The Divine Nine Dragon Cauldron – ตอนที่ 1171 – ผลักกระแสสองด้าน

　　 ขอบคุณเจ้ามากข้าจะกลับไปสั่งจับนางทันที 

　　นางลึกขึ้นและกล่าวลาแต่ก็หยุดเดินเมื่อไปถึงประตู

　　นางให้หยกสื่อสารกับซือหยู

　　 ติดต่อข้ามาถ้านึกอะไรขึ้นได้โอ้ จริงด้วยสิ ข้าชื่อเจิ้งหยวนชิง 

　　ซือหยูพยักหน้าโดยไม่รู้ตัวเขาตัวแข็งทื่อในทันที เขาใจเต้นแรง!

　　เจิ้งหยวนชิง?ผู้คุมกฎอาวุโสอันดับหนึ่งและเทพในตำนานคนนั้น!!

　　ซือหยูเสียวสันหลังโชคดีที่เขาแสร้งทำเป็นสุขุมในเบื้องหน้าได้ เทพจึงไม่สังเกตอะไร

　　เจิ้งหยวนชิงไม่เห็นสีหน้าที่แปลกไปชั่วขณะของซือหยูนางพยักอย่างด้วยความรู้สึกผิดด้วยหน้าที่แดงระเรื่อก่อนจะจากไป

　　หยางไท่มองซือหยูพลางครุ่นคิดแม้ว่าเครือข่ายข่าวสารของศูนย์การค้าจะไม่ข้องเกี่ยวกับจิวโจว แต่ดูจากที่เขารู้ มีเรือผู้คุมกฎอาวุโสได้แล่นออกไปก่อนที่ซือหยูจะขึ้นเรือออกจากจิวโจว

　　ความผิดพลาดของข่าวเล็กน้อยเช่นนี้ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้

　　แต่เมื่อไร้หลักฐานหยางไท่ก็พูดอะไรมากไม่ได้ แต่ถึงจะมี…เมื่อเขาคิดถึงความเจ้าเล่ห์ของซือหยู หยางไท่ก็ส่ายหน้า เขาไม่คิดจะเป็นศัตรูกัน

　　หลังจากทั้งสองจากไปซือหยูคิดในความเงียบ

　　มีเพียงฟ้าดินเท่านั้นที่รู้ว่าเขาสังหารผู้คุมกฎฉินคั่วไม่มีใครนอกจากตัวซือหยูและเทพปีศาจที่รู้ แม้แต่เทพกิเลนยังไม่รู้เรื่องนี้เลย

　　แต่เขาจะรู้หรือว่าเทพปีศาจพูดถูกในเรื่องที่พันธมิตรบูรพามีวิธีสืบวิเศษ?พวกเขาไม่จำเป็นต้องสืบหาความจริงจากปากผู้ใดเลย　　นายน้อยแห่งเทพตำราได้แอบวางกับดักเผื่อซือหยู

　　ร่างทมิฬแล่นประตูขณะซือหยูที่กำลังกลุ้มใจ

　　ซือหยูชักสีหน้ามีเซียนขั้นสูงสุดจากตระกูลเทพกระเรียนมาป้องกันตำหนักนี้ ใครกันที่สามารถเข้ามาในตำหนักได้โดยที่เซียนเหล่านั้นไม่รู้ตัว?

　　ด้วยความตกใจและสงสัยซือหยูเปิดประตูและพบเศษกระดาษที่หน้าประตู

　　เขาม้วนมันขึ้นมาด้วยพลังเพื่อป้องกันตัวจากอาวุธลับเมื่อเขาคลายม้วนกระดาษ เขาพบข้อความเขียนเอาไว้

　　เมื่อได้อ่านซือหยูหรี่ตาทันที!

