ซี่ ซี่ ~
ผมกำลังดูดซับพลังของต้นไม้ที่ผมถือไว้ เมื่อมันอ่อนตัวลง ผมสามารถผลักมันลงไปที่พื้นได้ง่ายๆ
ตึง!
มันล้มลงด้วยเสียงอันดัง ผมทำซ้ำกระบวนการเดียวกันกับต้นไม้อื่น จนผมมีท่อนไม้หลายชิ้น ผมตั้งพวกมันขึ้นมาต่อกันเพื่อสร้างสิ่งที่ดูเหมือนพีระมิดเล็ก ๆ ความตั้งใจของผมคือสร้างกระโจม สไตล์อเมริกันพื้นเมือง
“ไฟช็อค”
ผมใช้เวทย์เพื่อเผาใบและกิ่งไม้เบา ๆบนพื้น ไฟช็อคไม่มีพลังมาก ดังนั้นจึงไม่มีการเผาไหม้อย่างรุนแรง แต่มันมีประโยชน์ในสถานการณ์เช่นนี้ สำหรับการทำความสะอาดและฆ่าเชื้อแบคทีเรียที่เป็นไปได้ ผมหยิบใบใหญ่ออกมาข้างนอกแล้ววางมันลงบนพื้น เพื่อให้รู้สึกสบายขึ้น แต่น่าเสียดายที่ทันทีที่ผมคว้าพวกมัน พวกมันสูญเสียพลังและสีของพวกมัน แต่พวกมันก็ยังใช้งานได้ดี
จากนั้นผมตัดสินใจที่จะดูการป้องกันของมัน ผมเลือกที่จะทำช่องว่างลึก โดยใช้เวทมนตร์ของผม
“อินโฟโน่!”
[อินโฟโน่ ระดับ 1 ➢ 2]
พายุเปลวไฟที่รุนแรงเผาไหม้ดูดออกซิเจนทั้งหมด ผลที่ได้คือหลุมที่มีความลึกประมาณ 7 ~ 8 เมตรและกว้าง 5 เมตร มันลึกพอที่จะให้การปกป้องได้ ผมคาดว่า 5 เมตรจะไกลเกินกว่าที่แมลงจะไปได้และความร้อนจากอินโฟโน่ได้ละลายผนังและมันจับกันเหมือนคูเมืองทำให้มันเรียบและลื่นมาก
ผมรอให้มานาฟื้นคืน ก่อนที่จะกลับไปต่อใช้อินโฟโน่ วนรอบบริเวณกระโจมจนมันเป็นวงแหวนลึก จากนั้นผมก็หยิบต้นไม้ที่เหลือและสร้างสะพานเล็ก ๆเพื่อให้สามารถข้ามได้ ผลที่ได้คือป้อมปราการขนาดเล็ก ซึ่งไม่สามารถผ่านเข้าไปได้ โดยเพียงแค่เคลื่อนย้ายสะพานจากด้านใน เพื่อให้ง่ายขึ้นสำหรับนักเวทย์ที่อ่อนแอที่จะย้ายสะพานด้วยตัวเอง ผมวางทรงกลมขนาดใหญ่ตรงกลางเพื่อทำหน้าที่เป็นแกนและเพียงแค่หมุนสะพาน 90 องศา เธอจะสามารถแยกตัวเองออกจากอีกด้านหนึ่งได้
จากนั้นผมก็กลับไปหาเธอ
‘ฮะ? เธอไปไหน? ‘
ไม่พบเธอเลยและเกือบพระอาทิตย์ตกดินแล้ว ผมกังวลว่าเธอจะถูกโจมตีโดยสัตว์ประหลาด
คี้กกกก!
ลูกมังกรร้องไห้ด้วยความหิว ผมโยนชิ้นส่วนของแมลง ซึ่งมันกลืนไปอย่างรวดเร็วก่อนที่จะปีนขึ้นไปบนหลังผมเพื่อกลับไปนอน
ผมเริ่มเดินไปรอบ ๆ เพื่อตามหาเธอ เมื่อผมได้ยินเสียงน้ำผุดขึ้นในระยะไกล
‘ใช่แล้วผมไม่เคยถามว่าเธอกระหายน้ำหรือเปล่า!’
