The Divine Nine Dragon Cauldron – ตอนที่ 1270 – แขกจากเมืองหลวง

　　 ข้าไม่รู้ว่าเจ้าไปเอาความมั่นใจมาจากที่ใด! 

　　ลี่หยิงมองซือหยูด้วยความเวทนา

　　 ข้าเห็นตอนที่เจ้าฝ่าวิบัติแล้วอย่างมากเจ้าก็มีพลังเพียงว่าที่เทพขั้นกลางเท่านั้น 

　　 เจ้าอาจจะเอาชีวิตรอดจากกระบวนท่าเดียวของข้าไม่ได้น่าเวทนานัก 

　　ฟึ่บ!

　　ลี่หยิงหายตัวไปเหลือเพียงเสียงสะท้อนในคำพูดของเขา

　　เมื่อเขาปรากฏตัวอีกครั้ง คำพูดอันเย็นชาของเขาก็ดังในหูของซือหยู

　　 เพราะเจ้าจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเจ้าตายยังไง! 

　　ลี่หยิงกล่าว

　　พลังเทพของว่าที่เทพขั้นสูงรวบรวมที่ดัชนีของเขาความบริสุทธิ์ของมันไม่ได้แตกต่างไปจากพลังของเทพเลย

　　ครั้งนี้ซือหยูมิได้ก้าวพริบตาเพื่อหลบ เขายื่นมือขวาช้า ๆ ปะทะกับดัชนีที่มีพลังเทพโดยไม่แม้แต่หันหน้ามอง

　　ไม่มีเสียงดังสะท้านหูเกิดขึ้นมีเพียงเสียงดังเบา ๆ ระหว่างทั้งสองเท่านั้น

　　ร่างซือหยูมิได้แตกสลายจากพลังว่าที่เทพขั้นสูงของลี่หยิงอย่างที่ทุกคนคาดคิด

　　ทั้งสองยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิม

　　แต่เมื่อผ่านไปเพียงครู่สั้นๆ ซือหยูก็ลดมือขวาลงอย่างไร้อารมณ์ มังกรดำแล่นผ่านไปตรงหน้า

　　ซือหยูถอนหายใจอย่างแผ่วเบา

　　 จงตายอย่างสงบแม้จะไม่รู้ว่าเจ้าตายอย่างไรก็ตาม 

　　แกรก!

　　เมื่อซือหยูพูดจบผิวกายของลี่หยิงหลุดออกจากใบหน้าของเขาราวกับเปลือกแข็งกลิ่นอายของความตายเอ่อล้นออกมา

　　ด้านในกายถูกทำลายด้วยพลังมรณะดวงวิญญาณของเขาหายไปแล้ว เหลือเพียงเปลือกกายหยาบที่ว่างเปล่า

　　ว่าที่เทพขั้นสูงถูกสังหารด้วยฝ่ามือเดียวทั้งอย่างนั้น!!!

　　ทุกคนที่มองดูการต่อสู้ตัวแข็งทื่อ

　　 ท่านเจ้าเมืองมีพลังระดับใดกันแน่? 

　　 ข้าคิดว่าท่านเจ้าเมืองเพิ่งจะเป็นเซียนนะ 

　　 โอ้ย!ฝ่ามืออะไรกัน! ต่อให้ลี่หยิงโดนพลังเต็มที่จากว่าที่เทพขั้นสูงด้วยกันเอง เขาก็น่าจะมีพลังตอบโต้ เขาไม่น่าจะตายเช่นนี้ แต่ลี่หยิงหลบฝ่ามือท่านเจ้าเมืองไม่ได้แล้วถูกสังหารในพริบตา! 

　　ชาวเมืองชมทะเลตัวสั่นเพราะพลังอันมหาศาลของเจ้าเมืองพวกเขาตื่นเต้นขึ้นมาก

　　ยิ่งเจ้าเมืองแข็งแกร่งเท่าใดเขาก็จะยิ่งช่วยให้เมืองชมทะเลเจริญรุ่งเรืองได้มากเท่านั้น

　　 ฮ่าๆๆๆ!ได้ยินว่าเจ้าเมืองทีแรกมีพลังระดับอสูรเนรมิตร ข้าหวั่นใจนัก แต่กลายเป็นว่าเจ้าเมืองของเราเป็นว่าที่เทพขั้นสูงที่ซุกซ่อนพลังเอาไว้! 

