ตอนที่ 266 ถังเฮ่าบ้าคลั่งเพื่อความรัก
หลังจากถังเฮ่าเข้าร่วมงานศพของตระกูลมู่เสร็จ เขาก็รีบเดินทางไปซีหลิงทันที
สิบกว่าชั่วโมงหลังจากนั้น เครื่องบินส่วนตัวของเขาจอดลงบนสนามบินส่วนตัวในซีหลิง ลงจากเครื่องเขาก็โทรหาหลินมั่นหรูทันที
ตอนที่รับโทรศัพท์ของถังเฮ่า หลินมั่นหรูกำลังทำงานในวิหารซีหลิง วินาทีที่เธอเห็นชื่อบนหน้าจอโทรศัพท์ หัวใจของเธอเต้นแรงทันที รีบเดินหนีเจ้าหน้าที่ในวิหารด้วยความหวาดหวั่น เดินหลบไปอยู่ในมุม กดรับสายแต่กลับไม่ยอมพูด เพราะเธอไม่รู้จะพูดอะไร
วันนั้น ซือคงอวี้เกือบฆ่าเธอ ทำให้เธอรู้สึกผิดหวังมาก ในตอนนั้นเธอคิดถึงความดีของถังเฮ่า คิดถึงคำพูดของเขาที่บอกว่าจะแต่งงานกับเธอ ดังนั้นเธอจึงส่งข้อความไปหาเขาอย่างขาดสติ แต่หลังจากส่งข้อความไปแล้วเธอเสียใจมาก เพราะถ้าเจอกับถังเฮ่าอีกครั้ง ซือคงอวี้ต้องโมโหแน่นอน รนหาที่ตายจริงๆ
ปลายสายไม่ยอมพูด ทำให้ถังเฮ่าเป็นกังวล “เสี่ยวหรู ผมถึงซีหลิงแล้ว คุณอยู่ที่ไหน”
หลินมั่นหรูมองไปรอบๆ ด้วยความหวาดหวั่น เมื่อไม่มีใครอยู่รอบๆ จึงพูดออกไปด้วยเสียงที่สั่นเทา “ถังเฮ่า ฉัน…”
ได้ยินเสียงที่อยากได้ยิน ถังเฮ่ายิ้ม “ไม่ต้องกลัวนะ ผมจะพาคุณไปจากซีหลิงเอง”
“แต่ว่า…” หลินมั่นหรูวิตกจนรู้สึกหัวใจแทบกระดอนออกมา “ขอโทษด้วยนะคะ ฉันไม่ควรส่งข้อความไปหาคุณ คุณกลับไปเถอะ”
“เสี่ยวหรู!” ถังเฮ่าหมุนตัวหันหลังด้วยความร้อนใจ เขาจับโทรศัพท์แน่น “คุณไม่ต้องกลัว คุณเชื่อใจผมนะ ผมจะพาคุณไปเมืองหลงอย่างปลอดภัย หืม?”
