ตอนที่ 444 รสชาติไม่เลว?
ตอนที่ 444 รสชาติไม่เลว?
หลังจากสนทนากับพระแม่พฤกษาเสร็จสิ้น สวี่หลิงอวิ๋นก็ยืนกรานที่จะออกไปโดยไม่สนใจการฉุดรั้งของห่าวหลาน
เนื่องจากเบื้องบนของเคทเลอร์สามารถเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา สวี่หลิงอวิ๋นไม่รู้ว่าโอคาซีจะแบกรับคนเดียวไหวหรือไม่? ดังนั้นเธอจึงต้องรีบกลับไป เพราะหากมีอะไรเกิดขึ้นจริง ๆ การรับมือพร้อมกันสองคนคงจะง่ายกว่า
ชิงเย่ยังอยู่ต่อที่นี่ เดิมทีตัวเขาถูกบังคับให้อยู่ต่อ แต่ต่อมาเขากลับรู้สึกสมัครใจ
เขาปรารถนาที่จะนำพาธุรกิจขนมมาสู่จักรวรรดิเอลฟ์! เพื่อให้บรรดาเอลฟ์จากจักรวรรดิเอลฟ์ได้ลิ้มลองรสชาติอันแสนอร่อยจากอาหารในโรงงานของเขา!
ลี่หย่าส่งสวี่หลิงอวิ๋นออกไปและบังคับให้ชิงเย่ลดน้ำหนักต่อ สำหรับขนมที่ชิงเย่นำมาให้ เธอไม่ได้มีความรู้สึกอยากกินมันเลยสักนิด และไม่ได้สนใจที่จะลองชิมมัน แต่หญิงสาวก็ไม่สามารถอดทนต่อการเว้าวอนของชิงเย่ได้
ลี่หย่าไม่ได้พ่ายแพ้ต่อลูกอ้อนของชิงเย่ แต่เธอทนดูชายอ้วนทำท่าออดอ้อนไม่ไหว! ดวงตาอันจิ๋วทั้งสองไม่อาจมองตรงไปได้ และเพื่อปกป้องไม่ให้ชิงเย่ทำลายทิวทัศน์อันสวยงาม เธอจึงเริ่มกัดกินขนม!
สิ่งที่เธอหยิบขึ้นมาคือไข่พะโล้ มันมีสีดำเมี่ยมและดูไม่สวยงามสักนิด ของแบบนี้จะอร่อยได้จริงเหรอ? เธอไม่อยากจะเชื่อ!
ชิงเย่พูดเร่งเร้า “ท่านลองชิมดูสิ! มันอร่อยมากนะ!”
ก็ได้!
ลี่หย่ารวบรวมความกล้า หยิบมันใส่เข้าไปในปากและเคี้ยว
หืม? รสชาติไม่เลวเหมือนกันนะ?!
พอลองเคี้ยวอีกครั้งก็จะได้กลิ่นหอมสุดจะบรรยาย อร่อยมาก!
เคี้ยว เคี้ยว เคี้ยว
อื้ม! ไม่เลว! อร่อยมาก!
“เป็นยังไงฮะ? ท่านผู้อาวุโสลี่หย่า” ชิงเย่จ้องมองเธออย่างกระตือรือร้น “อร่อยมากใช่ไหม?”
“อืม ก็งั้น ๆ” หลังจากที่ผู้อาวุโสลี่หย่ากินไข้พะโล้เสร็จ เธอก็เห็นใบหน้าอวบอิ่มของชิงเย่กำลังจ้องมองมาที่เธออย่างคาดหวังจนทำให้เธอรู้สึกอาย
“มองอะไร? รีบไปออกกำลังกายเซ่! ทำไม อยากกินด้วยหรือไง? ข้าจะบอกให้นะ เจ้าห้ามกินเด็ดขาดจนกว่าจะลดน้ำหนักเสร็จ!”
ผู้อาวุโสลี่หย่าตะโกนใส่ชิงเย่อย่างดุดัน
ชิงเย่ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากหันหน้ากลับไปออกกำลังกาย
ในขณะเดียวกัน ผู้อาวุโสลี่หย่าก็เดินออกไปพร้อมกับขนม เธอคิดว่ารสชาติของไข้พะโล้ค่อนข้างอร่อยอย่างมาก ไม่รู้ว่าขนมอย่างอื่นจะมีรสชาติเป็นอย่างไร
ไหน ๆ ก็ได้เวลาอาหารแล้ว มาลองชิมขนมกันเถอะ!
เธอเปิดถุงขนมทีละถุง ทันใดนั้นรสชาติอันหอมอร่อยก็ฟุ้งกระจายออกมา!
