The Divine Nine Dragon Cauldron – ตอนที่ 1247 – ทุกคนจงฟัง

　　วิหคเพลิงทมิฬปรากฏตัวด้านหลังซือหยูเงียบๆ เพราะสงสัยว่าอสูรปราดเปรียวจะพาเจ้าหมาหนีไป นางจ้องอสูรปราดเปรียวอย่างเย็นชา

　　 นายท่านให้ข้าฆ่านางเสีย นางอวดดียิ่งนัก นางไม่รู้อะไรเลยแต่กลับตั้งคำถามต่อทุกเรื่อง ฆ่านางเสีย นางจะได้หุบปาก 

　　วิหคเพลิงทมิฬพูดอย่างเย็นชานางกำลังหาทางออกให้ซือหยู

　　ซือหยูส่ายหน้าเบาๆ

　　 พวกมันไม่เข้าใจข้าแต่เจ้าเข้าใจข้าไม่ใช่หรือ? 

　　เพื่อที่จะยืนท่ามกลางอสูรเจ้าดินแดนมากมายในเมืองซือหยูจำต้องกล้าเผชิญหน้ากับเหล่าว่าที่เทพที่มีว่าที่เทพขั้นกลางสองคน ดังนั้นเขาจะสนใจอสูรมากมายในอำนาจของเขาที่กังขาในความเป็นผู้นำของเขาหรือ? 　　เขาไม่ต้องสนใจใครเหล่านั้นเลย!

　　 นายท่านกำลังปกป้ององค์หญิงเก้าอยู่จริงๆ ว่าที่เทพเหล่านั้นดูภักดีต่อองค์หญิงเก้า แต่ข้าก็ไม่รู้ว่ามีกี่คนที่คิดทรยศ หากพวกมันถูกใช้เป็นกำลังในยามต่อสู้ คนที่จะต้องเจ็บปวดที่สุดจะต้องเป็นองค์หญิงเก้าแน่นอน! 

　　 นายท่านเชิญให้พวกอสูรเจ้าดินแดนเหล่านั้นมาก็เพื่อเชือดไก่ให้ลิงดูเป็นเยี่ยงอย่างอสูรปราดเปรียวโง่เง่านักที่อ้างตนถูกต้องเพราะสนใจแต่ความเป็นความตายขององค์หญิงเก้า 

　　นางรู้สึกเดือดดาลใจเพราะสิ่งที่ซือหยูต้องเจอ

　　ทุกคนบนโลกใบนี้เข้าใจเขาผิดคิดว่าเขาเป็น้บา แต่ไม่เข้าใจเลยว่าเขาคือคนที่คิดอ่านได้ถูกต้องที่สุดที่นี่แล้ว

　　หลายคนไม่รู้ว่าซือหยูกำลังทำสิ่งที่สำคัญที่สุดให้กับองค์หญิงเก้านั่นคือการรับประกันว่านางจะต้องรอดชีวิตในวันนี้　　ซือหยูพูดอย่างไร้อารมณ์

　　 จะว่านางไม่ได้เราบอกเรื่องนี้กับใครไม่ได้เช่นกัน พวกทรยศที่แฝงตัวในทัพเราจะถูกหลอกหรือหากเราแสดงธาตุแท้ออกมา? 

　　 เจ้าจับตาดูอสูรปราดเปรียวให้ดีอย่าให้นางพาเจ้าหมาออกนอกสายตาเจ้า หากนางล้ำเส้น จงฆ่านางซะ 

　　 ตามบัญชา 

　　สายลมพัดผ่นเหลือซือหยูเพียงผู้เดียวในกระโจม

　　หากมีหนึ่งคนต้องต่อสู้กับว่าที่เทพนับร้อยซือหยูก็รู้ว่ามันบ้าเพียงใด

　　 หากอาจารย์หยุนหยาซือรู้ว่าศิษย์ผู้นี้กำลังอยู่ที่ใดในวันนี้อาจารย์จะพอใจหรือไม่นะ? 

