19 เลือดสีน้ำเงินที่ร่วงหล่น
มันชัดเจนว่าที่ไหนที่ที่ราบกลางได้จบและสหพันธรัฐได้เริ่ม เพราะชายแดนได้ถูกแบ่งเขตโดยป่า
แต่แม้ว่าไม่มีหัวเลี้ยวหัวต่อนั้น ความต่างก็ยังชัดเจน เหตุผลของมันคือความหนาวเย็น ตอนนี้ที่เราเขาหาจุดเริ่มของฤดูหนาวม ความต่างในอุณหภูมิระหว่างที่ราบกลางและสหพันธรัฐนั้นมีหลักฐานชัดเจน
หิมะที่หายวับไปได้เริ่มเต้นอยู่ข้างบนหัวเรา
ที่นั่งของคนขับ ซีเลียได้ปกคลุมอยู่ในเสื้อโค้ทที่ใหญ่
ผมและสาวคนอื่นปิดผ้าคลุมทางเข้าของเกวียนอย่างสนิทและเบียดเสียดกันข้างใน ดังนั้นมันไม่ได้รู้สึกหนาวมาก
ลูห์มีแผนที่จะพาสาวไปใต้สู้กอร์โดเนีย ดังนั้นพวกเขาไม่ได้มอบอะไรที่ดีต่อความหนาวให้เลย
ด้วยความจำเป็นเราห่มผ้าผมที่ผมเตรียมปิดหัวของเราและเก็บความอุ่นไว้ข้างใน
เพราะอริซ่าและโคเลตต์ได้ร้องไห้ใจเธอออกมาในแขนของผมพวกเธอร่าเริงอย่างมาก แม้ว่าตอนนี้ พวกเธอแต่ละคนยังอยู่ที่แขนผมสองข้างและอยู่ในผ้าห่มด้วยกันกับผม
ผมบอกนนน่าให้เข้ามาร่วมกับเรา แต่เธอรู้สึกแย่ต่อสาวๆ และใส่เสื้อโค้ทไส้ขนนก นั่งอยู่ระยะไกลออกไป
แน่นอนว่า ผมไม่สามารถจะปล่อยซีเลียได้คนเดียวที่ที่นั่งคนขับ ดังนั้นผมเปลี่ยนที่กับเธอเป็นบางครั้งบางครา แต่มันดูเหมือนการกอดซีเลียที่มีอุณหภูมิตัวที่สูงได้มีความสุข สำหรับอริซ่าและโคเลตต์
ขณะที่พระอาทิตย์ตกดิน เราไม่ได้ไปถึงเมืองที่เราเข้าไปได้ ดังนั้นเราได้เตรียมตัวสำหรับตั้งแคมป์
มันมีเวลาจนกว่าพระอาทิตย์จะตกดินอย่างสมบูรณ์ผมนำสาวขึ้นไปขี่บนชวาร์ซ
โคเลตต์ได้กลัว ม้าที่มันใหญ่กว่าตัวที่ลากเกวียน แต่ผมทำให้เธอขี่บังคับเธอครึ่งนึง
มีอานอยู่บนเขาแต่ที่สุดของทั้งหมด ไม่มีทางที่ม้าลามกตัวนี้จะเขย่าผู้หญิงออก
แน่นอนว่า ม้าได้ให้ความร่วมมืออย่างเต็มที่และให้โคเลตต์ขี่ เขาได้ทำวงกลมรอบเกวียน ทำให้มีความสุข
นี่มันดี รอยยิ้มดูดีบนโคเลตต์ ที่ยังเรียกได้ว่าเป็นสาวน้อยที่ 16
อริซ่าใจเย็นลงไม่ได้ด้วย บางที่เพราะเธออยากจะขึ่เหมือนกัน
ในท้ายที่สุด โคเลตต์และอริซ่าได้ขี่ชวาร์ซต่อจนกว่าพระอาทิตย์จะตกอย่างสมบูรณ์ ชวาร์ซได้เหนื่อยแต่เขาดูเหมือนจะพอใจมาก
แม้มันมันเป็นพื้นที่ตั้งแคมป์ หลับในเกวียนที่ปิดมิดชิดนั้นอุ่นกว่านอนบนพื้นเป็นกอง ดังนั้นเราทั้งหมดเข้าไปในเกวียนแล้วนอน
มันเป็นหลายวันแล้วตั้งแต่ที่สาวได้เข้าร่วมกับผม ผมคิดว่าสิ่งต่างๆนั้นไปได้ด้วยดี แต่มันดูเหมือนจะไม่เป็นแบบนั้น
หลักๆแล้ว ท่อนล่างของผมอยู่ในปัญหา
ผมได้คิดว่าผมกำลังจะถึงขีดจำกัดแล้ว ห่ออยู่ในผ้าห่มของผม ผู้ช่วยให้รอดได้มา
“นายลำบากอยู่เหรอ”
อริซ่าพูดกับผม กระซิบใส่หูผมเพื่อจะไม่ปลุกคนอื่นตื่น
“ไม่นานมานี่มัน เอ่อ มีชีวิตชีวา”
ผมไม่มีเจตนาจะซ่อนมัน ดังนั้นผมไม่ได้ถือมัน แต่มันดูเหมือนมันเห็นได้ชัดเจน
“เธอจะดูแลชั้น?”
“ชั้นยังไม่ตกลงใจพอสำหรับเรื่องนั้น แต่ถ้ามันแค่ด้วยมือ…”
ข้างในผ้าห่ม ผมได้จั๊กจี้อาริซ่าและจูบเธอบนคอและหน้าอก
ยิ้ม อริซ่าแกล้งทำเป็นไม่เต็มใจ และสนุกสนานไปทั่ว
ขณะที่เราเล่น เลือดได้ไหลเข้ามาในสมาชิกผม และมันดันกางเกงผมอย่างแรง และยืนแข็ง
ผมไม่ได้ขยับเพื่อซ่อนมัน ดังนั้นมันแน่นอนว่า อริซ่าสังเกต
“ชั้นได้เก็บมันไว้เยอะนะ ใช่มั้ยล่ะ ขออภัยละกันถ้างั้น…”
อริซ่าดึงกางเกงผมลงและไม้ที่ใหญ่และแข็งของผม ที่มันใกล้จะน้ำแตกได้ผุดออกมา
“อะไร! นี่อันอะไร!? นี่มันเขย่าโลก!?”
“มันคือ เธอรู้-ว่า-อะไร ถ้าเธอต้องถาม”
“ว้าว … โจรสู้กับนี่ไม่ได้เลย สองเท่าเหรอ? ไม่ มันใหญ่กว่าอีกมาก”
เมื่อผมดึงไหลเธอลงในความร้อนใจ เธอยิ้มให้ผมด้วยตาที่มองขึ้นมา และมุดลงไปในผ้าห่ม
เธอจะนำมันออกมาด้วยมือของเธอ เหมือนที่เธอพูดว่าเธอจะทำ
“น่าทึ่ง มันไม่พอดีกับมือนึงเลย”
“ทำมันหยาบกว่านี้”
“ค่ะะะ”
เพราะเธออยู่ในผ้า ผมไม่เห็นว่าเธอทำอะไร แต่ผมได้ยินเสียงเนื้อ จึ๊บจั๊บ และรู้สึกถึงความรู้สึกดี ที่ทำให้หัวของผมเบา
หลังจากการงดเว้น ถูกว่าวโดยผู้หญิงรู้สึกสดชื่อเหมือนน้ำในฤดูใบไม้ผลิกับคอที่แห้ง
น้ำหวานได้ออกมาจากของของผม เพราะการปั้มน้ำกามของเธอ และเสียงเปลี่ยนเพราะความเหนียว
“มันรู้สึกดีมั้ย?”
“ช่าย มันดี”
ปรกติแล้วมันคิดไม่ได้เลยสำหรับผมที่จะน้ำแตกเร็ว แต่ผมได้ใกล้จะแตกขนาดนั้น
มันดูเหมือนเธอสังเกตว่าของของผมเต้นเป็นจังหวะเล็กน้อย ดังนั้นเธอเร่งความเร็วการสัมผัสของเธอ
“มันจะออกมาแล้ว! ชั้นเก็บไว้เยอะ ดูเหมือนจะมีเยอะเลย”
“ให้ชั้นดูว่าทั้งหมดนายมีอะไร~”
เธอรู้สึกปลอดภัยและเป็นมิตรน่าจะเพราะผมไม่กดดันเธอจนถึงจุดจบ
เมื่อในที่สุดได้ถึงเวลาของจังหวะน้ำแตกได้เริ่ม ลิ้นของอริซ่าได้คืบคลานไปที่ปลายรูฉี่ผม
“ชั้นจะกดหัวเธอนะ”
ผมได้จับหัวของอริซ่าจากข้างนอกผ้าห่ม ลุกขึ้นครึ่งนึงที่เท้า และแตก
อสุจิหนา มากเท่าที่แม้แต่ผมก็บอกได้ ได้ออกจากไข่ผมถึงเอ็นผมและออกจากหัวเอ็นของผม
“โอออ้!”
“ว้าา! อุว้าา!”
