องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที! – บทที่ 722 เด็กร้ายแล้ว แต่ผู้ใหญ่ร้ายกว่า

บทที่ 722 เด็กร้ายแล้ว แต่ผู้ใหญ่ร้ายกว่า

​แต่​การ​ที่นา​งก​อด​ตัวเอง​อยู่​เช่นนี้​ก็​เอื้อประโยชน์​ต่อไป​๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยอย​่า​งมาก

​รอยยิ้ม​วาด​ขึ้น​บน​ใบหน้า​หล่อเหลา​อัน​สูงศักดิ์​ของ​เขา​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​รีบ​หันกลับ​ไป​กอด​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ทันที​ ​จากนั้น​จึง​ก้มหน้า​ลง​จุมพิต​ริมฝีปาก​ของ​นาง

​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​สับสน​อยู่​ครู่หนึ่ง​ ​จากนั้น​นาง​จึง​ค่อยๆ​ ​ยิ้ม​ออกมา​พร้อมกับ​จูบ​ตอบ​เขา​เบา​ๆ

​องค์​ชาย​ต้อง​เรียนรู้​ที่จะ​ยับยั้งชั่งใจ​ตัวเอง​เพื่อ​เห็นแก่​ร่างกาย​ของ​นาง

​เมื่อ​คิดได้​เช่นนี้​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​จึง​ให้ความร่วมมือ​กับ​เขา​อย่างมาก

​แต่​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยก​ลับ​หยุด​ไป​เสียดื​้อ​ๆ​ ​เขา​เคลื่อน​ดวงตา​คู่​สวย​ขึ้น​มา​จ้องมอง​นาง​อย่าง​จับผิด​ ​จากนั้น​จึง​ถาม​ว่า​ ​“​ทำไม​เจ้า​ถึงว่า​ง่าย​เช่นนี้​”

​“​ข้า​ท้อง​อยู่​นะ​ ​ย่อม​ต้อง​ว่าง่าย​เป็นธรรมดา​”​ ​ทันทีที่​เห็น​สายตา​ของ​เขา​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ก็​รู้​ว่า​เขา​หมายความว่า​อย่างไร​ ​นาง​จึง​เอ่ย​ขึ้น​ด้วย​ใบหน้า​แดง​ระเรื่อ

​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​หายใจเข้า​ลึก​ๆ​ ​แล้ว​มอง​ท้อง​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ ​น้ำเสียง​สง่างาม​ใน​ยาม​ปกติ​ตอนนี้​กลับ​เจือ​ไป​ด้วย​ความอิจฉา​อย่าง​คาดไม่ถึง​ใน​ตอนที่​เขา​กล่าวว่า​ ​“​เจ้า​ปีศาจ​มารผจญ​นี่​ ​คลอด​ออกมา​เมื่อไหร่​ข้า​จะ​จับ​โยนทิ้ง​เมื่อนั้น​”

​“​อย่า​พูด​แบบ​นั้น​สิ​ ​เดี๋ยว​ลูก​ได้ยิน​เข้า​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​หัวเราะ​เมื่อ​เห็น​เขา​ขมวดคิ้ว​เข้าหา​กัน​เล็กน้อย​ ​จากนั้น​จึง​บอกว่า​ ​“​เดี๋ยว​ลูก​ก็​เกิด​แล้ว​ ​พอ​เขา​โต​ขึ้น​เป็น​เจ้า​ซาลาเปา​ตัว​น้อย​ๆ​ ​วิ่ง​ตาม​เรา​ ​แล้ว​ขอให้​เรา​อุ้ม​เขา​ ​ท่าน​จะ​ต้อง​รัก​เขา​มาก​แน่ๆ​”

​“​หึ​”​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ยิ้ม​อย่าง​ชั่วร้าย​ ​อย่า​ให้​มีเรื่อง​เช่นนั้น​เกิดขึ้น​เลย​จะ​ดีกว่า​ ​มิฉะนั้น​เขา​คงได้​จับ​เจ้า​เด็ก​ที่​เกาะ​ขา​ตัวเอง​อยู่​ขึ้น​มา​โยนทิ้ง​แน่