　　ซือหยูยิ้มจางๆ

　　…

　　ในจักรวาลอันมืดมิดเรือกระดูกเทพแล่นไปตามเส้นทาง　　ที่กราบเรือมีชายแก่ยืนมองทะลวงไปยังธารดารา

　　 ไม่คิดเลยศิษย์ข้าเติบโตก้าวกระโดดไม่หยุดยั้ง… 

　　เรือกระดูกเทพของหยุนหยาซือแล่นผ่านโลกเสี้ยววิญญาณมาหลายเดือนแล้ว

　　เขาโล่งใจ

　　 แม้หากไร้ซึ่งข้าเขาก็จะกลายเป็นเทพได้ด้วยตัวเอง…และอาจไปถึงระดับที่ข้าไม่เคยเอื้อมถึง 

　　เขาไม่เคยเข้าใจศิษย์ตัวเองอย่างถ่องแท้ซือหยูเป็นคนที่ระเบิดความสามารถที่เกินกว่าความคาดคิดเขาเสมอมา

　　เขาคิดชี้นำซือหยูในก้าวถัดไปแต่ซือหยูมัดจะก้าวข้ามดัชนีของเขาไปหนึ่งก้าวเสมอ หยุนหยาซือต้องประเมินซือหยูใหม่ในทุกครั้ง

　　โดยเฉพาะเมื่อได้เข้าสู่ธารดาราซือหยูยิ่งคาดเดาได้ยากขึ้นเรื่อย ๆ

　　เขาจัดการชำระล้างทรราชย์ออกจากพันธมิตรบูรพาและยังทำลายโลกเสี้ยววิญญาณ สิ่งเหล่านี้ล้วนอยู่ในขอบเขตของอำนาจพลังที่เหนือกว่าความเป็นเทพ แต่ซือหยูกลับทำได้

　　เวลานี้ซือหยูอยู่ในโลกอสูรแล้ว เป็นตายมิอาจล่วงรู้

　　 หวังว่าข้าจะไม่สายไปจักรพรรดิอสูรซ่อนเร้นลึกล้ำ กลอุบายเหนือกว่าจักรพรรดิอสูรในอดีต หากซือหยูไม่ทันระวัง คงยากที่จะได้ออกจากโลกอสูร 

　　หยุนหยาซือแสดงความกังวลผ่านแววตา

　　เรือกระดูกเทพแล่นช้าๆ ในจักรวาลเฉกเช่นดาวตก

　　…

　　ที่เมืองอสูรปราดเปรียว…

　　เฉียนจุนรีบจัดแจงตามที่ซือหยูชี้แนะ

　　อสูรเจ้าดินแดนทั้งหกสิบคนที่มาล้วนอยู่ในที่พักอาศัยของตำหนัก

　　พลังเทพมักจะหลุดรอดออกมาจากโถงผู้ที่ไม่ใช่ว่าที่เทพมิอาจรับแรงกดดันมหาศาลนี้ได้เลย

　　ตำหนักตอนนี้เต็มไปด้วยว่าที่เทพ

　　มิใช่ทุกคนที่ถูกลิขิตให้เป็นเทพในอนาคตแต่หากรวมพลังกันแล้ว มันแข็งแกร่งจนมิอาจเมินได้

　　เฉียนจุนดูแลพวกเขาอย่างดีตามที่ซือหยูสั่งเขาบริการอย่างไร้ข้อบกพร่อง

　　ถึงอย่างนั้นเหล่าอสูรเจ้าดินแดนก็คงไม่พอใจ

　　 เฮ้ยเจ้าเมืองเรียกพวกเรามา เขาแค่ปล่อยให้พวกข้าดื่มชาเฉย ๆ เช่นนี้เรอะ? 

