ตอนที่ 406 ทำอาหาร
ตอนที่ 406 ทำอาหาร
“พระเจ้าช่วย! นี่มันเมืองสวรรค์อะไรกัน!” สวี่หลิงอวิ๋นตกตะลึง!
หากเธอไม่ได้ติดตามชิงเย่ โอคาซี และเสี่ยวอ้ายเข้ามา เธอคงจะคิดว่าตัวเองกำลังฝันไป!
ชิงเย่อธิบายเล็กน้อย “ที่นี่ถูกจำลองขึ้นด้วยภาพฉายสามมิติ สามารถเลียนแบบทิวทัศน์ที่สวยงามได้จากดาวเคราะห์ทุกดวง!”
“เราขึ้นไปข้างบนก่อนเถอะ!”
แน่นอนว่าชิงเย่เป็นผู้จ่ายค่าห้องในครั้งนี้ และจำเป็นจะต้องใช้เหรียญทองอินทนิลในการเปิดห้องถึงสามห้อง!
เอลฟ์สาวหน้าตาอ่อนโยนเดินเข้ามาและส่งยิ้มเมื่อเธอเห็นชิงเย่ “สวัสดีค่ะคุณชายชิงเย่ เจอกันทีไรก็หล่อขึ้นทุกครั้งเลยนะคะ!”
ชิงเย่พยักหน้าอย่างสงวนท่าที “คุณก็ด้วย ไคลิน”
“คนที่อยู่ด้านหลังใช่เพื่อนของคุณหรือเปล่าคะ? มาพักด้วยไหมคะ?” ไคลินจ้องมองกลุ่มสวี่หลิงอวิ๋น และเอ่ยถามอย่างนุ่มนวล
“ใช่ครับ แต่พวกเขาเพิ่งหัดเรียนรู้ เพิ่งได้ออกจากจักรวรรดิเอลฟ์น่ะ ยังไม่ค่อยรู้เรื่องภายนอกมาก”
ระหว่างการสนทนา กลุ่มสวี่หลิงอวิ๋นก็ถูกพาไปส่งที่ห้องพัก
ทุกอย่างที่นี่ขึ้นอยู่กับสายสะพาน ตอนที่จะขึ้นไปข้างบนก็แค่เดินตรงไปหาสายสะพาน และจะสามารถขึ้นไปข้างบนได้ในชั่วพริบตา!
ทั้งหมดนี้ขึ้นอยู่กับพลังของเทคโนโลยี!
ควรจัดสรรห้องอย่างไรดี?
มีสามห้องใช่ไหม!?
เสี่ยวอ้ายกับชิงเย่เลือกห้องที่ตัวเองจะเข้าพักโดยไม่รีรอ ขณะที่โอคาซีจับมือสวี่หลิงอวิ๋นเดินเข้าห้องพักไปด้วยกัน
ทันทีที่กำลังจะเดินเข้าห้อง สวี่หลิงอวิ๋นก็แทบจะสะดุดล้มลงกับพื้น!
เมื่อห้องเปิดออก บัดซบ!
สวี่หลิงอวิ๋นเกือบจะก่นด่าคำหยาบคายออกมา พื้นห้องเต็มไปด้วยลาวาสีแดงเพลิง! และมันร้อนอบอ้าวมาก!
ตกใจแทบตาย!
โอคาซีพิจารณาอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเดินเข้าไป และค้นพบว่ามันเป็นเพียงภาพฉายสามมิติเหมือนกับชั้นล่าง!
สวี่หลิงอวิ๋นพูดออกไปอย่างเขินอาย! อ๊ะ! อยู่ต่อหน้าแฟนด้วยแฮะ! ไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้นจริง ๆ น้า!
โอคาซีกระแอมเบา ๆ หลังจากนั้นจึงเห็นว่าหุ่นยนต์ขนาดเล็กบินตรงมาลงจอดที่ฝ่ามือของเขา
“หลิงอวิ๋น มานี่สิ ถ้าไม่ชอบภาพสามมิติอันนี้ งั้นเรามาเปลี่ยนเป็นวิวอื่นกันเถอะ”
“แค่ก ก็ได้!” สวี่หลิงอวิ๋นมองเฉไฉไปที่ด้านข้างโอคาซี แสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น และมองดูหุ่นยนต์
มีคำว่า ‘จำลองสภาพแวดล้อม’ ให้กดเปลี่ยนด้วย
โอ้ว…เจ๋งไปเลย!
สวี่หลิงอวิ๋นลองกดคลิก!
เตาลาวาถูกสลับเปลี่ยนเป็นบ้านต้นไม้สีเขียว! เธอสามารถมองเห็นนกสวยงามบินผ่านเธอได้ หลงเหลือไว้เพียงลำแสงสีทอง
เหล่าผีเสื้อพากันบินว่อน
นี่คงจะเป็นสถานที่ที่เอลฟ์ชื่นชอบ…
สวี่หลิงอวิ๋นลองกดอีกครั้ง
บ้านต้นไม้จางหายไป กลายเป็นพื้นที่อวกาศ ดาวเคราะห์ดวงน้อยลอยตัวอยู่ด้านหน้าเธอ มันสมจริงมากเสียจนเธออยากจะเอื้อมมือออกไปคว้ามัน
เธอกดอีกครั้ง!
คราวนี้มันถูกสลับเปลี่ยนมาเป็นโลกใต้น้ำ ฝูงปลาตัวน้อยกำลังแหวกว่ายไปรอบ ๆ และฉลามตัวใหญ่กำลังว่ายพุ่งตรงมาแต่ไกล…
หลังจากกดเปลี่ยนอยู่เกือบสิบครั้ง สวี่หลิงอวิ๋นก็เปลี่ยนให้ห้องอยู่ในโหมดปกติที่สุด
เป็นรูปแบบห้องที่มีเตียงขนาดใหญ่ โซฟา และห้องน้ำ
สวี่หลิงอวิ๋นถอนหายใจด้วยความโล่งอกและหันกลับมา เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าโอคาซีโอบกอดเธอไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่
ทั้งสองโอบกอดกันแน่นจนได้ยินเสียงหัวใจของกันและกัน
ค่ำคืนนี้ยังอีกยาวไกล!
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่สวี่หลิงอวิ๋นกำลังหาวก็ได้ยินเสียงเคาะประตู จึงได้รู้ว่าอาหารเช้ามาส่งเป็นที่เรียบร้อย
สวี่หลิงอวิ๋นอยากจะลองชิมอาหารต่างดาวดูบ้าง ไม่รู้ว่ารสชาติของมันจะเป็นยังไง?
หุ่นยนต์อัจฉริยะเดินเข้ามาตรงหน้าพวกเขา วางอาหารแต่ละจานลงตรงหน้าสวี่หลิงอวิ๋น
โอคาซีชำระล้างร่างกายเสร็จแล้ว และกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่
สวี่หลิงอวิ๋นมองดูอาหารบนจานที่ดูคล้ายคลึงกับโคลน ถึงอย่างนั้นมันก็ยังมีกลิ่นหอม เธอหยิบช้อนขึ้นมาตักชิมด้วยความสงสัย เอ๊ะ ถึงมันจะดูไม่น่าอร่อย แต่พอกินเข้าไปแล้วมันกลับให้รสหวาน!
เธอมองดูจานสลัดผักและลิ้มลองรสชาติ มันให้รสชาติตามแบบฉบับดั้งเดิมของผัก รสชาติค่อนข้างแย่ไปหน่อย เป็นเหมือนกับผักต้มทั่วไปเท่านั้น รับประกันได้เพียงแต่ความกรอบและรสหวานที่เพิ่มขึ้นเล็กน้อย
น่าผิดหวังจริง ๆ!
พวกเขาคงคิดว่าเธอเป็นเอลฟ์ จึงเอาสลัดผักพวกนี้มาบริการให้เธอใช่ไหม?!
สวี่หลิงอวิ๋นมองดูอาหารที่มีปริมาณน้อยและค่อนข้างไร้รสชาติ ว่ากันตามตรงแล้วเธอไม่สามารถกินมันได้เลย!
ชิงเย่ก็เป็นแบบนี้เช่นกัน!
ต้องบอกตามตรงว่าอาหารเหล่านี้คืออาหารรสเลิศจากจักรวรรดิเอลฟ์ที่เจ้าของโรงแรมจัดเตรียมไว้ให้พวกเขาเป็นพิเศษ รสชาติอันโอชะเป็นของแท้ดั้งเดิมและอร่อยมาก และเหตุผลสำคัญที่เอลฟ์จำนวนมากอาศัยอยู่ที่นี่ก็เพื่อลิ้มรสชาติบ้านเกิดของพวกเขา
เดิมทีชิงเย่คิดว่าเขาจะคิดถึงรสชาติอาหารแบบนี้ ทว่าเขากลับคิดผิด!
เขาถอนหายใจและมองดูจานที่เต็มไปด้วยผักบดและสลัดผัก เขาไม่อยากกินมันเลย!
อยากกินอาหารที่มนุษย์ผู้หญิงคนนั้นทำอีก!
โอคาซีเป็นคนที่ไม่จู้จี้จุกจิกกับอาหาร อาหารที่เขากินก่อนหน้านี้อาจจะจืดกว่านี้ด้วยซ้ำ เขาจึงตักอาหารที่สวี่หลิงอวิ๋นกินไม่ได้และไม่ชอบมาใส่จานตัวเอง ก่อนจะกินจนเกลี้ยง
ครัวที่จัดตั้งโดยเทคโนโลยีแห่งอนาคตนั้นไม่ธรรมดา มันสามารถเปลี่ยนเป็นห้องครัวได้โดยอัตโนมัติ!
หม้อและกระทะพวกนี้คืออะไร?
โชคดีที่สวี่หลิงอวิ๋นมีสำรองไว้ ยกเว้นแต่แหล่งจ่ายไฟ นอกนั้นเธอมีทั้งหมด
เธอไม่อยากทำอะไรที่ซับซ้อนมากในตอนเช้า จึงทำข้าวต้มปลาและกุ้ง ตามด้วยขนมปัง
แค่นี้ก็พอ!
แน่นอนว่าเสี่ยวอ้ายอยากกินเนื้อ!
ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมา เธอจับอสุรกายยักษ์ข้างนอกได้มากมาย ย่างพวกมันและเก็บใส่ไว้ในปุ่มมิติกักเก็บของเสี่ยวอ้าย เสี่ยวอ้ายไม่แม้แต่จะมองดูอาหารเอลฟ์ มันเอาแต่แทะเนื้อของตัวเองอย่างเดียว!
สำหรับชิงเย่น่ะเหรอ? สวี่หลิงอวิ๋นเตรียมอาหารเผื่อเขาด้วย ก็ใครใช้ให้เขาจ่ายค่าห้องกันเล่า?!
สวี่หลิงอวิ๋นเอาเส้นดำหลังกุ้งออก ลอกออกจากเปลือก จากนั้นจึงเริ่มเคี่ยวเนื้อปลากับกุ้งลงไปในข้าว
ในไม่ช้ากลิ่นหอมก็ฟุ้งกระจายทั่วอากาศ เครื่องดูดกลิ่นอัจฉริยะรีบดูดกลิ่นหอมออกมาอย่างรวดเร็ว สวี่หลิงอวิ๋นปิดไฟ วางข้าวต้มปลาและกุ้งไว้บนถาด และตั้งใจจะนำไปส่งให้ที่ห้องชิงเย่
แต่ไม่ถึงวินาที! ชิงเย่ก็มาถึงประตูห้องของสวี่หลิงอวิ๋น พร้อมกับถ้วยเปล่า!
นี่รออยู่หน้าประตูตลอดเวลาเลยเหรอ?
ชิงเย่ย้ายตัวเข้าไปดูสวี่หลิงอวิ๋นที่กำลังตักข้าวต้มปลาและกุ้งใส่ถ้วยขนาดใหญ่ให้กับเขา และยังมาพร้อมกับจานขนมปังปิ้งที่ทำให้รู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก!
อ๊ะ! กลิ่นนี้มัน! หอมมาก!
แค่การได้กินอาหารอันแสนอร่อยในยามเช้าตรู่เช่นนี้ ก็ทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงและมีความสุข!
กลุ่มสวี่หลิงอวิ๋นกำลังกินอย่างมีความสุข ในขณะที่คนข้างนอกกำลังเป็นบ้า!
ผู้คนที่อาศัยอยู่ในโรงแรมล้วนเป็นเอลฟ์ แต่ยังมีเผ่าพันธุ์อื่นผสมอยู่ด้วย ไม่ว่าพวกเขาจะมาจากเผ่าพันธุ์ไหนก็ล้วนเพลิดเพลินไปกับอาหารท้องถิ่นในตอนเช้า และเดินออกมานอกโรงแรมเพื่อสูดรับอากาศบริสุทธิ์ แต่กลับคาดไม่ถึงว่าจะถูกกระตุ้นด้วยกลิ่นหอมยั่วน้ำลาย
กลิ่นหอมนี้มาจากไหน? ทำไมถึงหอมจัง?! ฉันจะต้องหามันให้เจอ!