ผมจำได้ว่าน้ำที่ผมได้รับจากมอสนั้นหมดไปนานแล้ว ผมเดินเข้ามาทางลำธาร ผมเห็นฉากของหญิงสาวเปลือยกายอาบน้ำ ‘โอ้เธอจะอายเพราะผมเห็นเธอไหม’
ผมหันหัวของผมตั้งใจที่จะมองออกไป
“นั่นใคร?” นักเวทย์ถามไม่คิดจะปกปิดตัวเองเลย
“โอ้! มันคือเจ้า ข้าขอโทษ ข้าสกปรกมาก ข้าต้องการล้างตัว”
ผมแค่ชี้ไปที่เสื้อผ้าของเธอที่อยู่ข้างลำธาร
“อ้า!! หันหน้าไป!”
ผมหันกลับมาให้โอกาสเธอแต่งตัว
‘โอ้ดูเหมือนว่าการเป็นโครงกระดูก ผมไม่ได้ถูกดึงดูดด้วยผู้หญิงอีกต่อไป แม้จะเห็นร่างของหญิงสาวเปลือยที่สวยงาม แต่ผมไม่ได้รู้สึกถึงอารมณ์ใด ๆ แต่มันก็โชคร้ายเกินไป หากสิ่งนี้เกิดขึ้นในชีวิตก่อนหน้านี้ ผมคงจะตะโกนไชโย !!! แต่ตอนนี้มันรู้สึกเหมือนผมกำลังสังเกตการวาดภาพที่ดีแบบไร้อารมณ์ใด ๆ ดูเหมือนว่าความคิดของผมมีการเปลี่ยนแปลงอย่างมากตามสายพันธุ์ของตนเอง
“ ข้าแต่งตัวแล้ว”
เสื้อผ้าของเธอติดอยู่กับผิวที่เปียกของเธอ มันเน้นรูปร่างที่โค้งมนของเธอ
ผมนำทางและให้เธอตามไป
‘เธอชื่อเอียน?’
ผมจำได้ว่านักบวชเรียกเธออย่างนั้น แต่เพราะผมพูดไม่ได้ ผมอาจจะไม่ได้เรียกชื่อเธอด้วย
มีแมลงหลายตัวในป่า เพราะสกิลดูดพลังชีวิต ของผมไม่มีใครกล้าเข้ามาหาผม
“อุ๊ย! ไปให้พ้น! ไปให้พ้น!”
เธอกำลังตีแมลง ผมไม่ได้สนใจที่จะทำใด ๆ สำหรับพวกมัน
‘ผมสงสัยว่ามันจะโอเคไหม’
เมื่อเราไปถึงป้อมปราการขนาดเล็กดวงอาทิตย์ก็ตกแล้ว ผมชี้ส่งสัญญาณให้เธอข้ามสะพาน เมื่อเธออยู่อีกด้านหนึ่งผมผลักสะพานข้ามตัดการเข้าถึงทั้งหมดจากภายนอก ผมจับต้นไม้ใกล้เคียงทำให้เหี่ยวก่อนที่จะโยนมันลงในหลุม
“ไฟบอล”
หลังจากเวทย์ไม่กี่ครั้งไฟไหม้เพิ่มขึ้นเป็นการป้องกันอีกชั้น
‘สิ่งนี้ควรจะปลอดภัยตอนนี้’
เมื่อมั่นใจในความปลอดภัยของเธอในที่พักแล้ว ผมก็พร้อมที่จะก้าวต่อไปยังขั้นตอนต่อไป ขณะที่ผมเดินจากไป ผมสังเกตว่าเอียนจ้องมองที่ผมจนผมหายไปสู่ความมืด
ที่เบื้องล่าง ผมจ้องมองไปที่เนินเขาโคลนขนาดใหญ่ขึ้นไปข้างหน้า มันเป็นเป้าหมายต่อไปของผม
ตอนแรกที่ผมมาที่นี่มองลงมาจากทางเข้าอุโมงค์ ผมเห็นภูเขาโคลน 3 แห่ง ผมเก็บเรื่องนี้ไว้ในใจ เมื่อเลือกที่ตั้งของที่พักและคอยสอดส่องอย่างต่อเนื่อง หลังจากการต่อสู้กับมดสีขาว พวกมันจะลากศพเพื่อนของพวกมันกลับไปที่เนินเขา
ภูเขาโคลนทั้งสามนี้ต้องเป็นที่อยู่ของพวกมด เป้าหมายของผมคือทำให้พวกมันออกไป มดเป็นแมลงชนิดหนึ่ง ดังนั้นการอยู่ร่วมกันจึงเป็นไปไม่ได้ ทางออกเดียวคือการกำจัดและถ้ามันให้คะแนนประสบการณ์บางอย่างก็จะดีขึ้น อย่างไรก็ตามผมไม่แน่ใจจำนวนของพวกมัน ดังนั้นผมจึงต้องสำรวสักเล็กน้อย