​แค่​การ​ที่​เจ้า​เด็ก​นั่น​รบกวน​พวกเขา​ก่อน​คลอด​ก็​นับว่า​เลวร้าย​พอ​อยู่​แล้ว​ ​แต่​หลังจาก​คลอด​แล้วก็​ยัง​คิด​ที่จะ​เข้ามา​คั่น​กลาง​ระ​หว่า​พวกเขา​อีก​หรือ

​ทารก​ที่​โตก​ว่า​เหมือน​จะ​รับรู้​ได้​ถึง​ความรังเกียจ​จาก​ผู้​เป็น​บิดา

​ทารก​ที่​โตก​ว่า​แอบ​ค้าน​เขา​อยู่​ใน​ใจ​ ​ใคร​จะ​ไป​อยาก​ให้​เขา​อุ้ม​กัน​ ​เขา​ทั้ง​เย็นชา​และ​เป็น​คน​แข็งกระด้าง​ถึง​เพียงนี้​ ​ท่าน​แม่​ยังดี​กว่า​เป็น​ไหน​ๆ​ ​ท่าน​แม่​สิที​่​รัก​พวก​ข้า​ที่สุด​!

​“​จริง​สิ​ ​ข้า​ลืม​ไป​ได้​อย่างไร​กัน​ ​ก่อนหน้านี้​ท่าน​เป็น​คนเลี้ยง​ดู​เจ้า​เจ็ด​มามิ​ใช่​หรือ​ ​ตอนนั้น​ท่าน​รู้สึก​อย่างไรบ้าง​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​รู้สึก​ว่านา​งค​วร​เรียนรู้​ประสบการณ์​การ​เป็น​พ่อแม่​จาก​คนอื่น​ด้วย

​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ตอบ​เพียง​สอง​คำ​ว่า​ ​“​กิน​เก่ง​”

​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ ​:​ ​…

​เฮ้อ​ ​ข้า​ถาม​ผิดคน​จริงๆ

​ที่​เป็น​เช่นนั้น​ก็​เพราะ​การอบรม​สั่งสอน​ส่วนใหญ่​ของ​องค์​ชาย​มีข้อบกพร่อง​อยู่​นั่นเอง

​เจ้า​เจ็ด​เป็น​เด็ก​น่ารัก​ ​แต่​ถูก​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​เลี้ยง​มา​ผิด​วิธี

​อย่า​ให้​ลูก​ได้รับ​อิทธิพล​จาก​เขา​คงดี​กว่า​ ​ถ้า​เกิด​ลูก​ของ​นาง​โตมา​เป็น​คนที​่​มี​มุมมอง​ชีวิต​บิดเบี้ยว​ขึ้น​มา​จะ​ทำ​อย่างไร

​ความกังวล​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​กลับ​ดูเหมือน​จะ​ได้รับ​การพิสูจน์​เป็น​ที่​เรียบร้อย​แล้ว

​เมื่อ​องค์​ชาย​ไม่พอใจ​เขา​ ​บางครั้ง​เขา​ก็​จะ​ใช้เวลา​ว่าง​ไป​กับ​การอบรม​สั่งสอน​บุตรชาย​เรื่อง​คุณลักษณะ​พื้นฐาน​ของ​การ​เป็น​ปีศาจ

​ด้วยเหตุนี้​ทารก​ที่​โตก​ว่า​จึง​เริ่ม​สังเกต​มนุษย์​ตั้งแต่​ตอนที่​เขา​ยังอยู่​ใน​ท้อง

​เขา​ทำ​เช่นนั้น​เพื่อให้​ตัวเอง​สามารถ​ปลอมตัว​เป็น​มนุษย์​ ​และ​เพื่อ​บงการ​พวกเขา​ได้ดี​ขึ้น​หลัง​ตัวเอง​เกิด

