สตรีมเมอร์สาว กินพิชิตอวกาศ [她靠吃播征服星际 – ตอนที่ 375 วิวัฒนาการอีกครั้ง

สตรีมเมอร์สาว กินพิชิตอวกาศ [她靠吃播征服星际

ตอนที่ 375 วิวัฒนาการอีกครั้ง?

ตอนที่ 375 วิวัฒนาการอีกครั้ง?

คราวนี้เงือกตัวอื่นต่างพากันมารุมล้อม

ทันทีที่เหล่าเงือกได้ลิ้มลองรสชาติของกุนเชียง ความหอมกรุ่นก็เข้าครอบงำจิตใจของพวกเขาจนถึงกับน้ำลายไหล รีบคว้าตัวสวี่หลิงอวิ๋นที่อยู่ด้านหน้าเอาไว้เพื่อขอแลกเปลี่ยนอาหาร

แม้แต่ความน่าเกรงขามของดอลลี่ก็ไร้ประโยชน์! เหล่าเงือกผลักดอลลี่ออกไปด้านข้าง ก่อนจะเข้าไปรุมล้อมสวี่หลิงอวิ๋น

“ฉันมีไข่มุกรัตติกาลขนาดเท่ากำปั้นเด็กเชียวนะ จะเอาไปซื้ออะไรที่ร้านค้าไหนก็ได้ เธอก็แค่มอบอันสีขาวอันนั้นให้ฉัน”

เงือกสาวที่แต่งตัวสวยสะพรั่งถอดไข่มุกรัตติกาลออกจากคอและวางมันลงบนมือของสวี่หลิงอวิ๋น เธอจ้องมองอย่างภูมิใจและชี้เรียวนิ้วไปยังเค้ก

ไข่มุกรัตติกาล?

สวี่หลิงอวิ๋นหยิบไข่มุกที่อยู่ในมือขึ้นมาด้วยความสงสัย ไข่มุกดังกล่าวเปล่งประกายแวววับสวยงาม

ข้อแลกเปลี่ยนนี้ช่างคุ้มค่าจริง ๆ สวี่หลิงอวิ๋นไม่พูดไม่จา และมอบกล่องเค้กให้กับเงือกสาว

เธอหยิบไข่มุกรัตติกาลมาเล่นอีกครั้ง ก่อนจะใส่ไว้ในปุ่มมิติกักเก็บ

“ฉันมีสุดยอดแนวปะการัง ฉันอยากจะแลกเปลี่ยนแนวปะการังเป็นเจ้าโหลสีเหลืองนั่น!”

เงือกหนุ่มแสนขี้อายที่อยู่ในสภาพมอมแมมว่ายเข้าหาสวี่หลิงอวิ๋นเงียบ ๆ พร้อมกับวัตถุบางอย่างในอ้อมแขนของเขา

สวี่หลิงอวิ๋นมองดูเงือกหนุ่ม เขามีรูปลักษณ์ที่น่ารักมาก ดวงตากลมโต ใบหน้ารูปไข่ แต่หางของเขามันดูไร้สีสันเพราะเป็นสีดำหม่น

ต้องบอกว่าเด็กคนนี้ได้รับการยกย่องว่าเป็นสัตว์ประหลาดจอมน่าเกลียดในหมู่ชาวเงือกใช่ไหม?

สังเกตเห็นได้ว่าเงือกตัวอื่นมองดูเขาด้วยสายตารังเกียจ

สวี่หลิงอวิ๋นลูบหัวของเด็กชายพร้อมกับพูดเบา ๆ ว่า “อยากได้น้ำพริกไข่ปูนั่นเหรอ? ได้สิ”

เธอยื่นโหลน้ำพริกไข่ปูให้เด็กชาย “กินอาหารกับน้ำพริกไข่ปูแล้วมันจะยิ่งอร่อยขึ้น!”

น้ำตาของเด็กชายเอ่อล้นออกมา นี่เป็นครั้งแรกที่ใครสักคนปฏิบัติกับเขาเป็นอย่างดี เขาก้มศีรษะลงและถอดก้อนหินขนาดเล็กออกจากคอ ก้อนหินดังกล่าวเปล่งประกายแวววาว และมันคือหินหยกขาว!

