สตรีมเมอร์สาว กินพิชิตอวกาศ [她靠吃播征服星际 – ตอนที่ 132 ศัตรูหัวใจ 5

“อ๊ะ ดูท่านพูดเข้าสิคะ ห้ามชอบมันเพราะว่าฉันชอบมันเด็ดขาดนะคะ ท่านต้องตัดสินใจเองเข้าใจไหมคะ?” สวี่หลิงอวิ๋นปิดบังใบหน้าของตนเอง อ๊ากกกก ทำเกินไปแล้ว!

โอ้ย…ต้านทานต่อไปไม่ไหวแล้ว!

มุมปากของโอคาซียกยิ้มขึ้น เขารู้ว่าสวี่หลิงอวิ๋นก็ชอบเขาเหมือนกัน

บรรยากาศรอบตัวของทั้งสองเริ่มคลุมเครืออีกครั้ง ราวกับฟองสีชมพูลอยฟ่องอยู่เต็มไปหมด

แต่หลังจากนั้นไม่นานอสูรกายเขี้ยวยักษ์ก็ฉวยโอกาสเข้ามาโบกสะบัดก้ามของมัน สวี่หลิงอวิ๋นยังไม่ทันได้เคลื่อนไหว โอคาซีกลับคว้าดาบเลเซอร์ของเขาขึ้นมาฟันมันเสียก่อน

มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะพัฒนาความสัมพันธ์เล็ก ๆ น้อย ๆ กับสวี่หลิงอวิ๋น ถึงบรรยากาศจะพาไป แต่อสูรกายเขี้ยวยักษ์ที่เข้ามาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยนั้นช่างน่ารำคาญเสียจริง!

สวี่หลิงอวิ๋นกระแอมเบา ๆ “เอ่อ พวกเราไปทำงานต่อเถอะค่ะ!”

โอคาซีพยักหน้า และทั้งสองก็เดินไปตามทางของอสูรกายเขี้ยวยักษ์อีกครั้ง

สวี่หลิงอวิ๋นสำรวจดูพื้นโดยกวาดเครื่องตรวจจับไปมาอย่างไม่ใส่ใจนัก บัดซบ! สิ่งของบ้าอะไรอยู่ในชั้นใต้ดินที่หนาแน่นพวกนี้?

และเริ่มลงมือขุด!

เธอใช้แขนกลขุดพื้นดินให้เปิดออก โอ้ มีเหง้าพืชบางอย่างฝังตัวอยู่ในชั้นใต้ดินที่หนาแน่น! มีเหง้าสีขาวอวบอ้วนอยู่ทุกที่!

สวี่หลิงอวิ๋นใช้เครื่องมือตรวจสอบสารพิษแล้วจึงพบว่ามันปลอดสารพิษ แต่หลังจากนั้นเธอกลับต้องประหลาดใจเสียยิ่งกว่า

“มันมีคุณค่าทางอาหารมาก และมีพลังงานด้วย ฉันแนะนำให้รีบเก็บรักษามันไว้!”

สวี่หลิงอวิ๋นตกตะลึง! เพราะนี่คืออาหารที่ให้คุณค่าทางพลังงานสูงมาก!

เฉกเช่นเดียวกับดอกชมจันทร์ที่เป็นตราสัญลักษณ์ของตระกูลฟิล ดอกชมจันทร์สามารถใช้เป็นยารักษาพลังจิตและพลังดวงดาวที่ได้รับความเสียหายได้ ว่าแต่พืชชนิดนี้คืออะไร?!

แน่นอนว่าโอคาซีได้ยินคำพูดดังกล่าว และบอกเธอให้ฝังกลบที่นี่เอาไว้อีกครั้ง จากนั้นจึงสั่งให้ทหารทั้งหลายมาปกป้องมันทันที

สวี่หลิงอวิ๋นถึงกับตาลาย!

สิ่งของชนิดนี้ยอดเยี่ยมกว่าธุรกิจปลาหมึกกระป๋องของเธอเสียอีก! หึหึ

ในปัจจุบันทั้งห้วงดวงดาวมีจำนวนพืชไม่ถึงห้าสิบชนิดที่สามารถรักษาระดับพลังงานเอาไว้ได้ และใครก็ตามที่เป็นผู้ค้นพบจะกลายเป็นมหาเศรษฐีทันที

ทว่าสิ่งที่เลวร้ายที่สุดคือดาวเคราะห์นี้ถูกจัดอยู่ในวงโคจรระยะไกล!

สวี่หลิงอวิ๋นถึงกับจินตนาการว่าเธอเป็นเจ้าของพื้นดินที่ใช้ขุดเจาะแห่งนี้!