มันจะช่วยอย่างมากหากผมสามารถเรียนรู้นิสัยการต่อสู้ของพวกมันและผมเคยเห็นพวกมันต่อสู้กัน ดังนั้นมันจึงเป็นโอกาสที่ดี
‘พบแล้ว’
แม้ในตอนกลางคืนพวกมันยังคงต่อสู้กัน พวกมันจะต่อสู้เป็นกลุ่มเล็ก ๆ กลุ่ม 3 ~ 4 ตัว พร้อมกับฝูงบินบางตัวเช่นกัน
‘ดูเหมือนพวกมันยังมีมดบินอยู่’
(หมายเหตุผู้เขียน – มดมีขนาดใหญ่กว่าแมลง แต่นิสัยของพวกมันเกือบจะเหมือนกัน แมลงยังมีราชาที่แตกต่างจากลำดับชั้นของแมลง)
ผมใช้ทักษะการแยกแยะของผม เพื่อสังเกตหน้าต่างสถานะของพวกมัน มดที่ดินอยู่ระหว่างระดับ 15-24 ในขณะที่ฝูงบินของพวกมันแข็งแกร่งขึ้นอยู่ระดับ 25-29 ตัวบนอากาศก็มีความสามารถในการคายของเหลวออกมา เมื่อมันถูกบางอย่างจะเผาไหม้ ผมได้ข้อสรุปว่ามันต้องเป็นกรดที่ทรงพลังชนิดหนึ่ง ความเสียหายของพวกมันอยู่ที่ประมาณ 50-100 ดังนั้นหากผมเผชิญหน้ากับ 3 หรือ 4 ตัว มันคงยากที่จะมีชีวิตอยู่
ผมเปิดหน้าสถานะของผม
★
ชื่อ: ชอมปี้
เพศ: N / A
สถานะ: ปกติ
ประเภท: โครงกระดูก / ผีดิบ
ระดับ: ลิซ
อันดับ: H +
ระดับ: 1/60
เลือด: 121/121
มานา: 120/120
การโจมตี: 10
การป้องกัน: 102 (+2)
ความว่องไว: 12
เชาวน์ปัญญา: 32
โชค: 6
ความสามารถพิเศษ: 3
ทักษะเฉพาะ
[ฟื้นคืนชีพ ระดับ 1] [มองกลางคืน ระดับ1] [ความต้านทานการตก ระดับ1] [การร่ายเวทย์ เต็ม] [ไฟช็อค เต็ม] [สโลว์ เต็ม] [ไฟบอล ระดับ8] [ต้านทานกรด ระดับ1]
[การแยกแยะ ระดับ1] [ภูมิปัญญาของปราญช์ ระดับ1] [การเคลือบอาวุธ ระดับ3] [การเคลือบเกราะ ระดับ3] [ต้านทานแสง ระดับ1] [ป้องกันกายภาพ ระดับ2] [อินโฟโน่ ระดับ2] [ม่านน้ำ ระดับ1] [เนโครแมนซี่ ระดับ1] [ดูดพลังชีวิต ระดับ1] [(ฟื้นฟูมานา ระดับ1]
✧ฉายา
[นักดักหนู] [ตีหัวเข้าบ้าน] [ผู้กอบกู้ ระดับ2] [อำมหิต ระดับ2] [นักล่ามังกร ระดับ1]
[ผู้กำจัดแมลง ระดับ2]
★
ในขณะที่ มานาของผมค่อนข้างต่ำ แต่ยังคงใช้สกิลต่อเนื่องได้ เนื่องจากการฟื้นฟูที่เพิ่มขึ้น ตอนนี้ผมสามารถใช้ไฟช็อคไม่หยุดและไม่ต้องกังวลว่ามานาจะหมด ผมสามารถใช้ ไฟบอล ทุก ๆ 10 วินาที แต่อินโฟโน่มีค่ามานาสูงถึง 50 จุด ดังนั้นมันจึงค่อนข้างยากในขณะนี้ เวทย์ที่มีค่าโจมตีที่สูงขึ้นของผมยังคงต้องใช้กลยุทธ์ตีหัวเข้าบ้าน
จากสิ่งที่ผมสังเกตเห็นพลังชีวิตของมดอยู่ในช่วง 300-700จุด ขึ้นอยู่กับระดับของพวกมัน ดังนั้นต้องใช้ ไฟบอล ซึ่งมีดาเมจ 80จุด เกือบ 10 ลูก หรือ อินโฟโน่ ซึ่งมีดาเมจ 15 0จุด เกือบ5ครั้ง ที่ผมกังวลมากที่สุดในขณะนี้ คือมดที่บินได้ เพราะผมไม่มีวิธีจัดการกับการคายกรดของพวกมัน
ผมใช้ การเคลือบเกราะ ตามที่ผมได้เรียนรู้ในการต่อสู้กับมังกรดูเหมือนว่าจะมีคุณสมบัติทนกรด
‘ผมจะชนะรึป่าว?’
ผมไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการตาย เพราะผมสามารถฟื้นชีวิตได้ แต่ถ้าพวกมันแยกร่างของผมออกเป็นชิ้น ๆ มีโอกาสที่ผมจะมีชีวิตอยู่ แต่ไม่สามารถเคลื่อนไหวหรือต่อสู้กลับได้ มันคงทรมานน่าดู นอกจากนี้ผมยังเป็นเพียง ระดับ1 ดังนั้นเมื่อพิจารณาจากสิ่งที่ผมเรียนรู้จากภูมิปัญญาของปราญช์ มีโอกาสที่จะฟื้นคืนชีพล้มเหลวในระดับที่ต่ำกว่า ดังนั้นนี่จึงเป็นช่วงเวลาที่อันตรายสำหรับผม
ผมมองหากลุ่มเล็ก ๆ ที่แยกออกจากส่วนที่เหลือเป็นอย่างแรก
‘เจอแล้ว’
ตอนแรกมีทหารแมลง 4 หรือ 5 ตัว แต่ตอนนี้มีเพียงตัวที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสหนึ่งตัวและอีกสองคนอยู่ในสภาพดี ผมตัดสินใจอย่างรวดเร็วเพื่อเข้าสู้และใช้เวทมนตร์
“สโลว์! สโลว์! สโลว์!””
พวกมันทุกตัวหันมามองผมก่อนที่จะกลับไปต่อสู้ต่อ
“ นี่เป็นการดูถูกผมหรอ มันไม่หนีหรือทำอะไรเลย”
ผมตรวจสอบหน้าสถานะของพวกมันเพื่อยืนยันสภาพ ตัวที่ได้รับบาดเจ็บอยู่ที่ 120 เลือด และอีกสองคนมีเลือดค่อนข้างดีอยู่ที่ 210 และ 230 เลือด
“ไฟบอล! ไฟบอล!”
ผมร่ายไฟบอลไปที่ตัวที่แข็งแรงสองตัว ในที่สุดพวกมันก็หยุดการต่อสู้และตัดสินใจที่จะสนใจผม แต่มันก็สายเกินไปสำหรับพวกมัน เมื่อผมเริ่มร่ายเวทย์
“อินโฟโน่!”
[+144 คะแนนประสบการณ์]
[+288 คะแนนประสบการณ์]
[+576 คะแนนประสบการณ์]
[ได้รับ ｟ฉายา:ผู้กำจัดแมลง｠ ระดับ3]
[ระดับเพิ่มขึ้น 1 ➢ 2]
‘เดี๋ยว นี่อะไร? ผมได้รับประสบการณ์มากมาย แต่เพิ่มระดับเพียงระดับเดียวเท่านั้น? ‘
ดูเหมือนว่าลิซ ต้องการประสบการณ์มากขึ้นในการเพิ่มระดับ หากก่อนหน้านี้มีการฆ่าสามตัว ผมน่าจะไปถึงระดับ 4 หรือ 5 แต่ไม่มีเหตุผลที่จะท้อ แม้ว่ามันจะหมายความว่าผมต้องใช้ค่าประสบการณ์มากขึ้น
ผมค้นหากลุ่มที่หลงฝูง ในขณะที่ปล่อยให้ มานาฟื้นขึ้นมาใหม่
“ นี่คือบางส่วน!”