ขนมพวกนี้น่าสนใจมาก ค่อนข้างสดใหม่ กลิ่นของมันหอมโชยขึ้นมาทันทีที่เปิดถุงขนม
แค่ได้ดมกลิ่นก็น้ำลายสอแล้ว อดไม่ไหวที่จะเอาเข้าปาก!
ลี่หย่ากินขนมอย่างเอร็ดอร่อย จนขนมบนโต๊ะหมดเกลี้ยงโดยไม่รู้ตัว! เธอมองดูถุงขนมที่กระจัดกระจายบนพื้นแล้วถึงกับจมดิ่งเข้าไปในห้วงของความคิด
เธอกินเข้าไปหมดนี้เลยเหรอ?!
เธอกินเยอะขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
แต่ก่อนแค่ดื่มชาผลไม้กับขนมปังครึ่งแผ่นก็ทำให้เธออิ่มท้องไปตลอดช่วงบ่าย แต่วันนี้เธอกลับกินขนมทั้งโต๊ะจนหมดเกลี้ยง!
เธอเอื้อมมือไปสัมผัสท้อง มันป่องขึ้นมาเล็กน้อย!
เมื่อนึกถึงชิงเย่ที่อยู่ด้านนอก เธอก็เข้าใจได้ว่าทำไมชิงเย่ถึงอ้วนขึ้น!
หากวางขนมอันแสนอร่อยแบบนี้ไว้ตรงหน้าเธอ และถ้าจิตของเธอไม่แข็งแกร่งมากพอ เธอคงจะกินจนอ้วนแน่!
ชิงเย่เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อหลังจากออกกำลังกายเพื่อลดน้ำหนัก เวลานี้เขาจะรู้ได้อย่างไรว่าผู้อาวุโสกำลังไตร่ตรองบางอย่างอยู่?!
เขาไม่อาจรู้ได้ว่าตอนนี้สินค้าที่เขานำติดตัวมาด้วยกำลังได้รับความสนใจจากผู้คน!
ขณะที่ผู้อาวุโสลี่หย่ากำลังกินอย่างเอร็ดอร่อย กลิ่นอันหอมละมุนของขนมก็ฟุ้งกระจายไปทั่วทั้งห้องของเธอ เอลฟ์ตัวอื่นที่มาเยี่ยมผู้อาวุโสย่อมได้กลิ่นดังกล่าว จากนั้นผู้คนก็พากันไปหาชิงเย่และถามว่าเขามอบอะไรให้กับผู้อาวุโสลี่หย่า
ชิงเย่รู้สึกพึงพอใจมากขณะมองดูความอยากรู้อยากเห็นของเพื่อนร่วมเผ่าพันธุ์ เขารีบหยิบขนมออกมาจากปุ่มมิติกักเก็บและแจกจ่ายให้ทีละคน
“แบ่งกันคนละถุงนะ กินแล้วก็ไปโฆษณาให้หน่อยล่ะ!”
เอลฟ์ทั้งหลายรีบเข้ามารุมทึ้งขนมทีละถุง ขนมแต่ละถุงจะแตกต่างกันออกไป
เอลฟ์ตัวไหนก็ตามที่ได้ลิ้มลองรสชาติขนมจะรู้สึกทึ่งเป็นอย่างมาก!
รสชาตินี้มันอะไร?
ชิงเย่ที่อาศัยอยู่กับกลุ่มเอลฟ์ย่อมรู้ดีว่าอาหารของชาวเอลฟ์ค่อนข้างซ้ำซากจำเจ พวกเขามักจะดื่มชาผลไม้รสชาติจืดชืดกับขนมปังแผ่นบาง ไร้ซึ่งรสชาติใด ๆ ทั้งสิ้น
เป็นเวลาหลายปีมาแล้วที่ชาวเอลฟ์เอาแต่กินอาหารตามธรรมชาติ และดูหมิ่นอาหารของพวกมนุษย์ต่างดาว
แต่หลังจากชิงเย่ก้าวออกมา เขาก็ไม่คิดอยากจะกินอาหารของเอลฟ์อีกเลย ถึงแม้ว่าเขาจะคิดถึงมันบางโอกาส แต่เขาพนันได้เลยว่าเอลฟ์ตัวไหนที่ได้ออกมาแล้วจะไม่อยากกลับเข้าไปกินอาหารแบบเดิมอีก!
ดังนั้นเมื่อพวกเอลฟ์ได้ลิ้มลองขนมอันแสนอร่อยแล้ว พวกเขาจะต้องบ้าตายแน่ใช่ไหม?!