　　สีหน้าเขาเปลี่ยนไปหลายครั้งเขาเดินไปมาในตำหนักและคิดหนัก

　　 เหอเสี่ยวหลานเข้ามา 

　　พักใหญ่กว่าที่เขาจะเริ่มพูด

　　เหอเสี่ยวหลานมาด้วยความไม่เต็มใจทั้งโมโหและรำคาญ นางผงะเล็กน้อยเมื่อเห็นสีหน้าเคร่งเครียดของซือหยู

　　 มีข่าวดีและข่าวร้ายสำหรับเจ้าเจ้าจะฟังข่าวไหนก่อนล่ะ? 

　　ซือหยูถาม

　　เหอเสี่ยวหลานหันมอง

　　 ข่าวดี 

　　 ข่าวดีก็คือข้าจะปล่อยเจ้าข้าจะไม่ยุ่งกับอิสระเจ้าอีกต่อไป แน่นอนว่าเจ้าไปได้ตั้งแต่ตอนนี้ 

　　ซือหยูไม่ได้ล้อเล่นเลย

　　เหอเสี่ยวหลานดีใจแต่นางก็ไม่เคลื่อนไหว นางมองเขาอีกครั้งและถาม

　　 แล้วข่าวร้ายล่ะ? 

　　ซือหยูจ้องมองเหอเสี่ยวหลานครู่หนึ่งก่อนจะพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ

　　 ข่าวร้ายคือตัวข้าที่เป็นผู้สืบสวน จำเป็นต้องไล่ล่าเจ้า แม้ว่าเจ้าจะหนีไปถึงสุดขอบโลก! 

　　เหอเสี่ยวหลานถอนหายใจแรง

　　 เจ้าพยายามจะทำอะไรกันแน่? 

　　ฟึ่บ!

　　 เจ้าอ่านเองสิ 

　　ซือหยูโยนแผ่นกระดาษให้นาง

　　เหอเสี่ยวหลานคลี่กระดาษอ่านด้วยความสงสัยและตกใจจากนั้นนางก็ชักสีหน้า นางตะโกนด้วยความแค้นและโกรธเกรี้ยว

　　 คังเตี้ยยี่ยังไม่ตายเรอะ?มันตกไปอยู่ในมือพี่ใหญ่ข้าสินะ? 

　　เหอเสี่ยวหลานรู้ดีกว่าใครว่าพี่ชายทั้งสองของนางมองนางอย่างไรนางคือลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของท่านพ่อ! ทั้งสองอยากให้นางตายก่อนใคร!

　　พี่กลางนั้นไม่เป็นไรแต่พี่ใหญ่นั้นถวิลหาวันตายของนางอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน เพื่อที่ท่านพ่อจะให้มอบบัลลังก์เทพกับเขา　　เมื่อคังเตี้ยยี่ตกอยู่ในมือพี่ใหญ่หากเขาประกาศข่าวกับทั้งโลก แม้แต่เทพกระเรียนก็ช่วยนางไม่ได้!

　　ไม่แปลกเลยที่ซือหยูขอให้นางหนีไปเพราะความตายกำลังจะมาถึงนางแล้ว!

　　 ถ้าเจ้าหนีข้าจะใช้โอกาสนี้ตามล่าเจ้าและหนีออกจากโลกเทพกระเรียน ทั้งเจ้ากับข้าจะได้ประโยชน์ เจ้าว่าอย่างไร? 

　　ซือหยูแนะนำ

　　เมื่อเหอเสี่ยวหลานมีความผิดเทพกระเรียนย่อมระเบิดความโกรธใส่ซือหยู และเขาจะต้องตายอย่างไร้ความหมาย

　　ดังนั้นก่อนที่เรื่องจะเกินมือซือหยูต้องทำการไล่ล่าเหอเสี่ยวหลานที่หนีจากความผิด เมื่อข่าวกระจ่ายออกมา ซือหยูก็หนีไปไกลโดยไร้ร่องรอยให้ติดตามแล้ว

　　 ไม่มีทาง! 