　　 ถูกเผงไม่แปลกเลยที่องค์หญิงเก้าวางใจให้ท่านเจ้าเมืองดูแลเมืองชมทะเล นั่นก็เพราะเขาปิดบังพลังเอาไว้ มันคือเหตุผลนี้เหตุผลเดียว! 

　　 ฮ่าๆๆเจ้าลี่หยิงช่างน่าหัวร่อ มันประเมินตนสูงส่ง กล้าถือดีบังอาจตามล่าเจ้าเมืองของเรา สุดท้ายมันกลับตายด้วยฝ่ามือเดียว มันต่างหากที่ควรได้รับความเวทนาจากพวกเรา 

　　ก่อนที่การต่อสู้จะเริ่มขึ้นอย่างเต็มที่ลี่หยิงที่เป็นผู้เริ่มลงมือก่อนก็ตายไปเสียแล้ว

　　เมฆาอสูรและเทพอีกสองคนสีหน้าดำมืด

　　พวกเขาคือคนที่พาลี่หยิงกลับมาจากเมืองจักรพรรดิอสูรเพราะเขาคือทายาทที่แท้จริงเพื่อที่จะครองบัลลังก์เจ้าเมืองชมทะเลสืบต่อไป

　　แต่เขากลับถูกสังหารในกระบวนท่าเดียวตั้งแต่สงครามจะเริ่มขึ้นด้วยซ้ำ

　　เทพทั้งสามเห็นการโจมตีอย่างชัดเจนความตายของลี่หยิงนั้นคุ้มค่า แต่เขาก็ตายอย่างไม่ยุติธรรม

　　มันคุ้มเพราะฝ่ามือนั้นมีพลังอันสุดยอดซึ่งมากพอที่จะกำจัดลี่หยิง

　　เขาตายอย่างไม่เป็นธรรมก็เพราะว่าถ้าหากเขาระวังตัวมากกว่านี้และไม่ปะทะกับฝ่ามือโดยตรงเขาคงจะไม่ตายอย่างง่ายดาย

　　แต่ไม่ว่าจะอย่างไรลี่หยิงก็ตายไปแล้ว

　　แต่มันคือความตายที่ทำให้พวกเขามีเหตุผลใหม่ในการจู่โจม

　　 กบฏ! 

　　เมฆาอสูรแววตาดั่งสายฟ้าเขาตะโกนใส่ซือหยูด้วยเสียงอันดังก้อง

　　 เจ้าสังหารลูกหลานเทพเจ้าสมควรตายด้วยความผิดมหันต์ พวกเราเป็นเทพแดนจิงหยูจะไม่นั่งรอดูคนชั่วช้าเจ้าเล่ห์อย่างเจ้าทำร้ายเมืองชมทะเล! 

　　เขาตะโกนด้วยคุณธรรมแต่เขาก็ใช้คำพูดเพื่อดูหมิ่นชาวเมืองชมทะเล

　　 เจ้าบิดเบือนความจริง!ไอ้บัดซบลี่หยิงต่างหากที่พยายามจะสังหารท่านเจ้าเมืองแต่ตายแทน เจ้าคิดว่าเจ้าเมืองเราจะนั่งรอให้ตัวเองถูกทำร้ายจนตายเรอะ? 

　　 เจ้าต่างหากที่คิดร้ายต่อเมืองชมทะเล! 

　　 ใช่แล้วไสหัวไปให้พ้น! เรื่องของเมืองชมทะเลไม่ต้องการเจ้ามายุ่งเกี่ยว! 

　　ชาวเมืองชมทะเลเข้าใจดีหากเมืองถูกพิชิตเมื่อใด พวกเขาจะกลายเป็นหุ่นเชิดของเทพทั้งสาม

　　แต่ความอาฆาตพยาบาทของชาวเมืองชมทะเลนั้นไม่มีค่าในสายตาของเมฆาอสูรเขาเย้ยหยันกลับ

　　 เจ้าพวกโง่ข้ามาที่นี่เพื่อช่วยพวกเจ้านะ!  　　เขาจ้องซือหยูในขณะที่พูด

　　 ด้วยนามฝ่าบาทข้ามาเพื่อประกาศต่อโลกว่าข้าจะทำสงครามเพื่อความเป็นธรรมกับอสูรขนนก! 