ระหว่างที่ปล่อยเสียงครวญ ผมปล่อยออกสองหรือสามขั้น ยังลุกครึ่งนึงระหว่างนั้นทั้งหมด
การน้ำแตกที่มโหฬารของผมดำเนินต่อไปหนึ่งนาที และข้างในของผ้าห่ม ได้เปลี่ยนไปเป็น บางอย่างที่ไม่น่าเชื่อ แต่ผมหยุดไม่ได้ ไม่ใช่หลังจากทั้งหมดนี่
เมื่อผมได้ปล่อยอะไรที่ผมปล่อยออกมา ผมได้ม้วนผ้าห่มลง
มีกลิ่นของผู้ชายที่ทนไม่ได้ ผมได้พูดเองเลย
“ชั้นเปียกโชกไปหมดแล้ว… นี่มันเป็นเสปิร์มของชายจริงๆเหรอ? มันเกือบจะแข็ง … มันเหลืองและกลิ่นเหมือนผู้ชาย
เสปิร์มที่เก็บไว้นานเกาะติดอย่างแยกออกไม่ได้ เหมือนสัตว์ประหลาด สไลม์ กับหน้าอริซ่า
มันมีจำนวนมหาศาลด้วย ตัวของอริซ่าทั้งตั้วได้เปียกโชก ผ้าห่มมันเปียกมาจนมันต้องซักทั้งผืน
แต่ความต้องการที่อัดอั้นที่มันเก็บมาทั้งเดือน ไม่ได้หยุดแค่นั้น
“ไม่จำเป็นต้องเช็ด ชั้นยังไม่พอใจ”
ผมได้ให้อริซ่าจับสมาชิกของผมที่มันยังไม่เหี่ยว
แม้ว่าตกใจ เป็นอีกครั้งหนึ่งที่เธอถูสมาชิกที่เปื้อนน้ำกาม
ระหว่างที่ลูบหัวที่เปียกไปด้วยน้ำหวาน ผมปล่อยอสุจิอีกสี่ครั้ง
วันต่อมา
“มีอะไรหรอ?”
ผมได้ขี่ชวาร์ซกับซีเลียเป็นครั้งแรกในซักพัก เมื่อเธอมองขึ้นมาหาผมและถาม
ถ้ามีอะไร มันคือความรู้สึกสดชื่นที่ผมไม่ได้มีมานานแล้ว
เธอได้ครวญอย่างบึ้งตึง และเอนตัวของเธอมาหาผม
ผมได้มีความรู้สึกว่าซีเลียได้จ้องอริซ่าจากข้างหลังเช้านี้ด้วย
อย่างที่คาด เธอได้สังเกตกลิ่นของอสุจิ ที่มันได้ลอยไปทั่ว แม้แต่ผมยังสัมผัสได้
เธอยังเป็นสาวตัวเล็ก แต่เธอน่าจะปลุกความอิจฉาของผู้หญิงให้ตื่น
ทุกคืนหลังจากนั้น อริซ่าจะมาที่ผ้าห่มผมและบริการให้ผม
การชักว่าวเปลี่ยนเป็นทางปากอย่างช้า แล้วอีกครั้งเข้าไปสู่การรับความเป็นชายของผม เข้าไปที่ระหว่างต้นขาเธอ เป็นการใส่ผิดอย่างหนึ่ง
แน่นอนว่า ตอนนี้เมื่อเรามาไกลขนาดนี้ เราซ่อนกิจของเราข้างในเกวียนที่แออัดไม่ได้ และทุกคนได้มารู้มัน
เมื่อเราทำการบริการตอนกลางคืน หน้าของผู้หญิงคนอื่นจะหันมาหาเราอย่างลับๆ
โคเลตต์จะมองอริซ่ารับเอ็นยักษ์ของผมเข้าไปในปากอย่างกังวล ซีเลียมองอย่างขมขื่น นนน่าจะชำเลืองมองเราด้วยการหรี่ตา จากนั้นพวกเธอส่วนใหญ่เข้านอน
การเดินทางได้ดำเนินต่อไป อากาศเย็นได้แย่ขึ้นไปอีก และก่อนที่เราจะรู้มัน เราได้ไปถึงที่ที่เรามองไม่เห็นอะไรเลย ที่ไม่ถูกปกคลุมไปด้วยหิมะ
“ออร์สค์ งั้นเหรอ? นั่นแค่เมืองถัดไปเอง แค่ตรงไปตามถนนที่นี่แล้วนายจะอยู่ที่นั้นแล้ว แต่แม้อย่างนั้น มันเป็นสองวันโดยเกวียน”
ในท้ายที่สุด เราห่างบ้านเกิดของอริซ่าแค่สองวัน
«TLN:มุมมองบุคคลที่ 3»
“ชั้นไม่คิดว่าชั้นจะมีชีวิตเพื่อมาเจอครอบครัวชั้นอีก”
อริซ่าพึมพำ
ผู้ช่วยชีวิตเธอได้ขี่อยู่คนเดียวบนชวาร์ซ ซีเลียได้อยู่ที่แท่นขับเกวียน
“ชั้นเดาว่าพระเจ้ามีตัวตนจริงๆ หือห์”
คนที่ตอบคือโคเลตต์
นนน่าเพียงแค่ยิ้มแล้วไม่พูดอะไร
“เอเกอร์-ซัง*คือคนดี หือห์”
«TLN: san คุณ»
“แม้ว่าเค้าได้มองหน้าอกของนนน่าตลอดหลังๆ”
พวกเธอคิกคักกันเอง
“รู้มั้ย อริซ่า นี่โอเคแล้วเหรอ?”
โคเลตต์หยุดหัวเราะ
“เธอได้บริการเค้าทุกคืน ไม่ใช่เหรอ? ถ้าเธอชอบเค้า ไม่ใช่ว่าเธอจะเสียดายที่แยกกันแบบนี้เหรอ?”
“แม้ว่าเธอบอกอย่างนั้น ชั้นบอกให้เขามาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันในเมืองไม่ได้หรอก และชั้นทิ้งครอบครัวชั้นตอนนี้ไม่ได้ เพราะในที่สุดชั้นก็ได้กลับมาหาพวกเค้าแล้ว”
ครอบครัวของเธอต้องได้ตามหาเธออย่างกังวล แต่ยอมแพ้
หน้าที่มีน้ำตาของพ่อแม่เธอได้เข้ามาในใจเธอ
เธอรักเขาในฐานะผู้ชาย แต่เพราะในที่สุดเธอก็กลับที่เมือง เธอเลือกที่จะจากไปไม่ได้
มันจะเป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยมถ้าเขาอยู่ในเมืองของเธอต่อ ถ้าเป็นอย่านั้น เธอจะเป็นภรรยาของเขาอย่างมีความสุข
แต่นั่นจะไม่เกิดขึ้น
“ที่ชั้นพูดคือ เธอควรจะนอนกับเค้าให้ตัวเองได้แล้ว”
หน้าของอริซ่าได้แดง
มันเป็นความมหัศจรรย์ที่เธอทำ แม้ว่าเธอได้ทำสิ่งที่น่าอายมากทุกคืน
“เอเกอร์-ซังนั้นน่าทึ่ง ใช่มั้ยล่ะ? ไม่ใช่ว่ามันจะโอเคที่จะมอบครั้งแรกของเธอให้เค้า แล้วค่อยยอมแพ้เหรอ?”
สำหรับ “น้องสาว”* ของชั้น เธอมันหน้าด้าน ไม่ใช่เหรอ อริซ่าเลยโจมตีสวน
«TLN: Imouto-bun คนแปลกหน้าที่ทำตัวเหมือนน้องสาวของตัวเอง»
“นั่นจาก{บางคน}ที่ได้เงี่ยหูฟัง และช่วยตัวเองคนเดียว หือห์?”
“อะไร! ช่วยไม่ได้นั่น! เธอได้เสียงดังและไม่แม้แต่จะซ่อนเสียงเลย”
สองคนหันหน้าหากันและยิ้ม
เอเกอร์คือบ้ากามแต่เขาได้ตรงไปตรงมาและแผ่เสน่ห์ของผู้ชายของเขา
สำหรับสองคนที่เขาช่วย มันได้เพียงพอแล้วที่จะทำพวกเปียกที่ระหว่างขา
“ไม่ใช่แค่เค้า ชั้นจะเอ่ยคำลากับพวกเธอด้วยเหมือนกัน ใช่มั้ย”
“นั่นจริง … ถ, ถ้าเธอไม่อยู่ที่นั่น ชั้นคิดว่าชั้นจะบ้าไป ขอบคุณเธอที่ชั้นยังสติดีได้อย่างไรก็ไม่รู้ ชั้นขอบคุณเธอจริงๆจริงๆ”
“ชั้นคิดว่าชั้นทำเต็มที่ ดังนั้นชั้นไม่แสดงด้านที่อ่อนแอของชั้นให้เธอเห็น”
สองคนกอดกัน
“ชั้นตัดสินใจแล้ว ชั้นจะนอนกับเอเกอร์-ซัง และชั้นจะมอบครั้งแรกของชั้นให้เค้า และให้เค้าทำชั้นเละไปเลย จากนั้นชั้นจะกลับบ้าน
“มันค่อนข้างน่าอายที่จะได้ยินนะ ….”
อริซ่ากอกโคเลตต์แรงขึ้น
“และระหว่างที่เราทำมัน ทำไมเธอไม่เข้าร่วมกับเราล่ะ?”
“หือห์”
ซีเลียได้โผล่มามอง สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น นนน่าแค่พูดว่าเธอล้ม ให้เธอหันกลับไป
“ชั้น~ พูดว่า~ ทำไมเธอไม่นอนกับเอเกอร์-ซังด้วยกันกับชั้นล่ะ”
“ทำไมชั้นต้องทำอย่างนั้นด้วย!”
“เราได้อยู่ด้วยกันมาตลอดผ่านเวลาที่ยากลำบาก ไม่ใช่เหรอ ดังนั้นเราควรจะทำสิ่งที่เราทำมันได้เพียงครั้งเดียวในชีวิตด้วยกันด้วย เธอไม่ชอบการนอนกับเอเกอร์-ซังขนาดนั้นเหรอ?”
