The Divine Nine Dragon Cauldron – ตอนที่ 1119 – สหายเก่าเผ่าอสูร

　　ฟึ่บ!

　　ทุกคนได้เห็นร่างผมขาวท่ามกลางทุ่งร่างไร้วิญญาณ

　　ใบหน้านางงดงามจนมิอาจละสายตาส่วนโค้งเว้าบนร่างกับเครื่องสวมใส่ขับกล่อมเข้ากันดี

　　ริมฝีปากสีม่วงของนางมีประกายงดงามดวงตาสีเพลิงเปล่งประกายราวกับทับทิม

　　แต่สตรีผู้งดงามนี้ก็ดูชั่วร้ายอย่างมากไม่แพ้กัน!

　　เกือบจะทุกคนรู้ว่านางคือใคร

　　สีหน้าของอดีตจ้าวดินแดนทั้งสามและจ้าวดินแดนมีดสวรรค์เปลี่ยนเป็นสะพรึงกลัวพร้อมกัน

　　 เซียน…มณี! 

　　พวกเขาตะโกนด้วยเสียงแหบพร่าแววตาเบิกกว้าง　　บางทีคนอื่นที่นี่อาจไม่รู้จักใบหน้าของเซียนมณีแต่ในฐานะของอสูรเนรมิตรที่เป็นเป้าหมายของนาง พวกเขาจะยังใจเย็นอยู่ได้หรือ?

　　 นะ…นางมาที่นี่ได้ยังไง? 

　　ทั้งสี่ตัวสั่นอย่างรุนแรงหัวใจถูกความกลัวปกคลุม

　　ทุกคนที่นี่หวาดกลัวอย่างมากเมื่อได้ยินว่าสตรีตรงหน้าคือเซียนมณีผู้ฉาวโฉ่!

　　ความกลัวแพร่กระจายไปในใจพวกเขาอย่างรวดเร็วราวกับโรคระบาดผู้คนที่มาร่วมตัวกันเริ่มหนีเอาชีวิตรอดไปยังทุกทิศทาง

　　โดยรอบเต็มไปด้วยเสียงกรีดร้องเสียงร้องไห้ และเสียงร้องคำรามอันยุ่งเหยิง

　　จ้าวดินแดนมีดสวรรค์ไม่สนใจซือหยูเขาหนีทันที

　　อดีตจ้าวดินแดนทั้งสามเร็วยิ่งกว่าพวกเขาฉีกมิติและกระโดดเข้าไปเพื่อหนี

　　เหลือเพียงซือหยูที่ยืนอยู่บนประตูมิติเขาไม่พูดอะไร

　　 อ๊าก! 

　　เสียงกรีดร้องดังก้องเมืองเขตกลาง

　　รอยแยกมิติฉีกที่ห้าหมื่นลี้ไกลออกไปรอยแยกเปลี่ยนรูปร่างแสดงถึงการเปลี่ยนแปลงของมิติที่ไม่มั่นคง

　　โลหิตจำนวนมากลอยออกมาจากรอยแยกมิติพร้อมกับเสื้อผ้าที่ฉีกขาดหลายชิ้น

　　เสื้อผ้าและโลหิตของอสูรเนรมิตรบ่งบอกผู้คนว่าอดีตจ้าวดินแดนทั้งสามได้บาดเจ็บสาหัสหรืออาจจะตายไปแล้ว

　　พร้อมกันนั้นรอยแยกอีกหลายรอยก็เกิดขึ้นตามมา จ้าวดินแดนมีดสวรรค์และอดีตจ้าวดินแดนสองคนร่วงลงมาจากมันราวกับลูกหนูไร้ที่ซ่อน

　　พวกเขาจ้องมองสตรีผมขาวด้วยความสะพรึงกลัวและชิงชัง

　　ในเวลาต่อมาเกิดรอยแยกมิติมากมาย เหล่าอสูรเนรมิตรถูกผลักออกมา　　 นางปิดพื้นที่แสนลี้เอาไว้แล้ว! 

　　อสูรเนรมิตรขั้นสองคนหนึ่งที่หน้าซีดเผือดกล่าวด้วยความกลัว

　　คนที่หนีไม่ทันล้วนพุ่งชนกำแพงที่มองไม่เห็นที่ขัดขวางการหลบหนีของพวกเขา

　　ขณะนี้เซียนมณียืนนิ่งไม่ไหวติง ทุกคนหวาดกลัวจนไม่กล้าพูดอะไรออกมา

　　ซือหยูมองเซียนมณีเขาไม่คิดว่าจะได้เจอนางที่นี่!