​นอกจาก​ท่าน​แม่​ของ​เขา​แล้ว​ ​มนุษย์​ทุกคน​ก็​เป็น​เพียงแค่​หมาก​สำหรับ​เขา

​แต่​เรื่อง​นี้​ไม่ใช่​สิ่ง​สำคัญ​ ​สิ่ง​ที่​สำคัญ​ที่สุด​คือ​เขา​ต้อง​เรียนรู้​การ​เป็น​พี่ชาย​ที่​ดี​ให้​ได้

​แน่นอน​ว่านี​่​ไม่ใช่​สิ่ง​ที่​ท่าน​พ่อ​จะ​สอน​เขา​ได้

​จาก​ที่​เขา​เข้าใจ​ ​นอกจาก​ท่าน​แม่​แล้ว​ ​ท่าน​พ่อ​ก็​ไม่สน​ใจ​ใคร​อื่น​อีก

​เขา​เอง​ก็​เป็น​ปีศาจ​ ​ดังนั้น​ทารก​ที่​โตก​ว่า​ไม่​ประหลาดใจ​กับ​สิ่ง​ที่​ตัวเอง​พบ​ ​แทนที่จะ​เป็น​อย่างนั้น​ ​เขา​กลับ​ยิ่ง​กอด​ทารก​ที่​ตัวเล็ก​กว่า​แน่น​ขึ้น​ ​มิหนำซ้ำ​ยัง​เล่าเรื่อง​ที่​เขา​แกล้ง​คน​ให้​ทารก​ที่​ตัวเล็ก​กว่า​ฟัง​แทน​นิทาน​ก่อน​นอน​เสียด​้วย

​ทารก​ที่​โตก​ว่า​อยาก​ออก​ไป​จาก​ที่นี่​เร็ว​ๆ​ ​ไม่ใช่​แค่​เพราะ​เขา​อยาก​เห็นท่าน​แม่​ ​แต่​เป็น​เพราะ​เขา​อยากได้​ยิน​เสียง​ของ​ทารก​ที่​ตัวเล็ก​กว่า​เรียก​เขา​ว่า​พี่ชาย

​หลังจาก​ได้รับ​การอบรม​จากไป​๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ ​ทารก​ที่​โตก​ว่า​ก็​รู้​ว่า​จะ​ลงมือ​อย่างไร​้​ร่องรอย​ได้​อย่างไร

​ไม่มี​เรื่อง​น่าสงสัย​เกิดขึ้น​ใน​วัง​หลวง​อีก

​นอกจาก​บรรยากาศ​โดยรอบ​ของ​ตำหนัก​จิ​่ว​ฉง​ที่​สะอาดหมดจด​แล้ว​ ​ทุกอย่าง​ก็​ยังคง​เป็น​เหมือนเดิม

​อดีต​ฮ่องเต้​เป็น​คนที​่​เข้าใจ​หลานชาย​น้ำแข็ง​ของ​ตัวเอง​เป็น​อย่างดี​ ​ดังนั้น​เขา​จึง​หา​เวลา​มาคุ​ยกับ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​เป็นการ​ส่วนตัว​ ​เขา​กล่าว​ขึ้น​ว่า​ ​“​ในเมื่อ​เจ้า​กำลังจะ​ได้​เป็น​พ่อ​คน​ ​ดังนั้น​เจ้า​เอง​ก็​ควร​ที่จะ​ทำตัว​ให้​สม​เป็น​พ่อ​ ​เจ้า​จะ​เลี้ยง​เหลน​ของ​ข้า​เหมือน​อย่างที่​เจ้า​เลี้ยง​เจ้า​เจ็ด​อีก​ไม่ได้​ ​อย่า​สอน​แนวคิด​เหลวไหล​ของ​เจ้า​ให้​เขา​ล่ะ​ ​เด็ก​คน​นี้​ยัง​ไม่​เกิด​ ​หรือ​ต่อให้​เขา​จะ​เกิด​แล้ว​ ​เขา​ก็​ยัง​เด็ก​นัก​ ​ปล่อย​ให้​เขา​ได้​สนุก​กับ​ชีวิต​ตัวเอง​เสียก่อน​”