“ชั้นไม่ได้ ‘ไม่ชอบเค้า ถ้าชั้นจะทำมันมันดีกว่าที่จะเป็นเค้ากว่าใครๆ… แต่ชั้นกลัว”
“ใช่เธอกลัว ชั้นมั่นใจว่าเธอไม่เคยตัดสินใจด้วยตัวเอง และจบที่การไม่ทำอะไรเลย”
โคเลตต์จำถึงเวลาที่เธอถูกห้อมล้อมด้วยผู้ชายและเล่นเป็นของเล่นตามใจพวกเขา
ในเวลานั้น มันเป็นเพราะอริซ่าที่ได้ถูกเล่นเป็นของเล่นด้วยกัน อยู่ข้างเธอและจับมือเธอ จนเธอทนมันได้
เมื่อพวกเธออยู่บนเตียงและชายที่หน้าตาไม่น่าพึงพอใจมา เธอจะออกไปเพื่อปกป้องเธอและให้ผู้ชายปกคลุมเธอด้วยเสปิร์มเป็นการแลกเปลี่ยน
เธอคิด ถ้าพร้อมอริซ่า เธอสามารถทนความเจ็บปวดใดๆก็ได้
ไม่ต้องพูดถึงด้วย ว่าเธอจะไม่ได้ถูกเล่นเป็นของเล่น มันจะรู้สึกดีอย่างแน่นอน
“โอเค ถ้ามันเป็นกับเธอ มันจะเป็นเวลาครั้งแรกที่ดีที่สุด ที่ใครจะหาได้”
“ช่าย! ชั้นได้ฝันถึงมันตลอด เจ้าชายจะมาและช่วยโคเลตต์และชั้น และรักเรา”
{แม้เจ้าชายจะบ้ากามเล็กน้อย} เธอยิ้ม
“แต่ … ถ้าเอเกอร์-ซังไม่ชอบชั้นล่ะ …”
“ไม่มีวันเกิดขึ้น”
อริซ่าปฏิเสธมันอย่างตรงๆ
“เค้าไม่ได้ลงมือกับเธอเพราะเธอกลัวมาก ถ้าเธอได้อ่อยเค้า เค้าจะรับเธอก่อนนานมาแล้ว อย่าประเมินความบ้ากามของชายคนนั้นต่ำสิ”
“แทนที่จะอย่างนั้น…” อริซ่าหัน
“แล้วเธอล่ะ นนน่า? เรามาที่นี่ด้วยกันงั้นเธอไปกับเราเป็นไง?”
นนน่า โดยไม่มีการกระตุกที่รอยยิ้มเธอ พูด
“ไม่ มันเป็นเวลาสำคัญสำหรับเธอสองคน ชั้นจะรู้สึกไม่ดีที่จะไปบุกรุก
“ได้” อริซ่าไม่พูดอะไรอีก
ในหัวใจเธอ โคเลตต์ก็คิดเหมือนกันว่ามันดีกว่าแค่เธอกับอริซ่า
ในท้ายที่สุด พวกเธอก็ไม่เข้าใจนนน่า
แม้จะผ่านวันที่น่ากลัวนั้น เธอไม่ร้องไห้แม้แต่ครั้งเดียว
เธอจะมีรอบยิ้มที่เป็นมิตรตลอด แต่ตาของเธอร้องไห้
แต่แม้แต่ตอนนี้ ที่เธอได้ถูกช่วย เธอไม่หัวเราะแม้แต่ครั้งเดียว
มันดั่งว่าเธอไม่ได้ถูกช่วยเหลือเลยซักนิด
{ทั้งหมดที่เราทำได้คือปล่อยเธอให้เขา} โคเลตต์และอริซ่าคิด และพวกเธอได้เริ่มปรึกษากับว่าพวกเธอจะไปนอนกับผู้ชายได้อย่างไร
นนน่าได้มองไปที่ท้องฟ้า พร้อมร้อยยิ้มที่แปะอยู่บนหน้าของเธอ
«จบมุมมองบุคคลที่ 3»
ในที่สุดผมก็ได้มาขี่ชวาร์ซอีกครั้งหลังจากเวลานาน
ผมคิดว่าผมลืมความรู้สึกของการขี่บนหลังม้า เพราะผมได้อยู่ที่แท่นขับรถเกวียนหลังๆ
ชวาร์สดูเหมือนจะไม่พอใจ บอกผมให้เอาผู้หญิงมาขี่เขา แต่ผมได้บอกให้เขาทนกับมัน เพราะการพลาดที่สนาบรบมันจะหมายถึงเขาตายด้วย
จากคนที่เราถามวันนี้ มันอีกเพียงแค่สองวันจะถึงบ้านเกิดอริซ่า
พวกเราน่าจะไปถึงที่นั่นภายในพรุ่งนี้
ผมเดาว่าผมควรจะถามเธออย่างจริงจังอีกครั้งหนึ่งวันนี้
ด้วยที่เราได้สนิทกันหลังๆ ผมอาจได้รับคำตอบที่ดี
พระอาทิตย์ตกดิน เราได้เตรียมแคมป์
ใช้ฝืนที่กองกันอยู่ในเกวียน เราได้ทำกองไฟและละลายหิมะ
ขอบคุณเกวียน เราแบกสัมภาระได้มากกว่าที่เราทำได้ก่อนหน้า
การดื่มน้ำอุ่นและนอน ทำให้ความเย็นค่อนข้างจะทนได้
จากนั้นซีเลียออกมาจากข้างในเกวียน
เธอตั้งไหล่ของเธอขึ้นแล้วเดินเข้ามาหาผม
เธอนั่งลงบนฟืนที่เราวางไว้ตรงหน้าไปเป็นเก้าอี้ด้วยเสียงตุ้บ
“ทำไมเธอได้น่ารักมากที่โมโหล่ะ?”
“หนูไม่ได้โกรธ! และท่านหมายความว่ายังไง น, น่ารัก!”
“เธอจะเป็นหวัดข้างนอกนี่นะ”
กลางคืนได้ค่อนข้างหนาว
ไม่มีประโยชน์ที่จะออกมาข้างนอกพร้อมลมหายใจสีขาวออกมาจากปากเธอ
“หนูจะอยู่ที่นี่ซักพัก! ดังนั้นได้โปรดเชิญเข้าไปข้างในเกวียน! เพราะคนข้างในจะหนาว!”
ผมไม่เข้าใจว่าเธอพูดอะไร แต่เธอใส่โค้ทขนสัตว์ และไฟก็อยู่นี่ด้วย
ขณะที่ผมหันไปที่เกวียนพร้อมน้ำร้อนคิดว่ามีเวลาที่เธออยากจะอยู่ข้างนอกด้วยเหรอ นนน่าได้ออกมาจากเกวียนแต่งตัวอย่างอบอุ่น
เธอจะเปลี่ยนเป็นลูกบอลของขนสัตว์แต่แม้ว่านั่น ก็ไม่อาจซ่อนหน้าอกเธออย่างสมบูรณ์ได้
“เอเกอร์-ซามะ ได้โปรดเข้าไปข้างในรถม้า ชั้นจะอยู่ข้างนอกดังนั้น…”
เธอพูดว่าเธอจะนั่งหน้าไฟเหมือนซีเลีย
ผมไม่เข้าใจว่าพวกเธออะไรกัน แต่ตอนนี้ เพราะมันหนาว ผมได้เข้าไปที่เกวียน
มีสวรรค์อยู่ที่นั่น
มีอริซ่าและโคเลตต์หันหน้าหากันพันนิ้วกันอยู่
ที่สำคัญที่สุด พวกเธอได้เปลือยเปล่าโดยไม่มีแม้แต่เส้นด้ายอยู่บนตัวเธอ
“ถอดเสื้อผ้าตามสบายเลย”
“พวกเราสองคนจะอาบนายด้วยความรัก…”
การที่จะพูดอะไรอีก ผมจะหยาบคาย
พวกเธออยากให้ผมกอดพวกเธอไว้ในอ้อมแขน และผมอยากจะกอดพวกเธอ นั่นเพียงพอแล้ว
“” เราขอมอบตัวเราเอง กินเราตามสบายได้เลย “”
สองคนพูดประสานกัน
เพื่อที่จะมีความสุขกับพวกเธออย่างสมบูรณ์ ผมโยนเสื้อผ้าผมทิ้งไป
พวกเธอได้เข้ามาหาผมทันที
“โคเลตต์ เธอเลียตัวของเค้า ชั้นจะทำให้ส่วนของเค้ามีชีวิตชีวา”
การมีการฝึกเป็นทาสเซ็กส์ สองคนนี้ แม้ว่าเป็นสาวบริสุทธิ์ รู้ว่าจะทำให้ผู้ชายพอใจได้อย่างไร
พวกเธอดูเหมือนจะให้ผมมีความสุขกับทักษะนั้นอย่างทั่วถึง
โคเลตต์นั้นเล็ก แม้เธอไม่เล็กเท่าซีเลีย เธอไม่ถึงแม้แต่ไหล่ของผม และได้คลืบคลานลิ้นส่วนใหญ่หน้าอกและหลังผม เขย่งตัว
อริซ่าได้คุกเข่าข้างหน้าผม ม้วนไข่ทีไว้ผลิตเสปิร์มบนมือของเธอ เลียเสาของมัน และใส่ปลายเข้าไปในปากเธอ
“นายมีกล้ามที่น่าทึ่ง”
ผมถูหัวของโคเลตต์ระหว่างที่ลิ้นเธอพเนจร
ผมได้ฝึกตัวของผมในป่าด้วย
มากกว่านั้น กล้ามเนื้อผมมันง่ายต่อการฝึกถ้าให้เริ่มพูด
“ตัวของเอเกอร์-ซามะนั้นสะอาด ไม่ใช่เหรอ”
“อย่าเทียบชั้นกับโจรสิ ชั้นชอบความสะอาด”
เพราะไม่มีอ่างอาบน้ำบนการเดินทาง และผมอาบนำในหน้าหนาวไม่ได้ ผมเพียงแต่ต้มหิมะและเช็ดตัวผมด้วยน้ำ แต่นั้นมันเป็นความต่างที่เพียงพอแล้ว เทียบกับโจรที่ไม่ได้อาบน้ำแม้จะเป็นปี
มันน่าสมเพชสำหรับสาวพวกนี้ที่ถูกบังคับให้เลียบางคนแบบนั้น
“นายขยับขานายนิดนึงได้มั้ย
โคเลตต์ได้อ้อมไปหลังผม เธอลังเลเล็กน้อยและจะเลียรูหลังผม
“อย่าไปตรงนั้น ชั้นจะจูบเธอที่หลังไม่ได้”
ผมได้จับโคเลตตและมอบการจุมพิตที่เสียงดัง หยาบคาย
ทันทีนั้น อริซ่าที่ส่ายหัวของเธอระหว่างขาผมทำตัวเองให้มีเสียง
“อืมมมม! ชั้นคิดว่ากรามชั้นจะหลวมแล้ว… จู่ๆมันก็บวมขึ้นมา!”