เธอบอกว่าเธอคิดถึงเขา ก็หมายความว่าเธอหวั่นไหวกับเขาแล้ว เขาจะยอมปล่อยไปง่ายๆ ได้อย่างไรล่ะ
ถังเฮ่า “พวกเรานัดเจอกันสักที่ดีไหม”
หลินมั่นหรูมองห้องโถงโบราณที่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้า อดที่จะทอดถอนหายใจไม่ได้ วิหารแห่งนี้เยือกเย็นเกินไป สิ่งเดียวที่ยึดเหนี่ยวจิตใจของเธอคือซือคงอวี้ แต่ตอนนี้ซือคงอวี้ทำลายความฝันของเธอเป็นผุยผง เธอจะเป็นหุ่นยนตร์ที่ไม่มีชีวิตจิตใจไปตลอดจริงๆ เหรอ
ความเป็นจริง เธอเองก็อยากจะมีชีวิตที่มีความสุขเหมือนเหลิ่งรั่วปิงขึ้นมากะทันหัน
หลังจากผ่านไปนาน หลินมั่นหรูพูดขึ้น “ค่ะ คืนนี้ ในป่าต้นเบิร์ชชาญเมืองตะวันตก”
ถังเฮ่าดีใจมาก “ครับ ผมจะรอจนกว่าคุณจะมา”
เวลาพลบค่ำ ถังเฮ่าเข้าไปรอในป่าต้นเบริช์ก่อนเวลา ทั้งดีใจและเป็นกังวล
ตอนที่พระจันทร์เหลืองนวลเต็มดวงขึ้นเหนือต้นไม้ หลินมั่นหรูปรากฏตัว เธอสวมชุดสีดำรัดรูป พร้อมกับหมวกแก๊ป เดินมาช้าๆ ด้วยความระมัดระวัง
เมื่อเห็นคนที่เฝ้าคิดถึงมานาน ถังเฮ่าดีใจมาก รีบวิ่งไปโอบกอดหลินมั่นหรู ถอดหมวกของเธอทิ้ง ตอนที่ผมยาวสลวยของเธอสยายลงมานั้น บังมือของเขาที่โอบเอวเธอ ใบหน้าสะสวยปรากฏมาตรงหน้า ภายใต้แสงจันทร์ หญิงสาวงดงามจนทำให้คนหายใจไม่ออก
“เสี่ยวหรู” ถังเฮ่าจับแก้มของเธอเบาๆ น้ำเสียงของเขาเคล้าไปด้วยความรักใคร่
หลินมั่นหรูเขินอายเล็กน้อย มองดูชายหนุ่มตรงหน้าที่ราวกับเจ้าชายในนวนิยาย หัวใจของเธอรู้สึกเจ็บปวด ครั้งหนึ่งเธอเคยทอดทิ้งความรักของเขา ทั้งยังเกือบฆ่าเขา “คุณถังเฮ่า ฉันขอโทษนะคะ เรื่องในอดีต…”
“อย่าพูดถึงเรื่องที่ผ่านมาแล้วเลยครับ” ถังเฮ่ายิ้มแล้วคล้องผมของหลินมั่นหรูไปด้านหลัง แววตาของเขาเปี่ยมไปด้วยความรักที่ลึกซึ้ง “ระหว่างเราจะพูดกันแค่เรื่องในอนาคตเท่านั้น”
ชีวิตร่วมสิบปีของเธอที่มีแต่การนองเลือดฆ่าฟัน ในที่สุดก็ได้รับปลอบโยน
หลังจากผ่านไปนาน ถังเฮ่าคลายกอดช้าๆ “ไปกันเถอะ ผมพาคุณกลับเมืองหลง”
หลินมั่นหรูรีบส่ายหน้า “ไม่ค่ะ เจ้าแห่งผู้สอนหลักความเชื่อต้องโมโหมากแน่ๆ ฉันไม่มีวันออกไปจากซีหลิงได้”
“เชื่อผม ผมมีวิธี”
ก่อนจะมาซีหลิง ถังเฮ่าวางแผนเอาไว้แล้ว เขาเตรียมการทุกอย่าง เพื่อที่จะพาหลินมั่นหรูออกไปจากซีหลิง
…
ในที่สุดความรักของถังเฮ่าก็ได้รับการตอบรับ ดังนั้นเขาจึงวิ่งไปหามันด้วยความกล้าหาญ ทว่าสุดท้ายอวี้ไป่หันกลับยอมแพ้อีกครั้ง เพราะเขากับถังเฮ่าไม่เหมือนกัน
งานศพของตระกูลมู่ช่วยลดความขาดสติของเขา