　　ถ้าเขาไม่หยุดการเคลื่อนย้ายทันเวลาเขาอาจจะถูกสังหารอย่างทุกข์ทรมานเช่นเดียวกับอดีตจ้าวดินแดนคนนั้น เขาอดพูดไม่ได้

　　 ไม่คิดเลยว่าเจ้าจะมีความสัมพันธ์ลับกับราชาเขตกลาง!นึกไม่ถึงจริง ๆ! 

　　ไม่แปลกใจเลยที่เซียนมณีสามารถซ่อนตัวจากการค้นหาของเหล่าราชาเขตอื่นได้!

　　ความจริงกลับกลายเป็นว่านางซ่อนตัวอยู่ในเขตกลางภายใต้การปกป้องของราชาเขตกลางมาโดยตลอด!

　　 หึหึครั้งที่แล้วข้าไว้ชีวิตเจ้า ไม่คิดว่าเราจะได้เจอกันเร็วเช่นนี้! 

　　เซียนมณียิ้มและเดินเข้าไปหาเขา

　　ครั้งที่แล้วนางพูดว่านางจะไม่ปรานีหากได้เจอซือหยูอีกครั้ง

　　 เจ้ารู้ว่าข้าต้องการอะไร!เอามันมาให้ข้า! 

　　เซียนมณีกล่าว

　　ซือหยูรู้ว่าสิ่างที่นางต้องการคือร่างอสูร

　　ซือหยูเหลือบมองคนเขตกลางที่ติดอยู่ในที่ปิดตายจำนวนนั้นมีมากกว่าสามแสนคน!

　　ทุกคนเข้ามาในระยะเพราะเสียงจากการต่อสู้ของซือหยูแต่พวกเขาไม่คิดเลยว่าจะถูกเซียนมณีจับตัว!

　　 เจ้าจะฆ่าทุกคนใช่หรือไม่? 

　　ซือหยูถอนหายใจ

　　เซียนมณีมองคนเหล่านั้นราวกับมดปลวกนางพูดอย่างไร้อารมณ์

　　 สำหรับข้าพวกมันคืออาหารอย่างที่เดรัจฉานเป็นต่อมนุษย์! ข้ากินมันได้ตามใจอยาก! 

　　จากนั้นนางเหลือบมองซือหยู

　　 สำหรับพวกมันเจ้าก็แค่คนต่างถิ่นที่จะถูกใครฆ่าตายก็ได้ เจ้าจะปกป้องคนเหล่านั้นไปทำไมอีก? 

　　เซียนมณีชี้ซือหยูด้วยดัชนีอันงดงามราวหยก

　　 เจ้าคือมนุษย์คนเดียวที่ข้าไม่อยากฆ่า! 

　　 แค่ให้สิ่งที่ข้าต้องการมาเสียและข้าจะปล่อยเจ้าไป! ส่วนคนพวกนี้ เจ้าไม่ต้องห่วงพวกมันเลย! 

　　ซือหยูเหลือบมองคนเขตกลางที่ติดอยู่ในกำแพงที่มองไม่เห็นเขาลังเลเพียงไม่นานก่อนจะส่ายหน้า

　　 ขออภัยข้าทิ้งพวกเขาไม่ได้หรอก! 

　　ซือหยูไม่ได้ตัดสินใจเพราะความเมตตาเขารู้ว่าไม่ใช่ทุกคนในเขตกลางที่มองเขาเป็นคนต่างถิ่น

　　อย่างน้อยก็ยังมีคนตำหนักโลหิตและคนดินแดนพรสวรรค์ที่ไม่เคยมองเขาเป็นคนนอก

　　คนเหล่านี้มิใช่ตัวแทนของคนเขตกลางทั้งหมด!

　　 น่าผิดหวังเหลือเกิน!แต่ข้าก็ไม่ได้แปลกใจกับคำตอบของเจ้า! 

　　เซียนมณีกล่าวนางส่ายหน้าด้วยรอยยิ้มอ่อน ๆ ทุกความลังเลเลือนหายไปจากแววตา ดวงตาสีเพลิงของนางเยือกเย็นโดยพลัน

　　 ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็ตายไปซะ! 

　　เซียนมณีถอนหายใจเหม่อมองนภา

　　เพล้ง!

　　เนตรยักษ์มหึมาที่ปิดตายพื้นที่เอาไว้แตกสลายราวกับคันฉ่องเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

　　เซียนมณีชี้ดัชนีไปที่ซือหยูพลังอันน่ากลัวของเซียนพุ่งเป็นสายตรงไปที่เขา　　ในเวลาเดียวกันแสงกระบี่เงินหลายสายปรากฏขึ้นจากความว่างเปล่า มันล้อมเซียนมณีจากมุมที่แตกต่างกัน

　　เซียนมณีที่คุ้นเคยกับเพลงกระบี่นี้เรียกพลังเซียนกลับมา

　　 ค่ายกลกระบี่อีกแล้วรึ?น่าเวทนานัก! แต่มันไม่น่ากลัวสำหรับข้าแล้ว! 

　　ฟึ่บ!

　　เพลงกระบี่ไตรสุริยาถูกใช้งานกระบี่สามเล่มพุ่งตรงไปยังเซียนมณี พลังกระบี่อันแข็งแกร่งถลาเป็นคลื่นผ่านมิติไป

　　เซียนมณียื่นมือด้วยรอยยิ้มน่ากลัวนางสามารถต้านกระบี่สีเงินหนึ่งเล่มที่พุ่งเข้าใส่นางได้

　　แต่เวลาเดียวกันนางก็ลืมตากว้าง กระบี่เงินอีกสองเล่มที่กำลังลอยอยู่ได้สั่นสะเทือนและมิอาจขยับมาข้างหน้าได้อีก

　　ซือหยูชักสีหน้าเล็กน้อย

　　นางแข็งแกร่งขึ้นแล้ว!นางแข็งแกร่งกว่าเดิมมาก!

　　แต่สีหน้าใจเย็นของเซียนมณีก็เปลี่ยนไปเช่นกันหฟลังจากที่หยุดกระบี่ไผ่เงินกล้วยไม้สวรรค์ได้ นางกระโดดถอยหลังในทันที

　　ในเวลานั้นสายตาสีดำสนิทเส้นบาง ๆ ได้พุ่งออกมาจากกระบี่เงินราวกับอสรพิษร้าย

　　 สายฟ้าวิบัติสวรรค์รึ? 

　　เซียนมณีจ้องมองด้วยเนตรสีเพลิงในแววตานั้นหวาดกลัวและไม่เชื่อสายตา

　　นางคือเซียนนางรู้ดีว่าสายฟ้าวิบัติสวรรคืนั้นเป็นเช่นใด! แม้แต่เซียนขั้นสูงสุดก็ต้องหลบมัน!

　　และขณะนี้นางยังคงเป็นเซียนที่มิอาจท้าทายต่อสายฟ้าของวิบัติสวรรค์ได้เลย!

　　ถ้าหากสัมผัสนางไม่ดีพอนางคงจะพ่ายแพ้เขาไปแล้ว!

　　 เจ้ารู้ว่าเพลงกระบี่ใช้กับข้าไม่ได้ผลเจ้าเลยเตรียมสายฟ้าเอาไว้สินะ? 

　　เซียนมณีรำคาญใจนางไม่อยากฆ่าซือหยู แต่ซือหยูมักจะทำให้นางตกอยู่ในอันตรายเสมอ

　　 เพลงกระบี่และสายฟ้าถูกเตรียมไว้เพื่อเรียกฉุกเฉินไม่ได้เพื่อใช้กับเจ้า แต่เป็นคนอันตรายอีกคน! 

　　ซือหยูกระทืบเท้า

　　 เจ้าสนุกกับการแสดงมามากพอดูถ้าอยากจะให้ประตูมิติก็ควรจะทำอะไรได้แล้ว! 

　　เซียนมณีขมวดคิ้วและถาม

　　 เจ้ากำลังพูดถึงใคร? 

　　หรือว่าซือหยูกำลังระวังคนผู้นั้น?

　　ต่อมาเซียนมณีก็ได้เห็นก้อนเลือดลอยขึ้นมาจากประตูมิติเทวะใต้เท้าของซือหยู เสียงแหบพร่าชั่วร้ายดังขึ้น

　　 แม่นางข้าไม่คิดเลยว่าจะได้พบกับสหายเก่าที่นี่!