ผมเดาว่าผมได้ตื่นเต้นเพราะจูบโคเลตต์
“ดูโคเลตต์! ดูนี่!”
“ว้าาา! น่าทึ่ง! มันใหญ่ขนาดนั้นจริงๆ!?”
เธอไม่เห็นเมื่อเธอแอบมองตอนกลางคืน เพราะมันไม่มีตะเกียง ใช่มั้ยล่ะ
“เอเกอร์-ซัง โปรดนอนลง เราสองคนจะทำมันด้วยปากของเรา”
ผมรับข้อเสนอของพวกเธอแล้วนอนลง จากนั้นสองริมฝีปากได้เข้ามา
พวกเธอเลียไม้ของผมด้วยการเคลื่อนไหวจังหวะเดียวกันจากทั้งสองฝั่ง บางทีขึ้นไปที่ปลาย หรือลงไปที่ไข่
“มันใช่ ใช่มั้ย?”
“ช่าย มันมหึมา”
สาวสองคนดูดน้ำกามที่ซึมออกมาและเลียต่ออีกครั้ง
“ของของพ่อค้าทาสแค่ของเล่น”
“เทียบกับสิ่งนี้พวกเขาเป็นกระเจี้ยวเด็กเลย”
ไม่มีผู้ชายคนไหนจะรู้สึกแย่เมื่อสมาชิกได้ถูกชม
สองคนนี้ดูเหมือนจะรู้นั่นอย่างดี และชมของผมเกินจริงเพื่อให้ผมรู้สึกร่าเริง
ผลของมัน ในที่สุดผมก็เข้าใกล้ขีดจำกัดของผมมากขึ้นมากขึ้น
“อริซ่า มันสั่นแล้ว”
“มันจะออกมาแล้ว ปากใครที่เธอจะรับมัน?”
“โอเคถ้างั้น ให้โคเลตต์ทำมันเถอะ
{โอเ—ค} อริซ่าพูดขณะที่เธอกลับไปบริการไม้ผมต่อ และโคเลตต์ห่อปากที่เล็กของเธอรอบปลายของผม
ผมได้ใกล้กับการน้ำแตก ดังนั้นผมได้จับหัวของเธอ ซึ่งเธอทำหน้าตากังวล แค่อริซ่ายิ้มให้เธอซึ่งทำให้เธอใจเย็นลง
จากนั้นผมแตก
“《ฮึ้นงงงงงงงง》”
น้ำแตกนั้นมากกว่าที่โคเลตต์จินตนาการและน้ำกามได้พ่นออกมาจากปากเธอ หยดลงไปที่ท้องของผมที่นอนหงายหน้า
“อ่ะร้า ช่างเสียของ”
อริซ่าตักน้ำกามที่หยดด้วยลิ้นของเธอ โคเลตต์ทำตามต่อ
ฉากและความรู้สึกบนท้องของผมทำให้สมาชิกของผมไม่เสียกำลังของมันไป
“เธอสองคนยังบริสุทธิ์ ใช่มั้ย?”
“ใช่ แน่นอน” “ช่าย พวกเขาให้เราเก็บมันไว้เพื่อที่เราจะขายได้มากขึ้น”
การแทงความบริสุทธิ์ของพวกเธอทั้งสองจะเป็นอาหารเย็นที่หรูหราสุดขีด
“ชั้นอยากจะกินพวกเธอระหว่างที่เธอทับกันอยู่”
โคเลตต์นอนคว่ำอยู่ข้างบนอริซ่าที่นอนหงาย
‘ดอกไม้’ ของพวกเธอได้เรียงกันแนวตั้ง เปียก
“นั่นเพราะเราได้เลียของที่หนานั่น…” “มันเป็นครั้งแรกที่เราสร้างความรักกับผู้ชาย”
ระหว่างที่ฟังข้ออ้างของพวกเธอ ผมได้เตรียมสมาชิกของผม
ตอนนี้ คนไหนที่ผมควรจะเปิดซิงก่อน
“อริซ่า ชั้นกลัว…”
“มันโอค ปล่อยทุกอย่างให้เอเกอร์-ซัง เค้าจะทำมันได้ถูกอย่างแน่นอน
“แต่ ชั้นไม่รู้ถ้าของใหญ่นั้นจะเข้าไปข้างในชั้นได้มั้ย”
“อย่ากังวลแล้วผอนคลลล《โโโโออออ้ยยยยย》———!!!”
“อริซ่า!?”
ก่อนอื่นผมแทงเข้าไปในอริซ่าลึกที่สุดที่มันเข้าไปได้
เธอแยกจากความบริสุทธิ์ของเธอด้วยเสียงกรีดร้องที่โหยหวน
“อริซ่า!? มันเข้าไปมั้ย? ของใหญ่นั่นเข้าไปมั้ย?”
“《ออออ》อออออ๊า…มันใหญ่ … ท้องชั้นเต็มแล้ว!!”
มอบการชำเลืองมองให้สองคนที่หันหน้าหากัน ผมขยับสะโพกของผม
แม้อริซ่ายังบริสุทธิ์ ตัวของเธอเป็นผู้หญิงที่ถูกต้อง ดังนั้นมันจะไม่พังแม้ว่าผมขยับอย่างอิสระ
อย่างไรก็ตาม มันไม่แฟร์ถ้าผมทำเธอแค่คนเดียว
ผมจับเอ็นผมที่ปกคลุมไปด้วยเลือดซิง และสัมผัสกับรูบริสุทธิ์ของโคเลตต์ด้วยมัน
“《โอ๊ยโอ๊ยโอ๊ย โอ๊ย โอ๊ย โอ๊ย!!》”
ไม่เหมือนอริซ่า เยื่อพรหมจรรย์ของเธอหนากว่าดังนั้นมันฉีกอย่างมีเสียง
“โคเลตต์เธอได้ยินนั่นมั้ย? เธอเป็นผู้หญิงแล้วตอนนี้”
อริซ่าปลอบประโลมโคเลตต์ที่อยู่ในความเจ็บปวดเพราะความต่างทางกายภาพ และก่อนที่ผมจะรู้มันพวกเธอได้จูบแบบสาว-กับ-สาว
ตื่นเต้นมากขึ้นไปอีกผมเหวี่ยงสะโพกผมมากขึ้นกว่าเดิม เข้าไปและจากนั้นออกมาจากรูของสาวบริสุทธิ์ มีความสุขกับกายของผู้หญิงสองคนในความหรูหรา
ทุกครั้งที่ผมเปลี่ยนรู ผมเข้าไปและมีเสียงครางที่เซ็กซี่ เพิ่มตัณหาผมขึ้นไปหลายเท่า
ผมได้ถึงขีดจำกัดแล้ว
ผมเริ่มน้ำแตกข้างในอริซ่า 10 วินาทีหลังจากนั้น ผมย้ายไปที่รูของโคเลตต์และน้ำแตกต่อจนจบ
จากข้างในสองคน อสุจิที่ขุ่นเข้ม ชมพูด้วยเลือดบริสุทธิ์ผสมอยู่ข้างใน ลอยออกมาอย่างเสียงดัง
ผมขยับตัวเข้าไปใกล้สาวๆ ที่ยืนไม่ได้และมีความสุขกับการจูบของเราสามคน
ผมนอนลงหงายหน้าขึ้นและให้โคเลตต์ยองลงตรงหน้าผม
ผมดูดสารคัดหลั่งที่มันออกมาจะรูสาวที่เปิดซิงสดๆ และสมาชิกของผมยืนขึ้นอีกครั้ง
โดยไม่มีชั่วเวลาที่ช้าไป อริซ่าขึ้นไปบนของที่มันชี้ขึ้น เกวียนได้เขย่าต่อไป
«TLN: มุมมองซีเลีย»
“………………”
“………………”
นนน่าและฉันได้หันหน้าหากันตรงหน้ากองไฟโดยไม่พูดอะไรซักคำ
นนน่าได้ยิ้มอยู่ตลอด เหมือนอย่างเคย ระหว่างที่ฉันทำหน้าบูดบึ้งโดยไม่สนใจที่จะซ่อนมัน
เหตุผลมันชัดเจน
มันคือเสียงของผู้หญิงคราง และเสียงเกวียนที่ลั่นเอี๊ยดอ๊าดต่อไปเรื่อยๆ
นี่ทั้งหมดเป็นความผิดของผู้หญิงคนนี้
ฉันจ้องไปที่นนน่า
ผู้หญิงคนนี้เป็นคนที่กล่อมฉันให้ออกจากเกวียนเพื่อที่เขาสามารถนอนกับสองคนนั้นได้
ฉันพยายามจะต่อต้านในหลายๆทางแต่ผู้หญิงคนนี้ได้เข้ามาขวางด้วยคำพูดของเธอ ดังนั้นฉันปฏิเสธไม่ได้
……… เสียงของผู้หญิงได้ดังขึ้น
ฉันได้ยินพวกเขาได้อย่างดังและชัดเจนแม้แต่ตรงนี้ ที่มันระยะไกลออกไป
คนที่สำคัญที่สุดของฉัน ได้นอนกับผู้หญิงอื่นข้างในเกวียน
ฉันหยุดโมโหไม่ได้
เพื่อให้เริ่ม ฉันไม่สามารถทนกับผู้หญิงคนนี้ตั้งแต่ฉันได้เจอเธอครั้งแรก
เหตุผลนั้นแน่นอนว่า นมที่ใหญ่นั้น ที่เอเกอร์-ซามะได้มองตลอด …. ไม่ ไม่ใช่นั่น!