เด็กหนุ่มพูดขึ้นอย่างเขินอาย “ฉันเจอมันตอนที่ออกไปล่าเหยื่อข้างนอก เห็นว่ามันสวยดีจึงเอามาทำสร้อยคอ ถึงจะไม่คุ้มกับของที่แลก แต่มันก็เป็นเครื่องประดับที่ฉันชอบที่สุดเลยนะ หวังว่าเธอจะชอบมัน!”

เด็กชายคนนี้น่ารักและใจดีมาก!

แม้แต่เสี่ยวอ้ายก็อดไม่ได้ที่จะเข้าไปสัมผัสตัวของอีกฝ่าย “โฮ่ง! เป็นเด็กที่น่ารักจังเลยนะ! เสี่ยวอ้ายจะเอาอะไรดี ๆ ให้ โฮ่ง!”

สวี่หลิงอวิ๋นมองดูเสี่ยวอ้ายด้วยความสงสัย อยากรู้ว่าของดี ๆ ของเสี่ยวอ้ายคืออะไร

แต่ในฐานะที่เป็นอสุรกาย มันอาจจะเจอกับขุมสมบัติมามากก็ได้?!

เสี่ยวอ้ายเปิดปาก และกระดองต๋าลู่ที่ถูกแกะสลักเป็นดอกกุหลาบแสนสวยก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเด็กหนุ่ม

สวี่หลิงอวิ๋นมองดูใกล้ ๆ ก็พบว่า มันคือดอกกุหลาบที่เธอเคยแกะสลักทิ้งไว้ตอนที่ไม่มีอะไรทำไม่ใช่เหรอ? มันมาอยู่กับเสี่ยวอ้ายได้ยังไง?

เด็กชายหยิบจี้กุหลาบแวววาวในมือขึ้นมา รูปลักษณ์การแกะสลักดูสมจริงมาก พื้นผิวที่มืดมิดกับความเงางามไม่ได้ส่งผลต่อความงามอันละเอียดลออของกุหลาบเลยสักนิด

แต่ละกลีบถูกแกะสลักให้ดูเบาบางราวกับกลีบจริง และมันเปล่งประกายภายใต้แสงสว่าง!

“ให้ฉันจริงเหรอ? มันดูมีราคามากเลย!” เด็กชายไม่สามารถวางมันลงได้ แต่กลับมองดูเสี่ยวอ้ายด้วยความลังเล!

กุหลาบนี้มีค่ามากกว่าไข่มุกรัตติกาลเสียอีก!

เขาไม่เคยได้ครอบครองของมีค่าเช่นนี้มาก่อน!

“ให้จริงน่ะสิ! นายท่านแกะสลักเองกับมือเลยนะโฮ่ง!” เสี่ยวอ้ายใช้อุ้งเท้าลูบแขนของอีกฝ่าย “ให้แล้วก็รับไว้เถอะ! โฮ่ง!”

สวี่หลิงอวิ๋นลูบหัวของเด็กชาย “เสี่ยวอ้ายให้เธอแล้วก็รับไว้เถอะ! มันเป็นอสุรกายที่มั่งคั่งมากเลย เธอรับไว้ก็พอ!”

เงือกตัวอื่นมองดูจี้ดอกกุหลาบด้วยท่าทีกระตือรือร้น ก่อนจะมองดูเงือกหนุ่มเอาจี้กุหลาบห้อยคอไว้ด้วยความอิจฉาริษยา

สวี่หลิงอวิ๋นเอาแนวปะการังที่สุดแสนจะยอดเยี่ยมใส่ลงไปในปุ่มมิติกักเก็บ และเด็กชายก็จากไปพร้อมกับโหลน้ำพริกไข่ปู

ตอนนี้เหลืออาหารไม่มากแล้ว! ทว่าเหล่าเงือกทั้งหลายยังคงรุมล้อมเธออยู่!

