูดอกไม้ผัด ตับหมูผัด กุนเชียงและอาหารอื่น ๆ ในคราวเดียวแล้วถึงกับรู้สึกปวดใจ
โธ่เอ๊ย ท่านคิดอะไรถึงกล้ามาที่นี่เพื่อวิ่งไล่จับผู้ชายจากองค์หญิงสาม ไม่ได้มาที่นี่เพื่อเสี่ยงโชคเอาหรอกใช่ไหม?
ท่านคงต้องอดทนต่อไปอีกสักหน่อย อย่าอาเจียนออกมาล่ะ!
“นี่คืออะไรคะ? รสชาติแปลกใหม่มากเลยค่ะ!” เอริก้าตกตะลึงไปชั่วขณะทันทีที่เธอได้ลิ้มลองน้ำพริกไข่ปู รสชาติของมันทำให้เธอปลาบปลื้มเป็นอย่างมาก
“นี่คือ! นี่คือไข่ของอสุรกายเขี้ยวยักษ์ค่ะ” สวี่หลิงอวิ๋นรีบอธิบายอย่างกระตือรือร้น “มันมีคุณค่าทางโภชนาการสูง! โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับผู้หญิงค่ะ!”
“เพียงแค่มันทำมาจากรังไข่ของอสุรกายเขี้ยวยักษ์เท่านั้นเอง!”
สวี่หลิงอวิ๋นจ้องมองเธอด้วยรอยยิ้ม “คุณคิดว่ามันมีประโยชน์กับผู้หญิงหรือไม่คะ?”
“อะไรนะ?” เอริก้าตกตะลึง ‘แป๊ะ’ เสียงตะเกียบหลุดออกมาจากมือของเธอและกระทบลงกับพื้นดิน!
“อันนั้นคือรังไข่กับไข่ค่ะ!” สวี่หลิงอวิ๋นชี้นิ้วให้เธอดูอาหารดังกล่าว “เม็ดเล็ก ๆ พวกนั้นแหละค่ะที่เป็นไข่ของมัน!”
ใบหน้าของเอริก้าซีดเผือด เธอปิดปากและรีบวิ่งไปด้านข้างเพื่ออาเจียนออกมา ภาพลักษณ์ดังกล่าวทำให้ทหารทั้งหลายรู้สึกแย่!
สวี่หลิงอวิ๋นแอบหัวเราะอยู่ในใจ ยัยหน้าใหม่ ยังจะมารุ่มร่ามอยู่อีกไหม? ช่างโง่เขลาที่สุดที่กล้าที่จะมาแข่งขันกับแม่ครัว!