​อดีต​ฮ่องเต้​เป็น​คนฉลาด​ ​คำพูด​ของ​เขา​แสดงให้เห็น​ถึง​ความรักใคร่​เอ็นดู​อัน​ลึกล้ำ​ที่​เขา​มี​ให้​กับ​เหลน​ที่​ยัง​ไม่​เกิด​ของ​ตัวเอง

​ขันที​ซุน​เข้าใจ​เป็น​อย่างดี​ ​ดังนั้น​เขา​จึง​ทำตาม​ที่​อดีต​ฮ่องเต้​สั่ง​และ​ปัดกวาด​เช็ดถู​ตำหนัก​จิ​่ว​ฉง​เป็นประจำ​ทุกวัน

​เขา​รัก​องค์​ชายน้อย​คน​นี้​อย่างมาก​แม้​เขา​จะ​ยัง​ไม่ทัน​เกิด​ ​ซึ่ง​นับว่า​เป็น​ภาพ​ที่​หายาก​ยิ่งนัก

​ถ้า​เขา​เกิด​มา​จริงๆ​ ​อดีต​ฮ่องเต้​อาจจะ​ไม่สน​ใจ​เรื่องราว​ใน​ราชสำนัก​อีก​ ​แล้ว​เอาแต่​เล่น​กับ​องค์​ชายน้อย​ทั้งวัน​ก็​เป็นได้

​เจ้า​เจ็ด​รู้จัก​แต่เพียง​เรื่อง​กิน

​เวลา​ที่​เขา​กิน​อะไร​เข้าไป​ ​เขา​จะ​อ้างว่า​อาหาร​ที่​เขา​เอา​มา​เป็น​ของ​ทารก​น้อย​พร้อมกับ​เคี้ยว​ปลาทอง​ใน​ปาก​ด้วย​ความมั่นใจ

​แม้กระทั่ง​ปลา​ที่​เขา​เสาะหา​มา​อย่าง​ยากลำบาก​จาก​เมือง​เจียง​หนา​นก​็​ยัง​เหลือ​เพียงแค่​นิดเดียว​เท่านั้น

​มิหนำซ้ำ​เจ้า​เจ็ด​ก็​ยัง​จับ​ห่าน​ป่า​ที่​เป็น​สัตว์เลี้ยง​ของ​อดีต​ฮ่องเต้​มาจาก​สวน​อีกด้วย

​แต่​อดีต​ฮ่องเต้​กลับ​ไม่ได้​โกรธ​จน​ควัน​ออก​หู​ ​อีกทั้ง​ยัง​ปล่อย​ให้​เจ้า​เจ็ด​ก่อเรื่อง​ไป​ทั่ว​วัง​หลวง

​แม้กระทั่ง​ตอนที่​เจ้า​เจ็ด​ประกาศ​ว่า​เขา​อยาก​ออก​ไปล่า​มังกร​มา​ให้​ทารก​น้อย​กิน​ ​อดีต​ฮ่องเต้​ก็​ไม่ได้​ห้าม​เขา

​มัน​แสดงให้เห็น​อย่างชัดเจน​ว่า​อดีต​ฮ่องเต้​รัก​องค์​ชายน้อย​ที่​ยัง​ไม่​เกิด​คน​นี้​มาก​เพียงใด

​แต่​ในขณะที่​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ฟัง​ที่​อดีต​ฮ่องเต้​พูด​อยู่​นั้น​ ​จู่ๆ​ ​เขา​ก็​เหมือน​จะ​คิด​อะไร​ขึ้น​มา​ได้​ ​ดังนั้น​เขา​จึง​หัวเราะ​ออกมา​อย่างกะทันหัน​ ​เขา​วาง​ถ้วย​ชาลง​พร้อมกับ​ลุกขึ้น​ยืน​ ​แล้ว​เอ่ย​อย่าง​ช้าๆ​ ​ว่า​ ​“​ถ้า​เสด็จ​ปู่​กลัว​ว่า​ข้า​จะ​ไม่​สามารถ​เลี้ยง​เขา​ได้​อย่างเหมาะสม​ ​ท่าน​จะ​เอา​เขา​ไป​เลี้ยง​เอง​ก็ได้​”

