The Divine Nine Dragon Cauldron – ตอนที่ 1269 – โต้กลับบิดเบือน

　　เทพทั้งสามที่ได้สติกลับมาหน้าแดงก่ำ!

　　กว่าจะรู้มันก็สายไปแล้ว

　　ทั้งสามให้ของล้ำค่ากับศัตรูก่อนที่จะเกิดการต่อสู้!

　　ถูกแล้วแท้จริงพวกเขายังให้ของขวัญไปด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า พวกเขาพยายามจะเอาใจด้วยความสุภาพและให้ของล้ำค่าของตัวเองกับเขาด้วยความเคารพนับถือ!

　　แต่ความจริงอันโหดร้ายดูจะตบหน้าพวกเขาอย่างแรง

　　ในจักรวาลแห่งนี้จะมีเรื่องน่าขันอันใดกว่าเรื่องที่กำลังเกิดขึ้นตอนนี้อีก

　　 อสูรขนนก!เจ้าหลอกพวกเรา แต่เจ้ายังหลอกหนอนวิญญาณมรณะอีกด้วย! คืนข้ามา! 

　　เจ้าเมืองก้นบึ้งกล่าวเขาเป็นคนที่สูญเสียหนักหนาที่สุด เขากัดฟันแน่น　　 ข้าหลอกเจ้าอย่างไรหรือ? 

　　ซือหยูถามอย่างหมดหวัง

　　 ทันทีที่ข้าผ่านวิบัติพวกเจ้าก็เข้ามาให้ของขวัญกับข้าเองด้วยมือของพวกเจ้า ทีแรกข้าคิดว่าพวกเจ้าจะมาเพื่อจัดการกับข้า แต่ข้าก็คิดว่าเป็นประเพณีของพวกเจ้าที่จะส่งของล้ำค่าให้กับศัตรูก่อนที่จะทำการรบ 

　　เจ้าเมืองก้นบึ้งตัวสั่นด้วยความแค้นทุกประโยคของซือหยูทำให้เขาเจ็บใจ

　　เมฆาอสูรและเจ้าเมืองโป้หมิงสีหน้าไม่ต่างกัน

　　 ฆ่ามัน! 

　　เจ้าเมืองโป้หมิงกรีดร้องเขาอยากจะฆ่าซือหยูและชิงสมบัติกลับคืนมา!

　　เมฆาอสูรแววตาดุร้ายสีหน้าอ่อนโอนเมื่อครู่จางหายไปแล้ว

　　เขาเพิ่งจะรู้ตัวว่าชายหนุ่มที่ยืนตรงหน้ามิได้เป็นเพียงเป้าหมายของพวกเขาแต่ยังเป็นผู้ครองใต้หล้าในอนาคต! 　　เมื่อคิดเช่นนี้แล้วเมฆาอสูรยิ่งโกรธแค้น เขาจะต้องไม่ปล่อยให้ซือหยูรอดชีวิต!

　　เมฆาอสูรถึงกับลืมไปแล้วว่าเป้าหมายหลักของการสู้รบครั้งนี้คือตัวองค์หญิงเก้า!

　　เทพทั้งสามโกรธแค้นจนอยากจะฆ่าคนบนสวรรค์

　　ซือหยูที่ตอนนี้มีแหล่งพลังเทพสองแหล่งนั้นไม่ต่างกับว่าที่เทพเขาไม่กลัว

　　 ฆ่าข้ารึ?หา…เทพเจ้าดินแดนทั้งสามจะก่อกบฏสินะ? ราชวงศ์ห้ามให้อสูรเจ้าเมืองสังหารกันเอง ใครที่ขัดต่อกฎข้อนี้จะถูกประหารอย่างไร้ปรานี! 

　　ซือหยูพูดด้วยความใจเย็น

　　ความโกรธของเทพทั้งสามถูกดับลง

　　การสังหารซือหยูอาจทำให้ความชิงชังของพวกเขาจางหายแต่มันจะทำให้ตระกูลราชวงศ์โกรธแค้น พวกเขาจะตายไม่ได้

　　 พวกเรามาที่นี่เพื่อคารวะเจ้าเมืองชมทะเลพวกเรามาดี!  　　เมฆาอสูรตะโกน

　　 ลี่หยิง! 

　　ลี่หยิงเดินมาข้างหน้าเขามองซือหยูอย่างเยือกเย็น จิตสังหารแผ่ออกมาจากตัวเขา

　　ชายตรงหน้าน่ากลัวจนเกินไปเขาจะต้องไม่ให้โอกาสชายผู้นี้ได้เพิ่มพลังยิ่งไปกว่านี้

　　 นี่คือลี่หยิง! 

　　ลี่หยิงใช้พลังเทพเปล่งเสียงไปทั้งเมืองชมทะเลทุกคนในเมืองตั้งใจฟังเขา

　　 อดีตเจ้าเมืองชมทะเลคนก่อนและท่านเมฆาอสูร ท่านโป้หมิง และท่านก้นบึ้งอยู่ที่นี่เพื่อประกาศอาชญากรรมของเจ้าเมืองขนใหม่ อสูรขนนก! 

　　 เจ้าเมืองคนใหม่ทำผิดร้ายแรงสองประการ! 

　　 ข้อแรกคือจับตัวองค์หญิงเก้าเป็นตัวประกันขู่เข็ญคนสำคัญในตระกูลราชวงศ์ 

　　 ข้อสองคือการช่วงชิงตำแหน่งเจ้าเมืองชมทะเลบิดาข้าตายด้วยเคราะห์ร้ายเพราะอุบายของมัน ตามปกติ ข้าที่เป็นทายาทควรจะได้สืบบัลลังก์เจ้าเมืองต่อไป แต่มันขู่ให้ฝ่าบาทจัดการให้มันครองบัลลังก์แทน! 

　　 จิตใจอสูรขนนกชั่วช้าสามานย์มิได้นับถือตระกูลราชวงศ์ ข้าจอให้พันธมิตรสามเมืองนี้ช่วยทำผิดให้เป็นถูก! 

　　ลี่หยิงจ้องซือหยูและตะโกน

　　 เจ้าโจรทรราชย์ใยเจ้ายังไม่รีบคุกเข่าอีก? 

　　เสียงแข็งเต็มประโยคแล่นดังก้องฟ้าแก่ทุกคนในเมือง

　　พวกเขาตกตะลึงและสับสนเป็นอย่างมากพวกเขามองเจ้าเมืองชมทะเลคนใหม่ที่ยังไม่พูดอะไรออกมา

　　ซือหยูรออยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูด

　　 นี่คือเหตุผลในการมาต่อสู้ของพวกเจ้าสินะ? 

　　ซือหยูยกมือสุนัขถูกเรียกออกมาจากมุกวิญญาณเก้าหยกด้วยความสับสน　　 ฝ่าบาทท่านถูกสงสัยว่าข้าจับท่านเป็นตัวประกัน ท่านควรจะไปกับพวกมัน 

　　ซือหยูกล่าว

　　เจ้าหมาลืมตาด้วยความง่วงนอนนางส่ายหน้าระรัว นางยังอยู่ใกล้ ๆ แขนของซือหยู

　　 ไม่มีอะไรกับข้านี่ทำไมข้าต้องไปกับพวกมันด้วยเล่า? ข้าไม่ไป! 

　　นางกล่าว

　　จากนั้นเจ้าหมาก็จ้องเทพทั้งสาม

　　 พวกเจ้าไปอาบน้ำนอนเสียไปข้าไม่ได้เป็นอะไร แล้วก็ไม่ได้เป็นตัวประกัน 

　　จากนั้นสัตว์ขนปุยก็มุดกลับไปยังมุกวิญญาณเก้าหยก!

　　ซือหยูพูดด้วยความมั่นใจ

　　 ข้อแรกไม่เป็นความจริงแล้วนะ 

　　ซือหยูเหลือบมองลี่หยิงและกล่าวอย่างไร้อารมณ์

　　 ส่วนเจ้าฮ่าๆๆๆๆๆ มีกฎข้อใดกันที่บอกว่าลูกของเจ้าเมืองจะต้องสืบทอดตำแหน่งเจ้าเมืองต่อไป? ตอนเจ้ามีปัญหา เจ้าไปซ่อนตัวในเมืองจักรพรรดิอสูร แต่เมื่อวิกฤติคลี่คลาย เจ้ากลับมาที่นี่และทวงตำแหน่งเจ้าเมืองอย่างไร้ยางอาย ข้าขอถามประชาชนในเมืองชมทะเลว่าพวกท่านต้องการเจ้าเมืองแบบใด? 

　　 เหตุผลในการรุกรานเมืองของพวกเจ้าใช้ไม่ได้กลับไปคิดเสียใหม่ แล้วค่อยมาคุยกับข้า! 

　　ซือหยูโบกมือทำให้ทุกคนในเมืองชมทะเลหัวเราะ

　　ลี่หยิงตะโกนเขาหน้าแดง

　　 เจ้ากำลังพูดถึงใครกัน? 

　　 ก็เจ้านั่นแหละ! 

　　ซือหยูตอบ

　　 เรียกตัวเองว่าลูกเจ้าเมืองเรอะตอนพ่อเจ้ายังอยู่ เจ้าไม่แม้แต่ส่งเสียง แต่พอพ่อเจ้าตาย เจ้าไม่กล้าแม้แต่จะล้างแค้นให้ ทำตัวเยี่ยงทาส ขอเจ้าเมืองอื่นมาล้างแค้นแทนเจ้าเจ้าถึงกับนำคนนอกมาตีเมืองตัวเอง! สุนัขยังมีความภักดี แต่เจ้าต่ำตมยิ่งกว่า! เพียงพูดกับเจ้าก็เสียดายปากข้าแล้ว! 

　　คำพูดของเขาดังก้องทั้งเมืองชมทะเลทุกคนที่ไม่ตอบลี่หยิงมาตั้งแต่แรกชิงชังเขายิ่งกว่าเดิม

　　 ท่านเจ้าเมืองกล่าวถูกต้องแล้วพวกเจ้าเห็นอยู่ว่ามันยืนอยู่เยี่ยงสิ่งใด มันไม่ได้เหมือนทาสหรอกรึ? 

　　 โอ้เจ้าคนอ่อนแอรู้เพียงแต่วิธีหลบหลังจักรพรรดิ มันอยากจะกลับมาชิงเกียรติยศของตัวเองเรอะ มันเลวยิ่งกว่าสุนัข! 

　　หน้าแดงของลี่หยิงกลายเป็นซีดเซียวเขาอัปยศเต็มกลืน

　　 ข้าเหมือนทาสเรอะ?คนอย่างเจ้าไม่ต่างกับหนูสกปรกในมือข้า กล้าดียังไง? หากข้าเป็นทาส แล้วเจ้าล่ะ? 

　　ทันทีที่เขาพูดคนเมืองชมทะเลก็ยิ่งไม่พอใจหนักกว่าเดิม　　 ลูกชายเจ้าเมืองคนเก่าน่ารังเกียจนักว่าที่เทพขั้นสูงคิดจะรังแกอสูรเนรมิตร กล้าพูดเช่นนั้นได้อย่างไร สารเลว! 

　　 คนรุ่นหลังไม่ได้ดีเท่ากับรุ่นก่อนหน้าเลย! 

　　ลี่หยิงถอนหายใจแรงเมื่อได้ได้ยินคำประชดประชัน

　　 เจ้าพวกฝูงมดปลวกหุบปากซะ! โลกอสูรนับถือยอดฝีมือที่มีพลัง! ใครกันที่อ่อนแอ? 

　　เขาหันไปมองซือหยูอย่างโหดร้ายลี่หยิงหัวเราะ

　　 ไม่ว่าเจ้าจะมีคุณสมบัติยอดเยี่ยมเพียงใดเจ้าในตอนนี้ก็ยังเป็นมดปลวกในสายตาข้า กล้าดียังไงมาสามหายต่อหน้าข้า! 

　　ฟึ่บ!

　　ลี่หยิงผละตัวออกจากสามเทพเขาก้าวพริบตาพร้อมตะโกน

　　 ข้าขอทำให้พวกเจ้าสร่างจากความมัวเมา!เด็กน้อยด้อยวัยอย่างเจ้ากล้าคิดปกครองเหนือใครได้ยังไง! 

　　ที่ลี่หยิงพูดนั้นเป็นเหตุผลส่วนตัวที่ไม่เกี่ยวกับเหตุผลในการต่อสู้ชิงเมือง

　　ทันทีที่เขาลงมือร่างของซือหยูเปล่งแสง เขาหายตัวไป

　　ลี่หยิงพูดต่อ

　　 พวกเจ้าเห็นหรือไม่? 

　　เขาตะโกน

　　 นี่คือเจ้าเมืองคนใหม่ของเจ้าคนอนาถาที่รู้จักเพียงแต่วิธีหลบหนี! น่าขันนักที่มันมีหน้ามาดูหมิ่นผู้อื่น! 

　　ซือหยูสีหน้าสงบนิ่งเขามิได้โมโห เช่นเดียวกับการพบกันคราวที่แล้ว

　　เขาถอนหายใจเบาๆ

　　 เจ้าเพียงพูดว่าข้าหนีจากเจ้าแต่เจ้าเคยคิดหรือไม่ว่า แท้จริงแล้วข้าไม่เคยคิดว่าเจ้ามีพลังและไม่อยากจะต่อสู้ด้วย?