หน้าที่ยิ้ม และตาที่ตายนั้นของเธอ
ฉันไม่สามารถทนตาที่มัน ยอม-แพ้-แล้ว-ทุก-อย่าง
ฉันทนรอยยิ้มนั่นไม่ได้ ที่มันเยาะเย้ยทุกอย่าง
ฉันทนหน้าอกมหึมานั้นไม่ได้
ฉันทนไม่ได้แม้แต่หน้าที่สวยนั่น
ฉันทนเธอไม่ได้….
«TLN: มุมมอง นนน่า»
ฉันได้ปิดซีเลียที่หลับพร้อมคิ้วที่ขมวดของเธอด้วยผ้าห่มของเธอเอง
เธอจะไม่แข็งถึงตายเพราะเราอยู่ข้างหน้าไฟแต่ฉันให้เธอเป็นหวัดไม่ได้
({ฉันมั่นใจว่าสามคนนั้นจะไม่หยุดจนถึงเช้า})
ฉันน่าจะจบที่การใช้กลางคืนอยู่ที่นี่
ฉันไม่ได้แม้แต่อิจฉาหรือริษยาอริซ่าและโคเลตต์ที่กลับบ้านเกิดของพวกเธอได้
({แม้ฉันมั่นใจว่าฉันได้รู้สึกบางอย่างแบบนี้ เพราะฉันเป็นคนเดียวที่กลับบ้านไม่ได้})
ฉันไม่มีแม้แต่บ้านอีกแล้ว
ทุกอย่างหายไปโดยไร้ร่องรอยวันนั้น
ฉันไม่สามารถหวังกับอะไรที่มันไม่มีตัวตน
ทั้งหมดที่มันเหลือ คือความทรงจำที่อบอ่นของอดีตข้างในหัวใจฉัน
เมื่อฉันคิดอย่างนั้น แปลก ที่ฉันไม่ถือว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับฉัน
ฉันได้ยิ้มต่อไปตอนนี้
ชายสกปรกแก้ผ้าฉันจนเปลือย จับหน้าอกของฉันและดูดมัน
ฉันมั่นใจว่าฉันคนก่อนจะต่อต้านพวกเขาเหมือนคนบ้า
เมื่อตัวของฉันทั้งตัวถูกปกคลุมด้วยของเหลวที่สกปรก และแม้แต่ตอนนั้น ฉันยังยิ้ม มันเป็นตอนนั้นเอง ที่ฉันได้รับรู้ว่าฉันได้แตกสลาย
นี่และนั่นเกิดขึ้นและทั้งหมดมันดีขึ้นตอนนี้
ไม่มีสิ่งสกปรกหรือเจ็บปวดที่ได้ถูกทำกับฉัน แต่ที่ดีที่สุดของทั้งหมดคือหน้าที่เปื้อนน้ำตาของสาวที่อยู่กับฉัน ตอนนี้ได้เปลี่ยนเป็นรอยยิ้ม
เมื่อไฟได้ดับ ซีเลีย-จัง*ดูหนาว
ฟืนอยู่ข้านในเกวียนดังนั้นฉันได้ไปเพื่อหยิบมัน
«TLN chan ใช้แสดงออกเมื่อพูดถึงบางคนที่เป็นที่รัก ส่วนใหญ่ใช้กับเด็ก หรือคนเด็กกว่า»
{ขออภัย} ฉันพูดขณะที่ฉันเปิดหลังคา และพวกเขากำลังอยู่ระหว่างที่ทำมัน
เขาได้ใส่มันเข้าไปในโคเลตต์ที่กรีดร้อง ระหว่าที่อริซ่าได้กอดเธอและแลกเปลี่ยนการจูบ สาว-กับ-สาว
พวกเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันเข้าไป
ฉันรู้เมื่อฉันแอบมองการบริการของอริซ่า แต่มันใหญ่จริงๆ
ดูจะเป็นสามเท่าของของพ่อค้าทาส
รูของโคเลตต์ที่ตัวเล็กได้ขยายออกมากเท่าที่มากได้แต่เธอไม่ได้ดูเหมือนจะไม่ชอบมัน
พวกเธอไม่ได้ถูกข่มขืนหรือถูกทำให้เป็นทาสเซ็กส์ แต่มอบตัวของพวกเธอให้ผู้ชายที่พวกเธอรัก
ฉันได้หยิบฟืนแล้วปิดหลังคา จากนั้นฉันโยนพวกมันเข้าไปในกองไฟอย่างเงียบๆ ทำให้มันใหญ่ขึ้น
ฉันควรจะสร้างความบันเทิงให้เขาเมื่อสองคนนั้นไม่อยู่อีกแล้วมั้น?
ไม่เหมือนกับผู้ชายทั้งหมดจนถึงตอนนี้ เขาดูอ่อนโยนและดูเหมือนจะทำให้พวกเธอรู้สึกดี แต่บางอย่างใหญ่ขนาดนั้นดูเหมือนมันจะเจ็บปวด แม้ว่าฉันจะหล่อลื่นมันอย่างทั่วถึง ฉันคิด
เพราะเขาได้มองหน้าอกฉัน ฉันสงสัยว่าเขาจะพอใจด้วยพวกมันมั้ย
ไม่มีประโยชน์ที่จะคิดเกี่ยวกับมัน ไม่ว่าเขาจะขออะไร ฉันน่าจะตอบไปด้วยรอบยิ้ม นั่นคือวิธีที่ฉันใช้ชีวิต
ระหว่างที่ถูหัวของซีเลียที่พูดคำบ่นออกมาเกี่ยวกับฉันในการหลับของเธอ ฉันมองไฟ
«TLN: มุมมอง เอเกอร์»
เมื่อวาน ในที่สุดเราก็ได้ไปถึงหมู่บ้านของอริซ่า และเราได้เจอกับครอบครัวของเธออย่างเต็มไปด้วยอารมณ์
ทันทีที่แม่อริซาเห็นเธอ เธอตะโกน เธอได้รีบเข้ามาและกอดอย่างยาว ยาว นาน
หลังจากนั้น เราได้ถูกต้อนรับอย่างอบอุ่น แต่เพราะสี่คนและสามม้า ไม่สามารถจะพอดีกับบ้านเล็กๆของเธอได้ เราเพียงแต่กินอาหารกลางวันด้วยกัน และออกเดินทางทันที
“เอเกอร์-ซัง ได้โปรดจูบชั้นเป็นครั้งสุดท้าย”
พวกเราจูบกันซักพักหนึ่ง
“ชั้นจะไม่ลืมที่ถูกช่วยโดยนายและมอบครั้งแรกให้กับนาย!”
“อริซ่า!”
โคเลตต์และอริซ่าได้จูบกันอย่างหลงใหล
พวกเธออาจจะมีอะไรตื่นขึ้นในตัวหลังจากที่ได้จูบกันมาก
“ทุกอย่าง! ชั้นจะไม่มีวันลืมทุกอย่างตลอดกาล!”