　　เมฆาอสูรกล่าวอ้าง

　　หลังจากเหลือบมองเทพอีกสองคนข้างๆ ทั้งสามหันไปมองซือหยูพร้อมกัน พลังเทพของทั้งสามแผ่ออกมาทะลวงสวรรค์ มันกำลังจะสังหารซือหยูให้ตาย

　　ทั้งสามรู้ว่าหากเรื่องเป็นเช่นนี้พวกเขาก็ทำได้แค่ร่วมมือกันฆ่าซือหยู บุคคลผู้มีคุณสมบัติอันน่าสะพรึงกลัว

　　มิเช่นนั้นสิ่งที่รอพวกเขาในอนาคตก็มีแต่เพียงฝันร้ายอันไม่รู้จบ

　　ความสำคัญในการสังหารซือหยูนั้นมากพอๆ กับการชิงตัวองค์หญิงเก้า

　　ทั้งสามซัดพลังใส่ซือหยูพร้อมกันพลังของเมฆาอสูรนั้นพอ ๆ กับเทพพ่อค้า ซึ่งไม่ใช่พลังที่ซือหยูจะต้านทานได้　　แต่ต่อให้เขาทำอะไรไม่ได้คนอื่นก็อาจทำได้

　　ปั้ง!ปั้ง!

　　ทั้งสามถูกจู่โจมโดยทันทีลำแสงเทพสี่สายเปล่งประกายซัดลงมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย มันปลดปล่อยพลังสังหารจากด้านหลัง!

　　พลังทั้งสี่นั้นมาจากกลุ่มเจ้าดินแดนที่มีเมืองจันทร์ผ่องเป็นผู้นำ

　　ทั้งสี่ลอบโจมตีอยู่ที่ชายแดนของพื้นที่ตัวเองพวกเขาจับตาดูเหตุการณ์ในเมืองชมทะเลอยู่ตลอดและรอคอยโอกาสดีที่สุดในการเริ่มสังหาร

　　ทั้งสี่คือสุดยอดไพ่ตายที่ซือหยูเตรียมเอาไว้

　　การจู่โจมของทั้งสี่นั้นอยู่นอกเหนือความคาดหมายของเมฆาอสูรและเทพอีกสองคนโดยสิ้นเชิง

　　พวกเขาคิดว่าต่อให้อสูรจันทร์ผ่องและเทพที่เหลือไม่กล้ามาช่วยพวกเขากลุ่มของอสูรจันทร์ผ่องก็ไม่มีเหตุผลให้จัดการพวกเขา ใช่ไหม?

　　แต่สิ่งที่เกิดขึ้นมันอะไรกัน?กลุ่มอสูรจันทร์ผ่องได้จู่โจมพวกเขาอย่างป่าเถื่อนจากด้านหลัง!

　　เมฆาอสูรเป็นคนแรกที่ได้สติพลังเทพที่เขาปลดปล่อยออกมาถูกดึงกลับ เขาร้องคำรามด้วยความโกรธแค้นและหันทิศของพลังไปที่ด้านหลัง

　　เสียงดังขึ้นหนึ่งในผู้ลอบโจมตีถูกพลังของเมฆาอสูร เขากระเด็นและทิ้งแอ่งโลหิตเทพไว้บนพื้น เขาคืออสูรจันทร์ผ่องที่มีโลหิตเต็มปาก

　　แต่เข็มกระดูกเลือดแดงในมืออสูรจันทร์ผ่องก็ทะลวงฝ่ามือเมฆาอสูรได้สำเร็จเช่นกันเกิดรอยแดงกระจายผ่านฝ่ามือของเขา

　　 พิษสังหารเทพเรอะ? 

　　เมฆาอสูรตกใจแต่เขาก็ไม่ประมาท เขาเรียกพลังมาสะกดพิษทันที　　อสูรจันทร์ผ่องกระอักเลือดออกมาใบหน้าเขาสะใจ

　　 หึหึ!สมกับที่เป็นเทพอันดับหนึ่งในแดนจิงหยู เจ้าทำร้ายข้าได้แม้จะมีพิษสังหารเทพในกายเจ้า! แต่เจ้าหลีกหนีชะตาอันโหดร้ายวันนี้ไม่ได้หรอก! 

　　อ๊ากกก!