　　ว่าที่เทพคนหนึ่งจ้องเฉียนจุน

　　แม้เฉียนจุนจะไม่ชอบซือหยูก็ดูแลเขาอยู่ เขาตอบด้วยความนอบน้อม

　　 นอกจากดื่มชาแล้วพวกท่านจะได้พักฟื้นพลังเงียบ ๆ พูดคุยกันและยังมีสิ่งอื่นให้ทำ ตราบเท่าที่ท่านไม่ขัดคำสั่งเจ้าเมืองและออกจากที่นี่โดยไร้คำอนุญาต พวกท่านจะทำสิ่งใดก็ได้ 

　　 อะไรของเจ้า! 

　　ว่าที่เทพเครายาวคนหนึ่งลุกขึ้นโดยพลัน

　　 ใครเป็นคนสั่งให้เจ้ามาสั่งพวกเราเช่นนี้?ไปบอกเจ้าเมืองเดี๋ยวนี้ว่าถ้าหากเราไม่ได้เจอเขา เราจะกลับไปที่ดินแดนของตัวเองเดี๋ยวนี้แหละ! 

　　เฉียนจุนพูดเบาๆ สีหน้าเขาไม่เปลี่ยนเลย

　　 ท่านเจ้าเมืองพวกว่าท่านกลับไปได้แต่ท่านจะไม่ได้กลับมาอีกหากก้าวออกจากที่นี่ไปแล้ว 

　　จากนั้นเฉียนจุนจึงหยิบเอาชิ้นกระดาษบางขึ้นมาเขาจรดขนนกในมือและจ้องมองคนผู้นั้น

　　 ท่านมีนามว่าอะไรหรือ? 

　　อ๊ะ…

　　เหล่าอสูรเจ้าดินแดนมองที่กระดาษและเห็นว่ามีรายนามอยู่สิบเก้ารายแล้ว　　พวกเขาคิดอยู่ครู่หนึ่งและรู้ว่ามันคือชื่อของอสูรเจ้าดินแดนที่ไม่ได้อยู่ที่นี่

　　อสูรเครายาวตัวแข็งทื่อไปครู่หนึ่งเขาเงียบลงทันที พวกที่ไม่มานั้นจะถือว่าไม่ฟังคำสั่งสินะ

　　นี่มันหมายความว่ายังไงกัน?

　　อสูรเครายาวอับอายและถอนหายใจแรงอย่างเย็นชา

　　 แล้วเราจะขอพบองค์หญิงเก้าก่อนได้หรือไม่? 

　　 ไม่ได้! 

　　เฉียนจุนตอบสั้นๆ

　　 อะไรนะ!เจ้าเมืองไม่ให้พวกเราพบเขา แล้วทำไมยังขอพบองค์หญิงไม่ได้ด้วยเล่า? 

　　เขาหัวเราะด้วยความโมโห

　　เฉียนจุนตอบ

　　 นี่เป็นคำสั่งท่านเจ้าเมืองไม่เหมาะสมที่ท่านจะได้พบกับฝ่าบาท  　　 ฮื่ม! 

　　อสูรเจ้าดินแดนอีกคนถอนหายใจแรงด้วยโทสะ

　　 องค์หญิงมีตำแหน่งสูงกว่าหากเราอยากพบองค์หญิง ทำไมต้องให้เจ้าเมืองตัดสินใจ? บอกมา องค์หญิงอยู่ที่ไหน? เราจะไปหานางเอง! 

　　 ใช่แล้ว!พวกเราจะบอกนางว่าเจ้าเมืองคนนี้ไม่คู่ควรกับตำแหน่ง 

　　 ทุกท่านไปด้วยกันเถอะ เจ้าเมืองทำตามอำเภอใจไร้ผู้ใดขัดขวาง ข้าสงสัยว่าฝ่าบาทกำลังถูกข่มขู่โดยเจ้าเมืองเพราะนางกำลังบาดเจ็บ ไปหาองค์หญิงด้วยกันเถอะ 

　　กลุ่มคนกำลังวุ่นวายซือหยูขอให้พวกเขามา แต่กลับถูกสั่งให้ไม่เคลื่อนไหวจนพวกเขาไม่พอใจ และความไม่พอใจนี้ก็นำโดยอสูรเจ้าดินแดนที่มีความตั้งใจซ่อนเร้น

　　เฉียนจุนแสยะยิ้มที่มุมปากเขาจรดขนนกในมือเขียนลงบนกระดาษ　　อสูรเจ้าดินแดนบางคนเห็นว่าเรื่องร้ายกำลังจะเกิดขึ้นและรีบตะโกน

　　 เดี๋ยวก่อน!เจ้าเขียนอะไรลงไป? 