เหลิ่งรั่วปิงเคยบอกว่า ไซ่หย่าเซวียนรักฉู่เทียนรุ่ยมานานสิบกว่าปีแล้ว ในที่สุดวันนี้พวกเขาสองคนก็ได้คบกัน ความรักหวานชื่น ไม่อยากให้ใครรบกวน ดังนั้นสุดท้ายอวี้ไป่หันจึงไม่มีความกล้ามากพอที่จะบุกไปแย่งไซ่หย่าเซวียนกลับมาจากประเทศเอ้าตู เขากลัวว่าสุดท้ายจะเสียใจและผิดหวัง เพราะเขาไม่มีอะไรคู่ควรกับเธอเลย
หลายวันที่ผ่านมานี้ เกิดเรื่องขึ้นมากมาย คุณชายทั้งสี่ของเมืองหลงไม่ได้มาสังสรรค์ด้วยกันเหมือนในอดีต รวมตัวกันน้อยครั้ง มู่เฉิงซีและเหลิ่งรั่วปิงเจอกันไม่ได้ เจอกันต้องมีปัญหากันแน่นอน ทางด้านถังเฮ่าก็ไปซีหลิงตามลำพัง หนานกงเยี่ยตัวติดกับเหลิ่งรั่วปิงตลอดเวลา ดังนั้นไนท์คลับเฟิ่งหวงไถจึงดูเงียบเหงาไปมาก
อวี้ไป่หันเป็นคนที่อยู่ว่างๆ ไม่ได้ ร่วมกับมีความทุกข์อยู่ในใจ ทำให้เขายิ่งไม่อาจอยู่นิ่งๆ ได้ เมื่อรวมตัวกันได้เหมือนเดิมไม่ได้ เขาจึงมักไปหาหนานกงเยี่ยที่วิลล่าหย่าเก๋อ เพื่อพูดคุยกับหนานกงเยี่ย
นั่งอยู่ในห้องหนังสือภายในวิลล่าหย่าเก๋อ อวี้ไป่หันยกแก้วไวน์ขึ้นมา พร้อมกับดื่มด่ำรสชาติของไวน์ช้าๆ “หนานกง ตอนนี้ในพวกเราทั้งสี่คน คนที่มีความสุขที่สุดก็คือแก ตัวติดกับเหลิ่งรั่วปิงทั้งวัน ชีวิตโคตรมีความสุข”
หนานกงเยี่ยอ่านเอกสารในมือ พร้อมกับยิ้ม “อิจฉาเหรอ นี่เป็นสิ่งที่ฉันสู้เพื่อที่จะได้ครอบครอง”
อวี้ไป่หันพยักหน้า “จริงตามนั้น พวกเราไม่มีใครทำได้เหมือนแก ตอนนั้นถ้าไม่ใช่เพราะแกทุ่มสุดชีวิตทำทุกอย่างเพื่อพาเหลิ่งรั่วปิงกลับมา แกก็คงไม่มีความสุขเหมือนอย่างวันนี้” ถอนหายใจเฮือกใหญ่ “แกรู้ไหม ชีวิตของเฉิงซีในตอนนี้แย่มาก มันคิดถึงเวินอี๋จนป่วย ทุกวันนี้นอกจากไปทำงานมันก็ขังตัวเองอยู่ในวิลล่า ทรมานตัวเองแบบนั้น ไม่แตกต่างจากแกเมื่อก่อนเลย”
หนานกงเยี่ยเองก็ถอนหายใจ “สมน้ำหน้ามัน ของฉันเป็นเพราะหาเหลิ่งรั่วปิงไม่เจอ แต่มันไม่เหมือนกัน เวินอี๋อยู่ที่ประเทศเอ้าตู แต่มันไม่กล้าพอที่จะไปพาเธอกลับมา แล้วยังแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นอีก”
อวี้ไป่หันส่ายหน้า “ตอนนี้เฉิงซีไม่มีปู่คอยกดดันแล้ว ถึงแม้มันจะไม่กลัวพ่อของมัน แต่มันเป็นห่วงแม่ของมัน คุณนายมู่มีบทบาทสำคัญมาก ทั้งยังจัดการเฉิงซีได้อยู่หมัด ตอนนี้ร่วมมือกับซย่าอี่มั่วมากดดันเฉิงซี บีบให้มันกลับไปเข้าห้องหอกับซย่าอี่มั่วที่คฤหาสน์ตระกูลมู่ ทำเอาเฉิงซีเหนื่อยใจไปหมด”
เหลิ่งรั่วปิงนอนหลับไปงีบหนึ่ง แล้วเดินเข้ามาในห้องหนังสือ หยิบกระดาษกับดินสอขึ้นมา แล้วรีบออกแบบโปรเจค “สวนจินกั่ง”
หนานกงเยี่ยเงยหน้าขึ้นมองด้วยแววตาอบอุ่น “ที่รักครับ คุณอย่าปล่อยให้ตัวเองเหนื่อยนะ หื้ม?”