　　เสียงกรีดร้องอย่างน่าเวทนาดังพร้อมๆ กัน เจ้าเมืองก้นบึ้งและเจ้าเมืองโป้หมิงตอบสนองไม่ทันอย่างเมฆาอสูร ทั้งสองร่างแตกสลายจากเทพอีกสามคน เหลือเพียงดวงวิญญาณเทพที่หนีไปได้อย่างไร้ร่องรอย

　　เทพทั้งสามคือเจ้าเมืองไป่ยี่เจ้าเมืองหลิงชิง และเจ้าเมืองฟางไซ่

　　ทั้งสามไม่คิดจะไล่ตามดวงวิญญาณเทพทั้งสองที่หนีไปทั้งสามยืนเคียงบ่าเคียงไหล่อสูรจันทร์ผ่องและมองเมฆาอสูรจากระยะไกล

　　ดวงวิญญาณเทพที่ไร้กายหยาบไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาต้องกังวล

　　เมฆาอสูรต่างหากที่น่ากลัวพวกเขาควรจะระวังเมฆาอสูรมากที่สุด

　　 ฟางไซ่นี่เจ้า… 

　　เมฆาอสูรโกรธแค้นในแววตาก่อนหน้านี้ฟางไซ่คือคนที่อยู่ข้างเดียวกันเขา!

　　เจ้าเมืองฟางไซ่พูดอย่างไร้อารมณ์

　　 อสูรจันทร์ผ่องสัญญาจะให้ข้ามากพอใช่แล้ว มากกว่าที่เจ้าจะให้ 

　　ไม่มีมิตรแท้ศัตรูถาวรมีเพียงผลประโยชน์เป็นที่ตั้งเท่านั้น

　　 ย่อมได้!ย่อมได้! จะไม่มีพวกเจ้าคนใดรอดชีวิตในวันนี้! 

　　เมฆาอสูรตะโกนด้วยความแค้น

　　ตู้ม!

　　พลังอสูรอันน่าตกใจระเบิดออกมาจากร่างของเขาเขาจ้องอสูรจันทร์ผ่องด้วยความโกรธเกรี้ยว　　 คิดว่าจะสยบข้าด้วยพิษสังหารเทพเรอะ?ไปลงนรกซะเถอะ! 

　　เขากลายร่างเป็นอสูรยักษ์ที่สูงหมื่นศอก

　　อสูรจันทร์ผ่องและเทพอีกสามคนสีหน้าหม่นหมองแม้เมฆาอสูรจะมีพิษในร่าง พวกเขาก็ไม่กล้าประมาท พวกเขากลายร่าเงป็นอสูรหมื่นศอกร่างกายอัปลักษณ์เช่นกัน

　　สัตว์ประหลาดยักษ์ห้าตัวทำการต่อสู้อย่างดุเดือดเหนือน่านฟ้าเมืองชมทะเล

　　ทุกกระบวนท่าทำลายภูเขาและแม้น้ำจนไม่เหลือซากโลกที่แข็งกล้าอย่างโลกอสูรเริ่มแสดงร่องรอยแตก

　　เมฆาอสูรคือเจ้าดินแดนอันดับหนึ่งแห่งแดนจิงหยูของจริงแม้จะมีพิษร้ายในร่างกายและเหลือพลังใช้ได้เพียงเจ็ดส่วน พลังการต่อสู้ของเขาก็น่าตกใจเช่นเดิม แม้จะมีเทพอีกสี่คนปิดล้อม เขาก็ไม่ตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบเลย

　　แต่เมื่อพวกเขาทั้งสี่ร่วมมือกันแล้วพวกเขาตั้งใจที่จะสังหารเมฆาอสูร แม้จะผงะเพราะพลังอันน่ากลัวของเมฆาอสูร พวกเขาก็ยิ่งต้องร่วมมือกันสังหารมากขึ้น

　　หากพวกเขาปล่อยเมฆาอสูรให้รอดไปได้ในวันนี้มันจะกลายเป็นรากแห่งปัญหาไม่รู้จบและภัยร้ายในภายภาคหน้า!

　　 ไม่ต้องออมมืออีกแล้ว! 

　　อสูรจันทร์ผ่องร้องคำรามราวสายฟ้าเขาพุ่งเข้าไปคนแรกโดยใช้อาวุธอสูรที่แข็งแกร่งที่สุดของเขา เขาใช้วิชาสังหารที่กลืนกินพลังเทพของตัวเอง

　　เทพอีกสามคนไม่รอช้าทั้งสามใช้พลังสูงสุดของตัวเองออกมา

　　สงครามครั้งใหญ่ของเหล่าเทพกำลังเปลี่ยนแปลงแล้ว

　　เมฆาอสูรถูกพลังจากเทพทั้งสี่ระเบิดจนตัวโยนเกิดรอยแผลมากมายที่กว้างนับร้อยศอกทั่วทั้งร่าง โลหิตเทพกระเด็นออกมามากมาย ท้องนภาส่องแสงสีทองสะท้อนโลหิตเทพเหล่านั้นอย่างงดงาม

　　เวลาผ่านพ้นไปเมฆาอสูรสภาพแย่ลง กายาเทพของเขากำลังจะแตกสลาย

　　แต่เทพอีกสี่คนก็ไม่ได้สภาพดีไปกว่ากันนัก!

　　เจ้าเมืองฟางไซ่แตกดับจากพลังของเมฆาอสูรแม้แต่ดวงวิญญาณก็ถูกทำลายไป เจ้าเมืองฟางไซ่ตายแล้ว!

　　เจ้าเมืองไป่ยี่และหลิงชิงบาดเจ็บสาหัสต้องใช้เวลาหลายสิบปีกว่าที่จะฟื้นคืนพลังกลับมาเหมือนเดิม

　　แม้แต่อสูรจันทร์ผ่องก็บาดเจ็บอย่างรุนแรง

　　แต่ที่พวกเขายังไม่ตายก็เพราะว่าเมฆาอสูรถูกพิษเล่นงานตั้งแต่แรกในการต่อสู้

　　 มันกำลังจะแพ้แล้วเข้าไปพร้อมกันเลย! 

　　อสูรจันทร์ผ่องตะโกน

　　ผลที่ได้ชัดเจนเมฆาอสูรกำลังจะตายในวันนี้อย่างไม่มีผิดเพี้ยน

　　เจ้าดินแดนทั้งสามกระโจนเข้าใส่เมฆาอสูรทันทีเพื่อปิดฉาก

　　เมฆาอสูรฉีกยิ้มด้วยความปวดร้าวเขาต้องมองซือหยูด้วยความแค้น

　　 อสูรขนนก!ข้าจะไม่มีวันอภัยให้เจ้า!! 

　　แม้จะไร้หลักฐานมันก็เป็นที่แน่นอนว่าซือหยูเป็นคนที่ทำให้เทพทั้งสี่ย้ายข้างอย่างพิลึกพิลั่นเช่นนี้

　　เขาเสียใจที่ไม่เชื่อคำของเทพตำราเด็กหนุ่มตรงหน้าน่ากลัวจนไม่ควรจะยุ่งเกี่ยว

　　เขาพลิกเมฆาได้เพียงพลิกฝ่ามือพลิกทั้งโลกได้เพียงความคิดเดียว

　　ฟึ่บ!

　　อสูรขนาดหมื่นศอกโผบินเขาคิดที่จะหนี

　　 เจ้าจะหนีไปไหน? 

　　อสูรจันทร์ผ่องจะยอมให้เมฆาอสูรหนีไปได้รึ?มีเทพอีกสองคนในฝ่ายเดียวกัน ทั้งสองไล่ตามไปด้วย

　　เมฆาอสูรไม่ต่างกับศรที่หมดแรงทะยานเขาไม่มีทางหนีรอดจากการโจมตีสุดท้ายของทั้งสามได้แน่

　　ตู้ม!ตู้ม! ตู้ม!

　　แต่ทันใดนั้นเองเสียงสายฟ้าลั่นส่งเสียงคำรามมาจากขอบนภา

　　เมฆพลังอสูรแล่นเหนือเมืองชมทะเลราวกับคลื่นยักษ์จิตสังหารแผ่เข้ามาอย่างรุนแรง

　　ซือหยูตกใจจากรังสีพลังอันตรายนี้

　　 อสูร! 

　　ซือหยูขนลุกพลังนี้เป็นลักษณะเฉพาะของเผ่าอสูรที่กวาดล้างจักรวาล

　　ตั้งแต่ที่เข้าแดนอสูรมาไม่มีอสูรคนใดที่เขาเจอและเป็นอสูรกระหายเลือดดั่งเช่นอสูรในจักรวาล

　　ซือหยูเคยสงสัยว่าเหล่าอสูรในจักรวาลนั้นมาจากโลกอสูรหรือไม่　　แต่เสียงแหบพร่าน่ากลัวก็ได้ดังมาจากเมฆานั้นมันทำให้ซือหยูแววตาเยือกเย็น

　　โลกอสูรคือดินแดนของผู้ปกครองที่ควบคุมความเป็นความตายของทุกชีวิตบนจักรวาล

　　โชคดีของซือหยูหมดลงแล้ว

　　พลังอันป่าเถื่อนแผ่ขยายไปทุกทิศทางชาวเมืองชมทะเลตกใจกลัว

　　แม้แต่อสูรจันทร์ผ่องและสองเทพที่เหลือก็ตกใจกลัวพวกเขาอุทาน

　　 ศาลอสูร!