คราวนี้มีทั้งหมด 4 ตัวต่อสู้กัน 2 ต่อ 2
“สโลว์! สโลว์! สโลว์! สโลว์!”
พวกมันหันมามองผม แล้วพวกมันจะต่อสู้กันต่อรึป่าว
‘โอ้…อะไรนะ’
พวกมันเลือกที่จะคิดบัญชีกับผม โดยไม่คาดคิด แต่พลังชีวิตของพวกมันอยู่ในช่วง 210-230 ซึ่งยังคงสามารถจัดการได้
“ไฟบอล! ไฟบอล! ไฟบอล! ไฟบอล!”
ผมโจมตีแต่ละตัวด้วยไฟบอล และตรวจสอบสถานะของพวกมันเพื่อให้แน่ใจว่า พวกมันมีพลังชีวิตต่ำกว่า 150 จุด
“อินโฟโน่!”
ควิ้ววววว!
ลูกมังกรบนหลังผมในที่สุดก็ตื่น มันคงตื่นเพราะหิว
คลา บูม!
[+144 คะแนนประสบการณ์]
[+288 คะแนนประสบการณ์]
[+576 คะแนนประสบการณ์]
[+1152 คะแนนประสบการณ์]
[ได้รับฉายา ｟ผู้กำจัดแมลง｠ เลเวล 4]
[ระดับเพิ่มขึ้น 2 ➢ 3]
อินโฟโน่ ได้เผาพวกมันให้เป็นเถ้าถ่าน
‘มันน่าประหลาดใจมาก’
แซก แซก แซก!
ผมได้ยินเสียงแมลงนับไม่ถ้วนวิ่งเข้าหาตำแหน่งของผมและผมเริ่มเป็นกังวล นึกย้อนกลับไป มันดูเหมือนมังกรและแมลงเป็นศัตรูกัน ดังนั้นการได้ยินเสียงของลูกมังกรอาจทำให้พวกมันโกรธ
คิ้วววว!
ลูกมังกรหยังคงร้องและดูเหมือนจะช่วยแมลงล็อคเป้าหมายของพวกมัน
‘บ้าเอ้ย!’
ผมโยนซากของแมลงไปและเริ่มวิ่งหนี
‘ไม่มีทางที่ผมจะต่อสู้กับจำนวนเหล่านั้นได้ แต่ผมไม่คิดว่าผมจะหนีได้ ทำอย่างไรดี?’
แมลงจับกลิ่นของมังกรและอยู่ไม่ไกลข้างหลังผม เส้นทางหลบหนีอย่างเดียวคืออุโมงค์และผมควรเลือกเส้นทางของผมอย่างระมัดระวัง มิฉะนั้นผมจะพาพวกมันไปยังที่หลบภัยของกวินและเอียน
ผมยังสามารถสังเวยมังกรได้ แต่นั่นหมายถึงการยกเลิกความฝันในการเป็นดราก้อนไรเดอร์! ผมพยายามหาวิธีแก้ปัญหา สำหรับแมลงจำนวนมาก แต่มันก็พิสูจน์ได้ว่ายาก กำมะถันน่าจะครอบคลุมสองถึงสามร้อยตัวและถ้าผม
ใช้อินโฟโน่ในทางเดินแคบ ๆ ที่ซึ่งพวกมันอยู่รวมกัน ผมก็สามารถฆ่าได้เพิ่มอีกร้อยตัว แต่เมื่อมองย้อนกลับไป ผมสังเกตเห็นว่าผมถูกไล่ล่า โดยกลุ่มแมลงนับพัน ผมดูเหมือนจะไม่สามารถหาทางออกได้จากเรื่องนี้ได้
‘บ้าเอ้ย! จะมีเป็นพัน ๆ ตัว พวกนี้จะกินอะไรบ้าง ‘ปีนขึ้นไปบนอุโมงค์’ นี่คือที่ผมนึกออกได้เมื่อต้องเผชิญกับสถานการณ์ที่เป็นไปไม่ได้นี้