　　เฉียนจุนหลบทางเขาพูดเบา ๆ

　　 ข้าขอพูดอีกครั้งคำสั่งท่านเจ้าเมืองมีผลลแ้ว และพวกท่านยังไม่คิดทำตาม ข้ามิอาจหยุดพวกท่านได้ แต่พวกท่านต้องรับผลที่จะตามมาด้วยตัวเอง 

　　หลังพูดจบเขาเดินออกจากโถงในทันที เขาทิ้งเหล่าว่าที่เทพอย่างไร้เยื่อใย

　　เท่านั้นเหล่าอสูรเจ้าดินแดนจึงเงียบลงได้ บรรยากาศเริ่มตึงเครียดขึ้นมา ไม่มีใครคิดจะก่อเรื่อง โดยเฉพาะเมื่อไม่รู้ถึงพลังของเจ้าเมืองคนใหม่

　　 ท่านอสูรเขตสิบท่านเป็นข้ารับใช้อดีตเจ้าเมืองชมทะเลคนแรก ท่านจะพูดอะไรเพื่อพวกเราได้หรือไม่? 

　　หลังคิดไม่นานเหล่าเจ้าดินแดนก็มองไปที่มุมหนึ่ง ชายหนุ่มชุดแดงนั้นเงียบอยู่เสมอ　　เพียงมองเขาก็ให้ความรู้สึกหนาวสั่น

　　เขาอยู่เงียบๆ ที่มุมนั้นราวกับสัตว์ยักษ์ที่ไม่มีใครกล้ายุ่งเกี่ยว

　　อสูรทุกคนหันไปมองว่าใครที่กล้าเอ่ยถึงเขาแต่ก็รอให้อสูรเขตสิบพูดออกมาด้วย

　　เขาเป็นทั้งอสูรเขตสิบและเจ้าดินแดนที่แข็งแกร่งที่สุดในเมืองชมทะเลเขาเคยเป็นเจ้าดินแดนที่สำคัญที่สุดในเมืองชมทะเล บางคนยังแอบเรียกเขาว่าท่านเหนือหัว

　　นั่นก็เพราะเขาคือว่าที่เทพขั้นกลางคนเดียวในเมืองชมทะเล!

　　อสูรเขตสิบลืมตาช้าๆ เขาเหลือบมองเหล่าอสูรทั้งหมดอย่างไม่แยแส เขาหลับตาช้า ๆ

　　 จงอดทน 

　　เขาพูดเพียงเท่านั้นโดยไม่พูดอะไรอีก

　　แม้เหล่าอสูรเจ้าดินแดนจะร้อนใจพวกเขาก็ไม่มีทางเลือกนอกจากอดทนรอ

　　ในตอนนั้นเองอสูรเจ้าดินแดนคนหนึ่งชักสีหน้าและมองไปที่ท้องนภา

　　เหล่าอสูรเจ้าดินแนดคนอื่นก็ลืมตาด้วย

　　 พลังมหาศาลนัก! 

　　พวกเขาสัมผัสได้ถึงว่าที่เทพหลายร้อยคนในท้องฟ้า!

　　 ใครกัน? 

　　อสูรเขตสิบกล่าวเขาเองก็ตกใจเช่นกันเพราะมีศัตรูสองคนที่เขาสัมผัสได้และต้องหวาดกลัว

　　 แย่แล้ว!ข้าศึกกำลังจะมาหาฝ่าบาท! 