อีกสองอาทิตย์ถัดมาเราไปทางตะวันตกและไปถึงที่หมู่บ้านของโคเลตต์
เช่นกัน แม่ของเธอและพี่น้องเธอได้พบกับเธอในน้ำตาและกอดเธอ
จากนั้นเราผู้ที่ช่วยโคเลตต์ได้ถูกต้อนรับ และอาหารเที่ยงที่มีความสุขได้เริ่ม
สำหรับเป็นครั้บสุดท้ายผมได้จูบกับโคเลตต์อย่างหวานและลูบผมของเธอ
“มีความสุขนะ”
“ได้ นายขจัดความกลัวผู้ชายของชั้นชั้นเลยจะโอเคแล้ว”
เมื่อได้ถึงเวลาไป โคเลตต์ได้ขยับริมฝีปากของเธอเข้ามาใกล้หูผม
{อะไร เธออยากจูบอีกครั้งเหรอ} ผมคิดแล้วผมกอดเธอ
“ได้โปรดช่วยนนน่า สาวคนนั้นยังไม่ถูกช่วย”
ทิ้งเพียงแต่คำนั้นไว้ โคเลตต์ยิ้มแล้วโบกมือของเธอ
จากนั้นกลับไปหาครอบครัวเธอ
“มันได้เหงาที่นี่” นนน่าพูดด้วยรอยยิ้มขณะที่เธอนั่งสงบนเกวียนที่ตอนนี้กว้างขวาง
เธอยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน
ถ้ามันมีอะไรต่างไปบนเธอ มันเพียงสิ่งเดียว
คือเมื่ออริซ่าและโคเลตต์ได้กอดครอบครัวของพวกเธอ รอยยิ้มของเธอหวันไหวไปหนึ่งพริบตา
มันได้สะสมความโกรธ ไม่ใช่อารมณ์ที่ดีเลยซักนิด แต่ในวินาทีนั้น ตาและสีหน้าของเธอเหมือนกัน
ไม่ใช่ว่าผมควรจะช่วยเธอเหรอถ้างั้น? มาลากเธอเข้ามาข้างในแล้วให้เธอตกหลุมรักผมเธอ
ฤดูหนาวได้มาเต็มที่แล้ว และเราไดถูกย่ำโดยดินแดนกลางฤดูหนาว
หลังจากส่งโคเลตต์ไปที่บ้านเกิดเธอ เราลงใต้ในทิศทางของเทลีส*เหนือ
«TLN: จากเทลเฮส»
เหตุผลมันเรียบง่าย เราไปไกลกว่านี้ไม่ได้แล้ว
แม้ผมพูดว่าผมไม่อยากจะเลาะแม้น้ำไป แต่เมื่อได้เห็นความเย็นของหน้าหนาวทางเหนือ แต่แม้แต่บ้านเกิดของโคเลตต์และอริซ่าอยู่ตรงกลางของสหพันธรัฐ พื้นได้แข็งและน้ำในกระเป๋าน้ำได้แข็ง เราแม้แต่ดื่มก็ไม่ได้ยกเว้นเราจะทำไฟ
ที่สุดของทั้งหมด ถ้าเราไปเหนือมากกว่านั้นอีก ม้าเราจะแข็งจนตาย
จากนั้นเมื่อเราเสียวิธีที่จะขนส่งไปแล้ว พวกเรามนุษย์ก็จะพบชะตาแบบเดียวกัน
พิจารณาว่ามีประสบการ์กับความเย็นที่เข้มข้นของสหพันธรัฐเป็นผลที่ดี เราได้ตรงไปทางใต้เพื่อหาแม่น้ำ
ผมมีแผนว่าจะทำบางอย่างเกียวกับนนน่าระหว่างทางแต่มันมาเร็วอย่างคาดไม่ถึง
“ใต้? อ้า ถ้านายอยากจะขึ้นเรือนายไปคร่าวๆ 5-6 วันทางใต้ และนายจะไปเจอเมืองท่า ถ้าชั้นจำไม่ผิด ชื่อคือ…”
“อีเล็คตร้า”
นั่นไม่ใช่การกระทำเล็กๆหรือการตอบสนองชั่วคราว นนน่าได้เด้งขึ้นเหมือนเธอได้กระตุกจากการถึงจุดสุดยอด
“อะไรของเธอกระทันหันน่ะ”
ซีเลียได้ว่าเธอ นนน่ายิ้มแต่เธอยิ้มไม่ได้เลยซักนิด
“เอเกอร์-ซามะ?”
“อะไร?”
“แทนที่จะเป็นแม่น้ำ หนูชอบพื้นที่เปิดกว้างแบบนี้มากกว่า”
“เข้าใจแล้ว”
“ดังนั้นเราไปทิสตะวันตกต่อแบบนี้ได้มั้ย?”
“ไม่ เราทำไม่ได้ มีเมืองมากขึ้นกว่านี้ทางใต้แล้วเราขึ้นเรือได้ด้วย”
“เอเกอร์-ซามะ”
“อะไร?”
“ชั้นคิดว่าชั้นจะไปกอร์โดเนีย”
“เธอพูดนี่ตอนนี้เนี่ยนะ?”
“ชั้นมีการเปลี่ยนใจกระทันหันหน่ะ”
“ไม่เธอไปไม่ได้ เราจะไปที่เมืองหลวงของสหพันธรัฐก่อน”
“ถ้าคุณฟังความเห็นแก่ตัวของหนู หนูจะให้คุณทำตามสบายกับหน้าอกหนู”
“ชั้นควรจะจับมันด้วยกำลังทันทีมั้ย?”
อย่างไรก็ไม่รู้ เธอไม่อยากจะไปที่อีเล็คตร้าไม่ว่ายังไง
ผมได้เบื่อละครน้ำเน่าราคาถูกนี้แล้ว
“ทำไมเธอถึงไม่ชอบอีเล็คตร้า?”
“……..มันเป็นเมืองที่หนูอยู่”
ยังไงซะ ผมเดาว่ามันเป็นบางอย่างแบบนั้น
เธอไม่อยากจะเจอกับครอบครัวที่ขายเธอ
“เราจะไปที่อีเล็คตร้า ถ้าเธอไม่อยากถูกเห็นก็ใช้หมวกหรือบางอย่างซะ”
“ได้โปรด”
นนน่ามองลงข้างล่างอย่างสลดใจ
หลายวันถัดมา
“งั้นนี่มันเทลีสเหนือ”
“สวย! ชั้นไม่เห็นตลิ่งอีกฝั่งเลย!”
หนึ่งในสองแม่น้ำที่ยิ่งใหญ่ของทวีป เทลีสเหนือ
ยืดจากที่ราบกลางและไหลเข้าไปสู่ทะเลทิศตะวันตก มันเป็นแม่น้ำแห่งการให้พรที่การไหลของมันสนับสนุนโลจิสติกส์และการเกษตรกรรม
เมืองข้างอ่างทำการแลกเปลี่ยนมากมายและเติบโต
อีเล็คตร้านี่ด้วย แม้ว่าเป็นเมืองต่างจังหวัด มันได้ค่อนข้างใหญ่ที่มีคนมากกว่าสามหมื่นคน
ในเมืองที่มีชีวิตชีว่านี้ มีผู้หญิงหน้าอกใหญ่ปิดหน้าเธอด้วยหมวก
“คุณเห็นหน้าหนูไม่ได้ ใช่มั้ย?”
เธอถามอย่างกังวล แต่ไม่มีปัญหา
เธอจะโกรธมั้ยถ้าผมพูดว่าสายตาผู้ชายจะไม่ไปที่หน้าเธอแต่เป็นหน้าอกที่มันขนาดเป็นตำนานนั่น
“เอเกอร์-ซามะ! ดูสิ! เรือดูเหมือนภูเขาเลย! และมันมีผ้าติดอยู่ด้วย?”
เรือ ยาว 40 เมตร สูง 5 เมตรได้จอดอยู่ที่ท่าเทียบเรือ
มีพายจำนวนนับไม่ถ้วนยื่นออกมาจากด้านข้างของมัน
มันดูเหมือนมันบรรทุกไปด้วยสิ่งของทำนวนมาก
“นั่นเรือไบรีม*น่าจะขนส่งธัญพืชจาก [เมืองสีขาว] ชั้นคิดว่านะ มันแม้แต่วิ่งสวนกระแสน้ำได้ และถ้าลมดี มันไปไดด้วยความเร็วที่น่าทึ่ง”
«TLN: bireme»
ซึ่งทำให้ผมจำได้ว่า ผมได้ยินว่าเรือเดินทะเลจะมีผ้าติดอยู่และไม่มีพาย แต่มันดูเหมือนเรือแม่น้ำทำเหมือนกันด้วย
“เมืองสีขาว” คือเมืองหลวงของสหพันธรัฐโอลก้า และเพราะว่าชื่อเป็นทางการเปลี่ยนตามราชาที่ขึ้นครอง ดังนั้นมันดูเหมือนจะถูกเรียกด้วยชื่อเล่น
ซีเลียดูเหมือนจะเห็นแม่น้ำและเรือเป็นครั้งแรกและแม้แต่คุยกับนนน่า ที่ปรกติแล้วเธอไม่สนิทด้วย ช่างน่าชื่นชม
มันเป็นครั้งแรกของผมด้วย แต่ผมจะไม่เอะอะเกี่ยวกับมัน
มีร้านค้าหลายร้านเรียงรายกันตามริมฝั่งแม่น้ำ และพวกมันมีความหลากหลายที่กว้างด้วย
จากผลไม้ที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน และสินค้าหัตถกรรม อย่างที่คาดกับเมืองท่าต่างประเทศ
นนน่าหยิบผลไม้สีเหลืองเล็กๆแล้วพูดว่า “นี่มันอร่อยคุณรู้มั้ย” เราเลยซื้อมันจำนวนหนึ่ง
ดูเหมือนพวกมันเรียกว่า “แมนดาริน”
ผมให้เธอปอกเปลือกด้วยนิ้วที่บางของเธอ แล้วใส่มันเข้าไปในปาก มันมีรสชาติที่แปลก หวานแต่เปรี้ยว
