The Divine Nine Dragon Cauldron – ตอนที่ 1294 – เรียกอสูรภายในย้อนกลับ

ตอนที่ 1294 – เรียกอสูรภายในย้อนกลับ

　　ซือหยูสัมผัสได้ถึงพลังที่แข็งแกร่งที่สุดในตำหนักมันเป็นพลังของว่าที่เทพขั้นกลาง!

　　แม้จะเกิดความสับสนวุ่นวายเขาก็ไม่เคลื่อนไหว คำอธิบายเดียวก็คือคนผู้นั้นกำลังอยู่ในระหว่างจุดสำคัญของการบ่มเพาะพลัง

　　 หยุดมัน!อย่าให้มันได้ก้าวเข้ามา! 

　　ผู้คุ้มกันตะโกน

　　แต่จากประสบการณ์อันมากมายของซือหยูใครกันจะหยุดเขาได้? ใครกันที่กล้าหยุดเขา?

　　เขาทำลายทุกสิ่งในเส้นทางตำหนักพังทลายจมไปกองกับพื้น

　　ซือหยูเดินผ่านทางเข้าห้องลับที่มีกำลังคุ้มกันแน่นหนา

　　ว่าที่เทพขั้นต้นสองคนที่ยืนอยู่ดูสุขุมและเยือกเย็น

　　แม้จะเกิดเสียงดังลั่นทั้งตำหนักทั้งสองก็ยังปกป้องห้องลับไม่ไปไหน บอกได้เลยว่าที่เทพขั้นกลางในห้องนั้นมีฐานะใหญ่โต

　　 กงซุนชางน่าจะอยู่ข้างในไม่ผิดแน่ 

　　ซือหยูพูดกับตัวเองเขามองคนคุ้มกันทั้งสอง

　　 เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับพวกเจ้าไปให้พ้น! 

　　ซือหยูระเบิดพลังห้าธาตุกำจัดทั้งสองให้พ้นทางโดยไม่รอให้ว่าที่เทพขั้นต้นสองคนให้คำตอบ

　　นอกจากทั้งสองแล้วประตูศิลาบานใหญ่ยังระเบิดเป็นชิ้น ๆ จากพลังของซือหยู

　　ซือหยูบุกเข้าไปที่ใต้ดินโดยไม่ลังเลเขาเดินลงบันไดยาวจนถึงห้องใต้ดิน

　　ห้องใต้ดินกว้างใหญ่มีบ่อโลหิตเดือดพล่านที่มีชายหนุ่มร่างกำยำนั่งอยู่ในบ่อ

　　เขาอายุราวสามสิบปีผิวคล้ำใบหน้าดูน่ากลัว ท่าทางอันทรงอำนาจแผ่ออกมา

　　เหนือศีรษะมีด้ายแดงหลายเส้นพุ่งออกมาจากด้านบนกะโหลกไม่ขาดสาย　　ทุกครั้งที่ด้ายแดงออกมาร่างกายของเขาจะแกร่งกล้าขึ้น

　　 หืม?บังเอิญจริง ๆ เจ้าพยายามจะเป็นว่าที่เทพขั้นสูงสินะ? 

　　ซือหยูมองด้ายแดงอย่างเย็นชา

　　ด้ายแดงเหล่านี้เป็นพลังที่เกี่ยวข้องกับดวงวิญญาณ

　　ทุกครั้งที่ด้ายแดงถูกดึงออกมามันจะแสดงการต่อต้านก่อนจะปลดปล่อยพลังอสูรออกมาเล็กน้อย

　　ซือหยูคุ้นเคยกับปรากฏการณ์นี้โดยเฉพาะเขาที่กลับมาจากแดนอสูร สิ่งนี้คืออสูรภายใน

　　ความโศกเศร้าและความหมกมุ่นอันยาวนานก่อให้เกิดอสูรภายในขึ้นมาในการบ่มเพาะ

　　ชายคนนี้กำลังแก้ไขพลังของตนก่อนที่จะเริ่มขจัดอสูรภายใน

　　ดูจากพลังอันยิ่งใหญ่ที่แผ่ออกมาเขาน่าจะได้เป็นว่าที่เทพขั้นสูงในอีกไม่นาน

　　กงซุนหวูซื่อเดินตามทางแคบๆ เข้ามา ดวงตางดงามนางเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

　　 กงซุนชาง! 