　　เหอเสี่ยวหลานตะโกนด้วยความโกรธนางจะนั่งรอความตายอยู่เฉย ๆ ได้อย่างไร?แต่ซือหยูไม่ได้ร้อนรนเลย เขากลับยิ้ม

　　 เจ้าคิดแบบนั้นข้าก็โล่งใจ 

　　เหอเสี่ยวหลานมีความหวัง

　　 เจ้าหาทางออกได้หรือ? 

　　เหอเสี่ยวหลานรู้จักความล้ำลึกในอุบายของซือหยูสุดขั้วหัวใจ

　　แต่ถ้าหากนางจับมือกับเขามันจะเป็นเรื่องน่าแปลกใจที่ไม่มีใครคาดคิด!

　　ซือหยูกับนางลงเรือลำเดียวกันแล้วไม่มีใครอยากจะให้ข่าวแพร่งพรายออกไป

　　 ไม่ใช่ทางออกแต่เป็นการวางแผน! 

　　ซือหยูยิ้ม

　　แววตาเหอเสี่ยวหลานเต็มไปด้วยความดีใจ

　　 ข้าจะช่วยเจ้าอย่างดีที่สุดต้องการอะไรจงบอกมา 

　　ซือหยูลังเลอยู่นานก่อนจะตอบ

　　 มันเป็นกลยุทธ์ที่จะจัดการทุกอย่างในคราเดียวสำหรับทั้งเจ้าและข้า ถ้าเจ้ายอมรับได้ เราจะเริ่มลงมือ แต่ถ้าไม่ ก็ลืมสิ่งที่ข้ากำลังจะพูดไปซะ 

　　เหอเสี่ยวหลานตอบ

　　 ข้ากำลังจะตายอยู่แล้วข้าจะลังเลอะไรอีก? 

　　ซือหยูพยักหน้าช้าๆ และบอกแผนทั้งหมดกับนาง

　　เมื่อฟังจบใบหน้าเหอเสี่ยวหลานหมองหม่นลงในทันที นางหน้าซีดราวกับกระดาษ นางพูดพลางตัวสั่น

　　 เจ้าอยากให้ข้าข้า… 

　　ซือหยูถอนหายใจ

　　 เฮ้อเจ้าลืมมันซะเถอะ ความเสี่ยงในแผนนี้มากเกินไป ไม่ได้ดีไปกว่าแผนเสี่ยงหนีเลย 

　　แต่เหอเสี่ยวหลานไม่ได้ปฏิเสธในทันทีหลังจากคิดอยู่นาน ความเยือกเย็นก็ปรากฏในแววตาที่คล้ายวิหคเพลิงของนาง　　 เจ้าคิดว่าโอกาสสำเร็จมีเท่าใดกัน? 

　　ซือหยูคิดไม่นาน

　　 ไม่ถึง…หนึ่งในสิบ 

　　 หนึ่งในสิบ…ไม่ได้น้อยเกินไปหรอกน่า!ถ้าเราทำสำเร็จ อนาคตก็จะไม่มีภัยกับพวกเราอีกแล้ว! 

　　ต่อหน้าความตายเหอเสี่ยวหลานนั้นมีความปรารถนาที่จะเอาตัวรอด

　　ซือหยูพูด

　　 ถ้าเรายืนยันตัวตนของคนที่ทิ้งกระดาษแผ่นนี้ได้โอกาสจะเพิ่มขึ้นเป็นห้าในสิบ! ข้าหวังว่าข้าจะคิดถูก 

　　หลังจากสองวันซือหยูออกจากตำหนักและเดินทางรอบโลกเทพกระเรียน

　　ทุกการเคลื่อนไหวของเขาดึงดูดความสนใจและมิอาจเล็ดรอดคนที่คิดร้ายได้

　　แม้กระนั้นก็ไม่มีใครเห็นพฤติกรรมประหลาดของซือหยูโดยเฉพาะคนตระกูลเทพกระเรียน　　เพราะซือหยูนั้นมีหน้าที่ของผู้สืบสวนอยู่เขากำลังทำภารกิจให้เทพสองคน ถ้าหากเขาไม่ออกจากตำหนักมาเลย มันจะแปลกกว่าหรือไม่?

　　เหอจิงหงสนใจซือหยูเป็นพิเศษเขาจับตาดูทุกคนที่ติดต่อกับซือหยูและพยายามฟังสิ่งที่พูดคุย

　　แม้จะมีตราเทพในมือนี่ก็คือดินแดนของตระกูลเทพกระเรียน ไม่มีความเคลื่อนไหวใดของซือหยูที่รอดพ้นสายตาตระกูลเทพกระเรียน

　　หลังจากแน่ใจแล้วว่าไม่มีอะไรชอบมาพากลของซือหยูเหอจิงหงจึงสบายใจได้

　　สองวันต่อมาในห้องลับ เหอเสี่ยวหลานกลับมาหาซือหยู

　　 เจ้าเตรียมการถึงไหนแล้ว? 

　　ซือหยูถาม

　　เหอเสี่ยวหลานม้วนผมเล่นด้วยนิ้วมือและตอบอย่างน่าหลงใหล　　 ข้ากำลังรอให้ท่านพี่มาจบชีวิตข้าอยู่ยังไงล่ะ! 

　　ฟึ่บ!

　　ไม่นานผู้เฒ่าคนหนึ่งก็รีบมาจากนอกประตู

　　 นายหญิงเกิดเรื่องใหญ่แล้ว! 

　　 เกิดอะไรขึ้น? 

　　เหอเสี่ยวหลานแสร้งทำเป็นไม่รู้และเหลือบมองกับซือหยูโอกาสพลิกชะตาของพวกเขามาถึงแล้ว!

　　เหงื่อเย็นๆ แตกเต็มใบหน้าตู่หลง

　　 นายหญิงคังเตี้ยยี่ถูกเจอตัว เขารายงานกับผู้คุมกฎอาวุโสไปแล้ว ข้ามาเพื่อแจ้งข่าวให้ท่าน! 

　　เหอเสี่ยวหลานยิ้มอย่างเยือกเย็นที่มุมปากแต่นางก็เปิดประตูไปด้วยสีหน้าเป็นกังวล

　　 อะไรนะ?เขาไม่ได้หายตัวไปเรอะ? เขายังมีชีวิตอยู่ได้ยังไง?  　　ตู่หลงเหงื่อแตกพลั่กและเครียดจนสมองแทบจะระเบิด

　　 ข้าก็ไม่รู้แต่ต่อให้เขาไม่ตาย มันก็เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะมาโลกเทพกระเรียนของเรา นายหญิงต้องหาทางหยุดเขา ถ้าคังเตี้ยยี่ไปบอกผู้คุมกฎอาวุโสเมื่อไหร่มันจะสายเกินไปแล้ว! 

　　เหอเสี่ยวหลานกล่าว

　　 แต่ถ้าถูกจับตัวอยู่ข้าไปไหนไม่ได้… 

　　เหอเสี่ยวหลานมองซือหยูอย่างหมดหวังซือหยูตอบด้วยสีหน้าไม่สู้ดี

　　 ชะตาของเราผูกกันแล้วข้าจะติดตามเจ้าไปในฐานะผู้สืบสวน! จะต้องหยุดคังเตี้ยยี่ให้ได้! 

　　ทั้งสองออกจากตำหนักทันทีอย่างรีบร้อน

　　เมื่อไปถึงกองทัพพวกเขาก็เห็นคนแปลกหน้ามากมาย มีคนแบกคังเตี้ยยี่และเดินมาที่หน้าทัพผู้คุมกฎอาวุโสที่ประจำการโลกเทพกระเรียน　　คังเตี้ยยี่สีหน้าดำมืดราวกับว่าเขาอยู่ข้างโลงศพของตัวเอง

　　สาวน้อยคนหนึ่งที่ดูคล้ายสาวใช้มารับเขาอย่างอดทน

　　 ท่านคังท่านมีอะไรจะพูดหรือ? 

　　นางถาม

　　คังเตี้ยยี่หายใจเข้าลึกและพูดด้วยความยากลำบาก

　　 ข้าต้องการรายงานเหอเสี่ยวหลาน!เป็นฝีมือนาง! นางฆ่าจิงไป่ ลูกของเทพจิง โปรดสืบสวนด้วย ผู้คุมกฎอาวุโส 

　　หลักฐานมาอยู่ตรงหน้าผู้คุมกฎอาวุโสแล้ว!

　　ทุกอย่างจบแล้ว!

　　เหอเสี่ยวหลานตัวสั่นอย่างคุมไม่อยู่นางชักสีหน้า นางนั้นนางก็กัดฟันลอบโจมตีซือหยูและเตรียมจะบินหนี

　　แต่ซือหยูตอบสนองอย่างรวดเร็วเขาหยิบตราเทพออกมาทันที ภายใต้แสงพลังเทพ เหอเสี่ยวหลานร่างกายบิดเบี้ยว นางล้มลงกับพื้น

　　ซือหยูพันธนาการนางและถอนหายใจ

　　 เจ้าเป็นผู้กระทำผิดจริงๆ ข้าต้องขอให้เจ้าให้ความร่วมมือในการสืบสวน 

　　เมื่อเขาพูดจบเขาก็พานางไปยังตำหนักของตระกูลเทพกระเรียน

　　เมื่อได้ข่าวผู้คุมกฎอาวุโสเห็นถึงความสำคัญในคดีนี้และส่งเสี่ยวเสวียนมาดูแล

　　เทพกระเรียนนั้นกำลังบ่มเพาะพลังเขาให้ความสำคัญกับเรื่องของเหอเสี่ยวหลานมากและคิดจะหยุดบ่มเพาะแต่เพียงเท่านี้ เมื่อสายลมสงบแล้ว เขาจึงจะกลับไปบ่มเพาะต่อ

　　หลักฐานจะต้องถูกทำลายเหอเสี่ยวหลานจะไม่มีความผิด

　　ในบรรดาลูกทั้งสามเขาตั้งใจจะส่งมอบบัลลังก์เทพให้กับเหอเสี่ยวหลานและไม่ปรารถนาให้มีเรื่องร้ายเกิดกับนาง

　　ในตอนนั้นเองเสียงของเหอจิงหงดังมาจากนอกห้องลับ

　　 ท่านพ่อข่าวร้าย! ตังเตี้ยยี่เปิดโปงน้องสาวแล้ว! ผู้คุมกฎอาวุโสกำลังมา! 

　　เทพกระเรียนราวกับถูกสายฟ้าฟาดเขาหันไปถามอย่างเยือกเย็น

　　 เหอเสี่ยวหลานอยู่ที่ไหน?เจ้าบอกนางให้หนีหรือไม่? 

　　หากผู้คุมกฎอาวุโสเข้ามาเอี่ยวนั่นก็หมายความว่าเรื่องได้ถูกรู้กันเป็นวงกว้างแล้ว

　　เขาเพียงแค่หวังให้เหอเสี่ยวหลานหนีอย่างเร็วที่สุดเท่าที่นางจะทำได้

　　 มันสายไปแล้ว!ทันทีที่หลักฐานชัดเจนและปกปิดไม่ได้อีกต่อไป ซือหยูก็จับน้องสาวข้าที่กำลังจะหนีอย่างป่าเถื่อนเพื่อที่จะทำให้เทพจิงพอใจ นางถูกส่งตัวไปที่เรือนข้า ท่านพ่อต้องตัดสินใจ 

　　เทพกระเรียนไม่พอใจ

　　 อะไรนะ?เจ้าซือหยูกล้าดียังไง! มันไม่ใช้โอกาสนี้หนีไปแต่กลับหยุดลูกสาวข้าให้หนีเรอะ? มันคิดจริง ๆ รึว่าเทพจิงจะช่วยมันได้?