สายตาของเงือกทั้งหลายดูร้อนรุ่มมากขึ้น มองดูอาหารอันโอชะด้วยท่าทางกระตือรือร้น แน่นอนว่าพวกเขาต้องการแลกเปลี่ยนงานฝีมืออันประณีตกับเสี่ยวอ้าย

แลกเปลี่ยนเหรอ? เป็นไปไม่ได้! เสี่ยวอ้ายส่ายหัว มันไม่ยอมเอาของไร้สาระอย่างอื่นมาแทนที่ของของนายท่านเด็ดขาด!

สวี่หลิงอวิ๋นเก็บเกี่ยวขุมทรัพย์ทางทะเลไปมากมาย!

ไม่ว่าจะเป็นอัญมณี เพชร และแร่แปลกประหลาดที่ทำให้สวี่หลิงอวิ๋นใจอ่อน!

เสียดายที่เธอมีของแลกเปลี่ยนในมือไม่มาก ไม่อย่างนั้นเธอคงได้แลกเปลี่ยนของดี ๆ มามากกว่านี้!

ตลาดนัดทำให้สวี่หลิงอวิ๋นเก็บเกี่ยวของมีค่าไปมากมาย ขณะที่เหล่าเงือกรู้สึกพึงพอใจกับอาหารในปากของพวกเขา

เมื่อเห็นว่าสวี่หลิงอวิ๋นเริ่มออกเดินทางอีกครั้ง เงือกทั้งหลายที่อยากรู้อยากเห็นก็ติดตามห้อยสอยไปด้วย คอยเฝ้าดูว่าพวกเธอจะไปเล่นที่ไหนกันต่อ

สวี่หลิงอวิ๋นเฝ้าดูโรงเรียนเงือก เงือกทั้งหลายภายในโรงเรียนยังคงเป็นเงือกตัวน้อยกันอยู่ แต่ละตัวมีหน้าตาน่ารัก ดวงตากลมโตบ้องแบ๊ว สะพายกระเป๋านักเรียนใบจิ๋ว ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าน่ารักขนาดไหน!

“นี่คือสถานรับเลี้ยงเด็กของชาวเงือก” ดอลลี่พูดขึ้น “เด็กเงือกที่อายุครบสามขวบจะถูกส่งมาที่นี่”

“เหมือนกับมนุษย์เลย! มนุษย์ก็ต้องไปโรงเรียนอนุบาลตอนอายุสามขวบเหมือนกัน” สวี่หลิงอวิ๋นพิงราวบันไดและมองดูเด็กเงือกตัวน้อยผู้แสนน่ารัก “ปกติพวกเขากินอะไรกัน!?”

น่าเสียดายที่เธอไม่มีอาหารเสริม ไม่อย่างนั้นเธอคงมอบอาหารให้พวกเขาได้!

“กินปลาดิบ” ดอลลี่พูด “มันคืออาหารหลักของชาวเงือกน่ะ”

เป็นสูตรที่ตกทอดมาจากบรรพบุรุษ พวกเขากินปลาดิบ สาหร่าย และผลไม้ใต้ท้องทะเลลึก รวมถึงพืชน้ำต่าง ๆ

ส่วนอาหารที่ปรุงสุกจะเป็นที่รู้จักก็ต่อเมื่อติดต่อกับพวกมนุษย์

เงือกตัวน้อยแหวกว่ายไปมาอย่างอิสระ ขณะมองดูกลุ่มมนุษย์ผู้ไร้หางปลาที่ยืนอยู่ตรงราวบันไดด้วยความสงสัย ก่อนจะส่งเสียงหัวเราะ ‘ฮ่าฮ่าฮ่า’

พัฒนาการทางภาษาของพวกเขายังไม่เริ่มต้นจนกว่าจะอายุครบห้าขวบ ตอนนี้พวกเขาจึงเป็นเพียงกลุ่มจอมป่วนตัวน้อยที่แหวกว่ายไปมา

กลุ่มสวี่หลิงอวิ๋นกำลังเคลื่อนย้ายไปยังตำแหน่งอื่น แต่ทันใดนั้นเองดอลลี่ก็หยุดพวกเธอไว้

เงือกทั้งหลายหยุดชะงัก

สวี่หลิงอวิ๋นกำลังมึนงง ทว่าเสี่ยวอ้ายกลับดึงแขนเสื้อเธอเบา ๆ “ดูเหมือนว่าเงือกที่อยู่ตรงนั้นกำลังจะวิวัฒนาการหรือเปล่า?”