โอคาซีรีบย้ายกองทัพทหารของตัวเองมาที่นี่ ซึ่งนั่นทำให้องค์ชายใหญ่ตกตะลึงและไม่รู้เลยว่าโอคาซีกำลังทำบ้าอะไรอยู่ หรือว่าเขาเจอรังของอสูรกายเขี้ยวยักษ์?

แต่ว่านี่มันไม่มากเกินไปเหรอที่ผู้ชายคนนั้นจะย้ายฐานทัพตามอำเภอใจตนเอง?

เอริก้าขมวดคิ้ว ขณะยืนอยู่ด้านข้างองค์ชายรัชทายาทแลนเซล็อต “ดูเหมือนว่าคุณจะไม่มีเสน่ห์ดึงดูดมากพอให้โอคาซีหันมาสนใจนะ”

“โอ้ พูดอย่างกับท่านเป็นผู้บริสุทธิ์อย่างนั้นแหละ ทำไมท่านไม่พูดบ้างล่ะว่าทันทีที่ท่านมาถึงองค์หญิงก็วิ่งหนีท่านไปอยู่กับโอคาซีซะงั้น”

ทั้งสองพูดจาว่าร้ายกันเล็กน้อย แต่ก็ใช่ว่าพวกเขาจะรู้สึกดี การพูดให้ร้ายอีกฝ่ายก็เหมือนกับการพูดให้ร้ายตัวเองไม่ใช่เหรอ?

ทั้งสองมองหน้ากัน “งั้นก็ไปด้วยกันเลยไหมคะ?”

แลนเซล็อตตอบกลับด้วยความยินดี

เมื่อองค์ชายใหญ่เห็นชู้รักชายหญิงเดินจากไป เขาถึงกับส่ายหัวราวกับหัวใจแตกสลาย ตามที่คาดเดาไว้เลย โลกนี้ช่างโหดร้ายนัก! ทำไมคนแปลกหน้าชายหญิงคู่นี้ถึงเดินไปด้วยกันอย่างสนิทสนม?!

เขาสมควรจะบอกตัวเองว่าอะไรดี?

ลืมมันไปเสียเถอะ แค่ดูแลสถานการณ์โดยรวมให้ดีก็พอ! องค์ชายใหญ่ปลอบใจตัวเองขณะเฝ้ามองดูทหารที่เหลือ ก่อนจะถอนหายใจออกมาและนั่งลงบนที่นั่งผู้บัญชาการเพื่อคอยรับข้อมูลจากทุกฝ่าย

ผู้ช่วยชาร์ลรีบวิ่งไปสถานที่แห่งนั้นขณะหายใจหอบหลังจากที่ได้รับข่าวมาว่าองค์หญิงสามค้นพบพืชที่เพิ่มระดับพลังงานได้! และนั่นทำให้เขาทึ่งจนอ้าปากค้าง!

แต่ก่อนพวกเขาคิดว่าพริกขององค์หญิงสามเป็นพืชที่เพิ่มระดับพลังงาน แต่หลังจากผ่านการทดสอบมานับครั้งไม่ถ้วนก็พบว่าพริกอันนั้นไม่ยกระดับพลังงานเลย และคาดไม่ถึงว่าองค์หญิงสามจะค้นพบพืชที่ช่วยเพิ่มระดับพลังงานได้ในชั่วพริบตา!

นี่มันยากเสียยิ่งกว่าถูกลอตเตอรี่รางวัลที่หนึ่ง!

“องค์หญิงสาม ได้โปรดอนุญาตให้ผมแขวนรูปของท่านไว้ที่บ้านได้ไหมครับ?”

ผู้ช่วยชาร์ลจ้องมององค์หญิงสามอย่างใจจดใจจ่อ “ในอนาคตท่านจะไปบังเอิญขุดหลุมที่ไหนอีกไหมครับ??”

ครั้งล่าสุดเธอขุดหลุมจนเจอมันเทศหวาน และครั้งนี้เธอขุดเจอพืชระดับพลังงาน!

นี่คือความโชคดีใช่หรือไม่!

“ได้สิ!” สวี่หลิงอวิ๋นตอบรับ อมยิ้มและลูบหัวของเขาราวกับหมาน้อย ก่อนจะได้ตอบอะไรออกไป กลับเหลือบเห็นใบหน้าของโอคาซีที่เริ่มบูดบึ้งเสียก่อน สายตาของเขาจับจ้องมาที่ศีรษะของชาร์ล จนชาร์ลหวาดกลัวและรีบดึงศีรษะของเขาออก จากนั้นจึงแสร้งทำเป็นมองที่พื้นอย่างไร้เดียงสา

“ชาร์ล ฉันจำได้ว่านายยังมีงานที่ต้องทำอีกเยอะไม่ใช่เหรอ” โอคาซีพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“ใช่ครับ ท่านพูดถูก!” ชาร์ลรีบใส่เกียร์หมาวิ่งออกไปทันที “ขอโทษด้วยนะครับองค์หญิงสาม แต่ว่าผมต้องไปแล้ว”

สวี่หลิงอวิ๋นนิ่งเงียบขณะมองดูชาร์ลวิ่งหนีไป และหันกลับมามองโอคาซี เขาอดไม่ได้ที่จับมือสกปรกข้างนั้นขึ้นก่อนจะหยิบใบหน้าของอีกฝ่าย “ชาร์ลหนีไปแล้ว ท่านจะทำอะไรไม่ดีใส่ฉันหรือเปล่าคะ?”

โอคาซีได้กลิ่นหอมจากร่างกายของเธอในระยะใกล้ มืออีกข้างกวัดแกว่งไปมา ก่อนที่จะขยับไปคว้าเอวของคนตรงหน้า!

สวี่หลิงอวิ๋นตกตะลึง นี่คือโอคาซีที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรหรือเปล่า? ความไม่แยแสของท่านหายไปไหน?!

“นี่ ฉันขอพูดอะไรกับคุณสักหน่อยได้ไหม?” สวี่หลิงอวิ๋นเอื้อมมือและพยายามผลักเขาออกไป แต่ผู้ชายตรงหน้ากลับสูดลมหายใจเข้าลึก จนทำให้หัวใจของเธอเต้นรัวและใบหูร้อนแดงเถือก

โอคาซียิ้มเล็กน้อย รอยยิ้มของเขาเปรียบดั่งดอกไม้ที่บานสะพรั่งจนน้ำแข็งและหิมะต้องละลาย สวี่หลิงอวิ๋นจ้องมองรอยยิ้มอย่างคนโง่เขลา ขณะที่อีกฝ่ายเขยิบริมฝีปากบางเข้ามาใกล้ ก่อนจะแตะเข้ากับริมฝีปากเธอ “ชอบผมไหมครับ?”

“ชอบค่ะ!” สวี่หลิงอวิ๋นคนโง่ สมองของเธอกำลังยุ่งเหยิง!

ทหารที่เดินผ่านไปมาหันหน้าหนีอย่างเงียบ ๆ ในขณะที่หัวใจของพวกเขาเต้นรัวอย่างกับมีวัวคลั่งนับหมื่นตัววิ่งผ่าน!

ท่านพลเอกโอคาซีของพวกเขา! ผู้ชายที่เย็นชาและไม่แยแส…กำลังจีบสาวอยู่!

เขาทำแบบนั้นไปแล้ว ช่างกล้าหาญมาก! สามารถทำให้กลุ่มคนโสดทั้งหลายตกตะลึงได้!

แต่ถ้าเป้าหมายคือองค์หญิงสาม พวกเขาก็อยากจะบอกว่าทำได้ดีมาก!

เร็วเข้ารีบหลอกล่อเธอซะ พวกเขาจะได้กินอาหารแสนอร่อยขององค์หญิงสามไปทุกวัน! ฮ่า ๆๆๆๆ!

แลนเซล็อตและเอริก้าที่อยู่ในระยะไกลเห็นเหตุการณ์ดังกล่าวด้วยเช่นกัน ก่อนที่ใบหน้าทั้งสองจะเปลี่ยนเป็นอึมครึม

“พวกเรามาช้าไปหรือเปล่า?” แลนเซล็อตมองดูเหตุการณ์ตรงหน้า เขาไม่คิดว่าการปรากฏตัวของเอริก้านั้น นอกจากจะไม่ได้ทำให้ทั้งสองเข้าใจผิดกัน แต่ยังไปช่วยเพิ่มความรู้สึกของพวกเขาด้วยใช่ไหม?

แน่นอนว่าเขาไม่รู้ว่าก่อนหน้าที่เอริก้าจะได้ใช้กลอุบายอะไร สวี่หลิงอวิ๋นกลับทำให้เธอคนนี้หวาดกลัวมากเสียก่อน

ภายในจักรวรรดิ จักรพรรดิกำลังจ้องมองโทรปโลป ผู้อาวุโสประจำตระกูลฟิลด้วยความปวดหัว “เจ้ากำลังจะพูดว่าลูกสาวของเรากลั่นแกล้งลูกสาวของเจ้าบนดาวเคราะห์หยวนเจียงั้นเหรอ? เจ้ามีหลักฐานไหมล่ะ?”

“หลักฐานหรือครับ? ทหารทุกคนที่นั่นล้วนเห็นเหตุการณ์!” โทรปโลปมีเหตุมีผล “หากท่านไม่เชื่อ ท่านลองไปถามทหารที่อยู่ที่นั่นก็ได้ครับ”

“เอาล่ะ พอแล้ว บอกเรามาทีว่าลูกเรากลั่นแกล้งลูกสาวเจ้ายังไงบ้าง?”