ซีเลียได้ยัดมันเข้าปากอย่างมีความสุขด้วย แต่นนน่าไม่ได้เข้าร่วมด้วย
เมืองที่มีท่าเรือการค้าและฐานของโลจิสติกส์ของคนพื้นที่ พีพ่อค้ามากมายที่ตั้งร้านค้าในอีเล็คตร้า จำนวนของพวกเขาสู้กับกอร์โดเนียได้เลย
จากนั้นเหตุผลที่เราตอนนี้ได้เข้ามาที่ร้านค้า นั่นเพื่อขายเกวียน
เกวียนได้มีประโยชน์จนถึงตอนนี้ แต่มันจะขวางทางถ้าเราไปที่เรือ และขณะที่เราไปทางทิศตะวันตก เราจะเข้าใกล้เมืองหลวง ดังนั้นมันมีสิ่งอำนวยความสะดวกทางการข่นส่งเช่นรถม้าสาธารณะ
แต่มากที่สุดของทั้งหมด ไม่เหมือนกับม้าเดียวเหมือนชวาร์ส เกวียนที่กินถนนหนึ่งเลน จะถูกจำกัดการเข้าเมืองที่พัฒนาแล้ว
มันจะโอเคถ้าเราแค่จ่ายค่าธรรมเนียม แต่นนน่าพูดว่ามันมีเมืองที่พวกเขาจะอนุญาตแค่ขุนนางและพ่อค้าที่มีร้านค้า
เกวียนมันสะดวกถ้าเราต้องนอนข้างนอก แต่ถ้ามีมันเรา{ต้อง}นอนข้างนอกกับมัน ซึ่งมันจะเป็นการทำรถม้าไว้หน้าม้า
“ม้าตัวเมียสองตัวและเกวียนขนาดกลาง ใช่มั้ย? ของมันค่อนข้างดีแต่มันได้ถูกใช้งานมากแล้วมาก ชั้นเสนอให้ได้แค่เท่านี้…”
ผมกำลังจะพูดว่า{นั่นโอเค} แต่ซีเลียแทรกเข้ามา
“เอเกอร์-ซามะ ถ้ามันได้แค่นั้นงั้นร้านอื่นซื้อแพงกว่านั้นอีก”
แม้นี้จะเป็นร้านค้าแรกที่เราเข้ามา
“ได้โปรดรอเดี๋ยว! ในการพิจารณาเพื่อสตรีน้อยที่น่ารักคนนี้…”
ในท้ายที่สุด ม้าตัวเมียสองตัวได้ 5 ทอง และเกวียนได้อีก 5;มันได้ราคาดี
ซีเลียกังวลเกี่ยวกับชวาร์ซผู้ที่ดูเหมือนจะชอบม้าตัวเมียจะเคือง แต่เขาไม่ได้ดูเหมือนว่าจะสนใจ
“เค้าภักดีต่อมาสเตอร์นะ ไม่ใช่เหรอ”
ซีเลียได้พูด แต่ผมรู้ดีกว่านั้น
เขาได้มีเพศสัมพันธ์กับม้าตัวเมียทั้งสองตัวแล้ว ก่อนเรามาที่นี่*
ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจในตัวพวกมันเมื่อเขาได้ปั้มพวกมันไปแล้วทีนึง
จริงๆเลย ช่างเป็นม้าที่น่าขัน
«TLN: พูดกันว่าเกิดขึ้นระหว่างที่พระเอกได้ปั้มกับอริซ่าและโคเลตต์ – เหมือนม้าเหมือนเจ้านาย»
ตอนนี้ทั้งหมดที่เราต้องการคือขึ้นเรือที่จะไปทิศตะวันตก แต่ทั้งนนน่าและซีเลียได้เหนื่อยจากการเดินทางที่ยาวไกล และมันดีกว่าสำหรับชวาร์ซที่จะเปลี่ยนเกือกม้าแล้วพักผ่อนด้วย
อีเล็คตร้านั้นมีชีวิตชีวา และมีคนจำนวนมากดังนั้น มีโรงแรมอยู่มากมายตามสัดส่วนของมัน
มีโรงแรมที่ตั้งอยู่ระยะจากเหมือนห้องแถวคุณภาพต่ำ ถึงชั้นสูงเหมือนวัด
ความเชื่อของผมคือไม่ออมเงินสำหรับ ผู้หญิง อาหาร และที่พัก ดังนั้นผมคิดว่าจะเลือกโรงแรมที่ดีที่สุด แต่นนน่าส่ายหัวของเธอด้วยน้ำตา
ดูเหมือนโรงแรมชั้นสูงจะไม่สะดวกสำหรับเธอ
ในท้ายที่สุดเราพักในหลังที่มันเสียสองเงินต่อคนต่อคืน
ซีเลียเป็นคนที่พูดอย่างนั้น แต่นี่ยังอยู่ในระดับสูงที่เหลือเชื่อ
ชั้นแรกเป็นบริเวณทานอาหารและเหมือนห้องบาร์ เหมือนกับศาลาต้มสุก แต่อาหารที่นั่นชั้นสูงกว่า
แต่ในอีกทางหนึ่งอาหารที่อันเดรทำอาจจะดีกว่า
ของตกแต่งห้องยังสวยงามด้วย เตียงนั้นใหญ่และสะอาด
แต่ที่ดีที่สุดของทั้งหมดคือพวกเขามีอ่างอาบน้ำในโรงแรม
มันแน่นอนว่าเป็นอ่างใหญ่ที่แขกทุกคนในโรงแรมอาบน้ำด้วยกัน แต่การที่สามารถจะมีความสุขกับการลงไปแช่ในน้ำอุ่นนั้นมันดีที่สุด
“งั้นตอนนี้ เพราะเราไม่เกะกะกับสัมภาระแล้ว เราควรจะไปอาบน้ำดีมั้ย?”
ผมอยากจะล้างดินจากการเดินทางเร็วที่สุดเท่าที่ผมทำได้
“หนูจะไปด้วย”
“ขออภัย เพราะทั้งหมดหนูลังเลนิดหน่อยที่จะแสดงหน้าของหนูในเมืองนี้”
“ในที่สุดเราได้ได้อาบน้ำแล้วนะรู้มั้ย ไม่ใช่เธอจะโอเคถ้ามันแค่นิดนึงเหรอ?”
มากล่อมเธอนิดหน่อยเถอะ
“ขออภัย หนูจะเช็ดตัวให้สะอาดดังนั้น…”
“เอเกอร์-ซามะ! รีบๆแล้วไปกันเถอะ!”
ดูเหมือนเธอจะยังสงวนไว้เยอะ ยังไงซะ แน่นอน เข้าไปในห้องน้ำด้วยนมที่ใหญ่ขนาดนั้นจะเรียกสายตาแน่
เพราะทั้งหมดห้องน้ำมันแน่นอนว่ารวมทุกเพศ
มีคนหลายคนอยู่ในห้องน้ำแล้วแต่ ไม่ใช่แม้ผมหรือซีเลียถือพวกเขา และล้างตัวของเราในน้ำอุ่น
ระหว่างที่ซีเลียได้ขัดตัวของเธอ ผมถือโอกาสดูความเจริญเติบโตของเธอ
หน้าอกเธอบวมออกมาแค่เล็กน้อย และสะโพกของเธอแน่น แต่มันยังค่อนข้างเล็ก
ผมพยามใช้นิ้วเพื่อตรวจดูจุดสำคัญด้วย แต่รูที่เล็กของเธอนั่นแน่นด้วยแค่นิ้วเดียว และแน่นอย่างน่ารัก คยยยู้-คยยยู้
ยังไงซะ นี่จะไม่สามารถมาพอดีกับเอ็นผม
“อ, อืม!”
ซีเลียขึ้นเสียงคัดค้าน
มันเป็นการกระตุ้นมากไปสำหรับเด็กเหรอ?
“หนูจะล้างตัวให้ท่านต่อ”
เพราะเธอเสนองั้นผมจะให้เธอล้าง
ตอนแรกเธอล้างผมอย่างซุ่มซ่ามด้วยมือเธอ แต่ไม่นานเธอได้ใช้ทั้งตัวเพื่อล้างผม
เธอได้หายใจหยาบขณะที่เธอขยับอย่างเมามันเพื่อจะถูทั้งหมดของผม
ผมรู้สึกได้ถึงหัวนมที่แข็งถูกับหลังผม
“ถ้าเธอมีอารมณ์ทำไมเธอไม่ระบายตัวเองออกมาด้วยนิ้วล่ะ?”
“ห, หนูไม่ได้มี!”
เธอปฏิเสธมันในความตื่นตกใจแต่เธอไม่หยุดเคลื่อนไหว
“โอนี่-ซัง* หลังพี่เป็นยังไง?”
«TLN: พี่ชาย»
แต่ประโยคหนึ่งเป็นสัญญานเพื่อจบการบริการที่กล้าหาญของเธอ
ผู้หญิงที่เปลือยอย่างสมบูรณ์ยืนอยู่ข้างหลังเรา เปิดเผยหน้าอกที่พองออกมา แตะขนเพชรที่ตัดมาอย่างดี โดยไม่มีความพยายามที่จะแบ่งไปเพื่อซ่อนมัน
“แค่สองทองแดงสำหรับล้างหลัง ถ้าพี่อยากใช้รูของหนูเราทำได้ในห้องตรงนั้นโดยเงินนึง”
“อ! อะไร!”
ตอนนี้เมื่อผมมาดูแล้ว ดูเหมือนมีผู้หญิงหลายคน ที่เหมือนกัน เรียกผู้ชายเพื่อจะถูหลังพวกเขา
ส่วนใหญ่ของพวกเธอที่ทำการล้างที่เสี่ยง เพิ่มความต้องการของผู้ชายมากขึ้น ซึ่งน่าจะเชื่อมต่อกับการขายตัว
“เธอไม่เห็นเหรอ! ชั้นอยู่ที่นี่นะ”
“จ้า จ้า สตรีน้อยควรจะไปล้างตัวเธอให้สะอาดในอ่าง–”
“เธอพูดอะ…!”