​อดีต​ฮ่องเต้​ชะงัก​ไป​ ​รอยยิ้ม​แห่ง​ความสุข​ปรากฏ​ขึ้น​ที่​มุม​ปากของ​เขา​ ​แต่​เขา​กลับ​แสร้งทำ​เป็น​เยือกเย็น​ ​แล้ว​กล่าวว่า​ ​“​เขา​ควร​อยู่​ข้าง​กาย​ข้า​จริง​ดัง​ว่า​ ​เวย​เวย​คง​เป็นห่วง​ว่า​เจ้า​จะ​เลี้ยง​ให้​เขา​โตมา​เป็น​คน​เย็นชา​เพราะ​นิสัย​เช่นนี้​ของ​เจ้า​”

​“​ข้า​รู้​”​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ตอบ​เรียบๆ​ ​แล้ว​พูด​ต่อ​ราวกับ​ไม่แยแส​ว่า​ ​“​แต่​ท่าน​ควร​นำ​เรื่อง​นี้​ไป​ถาม​กับ​เวย​เวย​ด้วยตัวเอง​”

​อดีต​ฮ่องเต้​ไม่รู้​ว่า​หลานชาย​กำลัง​หลอก​ใช้​เขา​อยู่​ ​เขา​โยน​ความคิด​อื่นๆ​ ​ทิ้ง​ไป​จน​หมด​เมื่อ​คิด​ว่า​เขา​จะ​ได้​กอด​เหลน​ด้วยมือ​ตัวเอง​ ​และ​จะ​ได้​แบ่งปัน​ช่วงเวลา​แห่ง​ความสุข​นั้น​ร่วมกัน​กับ​เขา​ ​ดังนั้น​เขา​จึง​บอกว่า​ ​“​ข้า​จะ​ถาม​นาง​แน่​ ​เจ้า​ควรจะ​ยิ้ม​ให้​มากกว่า​นี้​ ​อย่า​เก็บ​เรื่องเล็ก​ๆ​ ​น้อย​ๆ​ ​ไป​คิด​ที่​ห้อง​ทรง​อักษร​ทางทิศใต้​ให้​มากเกินไป​นัก​ ​หา​เวลาว่าง​ไป​อยู่​กับ​เวย​เวย​เสียบ​้า​ง.​..​”

​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ไม่จำเป็น​ต้อง​ฟัง​ที่​เขา​พูด​อีกต่อไป​ ​เพราะ​ปัญหา​เหล่านั้น​ได้รับ​การ​คลี่คลาย​แล้ว

​ถ้า​ในอนาคต​เจ้า​หนู​นั่น​ทำตัว​ไม่เชื่อฟัง​และ​ก่อกวน​พวกเขา​เข้า​ละ​ก็​ ​เขา​จะ​ถีบ​ส่ง​เขา​ไป​ที่​ตำหนัก​เจิ​้ง​หยาง​ทันที

​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เป็น​คน​ใจอ่อน​มาต​ลอด​ ​ถ้า​อดีต​ฮ่องเต้​อยาก​เห็น​หน้า​ลูก​ ​นาง​ย่อม​ไม่มีทาง​ปฏิเสธ​เขา

​ไม่ว่า​ทารก​ที่​โตก​ว่านั​่น​จะ​เฉลียวฉลาด​เพียงใด​ ​เขา​ก็​นึกไม่ถึง​ว่า​พ่อ​ของ​ตัวเอง​จะ​ทำ​เช่นนี้​กับ​เขา​ ​เขา​อยู่​แต่​ใน​ท้อง​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ ​และ​ซึมซับ​สารอาหาร​จาก​รอบกาย​อย่างต่อเนื่อง