เสี่ยวอ้ายรู้สึกไม่แน่ใจนัก

หัวกลมโตของมันชะโงกออกไปมองอีกฟากหนึ่งของนครเงือก ซึ่งเป็นแหล่งที่ตั้งของบ้านเรือนเงือกที่ยากจน

จี้กุหลาบยังคงอยู่ในมือของเงือกหนุ่มอย่างมั่นคง ขณะที่ตอนนี้เขาตกอยู่ในอาการโคม่า

เขาเพิ่งกินน้ำพริกไข่ปูเข้าไปครึ่งหนึ่ง

น้ำพริกไข่ปูเป็นอาหารที่อร่อยที่สุดเท่าที่เขาเคยกินมา!

หลังจากกินมันเข้าไปเล็กน้อย เขากลับรู้สึกลังเลที่จะกินมันให้หมดในคราวเดียว เขาจึงซ่อนโหลน้ำพริกไข่ปูไว้ใต้เตียง แต่ทันใดนั้นเองเขากลับรู้สึกถึงร่างกายที่กำลังแผดเผาจนมอดไหม้

สตรีมเมอร์สาว กินพิชิตอวกาศ [她靠吃播征服星际

สตรีมเมอร์สาว กินพิชิตอวกาศ [她靠吃播征服星际

Status: Ongoing
เมื่อมาเกิดใหม่ในที่ที่เต็มไปด้วยของอร่อย เรื่องอะไรจะต้องอยู่เฉยกันล่ะ อย่างนี้มันต้องจับหั่น ยัดลงหม้อไฟร้อนๆ แล้วก็ถ่ายทอดสดออกอากาศสิถึงจะถูก!สวี่หลิงอวิ๋น หญิงสาวที่อยู่ในโลกที่เต็มไปด้วยซอมบี้มาหลายปีแล้ว แถมยังมีนิสัยชอบกินอีกตังหากก็ต้องมีชีวิตที่ถึงคราวจากไปก่อนวัยอันควร เพราะดันไปกินเนื้อแกะที่ติดเชื้อซอมบี้เข้าให้!จากนั้นเธอก็พบว่าตัวเองได้ฟื้นขึ้นมาอีกครั้งในร่างของเจ้าหญิงองค์ที่สาม แห่งจักรวรรดิชิงเหย้า ในโลกยุคอวกาศ ซึ่งดูท่าทางไม่เป็นที่ชื่นชอบของผู้คนสักเท่าไหร่ แต่ใครสนกันล่ะ! ตอนนี้เธอสนแต่เรื่อง กิน กิน และกินเท่านั้น แถมเอเลี่ยนดาวดวงนี้ยังมีแต่ของอร่อยเต็มไปหมด! เธอจะอยู่เฉยได้อย่างไร ต้องจับพวกมันมาหั่น มาต้ม มาย่าง แล้วก็อะไรอีกดีนะ? อ้อ…สตีมเมอร์ออกอากาศด้วยเลย!ทั้งหมดนี้จะถือเป็นสงครามอวกาศที่จะชวนให้คุณน้ำลายสอไปด้วยอาหารแบบต่าง ๆ ที่สวี่หลิงหยุนไปพิชิตและสรรค์สร้างมาได้ สวี่หลิงอวิ๋นหรือองค์หญิงสามนี้จะสามารถล่าเอเลี่ยนและคิดเมนูอะไรออกสตรีมเมอร์บ้าง ไปตามลุ้นเอาใจช่วยกันได้ที่ สตีมเมอร์สาวกินพิชิตอวกาศ

นิยายแนะนำ

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท