ตอนที่ 431 คนของเรา
ตอนที่ 431 คนของเรา
“พอจะสะดวกพาผมไปเจอเธอหน่อยได้ไหมครับ?” อวี้ซินพูด “ถ้าท่านช่วย อะไร ๆ มันคงง่ายกว่านี้…”
จอมพลเอเดนพยักหน้า “ไม่มีปัญหา พรุ่งตอนบ่ายมาที่นี่ แล้วเดี๋ยวเราไปกินอาหารทั้งสามมื้อที่ร้านของเธอกัน ไปกับฉันได้”
หรือควรจะให้เขาไปต่อคิวเพื่อให้ได้เงินเพิ่มขึ้นดีไหมนะ? จอมพลเอเดนครุ่นคิด
หลังจากที่ได้ช่วยเหลือมนุษย์กลับมา สวี่หลิงอวิ๋นก็ค้นพบปัญหาเล็กน้อย
ผู้หญิงคนนี้มักจะรู้สึกวิตกกังวลอยู่เสมอ แต่โชคดีที่เธอไม่ได้ทำอะไรรุนแรง บางทีอาจเป็นเพราะสวี่หลิงอวิ๋นเก็บลูกของเธอไว้ เธอจึงกังวลและไม่ได้ทำอะไรที่เลวร้าย?
เธอมักจะฝันร้ายในตอนกลางคืน ราวกับฝันถึงอะไรบางอย่าง และแอบร้องไห้เงียบ ๆ ขณะที่สวี่หลิงอวิ๋นเองก็ทำอะไรไม่ถูก…
แต่เมื่อได้ลองถามเธอแล้ว เธอกลับไม่ยอมบอก
ผู้หญิงนี่ช่างเป็นสิ่งมีชีวิตที่เข้าใจได้ยากเย็นนัก!
สวี่หลิงอวิ๋นจำเป็นจะต้องถอดใจ คงไม่สามารถพูดอะไรออกไปได้ภายในครั้งเดียวใช่ไหม? ลังเลอะไรกันอยู่นะ?
ฮึ่ม!
กิจการร้านอาหารร้อนแรงอย่างมาก และเธอเพิ่งจะขยายร้านค้าซึ่งได้รับการยอมรับจากนักกินทั้งหมดแล้ว!
ลูกค้าผู้ใจร้อนคิดว่าหุ่นยนต์ตกแต่งจานช้าจนเกินไป พวกเขาจึงใช้ค่าใช้จ่ายตัวเองมาจ้างบริษัทออกแบบหุ่นยนต์เพื่อมาช่วยสร้างหุ่นยนต์เพิ่ม
เดิมทีมีทั้งดาราและพิธีกรโทรทัศน์มากหน้าหลายตาที่พยายามจะใช้ชื่อเสียงของตัวเองเพื่อให้ได้โต๊ะอาหารมาครอง แต่แล้วพวกเขากลับโดนแขกทั้งหลายพากันก่นด่าด้วยถ้อยคำหยาบคายว่าให้มาประมูลการ์ดจองโต๊ะอาหารเอาเอง
ตอนนี้โต๊ะสิบตัวของสวี่หลิงอวิ๋นได้ขยายออกเป็นสามสิบตัวแล้ว
นักการเมืองและผู้คนในกองทัพทหารพยายามล่อลวงสูตรอาหารโดยการส่งให้คนรับใช้เข้ามาต่อคิวจองโต๊ะและแอบกินอาหาร แต่กับกลายเป็นว่ารูม่านตาของพวกเขาถูกบันทึกลงในฐานข้อมูลของทางรัฐบาลนานแล้ว จึงกลายเป็นปล่อยไก่เมื่อต้องถูกสแกน
การกระทำของจอมพลเอเดนทำให้คนอื่นรู้สึกขุ่นเคือง แต่จะทำอย่างไรได้ ใครปล่อยให้สวี่หลิงอวิ๋นติดตามเขากันล่ะ?!
ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่เคยมาแสดงความโปรดปรานต่อหน้าสวี่หลิงอวิ๋น ทั้งที่บอกว่าเมื่อไหร่ก็ตามที่เธอเต็มใจจะปลีกตัวออกมาจากจอมพลเอเดน พวกเขาก็ยินดีจะสร้างโรมแรมหรูหราให้กับเธอ อีกทั้งยังจะสร้างชื่อเสียงให้เธอ และสัญญาว่าจะไม่เก็บค่าธรรมเนียมอะไรกับเธอทั้งสิ้น!
โดยมีเงื่อนไขเหมือนจอมพลเอเดน นั่นคือต้องมอบโต๊ะอาหารให้พวกเขาห้าโต๊ะ!