เหลิ่งรั่วปิงยิ้ม “ไม่หรอกค่ะ ฉันเพิ่งตื่นนอน”
อวี้ไป่หันมองสองสามีภรรยาที่ส่งความรักผ่านทางสายตา เขาพูดด้วยความอิจฉา “รั่วปิง ในเมื่อคุณไม่อยากให้ผมไปหาไซ่หย่าเซวียน คุณช่วยแนะนำผู้หญิงให้ผมหน่อยไม่ได้เหรอ คนที่คล้ายๆ กับหย่าเซวียน”
เหลิ่งรั่วปิงมองอวี้ไป่หันด้วยความตลก “ผู้หญิงที่ฉันรู้จักมีเจ้าของกันหมดแล้วจะแนะนำให้คุณรู้จักได้ยังไง”
“เสียใจจริงๆ” อวี้่ไป่หันส่ายหน้า ตามด้วยนั่งลงตรงข้ามโต๊ะของเหลิ่งรั่วปิง “นี่ รั่วปิง คุณรู้ไหมว่าช่วงนี้ถังเฮ่าไปไหน”
เหลิ่งรั่วปิงวาดรูป แล้วตอบอย่างไม่ใส่เท่าไร “คุณตัวติดกับเขาทั้งวันไม่ใช่เหรอคะ บอกว่าเป็นคนที่ถูกทิ้งเหมือนกันไม่ใช่หรือไง”
อวี้ไป่หันยิ้ม “เฮ้อ ตอนนี้ไม่ได้เป็นคนที่ถูกทิ้งเหมือนกันแล้ว ถังเฮ่าไปหาหลินมั่นหรูที่ซีหลิงแล้ว”
“อะไรนะ” เหลิ่งรั่วปิงเงยหน้าขึ้นมาด้วยความตกใจ จับดินสอในมือแน่น “เขาไปหาหลินมั่นหรูที่ซีหลิง อยากตายหรือไง”
อวี้ไป่หันเบ้ปากพร้อมกับพยักหน้า “อืม มันไม่อยากมีชีวิตแล้ว งานแต่งของเฉิงซีในวันนั้น มันได้รับข้อความ หลังจากนั้นจิตใจก็ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว หลังจากงานศพตระกูลมู่จบลง มันก็รีบบินไปซีหลิง บอกว่าจะไปสละโสด ผมเดาว่า กุหลาบพิษอะไรนั่นคงกำลังทอดกิ่งมาให้มัน”
หนานกงเยี่ยวางเอกสารในมือลง ขมวดคิ้วเล็กน้อย “ฉันเดาว่าว ถังเฮ่าคงอยากพาหลินมั่นหรูกลับเมืองหลง”
เหลิ่งรั่วปิงเริ่มนั่งไม่ติด ถึงแม้หลินมั่นหรูอยากจะฆ่าเธอหลายครั้งหลายครา และเธอเองก็เกลียดหลินมั่นหรูมาก แต่ไม่ว่าอย่างไรพวกเธอก็อยู่ด้วยกันมานาน ทำภารกิจร่วมเป็นร่วมตายกันมามากมาย สายใยความสัมพันธ์ที่ก่อตัวจากการร่วมเป็นร่วมตาย เป็นสิ่งที่วิเศษมาก ถึงแม้เธอจะเกลียดหลินมั่นหรูมาก แต่ก็ไม่อยากเห็นเธอตาย ถ้าหากหลินมั่นหรูต้องตายเพราะถังเฮ่า เธอทำใจไม่ได้
หนานกงเยี่ยขมวดคิ้วเป็นปม เขารู้ว่าถังเฮ่าต้องนำพาความยุ่งยากมากมายมาสู่ตัว แต่เขาก็เห็นด้วยกับการกระทำของถังเฮ่า เหมือนอย่างตัวเขา ถ้าไม่ใช่เพราะทุ่มเททุกอย่างเพื่อตามเหลิ่งรั่วปิงกลับมา วันข้างหน้าเขาคงเสียใจไปตลอดชีวิต ถังเฮ่าเองก็เหมือนกัน เพียงแต่เพื่อนคนนี้ เขาจะช่วยอย่างไร
เขากล้าสู้ตาต่อตาฟันต่อฟันกับซือคงอวี้ เป็นเพราะตระกูลหนานกงมีอำนาจมากพอ ส่งผลต่อเศรษฐกิจของซีหลิงได้ แต่ถังเฮ่าไม่มีความสามารถนั้น อีกทั้งในสายตาของซือคงอวี้ หลินมั่นหรูเทียบไม่ได้แม้กระทั่งเส้นผมของเหลิ่งรั่วปิง เขาไม่มีวันยอมใจอ่อน
เห็นได้ชัด อวี้ไป่หันไม่คาดคิดว่าเรื่องนี้จะร้ายแรง “เฮ้อ รั่วปิง คุณออกมาจากวิหารได้ หลินมั่นหรูก็ต้องทำได้สิ ถังเฮ่าลองเจรจากับซือคงอวี้ ให้ผลประโยชน์กับซีหลิงด้านยา แค่สายลับคนเดียวทำไมจะปล่อยไม่ได้”
เหลิ่งรั่วปิงถอนหายใจ “สายลับของวิหาร เมื่อเข้าไปในวิหารแล้ว ต้องเป็นคนของวิหารตลอดไป ถึงแม้จะไม่ทำงานกับวิหารแล้ว แต่ก็ต้องใช้ชีวิตอยู่ในซีหลิง ใช้ชีวิตภายใต้การควบคุมของวิหาร แล้วจะปล่อยหลินมั่นหรูมาเมืองหลงได้ยังไง”
อวี้ไป่หันไม่เข้าใจ “แต่คุณก็ย้ายมาอยู่กับหนานกงที่เมืองหลงไม่ใช่เหรอ”
เหลิ่งรั่วปิง “ฉันกับหลินมั่นหรูไม่เหมือนกัน”
อวี้ไป่หันครุ่นคิด เขาเข้าใจแล้ว หลินมั่นหรูกับเหลิ่งรั่วปิงไม่เหมือนกัน ได้ยินว่าซือคงอวี้จะแต่งงานกับเหลิ่งรั่วปิงพร้อมทั้งแต่งตั้งให้เธอเป็นคุณผู้หญิงของเจ้าแห่งผู้สอนหลักความเชื่อ ยอมแหกกฎที่มีมานับพันปีของซีหลิง ปฏิเสธการแต่งงานกับราชวงศ์ ถึงแม้ทางวิหารจะรายงานอย่างเป็นทางการว่าซืคงหลิงตายเพราะโรคประจำตัวกำเริบ ซือคงเอ้าป่วยหนักเพราะกระทบกระเทือนจิตใจ สุดท้ายจึงให้ซือคงอวี้สืบทอดตำแหน่งเจ้าแห่งผู้สอนหลักความเชื่อ แต่ทุกคนต่างพูดกันว่าทั้งหมดนี้เป็นฝีมือของซือคงอวี้ เขาทำเพื่อช่วงชิงตำแหน่งเจ้าแห่งผู้สอนหลักความเชื่อ เวลาประจวบเหมาะขนาดนี้ คาดว่าต้องเกี่ยวข้องกับเหลิ่งรั่วปิงแน่ๆ
ซือคงอวี้ใจดีกับเหลิ่งรั่วปิงได้ เป็นเพราะเขารักเธอ แต่เขาไม่ใช่คนใจดีอะไรทั้งนั้น เขาไม่มีวันยอมใจดีกับหลินมั่นหรูแน่นอน
เมื่อคิดได้แบบนี้ อวี้ไป่หันเป็นกังวลอย่างมาก ขมวดคิ้วเป็นปม “หมายความว่า ถังเฮ่าไปซีหลิงครั้งนี้โชคร้ายมากกว่าโชคดี?”
นิยายเรื่องนี้จะหยุดอัพแค่ตอนนี้นะคะเรื่องจากแอดมินคนอัพไม่อยู่แล้ว