มันอร่อยมาก อร่อยจนสะท้านไปถึงกะโหลกแกนกลาง สิ่งนี้ทำให้พวกเขาไม่สามารถกินอาหารแบบเดิมได้อีกต่อไป
ต่อจากนี้พวกเขาจะไปกินของแบบนี้ได้ที่ไหนอีก?!
ชิงเย่ยิ้มอย่างภาคภูมิใจเมื่อมองดูอาการโหวกเหวกโวยวายของเผ่าพันธุ์ตัวเอง!
เขารู้ว่าธุรกิจของตัวเองกำลังเริ่มต้นขึ้น!
ธุรกิจของชิงเย่กำลังก้าวเข้ามาอย่างเป็นทางการ ขณะที่สวี่หลิงอวิ๋นกลับมาถึงจักรวรรดิเคทเลอร์ และพบว่าเบื้องบนกำลังวุ่นวายอย่างมาก
เมื่อไม่นานมานี้โอคาซีเฝ้าสังเกตการเคลื่อนไหวขององค์ชายใหญ่กับองค์ชายสามอย่างใกล้ชิด และในไม่ช้าก็ค้นพบว่าองค์ชายทั้งสองกำลังเตรียมการอยู่บริเวณรอบนอกจักรวรรดิเคทเลอร์ ความจริงแล้วพวกเขาแอบส่งกองกำลังไปที่เมืองหลวงของเคทเลอร์
ไม่รู้ว่าจักรพรรดิเฒ่าจะรับรู้เรื่องนี้หรือไม่ แต่โดยรวมแล้วทุกคนในเคทเลอร์กำลังตกอยู่ในอันตราย แม้แต่ร้านอาหารของสวี่หลิงอวิ๋นก็ยังถูกจลาจลเมื่อไม่นานมานี้
มันเป็นเรื่องยากที่จอมพลเอเดนจะยืนกรานอยู่ตลอดทั้งวัน สมาชิกครอบครัวทั้งสามคนเข้ามากินอาหารทั้งสามมื้ออย่างมีความสุข และพอกินอิ่มก็สะบัดตูดกลับไป…
เนื่องจากอาหารทั้งสามมื้อจะต้องได้รับการแก้ไข จอมพลเอเดนจึงเปิดห้องที่อยู่อาศัยในโรงแรมไห่เว่ย และสมาชิกครอบครัวทั้งสามคนก็มาอาศัยอยู่ที่นี่ สิ่งที่จะต้องแก้ไขก็นำมารวมไว้ที่นี่ด้วยเช่นกัน
สวี่หลิงอวิ๋นถึงกับพูดไม่ออกเมื่อเห็นเช่นนั้น รู้สึกราวกับพายุที่โหมกระหน่ำกำลังมาเยือน สงสัยว่าองค์ชายทั้งสองจะบังคับให้จักรพรรดิสละบังลังก์หรือไม่?
ซินหยาได้รับข่าวสารจากสายลับที่อยู่บนจักรวรรดิดวงดาว บอกว่ากลุ่มมนุษย์จากจักรวรรดิดวงดาวกำลังเคลื่อนย้ายไปที่เมืองหลวงเคทเลอร์
บอกแม้กระทั่งที่พักที่พวกเขาจะต้องอาศัยอยู่
และนั่นทำให้ช่องโหว่แคบลง
หลังจากที่อวี้ซินได้รับข่าวสาร เขาก็เริ่มสอบสวนและชี้ตัวเป้าหมายอย่างรวดเร็ว
เจ้าหน้าที่ประสานงานที่เป็นผู้หญิงนั้นสวยมาก เธอเป็นหญิงสาวแสนสวยที่ดูเหมือนกระต่ายน้อยสีขาว โดยปกติแล้วผู้หญิงคนนี้เป็นคนพูดน้อยและค่อนข้างขี้อาย แต่เธอกลายมาเป็นสายลับได้อย่างไร?!
เหลือเชื่อมาก!
ทว่าคลื่นสัญญาณและข้อมูลต่าง ๆ ที่จับได้มีเพียงเธอคนเดียวเท่านั้นที่จะสามารถเข้าถึงได้ นั่นหมายความว่าเรื่องทั้งหมดนี้เป็นฝีมือของเธอ!
ผู้หญิงคนนี้มีชื่อว่า เฉียนเฉียน
สีหน้าของอวี้ซินถึงกับอึมครึม ก่อนจะขอให้โอคาซีใช้หุ่นยนต์นาโนติดตามเฉียนเฉียนไป
เขาไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองจะไม่สามารถจับกลอุบายของสายลับได้?!