ทว่าสวี่หลิงอวิ๋นไม่ได้ตอบรับ
ไร้สาระ! มันก็แค่อำนาจรัฐที่เกิดจากกระบอกปืน และนี่คือประสบการณ์ชีวิตที่คุณปู่เหมา*[1] ส่งต่อคนรุ่นหลานเท่านั้นแหละ!
ต่อให้คนพวกนี้จะเก่งกาจ แต่จะมีประโยชน์อะไร?! ในเมื่อเอเดนก็เป็นถึงจอมพลเบอร์หนึ่ง!
นอกจากนี้ การโยกย้ายยังเป็นปัญหาอย่างมาก และจอมพลก็ปฏิบัติต่อพวกเธออย่างดี ขจัดปัญหาทั้งหมดให้พวกเธอเสมอมา พวกเธอเองก็ไม่ได้ถูกล่วงละเมิดมานานแล้ว
แม้จะไม่สามารถพูดได้เต็มปากว่าระบบความรักษาความปลอดภัยของที่นี่ดีเยี่ยม แต่ก็สามารถพูดได้ว่าจอมพลเอเดนดูแลรักษาที่แห่งนี้ไว้อย่างแน่นหนา บุคคลและสิ่งของที่เสี่ยงจะก่อให้เกิดอันตรายจะถูกสกัดไว้ด้านนอก ไม่ได้รับอนุญาตให้เข้ามาในโรงแรม!
สวี่หลิงอวิ๋นกำลังรู้สึกกังวลกับหญิงสาวคนดังกล่าว แต่ในไม่ช้าเธอก็ไม่ได้รู้สึกลำบากอีกต่อไป เนื่องจากจอมพลเอเดนพาใครบางคนเข้ามาด้วย และใครบางคนได้แสดงรูปลักษณ์ที่แท้จริงของเขา
นั่นคือเผ่าพันธุ์มนุษย์!
อีกทั้งยังเป็นผู้จัดการตลาดมืด!
น่าเหลือเชื่อมาก!
“คุณ! คุณเป็นมนุษย์จริงเหรอคะ?!” สวี่หลิงอวิ๋นตกตะลึง!
อวี้ซินพยักหน้าและยิ้มออกมาเล็กน้อย “ก็แค่ปลอมตัวเอาน่ะครับ”
เยี่ยมมาก!
“แล้วคุณมาหาฉันทำไมคะ?” ทันใดนั้นเธอก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นได้ และเบิกตากว้าง “อย่าบอกนะว่าคุณคือคนที่ประมูลมนุษย์ไปวันนั้น?!”
อวี้ซินพยักหน้า “ครับ”
เยี่ยมไปเลย! คนบ้านเดียวกันไม่ยอมออมแรงจนต้องมาทุบตีกันเองอย่างนั้นเหรอ?
“พูดแล้วผมก็สงสัยจังครับ ขอถามหน่อยว่าคุณมาจากจักรวรรดิดวงดาวหรือเปล่า?” ดวงตาของอวี้ซินมองดูอย่างหยั่งเชิง
“จักรวรรดิดวงดาว? คืออะไรคะ?” สวี่หลิงอวิ๋นสับสน “เป็นที่ชุมนุมใหม่ของมนุษย์เหรอคะ?”
“เดี๋ยวนะ! คุณรู้ได้ยังไงคะว่าฉันเป็นมนุษย์?”
เธอยังสวมหน้ากากอยู่ไม่ใช่เหรอ?!
ทำไมอวี้ซินถึงรู้ว่าเธอคือมนุษย์ล่ะ?!
อวี้ซินมองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยปริศนา ทว่ายังคงรักษาภาพลักษณ์เอาไว้
ขณะที่สวี่หลิงอวิ๋นเริ่มรู้สึกกลัวเขาขึ้นมา
“ช่างเถอะ เก่งจังเลยนะคะ!” สวี่หลิงอวิ๋นพูด “ว่าแต่คุณบอกมาเถอะค่ะว่าคุณมาหาฉันทำไม?”
มันคงจะไม่ใช่แค่เรื่องธรรมดาใช่ไหม?!
“ผมแค่อยากจะถามว่าคุณมาจากจักรวรรดิดวงดาวหรือเปล่า?” อวี้ซินถาม “เผ่าพันธุ์มนุษย์ส่วนใหญ่ของเราจะถูกพวกชนชั้นสูงกักขังเอาไว้ ผู้หญิงที่อยู่ในร้านของคุณ เธอออกมาข้างนอกกับสามีและถูกผู้ส่งตราไล่จับ สามีของเธอยอมถูกจับเพื่อปกป้องภรรยากับลูกน้อย และตอนนี้เขาถูกขายให้กับพวกชนชั้นสูง”
“แต่ผู้หญิงคนนี้ก็มาถูกจับได้อีกครั้งระหว่างทางหลบหนี ตอนนี้ผมกำลังสงสัยว่าผู้รับซื้ออาจจะไม่ได้มีแค่ข้อมูลเกี่ยวกับเผ่าพันธุ์มนุษย์ แต่น่าจะมีสายลับอยู่ในจักรวรรดิดวงดาวด้วย”
เยี่ยมมาก มีรสนิยมที่บ้าคลั่งอะไรขนาดนี้?
สวี่หลิงอวิ๋นขมวดคิ้ว เธอไม่รู้ว่าจะช่วยได้มากแค่ไหน และสามารถทำอะไรได้บ้าง
“คุณอยากให้ฉันทำอะไรให้เหรอคะ? แล้วคุณไว้ใจฉันเหรอคะ?” สวี่หลิงอวิ๋นมองดูผู้จัดการตลาดมืดด้วยความสงสัย เธอไม่รู้ว่าจักรวรรดิดวงดาวคืออะไร แล้วทำไมถึงได้ไว้ใจเธอ?
“เพราะว่าคุณเป็นเจ้าของเสี่ยวอ้าย” อวี้ซินพูด “เจ้าของคนก่อนของเสี่ยวอ้ายเป็นมนุษย์ เสี่ยวอ้ายจะเลือกเผ่าพันธุ์มนุษย์เท่านั้น และมันยืนหยัดมั่นคงอยู่กับมนุษย์”
เป็นเพราะเสี่ยวอ้ายนี่เอง…
“ตอนนี้ผมแค่หวังว่าคุณจะช่วยพวกผมค้นหามนุษย์ที่ถูกพวกชนชั้นสูงจับตัวไป ได้ไหมครับ?” อวี้ซินอ้อนวอนอย่างจริงจัง
แน่นอนว่าได้อยู่แล้ว!
เธอจะไม่ช่วยเหลือมนุษย์ด้วยกันได้อย่างไร?
“อีกอย่างจอมพลเอเดนก็เป็นคนของเราด้วย ตลาดมืดของเราสามารถยืนหยัดมาได้หลายปีก็เพราะแรงสนับสนุนเบื้องหลังจากเขา” อวี้ซินพูด “ถ้าหลังจากนี้ไม่สะดวกมาเจอผม ก็บอกเขาได้เลยนะครับ”
จอมพลเอเดนงั้นเหรอ?
สวี่หลิงอวิ๋นรู้สึกตกตะลึง!
ใครจะคิดว่าเรื่องราวมันจะพลิกผัน จอมพลเอเดนจะกลายมาเป็นคนของเธอเอง?!
“จอมพลเอเดนค้นหาที่ปลอดภัยให้พวกมนุษย์เรามานานแล้ว และผมได้ยินมาว่าเมื่อไหร่ก็ตามที่เราค้นพบต้นไม้แห่งชีวิต มนุษย์เราก็จะพบที่หลบภัย”
อวี้ซินยังคงพูดต่อ “แต่น่าเสียดายที่พวกเราเอาแต่ยุ่งวุ่นวายกันมาหลายปี ทั้งที่ค้นหาจากจักรวาลด้านหนึ่งไปถึงอีกด้านแล้วก็ยังไม่เจอมันอยู่ดี”
“แต่เมื่อไม่นานมานี้ดูเหมือนว่าอสุรกายทั้งหลายจะค้นพบอะไรบางอย่าง สัญญาณของพวกเราตรวจสอบบางอย่างได้ แต่ว่า…” อวี้ซินขมวดคิ้ว “ไม่ใช่แค่เราเท่านั้นที่ค้นพบมัน พวกชนชั้นสูงกับราชวงศ์ก็ค้นพบด้วย”
“ถ้าพวกเขาค้นพบต้นไม้แห่งชีวิต บ้านของมนุษย์เราก็จะต้องถูกทำลายทิ้งอีกแน่ ดังนั้นผมจึงอยากจะให้คุณสวี่ช่วยหาหนทางให้ได้รับความไว้วางใจจากพวกตระกูลชนชั้นสูง และเอาแผนที่ของทหารออกมาทีนะครับ”
[1] คุณปู่เหมา คือชื่อเล่นของประธานเหมาเจ๋อตุงที่วัยรุ่นจีนมักนิยมใช้เรียกกัน