　　พวกเขาเดาได้ในทันที

　　 เคลื่อนตัวไปปกป้องฝ่าบาท! 

　　เริ่มมีคนตะโกนเขาซัดหลังคาด้วยฝ่ามือเดียวและบุกออกไป

　　อสูรเจ้าดินแดนคนอื่นเองก็ร่วมด้วยพวกเขาออกจากโถง

　　แต่ก็มีบางคนที่รออยู่บนฟ้าแล้ว

　　 ตามคำสั่งเจ้าเมืองอสูรเจ้าดินแดนทุกท่านต้องชมการต่อสู้ที่นี่ หากไม่มีคำสั่งเจ้าเมือง ห้ามใครหน้าไหนลงมือทั้งนั้น 

　　เฉียนจุนพูดเสียงดัง

　　มองดูการต่อสู้…เมื่อรู้ว่าเจ้าเมืองคนใหม่กำลังจะแสดงพลังเหล่าอสูรเจ้าเมืองบางคนตกตะลึงและโกรธเกรี้ยวขึ้นพร้อมกัน

　　 ใครกันจะไปสู้กับว่าที่เทพมากมายเช่นนี้ได้? 

　　 เจ้าเมืองบ้าไปแล้วเรอะ?ฝ่าบาทกำลังตกอยู่ในอันตรายแต่กลับให้พวกเรายืนรอ นี่มันกับดักที่จงใจให้พวกเราเข้ามาตายเรอะ? 

　　 อย่าไปสนใจไอ้บ้านั่นเลยเราคือคนขององค์หญิง ไปสังหารศัตรูแล้วปกป้ององค์หญิงด้วยกันเถอะ! 

　　เสียงของอสูรเครายาวดังขึ้นเสียงของเขากำลังปลุกใจให้อสูรเจ้าดินแดนที่เหลือลงมือ

　　ฉั่วะ!

　　ในตอนนั้นเองหอกพลังปีศาจแล่นมาอย่างรวดเร็วจนเกินคลื่นกระแทก

　　เป้าหมายเล็งไปที่อสูรเครายาวนั่นเอง

　　เมื่อหอกปีศาจปรากฏอสูรเครายาวจึงได้มองเห็น หอกอยู่ห่างจากเขาร้อยศอก

　　เหล่าอสูรเจ้าดินแดนคนอื่นที่เห็นหอกต่างกระจายกันหลบแต่หอกปีศาจก็รู้เป้าหมายของมันเอง

　　เมื่อเห็นว่าไร้ทางหนีอสูรเครายาวกระซิบ ที่มือของเขามีเครื่องประดับที่ทำจากกะโหลกสิบหกหัว

　　เอาอัดพลังลงไปกะโหลกปล่อยคลื่นกระแทกทะลวงวิญญาณออกมา

　　อสูรเจ้าดินแดนใกล้ๆ ก้าวถอยหลัง เขาตกใจ

　　 คลื่นเสียงล่าวิญญาณเรอะ? 

　　อสูรเจ้าดินแดนที่เหลือรีบหลบไปหาเครื่องป้องกัน

　　เมื่อคลื่นเสียงพุ่งออกไปมันก็มากพอที่จะทำให้หอกปีศาจสั่นสะเทือน　　อสูรเครายาวใช้โอกาสนี้ตะโกน

　　 ทุกท่านเจ้าเมืองเราสมคบคิดกับข้าศึกและแอบสั่งให้เราสังหารกันเอง แท้จริงแล้วพวกมันใช้ทัพศัตรูเพื่อทำลาย้รา! ทุกคนจับมือกัน เราจะไม่แพ้… 

　　อสูรเครายาวตะโกนแต่สิ่งที่ได้รับก็คือความสะพรึงกลัวจากอสูรเจ้าดินแดนที่เหลือ เหล่าอสูรรีบทิ้งห่างจากเขาร่างกับหนีให้พ้นจากโรคระบาด