​คืน​นั้น​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​รู้สึก​ได้​ว่า​องค์​ชาย​ดู​อารมณ์ดี​ขึ้น​กว่า​เมื่อ​สอง​วันที่​ผ่าน​มา​ ​ดังนั้น​นาง​จึง​ถาม​เขา​ด้วย​ความสงสัย​ว่า​ ​“​วันนี้​มีเรื่อง​ดี​เกิดขึ้น​หรือ​”

​“หืม​?​ ​ทำไม​ถึง​ถาม​เช่นนั้น​หรือ​?​”​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋​ยก​อด​นาง​ด้วย​ท่าทาง​เกียจคร้าน​ ​แล้ว​ใช้​มือ​ข้าง​หนึ่ง​ป้อน​พุทรา​ให้​นาง​กิน​ ​บน​ใบหน้า​ของ​เขา​มี​รอยยิ้ม​อ่อนโยน​ปรากฏ​อยู่

​ดูเหมือน​จะ​มีเรื่อง​ดี​เกิดขึ้น​จริงๆ​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ยื่นมือ​ออก​ไป​จิ้ม​แก้ม​เขา​ ​จากนั้น​จึง​บอกว่า​ ​“​ท่าน​ยิ้มอยู่​”

​“​ข้า​ก็​แค่​เพิ่ง​แก้ปัญหา​เล็กน้อย​บางประการ​ได้​”​ ​ไป๋​หลี​่​เจีย​เจ​วี​๋ย​ตอบ​พร้อมกับ​มอง​ไป​ที่​ท้อง​ของ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​โดยไม่ตั้งใจ

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

Status: Ongoing

นิยายโรแมนติก นักรบหญิงย้อนเวลามาเจอสังคมอุดมพลังปราณ…และองค์ชายสายคลั่งรัก!

“เจ้าต้องรับผิดชอบ”

“ก็ได้ ท่านต้องการให้ข้ารับผิดชอบอย่างไรหรือ อย่าบอกนะว่าท่านอยากให้ข้าแต่งงานด้วย”

“แต่งงานหรือ…” ไป๋หลี่เจียเจวี๋ยจับคางของเฮ่อเหลียนเวยเวยอย่างหยอกล้อ

“ไหนๆ เราก็จะแต่งงานกันอยู่แล้ว ลองมาตรวจสอบเรื่องนี้กันก่อนดีไหม…

ไปเตรียมห้อง!”

เฮ่อเหลียนเวยเวย ราชินีนักรบแห่งศตวรรษที่ 21 ย้อนเวลามาอยู่ในร่างคุณหนูใหญ่ชื่อเดียวกัน

ย้อนมาวันแรกก็พบว่านางถูกยกเลิกงานแต่งงาน ทั้งยังเจอแม่เลี้ยงและน้องสาวต่างมารดาหมายหัวเอาชีวิต

ทั้งยังต้องพบว่า โลกนี้วัดค่าของคนด้วยพลังลมปราณ ทว่าร่างนี้ไม่มีลมปราณ จึงถูกเรียกว่า ‘นังคนไร้ค่า’

แต่จู่ๆ โชคชะตาให้นางได้บังเอิญพบหนังสือโบราณ ทำพันธะสัญญากับคนหูหมาป่า ทั้งยังมีหนังสือเรียกตัวจากสำนักไท่ไป๋

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีบุรุษรูปงามที่ใครต่างก็เกรงใจ นาม ไป๋หลี่เจียเจวี๋ย ไล่ตามนางไปทุกที่

เพราะในเมื่อนางเคยขโมยจูบแรกเขามา และเขาก็คือบุรุษหน้ากากเงินที่นางเคยพบมาก่อน

ชีวิตใหม่นี้มีของดีอยู่ในมือ จะแกร่งขึ้น จะแก้แค้น จะร้ายกว่าเดิมจนทั่วหล้าต้องตกตะลึง นางไม่เคยกลัว!

กลัวเพียงอย่างเดียว… เขาคนนั้นจะไม่คืนชีวิตสุขสงบให้นาง เล่นไล่จับมันเหนื่อยมากนะรู้ไหม?!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท