เพราะกุ๊กไก่เหมือนไม่ได้สติ เก่งจึงต้องขอให้รปภ.ช่วยดูแลเธอก่อนที่เขาจะวิ่งไปที่ลานจอดรถแล้วขับมารับเธอที่หน้าคอนโด ความจริงในตอนแรกเขาก็คิดจะกลับบ้านแล้ว แต่ไม่รู้เป็นเพราะอะไรเหมือนร่างกายจะไม่สั่งการจึงได้แต่กลับไปที่รถและรอเธอที่นั้น เก่งเอาแต่จ้องมองที่หน้าประตูเข้าออกคอนโด เมื่อเห็นผู้หญิงเดินออกมาก็แทบจะผวาวิ่งออกไปเพราะคิดว่าเป็นกุ๊กไก่
เควิลโทรหาเขาสองรอบถามว่าอยู่ที่ไหน รอบแรกเขาตอบว่ากำลังกลับ ส่วนรอบที่สองเขาตอบว่าจะนอนคอนโดตัวเองไม่ต้องรอ เควิลต่อว่าเก่ง บอกพวกเขาตั้งวงเหล้ารอแล้วถ้าไม่มาก็ไม่ต้องโผล่หน้ามาตลอดชีวิต เก่งถึงกับส่ายหน้าด่าเพื่อนไปว่า
ทำอะไรให้เมียโกรธอีกใช่หรือเปล่าถึงได้มาตั้งวงเหล้ากัน พวกมึงมันน่าถีบนักพอทะเลาะกับเมียก็โทรมาหากู แค่นี้นะกูจะนอนแล้วพวกมึงไม่ต้องโทรมากวนกูอีก รีบไปง้อเมียโน่น
เสียงลูเซียโน่แทรกเข้ามาทันที
ถ้าง้อสำเร็จก็ง้อไปแล้ว จะรอมึงมาซดเหล้าด้วยกันเหรอพูดอะไรโง่ ๆ
เออ กูโง่แล้วไม่ต้องโทรมาหาเพื่อนโง่ ๆ แบบกูนะ กูบอกว่ากูจะนอนแล้วบาย
พูดจบเก่งก็ไม่รอให้คุณชายทั้งสองบ่นต่อ เก่งวางสายไปทันทีไม่รู้เพื่อนสองคนทำอะไรขัดใจเมียอีกถึงได้มีสภาพแบบนี้ เอาเถอะเรื่องของใครก็แก้กันเอง ส่วนเรื่องของเขาเก่งเองก็ไม่มีความสามารถพอที่จะแก้เหมือนกัน เขาหวังเพียงว่าเขาจะมีโอกาสบ้างแต่ในตอนนี้อชิกลับมาแล้วและกุ๊กไก่เองก็ดูตื่นเต้นดีใจเป็นอันมาก เธอยังย้ำสถานะระหว่างเธอและเขาอยู่ตลอดเวลาว่าไม่ได้คิดเกินเลยไปกว่าเพื่อน ในเวลาที่เขารุกกุ๊กไก่ก็ยังทำท่าอึดอัดจนเขาต้องรีบถอยออกมาให้เร็วก่อนที่เธอจะเกลียดเขาก่อน
เขาคิดว่าถ้าคราวนี้ไม่มีหวังเขาคงต้องถอยจริง ๆ แล้วล่ะ คงไม่รอเหมือนคนบ้าต่อไปแล้ว แต่ถึงจะคิดแบบนี้เก่งก็ยังเฝ้ารอกุ๊กไก่มาโดยไม่รู้ตัว แอบเป็นคนชั่วหวังว่าเธอจะเลิกกับแฟนในสักวัน ในเมื่อสวรรค์เข้าข้างเขาแล้วครั้งหนึ่งทำไมถึงจะไม่มีครั้งที่สองล่ะ ถึงเขาจะทำเลวมาเยอะแต่เขาก็ทำเลวเฉพาะพวกที่เลวเท่านั้น
ก็ได้แต่หวังว่าพระเจ้าจะให้อภัยและให้โอกาสเขาอีกครั้ง
เก่งเอาแต่เฝ้ารอโดยไร้จุดหมาย เขาคิดว่าจะรออีกแค่สิบนาทีเท่านั้น แต่สิบนาทีของเขาผ่านไปเร็วมากกระทั่งเวลาผ่านไปชั่วโมงกว่าเขาก็เห็นอชิเดินออกมาจากคอนโด และมีรถตู้คนหนึ่งมารับอชิไปแล้ว เก่งอยากจะโทรหากุ๊กไก่เธอบอกว่าเธอจะค้างที่คอนโดสักคืนพรุ่งนี้ค่อยกลับแต่จากสถาณการณ์แล้วเก่งคิดว่าเธออาจจะเปลี่ยนใจ
และเป็นอย่างที่คิดไม่นานเขาก็เห็นกุ๊กไก่เดินเหม่อทั้งน้ำตาลากกระเป๋าใบใหญ่ตามลงมา เก่งเป่าปากอย่างโล่งใจ ขอบคุณสัญชาตญาณของตัวเองที่ยังรอเธออยู่ตรงนี้
กระทั่งเก่งพากุ๊กไก่ออกมา หญิงสาวก็เอาแต่นิ่งเงียบทั้งร้องไห้เบา ๆ กระทั่งดึงทิชชู่ในรถของเขาจะหมดม้วนอยู่แล้ว เก่งขับรถไปเรื่อย ๆ ตั้งใจจะพากุ๊กไก่ไปที่บ้านสวนของนาชา แต่เมื่อเลี้ยวเข้าเส้นถนนรามอินทรากุ๊กไก่กลับบอกว่า
“พี่เก่งกุ๊กไม่ไปบ้านชาได้หรือเปล่าคะ ถ้าไปในสภาพนี้เพื่อน ๆ ต้องสงสัยแน่เลย กุ๊กอยากจะทำใจสักวันสองวันค่ะ ทั้งนาชาและเกดกำลังจะกลับต่างประเทศแล้วถ้ากุ๊กยังเป็นแบบนี้เพื่อนของกุ๊กคงไม่สบายใจ”
เก่งเข้าใจ กุ๊กไก่แคร์ความรู้สึกของเพื่อนเสมอ
“ถ้างั้นอยากไปไหน มีที่ไปหรือเปล่าคะ”
ส่งกุ๊กที่โรงแรมแถวนี้ก็ได้ค่ะ กุ๊กมีเสื้อผ้ามาครบค่ะนอนสักคืนสองคืนไม่เป็นไร”
เก่งนิ่งเงียบก่อนจะบอกว่า
“ไม่เอาค่ะ พี่ห่วงถ้ากุ๊กไก่ไม่รังเกียจไปนอนบ้านพี่นะคะ ที่นั่นห้องเยอะแยะค่ะรับรองว่าเป็นส่วนตัวไม่มีใครมากวนใจเด็ดขาด”
“อย่าเลยค่ะกุ๊กเกรงใจ พ่อกับแม่พี่ก็อยู่”
เก่งถอนหายใจ
“ถ้างั้นไปคอนโดพี่ดีหรือเปล่า”
กุ๊กไก่มองหน้าเขา เธอคล้ายจะตกใจเล็กน้อย เก่งจึงรีบแก้ตัว
“อย่าเข้าใจผิดนะคะ คือที่คอนโดพี่มีหลายห้องเป็นห้องชุดเหมือนห้องของนาชาเลยค่ะ คล้าย ๆ แบบนั้นพี่ซื้อไว้ใกล้ ๆ บริษัทสมัยทำงานที่เมืองไทยหลังจากไป ๆ มา ๆ ทั้งไอ้เคนมันทำบ้านสวนพี่ก็เลยไม่ค่อยได้ไปนอนชอบนอนบ้านสวนของนาชามากกว่า พี่ชอบธรรมชาติ กุ๊กไปนอนที่นั่นนะคะ”
จู่ ๆ กุ๊กไก่ก็หัวเราะออกมา แต่เต็มไปด้วยน้ำเสียงที่ขมขื่น
“เหมือนกุ๊กเป็นตัวปัญหาเลยค่ะ ไม่มีที่ให้ไป ไม่มีที่ไหนเป็นที่ของกุ๊กจริง ๆ สักที่เลยค่ะ เริ่มจากต้องออกจากคอนโดที่คิดว่าเป็นของตัวเอง ย้ายมาอยู่คอนโดของอชิ ต่อมาอยู่บ้านของนาชา ตอนนี้ยังจะมาพึ่งคอนโดของพี่เก่ง กุ๊กนี่มันผีไม่มีศาลชัด ๆ”
เก่งกลับเห็นต่าง
“ไม่ใช่ค่ะ กุ๊กมองแบบนี้สิคะ เพราะกุ๊กทำบุญมาเยอะ ถึงจะถูกให้ออกจากคอนโดแต่กุ๊กก็โชคดีที่มีอชิเข้ามาพอดี หลังจากเสียใจเพื่อน ๆ ก็บินตามมาปลอบและยังมีบ้านให้อยู่ และยังมีพี่ ถ้าไม่ใช่คนดีและทำบุญมาเยอะไม่มีทางได้รับความช่วยเหลือแบบนี้ค่ะ เป็นคนอื่นคงแย่แล้ว นี่เป็นเรื่องดี ๆ นะคะ”
“พี่เก่งมองโลกในแง่ดีจริง ๆ นะคะ”
“ไม่ใช่มองโลกในแง่ดี แต่คิดต่างมุมค่ะ เหรียญมีสองด้านเสมอแล้วแต่ว่ากุ๊กจะเลือกที่จะมองด้านไหน พี่ปลอบคนไม่ค่อยเก่งแต่จำคำพี่ไว้นะคะ”
กุ๊กไก่มองเขา นับวันเธอยิ่งรู้สึกนับถือเก่งมากยิ่งขึ้น ผู้ชายคนนี้ยิ่งได้อยู่ด้วยยิ่งสบายใจและรู้สึกอบอุ่น
“คำอะไรคะ”
“คนอื่นทำร้ายเราได้ทำให้เราเจ็บได้ แต่เรื่องอะไรที่เราจะต้องมานั่งทำร้ายตัวเองล่ะคะ อย่าทำให้คนอื่นสมหวังสิเราต้องมีความสุข มีพี่เก่งอยู่ตรงนี้ มีเพื่อน ๆ ของกุ๊กที่รักกุ๊กขนาดนั้น กุ๊กไก่ของพี่ต้องอย่าลืมสิคะ ทำได้ใช่หรือเปล่า”
คำพูดนี้ของเก่งกระทบใจเธออย่างจัง
“ใช่ค่ะ ถูกคนอื่นทำร้ายมาแล้วทำไมเราต้องทำร้ายตัวเองอีก จริงค่ะกุ๊กเชื่อพี่เก่งค่ะ”
“ถ้างั้นก็ไปคอนโดพี่นะคะ ลัคกี้เกิลของพี่อย่าลังเลเลย พี่สาบานว่าไม่เคยพาผู้หญิงที่ไหนไปนอนค้างที่คอนโดเลยแม้แต่ครั้งเดียว อย่างมากก็มีไอ้เคนกับไอ้สมชายสองสามครั้งตอนที่อยู่เมืองไทยค่ะ หลังจากนั้นก็สิงที่บ้านของนาชาตลอด นะคะไปเถอะนี่ก็ดึกมากแล้วเราทั้งคู่ต้องนอนนะคะ”
กุ๊กไก่เองก็เกรงใจเขา และเพราะความทุกข์ของเธอจึงทำให้เธอลืมไปสนิทว่าเก่งยังรอเธออยู่ที่คอนโดจนกระทั่งเธอลงมา คราวนี้กุ๊กไก่ถึงกับตกใจ
“ว่าแต่ทำไมพี่เก่งยังไม่กลับบ้านคะ กุ๊กลงมาก็เจอพี่เลยพี่อย่าบอกนะคะว่ารอกุ๊กอยู่ พี่เก่งอย่าทำแบบนี้สิคะกุ๊กไม่สบายใจนะคะ”
เก่งยิ้มแหย ๆ เห็นท่าทางของกุ๊กไก่ที่รู้สึกผิดแบบนั้นจึงคิดหาคำแก้ตัว
“ก็เพราะว่า…เอิ่ม…พี่พอดีปวดท้องเลยขอเข้าห้องน้ำชั้นล่างของคอนโดกุ๊กน่ะค่ะ ไม่คิดว่ากุ๊กจะลงมาเหมือนกัน”
หญิงสาวพ่นลมหายใจออกมา
“ถ้างั้นก็แล้วไปค่ะ นึกว่ารอกุ๊กถ้ากุ๊กไม่ลงมาไม่ต้องรอทั้งคืนเหรอคะ แบบนั้นกุ๊กยิ่งรู้สึกผิดคิดว่าตัวเองเป็นตัวปัญหาจริง ๆ”
เก่งยิ้ม
“ถ้าไม่อยากเป็นตัวปัญหาก็ให้พี่ได้นอนนะคะ ตกลงไปคอนโดพี่แล้วนะพี่ไม่แวะไหนแล้วนะคะ”
กุ๊กไก่ยิ้มออกมาในที่สุด คราวนี้เป็นยิ้มที่แม้จะดูเศร้าอยู่บ้างแต่มันก็ยังแฝงไปด้วยความสดใสในแบบของเธอ
“ก็ได้ค่ะ กุ๊กอยู่แค่สองวันเท่านั้นค่ะแล้วจะกลับไปอยู่ที่บ้านสวนของนาชา หลังจากนั้นจะตั้งใจทำร้านกาแฟให้ดี เลื่อนเปิดร้านมาหลายวันแล้วกุ๊กต้องไปจัดการให้เรียบร้อยก่อนที่เพื่อน ๆ จะกลับ”
“อื้มดีค่ะ วันแรกพี่จะเหมาเลี้ยงพนักงานในออฟฟิศนะคะ ส่วนวันต่อ ๆ ไปก็คิวไอ้เคนและสมชายจะเลี้ยงทั้งตึกเลย”
เมื่อพูดถึงร้านกาแฟกุ๊กไก่ก็ร่าเริงขึ้น ถึงอชิจะมีส่วนอยู่มากแต่เธอก็คิดว่านี่เป็นค่าแรงของเธอตามข้อตกลงที่อชิให้ไว้จึงไม่ตะขิดตะขวางใจที่จะรับมันมาด้วยความเต็มใจ
เธอเคยฝังเรื่องราวของอชิไว้ในใจไปแล้วครั้งหนึ่ง คราวนี้เธอก็ต้องทำได้
เก่งตั้งใจขับรถและไม่ได้คุยกับเธออีก กุ๊กไก่มองด้านข้างของเขาทั้งยังนึกแปลกใจ
ผู้ชายที่ดีพร้อมทั้งหน้าตาและฐานะเงินทองการศึกษาสูงแบบนี้ ใช้ชีวิตรอดจากผู้หญิงมาได้ยังไงตั้งหลายปี เขาเคยมีแฟนหรือเปล่า หรือว่าเคยคบใครหรือเปล่านะ
เก่งยิ้มเมื่อรู้ตัวว่าถูกใครบางคนแอบมอง
“ทำไมคะ หน้าพี่มีอะไรติดอยู่เหรอ”
กุ๊กไก่ย่นจมูกก่อนจะตอบว่า
“แค่สงสัยว่าพี่เก่งหักอกผู้หญิงมากี่คนแล้วค่ะ สงสัยจริง ๆ ว่าทำไมป่านนี้ยังโสดอยู่ได้”
เก่งยิ้มแล้วพูดเบา ๆ
“ก็ไม่รู้สิ พี่คงรอใครบางคนอยู่มั้งคะ รอจนกว่าเธอจะเป็นอิสระและพร้อมที่จะอยู่กับพี่ ส่วนผู้หญิงคนอื่นไม่อยู่ในสายตาเลยไม่รู้ว่าทำใครเสียใจไปบ้าง”
“อ้อ”
กุ๊กไก่พูดไม่ออก เธอไม่แน่ใจว่าเขาหมายถึงเธอหรือเปล่า แต่เธอก็ไม่อยากพูดต่อแล้วกุ๊กไก่ในตอนนี้ไม่สามารถเปิดรับใครได้อีก ถึงแม้ว่าผู้ชายคนนั้นจะดีมากแค่ไหนก็เป็นได้แค่เพื่อนเท่านั้น
เธอไม่ต้องการที่จะเจ็บปวดอีก ต่อไปเธอจะยืนด้วยขาของตัวเองไม่พึ่งพาผู้ชายหน้าไหนทั้งนั้นคอยดู