“ชั้นชอบสาวนอยแบบเธอมากกว่า”
“อะร้าร้า พี่มีงานอดิเรกกับสาวน้อย ใช่มั้ย อุปกรณ์ของโอนี่-ซังมันใหญ่ ดังนั้นระวังเพื่อที่พี่จะไม่ทำเธอแตกหักนะ?”
ซีเลียดูเหมือนเธอจะเริ่มการต่อสู้ ดังนั้นผมไล่ผู้หญิงไปด้วยความเสียดาย
ผมได้ชื่อเสียงที่ไม่ดีแต่มันนอกเขตชายแดน อะไรก็ได้
“อย่าถูกยั่วยุง่ายๆสิ เธอไม่ได้ดูเท่ซักนิดที่โกรธพร้อมหัวนมแข็งนะ”
ขณะที่ซีเลียได้ทำเสียง ที่มันไม่เหมือนเสียงพูดเลย ผมลากเธอเข้าไปในอ่าง … อาาา อ่างน้ำอุ่นในกลางหน้าหนาวดีที่สุด
ซีเลียอยู่ที่ที่อยู่บ่อย นั่งอยู่ระหว่างขาของผมและชำเลืองมองขึ้นมาหาผม
เธอรู้สึกกับเอ็นผมข้างหลังเธอ แต่เพราะมันใหญ่เพราะว่าผู้หญิงก่อนหน้า เธอดูเหมือนจะทนมันไม่ได้
ปล่อยมันไปเถอะ มันเป็นชะตาของผู้ชาย
ขณะที่เรามีความสุขกับน้ำอุ่นสบายๆ ชายวัยกลางคนสองคนพร้อมพุงที่ยื่นออกมานั่งต่อจากเรา
“เรานั่งต่อจากนายได้มั้ย?”
“นั่นเป็นสาวน้อยที่น่ารักนะนั่น”
พวกเขาไม่มีเจตนาร้ายโดยเฉพาะ ดังนั้นเราแลกเปลี่ยนการทักทายอย่างปลอดภัย
ผมนำซีเลียออกจากหว่างขาผมและน้ำเธอไปวางที่ฝั่งตรงข้ามกับผู้ชาย
“นี่เป็นครั้งแรกของพี่ในอีเล็กตร้าหรือ พี่ใหญ่?”
“ใช่ ชั้นมาจากที่ราบกลาง”
“เฮฮฮ๋ โดยเรือเหรอ?”
“ไม่ เราเดินทางบก”
ชายขึ้นเสียงชื่นชม
ยังไงซะ มันหายากสำหรับบางคนที่ไปทางบกในหน้าหนาว
ระหว่างที่เราได้คุยกับสบายๆ ผมสังเกตว่าซีเลียได้ชิดกับผม ซ่อนอยู่หลังผม
ดูเหมือนเธอไม่ชอบการเปิดเผยตัวที่เปลือยของเธอ สู่ชายที่ไม่รู้จัก
ผู้ชายสังเกตเธอด้วย
“เธอไม่ต้องป้องกันตัวขนาดนั้น สาวน้อย”
“ใช่ ใช่ เราไม่ได้มองเธออย่างเร่าร้อน”
พวกเขาเข้ามาใกล้ผมในวิธีที่แปลกๆ
“แทนที่จะอย่างนั้น … มันเป็นพี่ใหญ่ที่เราสนใจ ใช่มั้ย?”
“ใช่ พี่มีกายที่แข็งแกร่ง และสิ่งนั้นน่าทึ่งด้วย”
สองคนนี้ดูเหมือนจะอยู่ในห้องเดี่ยวพรอมเตียงแฝด
ผมน้ำซีเลียไปไว้ระหว่างผมและผู้ชาย
เธอขึ้นเสียงในการต่อต้าน แต่การปกป้องมาสเตอร์ยังเป็นงานของผู้ติดตามด้วย
“มันเป็นเมืองที่สวยงาม ไม่ใช่เหรอ?”
“ใช่มันเป็นครั้งแรกที่ชั้นเห็นท่าเรือ ชั้นได้ตกตะลึง”
“ยังไงซะ อีเล็คตร้าเป็นเมืองที่รุ่งเรืองตั้งแต่ 200 ปีก่อน เห็นมั้ย จากนั้นนั่นดันมาเกิดขึ้น…”
“นายพูดนั่นได้อีก”
ชายสองคนคุยกัน ดูบูดบึ้ง
เกิดอะไรขึ้น?”
“ยังไงซะพี่รู้มั้ย ดูเหมือนรัฐบาลกลางเปลี่ยนชื่อของเมือง”
“มีเหตุการที่เคานต์ที่ดูแลที่นี่ได้ถูกตั้งข้อหาเรื่องกบฏวันก่อน”
แต่ผมได้ยินมาว่าสหพันธรัฐนั่นการเมืองมั่นคงนะ
“แต่แล้ว การกบฏได้ถูกพบก่อนมันเป็นบางอย่างที่ใหญ่ หือห์”
“ตระกูลของเคานต์ได้ปกครองเมืองนี้มาหลายรุ่นแล้วด้วย ตระกูลของพวกเค้าชื่อเดียวกับเมือง อีเล็คตร้า”
“จากนั้นเพราะพวกเขาให้เมืองมีชื่อตามคนทรยศไม่ได้ นั้นนั้นพวกเขาตั้งชื่อใหม่ อืมม ชื่ออะไรแล้วนะ? รูริรอตสค์? รุรุเลสก์?”
“อีเล็ตร้าฟังดูดีกว่าหลายเท่า เราได้ค้าขายที่นี่มาตั้งแต่รุ่นพ่อของชั้น ดังนั้น หลังจากเวลานี้ทั้งหมด…”
การเปลี่ยนชื่อของเมืองมันยากสำหรับคนที่ใช้ชีวิตอยู่ที่นี่
แม้มันไม่ใช่บางอย่างที่สำคัญเกินไป สำหรับผมผู้ไม่เคยอยู่ที่ใดที่หนึ่ง
พวกเขาให้ผมฟังการบ่นทุกรูปแบบเกี่ยวกับเคานต์ และความสับสนหลังจากนั้น เกี่ยวกับสถานที่ราชการที่มันขาดไป และเกี่ยวกับกาเก็บภาษี
พวกผู้ชายพูดว่าชื่อของพวกเขาคือ “โมโฮ” และ “กีด้า” เพื่อนสมัยเด็กกันและคูของพ่อค้าและช่าง
อย่างน่าทึ่ง พวกเขามีครอบครัว ดูเหมือนพวกเขาชอบที่จะหนีครอบครัวแล้วมาอยู่ที่โรงแรม
ซีเลียดูเหมือนเธอจะมึนแล้วดังนั้นเราต้องออกไปเร็วๆนี้
“เรายังเหนื่อยกับการเดินทาง ดังนั้นพวกเราขอตัวที่นี่นะ”
“โออ้! เข้าใจแล้ว! ยังไงซะ เราจะอยู่ที่ห้อง 205!”
“205, จำนั่นไว้นะ!”
{นรกเหอะผมคงจะไปหรอก} ผมคิดขณะที่ผมออกไป
ตาของพวกเขาเน้นไปที่ภาคใต้ของผม แต่มันแขยงที่แม้แต่จะซ่อนมัน
ซีเลียได้ปิดหน้าอกเธอและส่วนสำคัญของเธออย่างลนลาน และตามมา
แต่ผู้ชายไม่แม้แต่จะชำเลืองเธอ
กลับมาที่ห้อง นนน่าได้เปลี่ยนเป็นเสื้อนอนหลวมๆแล้ว
เพราะเราตัดสินใจจะพักอยู่ในโรงแรมซักพัก ทุกคนได้ซื้อเสื้อใส่สบายๆในบ้าน
เพราะมีความหลวมกับเสื้อของเธอ หน้าอกเธอกระตุกอย่างรุนแรง
เธอน่าจะเช็ดตัวของเธออย่างระวังแล้ว กลิ่นของเหงื่อและฝุ่นได้หายไปแล้ว และผมของเธอยังสะอาดด้วย
แต่อย่างที่คุณคาด ซีเลียผู้ที่ได้ล้างตัวจากหัวลงไป และเข้าไปในอ่าง ส่องสว่างมากกว่า
รู้สึกถึงสายตาผม ซีเลียได้โอ้อวดผิวของเธอระหว่างที่เตรียมเตียงอย่างจงใจ และนนน่ายิ้มขณะที่นนน่ามองเธอ
“พูดถึงแล้ว นนน่ามาจากเมืองนี้ ไม่ใช่เหรอ?”
“………….”
เธอไม่ได้พูดอะไรแต่ผมพูดต่อ
“ชั้นได้ยินนี่มาจากห้องน้ำก่อนหน้า พวกเขาจะเปลี่ยนชื่อของเมือง”
นนน่าทิ้งแก้วของเธอไปที่พื้น
ซีเลียบ่นระหว่างที่ทำความสะอาดมัน แต่ตาของนนน่าได้จับจ้องมาที่ผม
{นี่มันหมายความว่ายังไง?} หน้าของเธอพูด
“ยังไงซะพวกเขาพูดว่ามันทั้งหมดเป็นความไม่สะดวก ที่จะให้มันถือชื่อของคนทรยศ”
{*กรอด*} มีเสียงที่เหลือเชื่อออกจากปากเธอ
รอยยิ้มของเธอไม่พบที่ไหนเลย แม้แต่ตาเธอยังเต็มไปด้วยความโกรธ
“ขออภัย หนูรู้สึกเหนื่อยดังนั้นหนูจะพักผ่อนแล้วตอนนี้”
“ไปนอนระหว่างที่เอเกอร์-ซามะพูดอยู่ นี่มันหมายความว่าอะไร!”