　　 พอทรมานพ่อข้าจนตายเจ้าก็ได้กำจัดความเศร้านานปีและคิดจะเพิ่มพลังขั้นถัดไปรึ? 

　　กงซุนหวูซื่อตัวสั่นเมื่อนึกถึงความทรมานเกินมนุษย์จะรับไหวที่พ่อนางต้องเจอก่อนตายใบหน้าพ่อนางเปลี่ยนรูปจนจำไม่ได้ ในใจมีแต่ความเจ็บปวดที่มิอาจก้าวข้าม

　　กงซุนหวูซื่อพุ่งเข้าไปขวางการทะลวงพลัง

　　ทันทีที่นางเคลื่อนไหวซือหยูคว้าไหล่นางอย่างแผ่วเบา

　　 อย่ารีบร้อนมีพลังเทพกงซุนล้อมรอบมันอยู่ เจ้าจะถูกเผาตายถ้าเข้าไป 

　　ซือหยูดีดนิ้วลำแสงพลังเซียนพุ่งไปที่กงซุนชาง　　เมื่อพลังพุ่งไปได้ร้อยศอกก็สลายไปด้วยม่านพลังบางๆ

　　พลังเซียนถูกเผาจนไม่เหลือสิ่งใด

　　หากพลังเซียนไม่ได้ผลกงซุนหวูซื่อคนเดียวจะทำอะไรได้เล่า?

　　 เอ๋ข้าก็สงสัยว่าใครมาก่อเรื่องในตำหนักกงซุน เป็นเจ้ากับคนป่าเถื่อนนี่เอง… 

　　กงซุนชางลืมตาเย้ยหยัน

　　 กงซุนชาง! 

　　กงซุนหวูซื่อไม่ปิดบังจิตสังหารความชิงชังของนางพุ่งสูงไปถึงเพดานตำหนัก

　　 หึหึสีหน้าเจ้าเหมือนพ่อเจ้าที่กำลังจะตายไม่มีผิด! เห็นทีไรก็น่ายินดี! 

　　กงซุนชางแสยะยิ้มชั่วร้าย

　　 เจ้ารู้ไหมว่าพ่อเจ้าเป็นยังไงตอนที่โดนทรมานถึงที่สุด?มันอ้อนวอนข้าด้วยล่ะ! 

　　กงซุนชางยิ้มเยาะพร้อมหัวเราะอย่างบ้าคลั่งด้ายแดงในกายพุ่งออกมาเร็วขึ้น　　 มันอ้อนวอนข้าไม่ให้ทำร้ายเจ้าอีกข้าปฏิเสธ ข้าบอกมันว่าหลังจากมันตาย ข้าจะฆ่าเจ้า แล้วจะฆ่าเจ้าให้ทรมานกว่ามันเป็นร้อยเท่า ข้าจะโยนเจ้าให้อสูรกินทั้งเป็น! 

　　กงซุนชางพูดต่อ

　　 มันเสียใจมากเสียใจที่ทำให้เจ้าเกิดมาพบกับชีวิตอันเจ็บปวด! ฮ่าๆๆๆๆๆ 

　　 ภาพตอนนั้นมันมหัศจรรย์เหลือเกิน!ฮ่าๆๆๆๆๆ! 

　　อสูรภายในของกงซุนชางออกมารวดเร็วขึ้นเมื่อได้สาธยายความแค้น

　　น้ำตาเอ่อล้นจากตากงซุนหวูซื่อพ่อนางตายอย่างเจ็บปวด และความหวังสุดท้ายยังเป็นการปกป้องนางหรือ?

　　 ไอ้เดรัจฉาน! 

　　กงซุนหวูซื่อกำหมัดแน่นความน่ารักสดใสและดวงตาเจ้าเสน่ห์ที่เคยมีจางหาย เหลือแต่เพียงความเกลียดชัง

　　นางมีชีวิตด้วยความชิงชังและเจ็บปวดมานานเกินไปแล้ว

　　 น่าขันนัก!พ่อเจ้าเอาผู้หญิงของข้าไป ได้อยู่ด้วยกันกับนางและให้กำเนิดเด็กบัดซบอย่างเจ้าขึ้นมา ข้ากลายเป็นตัวตลกแห่งพันธมิตร เจ้ารู้หรือไม่ว่ามีกี่คนที่ยังหัวเราะเยาะข้า? เจ้ารู้ว่าหรือไม่ว่าข้าต้องอับอายแค่ไหน? 

　　กงซุนชางตะโกนในแววตาแสดงความเกลียดชัง

　　 เพราะความเห็นแก่ตัวของพ่อเจ้าที่ทำให้ข้าเจ็บปวดเจ้าลืมไปหมดแล้วรึ? 

　　 ฮ่าๆๆๆๆๆ… 

　　จู่ๆ ซือหยูที่ไม่ได้พูดไรออกมาเลยก็หัวเาะ

　　กงซุนชางถามด้วยความเย็นชา

　　 หัวเราะอะไรของเจ้า? 

　　 น่าขันนักที่ทะยาทตระกูลกงซุนช่างเหลือทนถึงเพียงนี้! 

　　ซือหยูหัวเราะ　　 ไอ้หน้าด้านเอ้ย! 

　　 ในอดีตทุกคนรู้ว่าเจ้าอิจฉา ลุ่มหลงในสตรี ต่อต้านการแต่งงานที่ไม่ใช่ของตน สุดท้ายเจ้าก็ทำไม่สำเร็จจนทำตัวเองขายหน้า เจ้ายังไม่รู้สำนึก ถึงกับโทษคนบริสุทธิ์ว่าเห็นแก่ตัว! ตามความคิดเจ้า ถ้าหากข้าชอบผู้หญิงของเจ้า เจ้าต้องห้ามต่อต้าน เพราะการต่อต้านข้าคือความเห็นแก่ตัวและจะทำข้าเจ็บปวดสินะ? 

　　 คนที่เอาตัวเองเป็นศูนย์กลางได้เช่นนี้คงเกิดได้จากตระกูลกงซุนเท่านั้นกระมัง 

　　กงซุนชางไม่ใส่ใจคำพูดซือหยู

　　 ข้าเป็นใคร?แล้วไอ้บัดซบนั่นมันเป็นใคร? มีแค่ข้าเท่านั้นที่เหมาะสมกับการแต่งงาน! แต่งงานกับข้าไม่ได้ดีแค่กับนาง แต่ยังดีกับทุกคนในตระกูลกงซุน และดียิ่งกว่ากับตระกูลนาง! 

　　หลังจากฟังตรรกะอันน่าหัวเราะจนจบซือหยูส่ายหน้า　　ความคิดเห็นแก่ได้จนลืมเหตุลืมผลเช่นนี้เป็นสิ่งที่คำพูดมิอาจบรรยาย

　　 ข้าไม่รู้ว่าเจ้าเป็นใครแต่ถ้าเจ้ากล้าบุกรุกตำหนักกงซุน เจ้าก็คงพร้อมตายแล้วสินะ? 

　　กงซุนชางหัวเราะ

　　 พอข้าได้เป็นว่าที่เทพขั้นสูงเมื่อไหร่ข้าจะฆ่าเจ้าด้วยมือข้า ต่อหน้าหวูซื่อด้วย ใบหน้านางตอนโศกเศร้านั่นแหละที่ข้าอยากเห็น 

　　ซือหยูยักไหล่

　　 เจ้ามั่นใจเหลือเกินนะว่าจะขจัดอสูรภายในและเป็นว่าที่เทพขั้นสูงได้ 

　　 ข้าต้องเป็นได้!จิตใจข้าถูกปลดปล่อยแล้ว ข้าจะได้เป็นว่าที่เทพขั้นกลาง ต้องขอบคุณพ่อลูกที่ทุกข์ทรมานเพื่อข้า ฮ่าๆๆๆๆ! 

　　กงซุนชางหัวเราะต่อไป

　　 พอข้าออกไปได้เมื่อไหร่เจ้าสองคนจะได้ลิ้มรสความเจ็บปวดที่เกินทน  　　ซือหยูลูบคาง

　　 แปลกนักพ่อหวูซื่อก็ยังไม่ตาย แต่เจ้าดีใจขนาดนี้ สุดท้าย ‘ผู้หญิงของเจ้า’ ก็ได้อยู่ร่วมกับเขาอยู่ดี เจ้ายอมรับเรื่องนี้ได้รวดเร็วจนจิตใจถูกปลดปล่อยรึ? 

　　อะไรนะ?

　　กงซุนหวูซื่อตัวสั่นพ่อนางยังไม่ตายหรือ?

　　 ฮ่าฮ่าเลิกตลกได้แล้ว ข้าทรมานมันจนตายด้วยมือข้าเอง เจ้าไม่ต้องมาอ้างเพื่อขัดขวางการทะลวงพลังของข้า! ข้าจะเป็นว่าที่เทพขั้นสูง มันเลี่ยงไม่ได้อีกแล้ว ไม่มีใครหยุดได้! 

　　กงซุนชางยิ้มเขาคิดว่าซือหยูพูดเรื่องล้อเล่น

　　 ข้าไม่เคยโกหก 

　　ซือหยูเองก็ยิ้มมังกรมรกตบินออกมาจากฝ่ามือซ้ายสู่มุกวิญญาณเก้าหยกในแขน

　　มุกวิญญาณเก้าหยกเปล่งแสงสีมรกตมนุษย์คนหนึ่งค่อย ๆ ปรากฏตัวออกมา　　เขาไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็นจ้าวผาบั่นภูติ

　　จ้าวผาบั่นภูติให้สายใยมังกรกับซือหยูมาถึงสิบชิ้นตราบเท่าที่ยังเหลือเสี้ยวพลังอยู่น้อยนิด มันก็ง่ายที่จะคืนชีพ

　　จ้าวผาบั่นภูติสับสนความเจ็บปวดที่ได้รับก่อนตายยังคงแสดงผ่านใบหน้า

　　 ข้าอยู่ไหน? 

　　 จ้าวผาบั่นภูติข้ามาเพื่อบอกสิ่งที่เจ้าต้องรู้ตามคำสั่งนายท่าน 

　　 นายท่าน?ใครกัน? 

　　 ซือหยู! 

　　จ้าวผาบั่นภูติเบิกตาโพลง

　　 นายท่านใช้พลังพิเศษฟื้นคืนร่างกายกับดวงวิญญาณเจ้าคืนมาใหม่ยามเจ้าก่อนตายตอนนี้นายท่านกำลังรอเจ้าอยู่ข้างนอก 

　　หลังฟังจบมิติรอบตัวจ้าวผาบั่นภูติสลายออกไป จ้าวผาบั่นภูติที่งุนงงกลิ้งออกมา

　　เขาได้เห็นใบหน้าคุ้นเคยของซือหยูแทบจะทันทีทันใด

　　แม้จะมีคำถามมากมายในใจเขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่ได้ยินเมื่อครู่เป็นความจริง

　　 ขอบคุณเจ้ามากที่ช่วยข้าซือหยู! 

　　 ท่านพ่อ…ท่านพ่อ! 

　　กงซุนหวูซื่ออุทานด้วยความตกตะลึง

　　นางเห็นร่างไร้วิญญาณของผู้เป็นพ่อกับตานางอยู่ในวันที่พ่อแตกดับ พ่อนางมาอยู่กับซือหยูได้ยังไง?

　　จ้าวผาบั่นภูติตัวสั่นเมื่อเงยหน้าน้ำตานองเอ่อล้นออกมา เขากอดกงซุนหวูซื่อจนแน่น

　　 หวูซื่อเจ้า…เจ้าไม่เป็นอะไร! 

　　 พี่ซือหยูช่วยชีวิตข้าเอาไว้ท่านพ่อ ท่านพ่อยังมีชีวิตอยู่ได้ยังไง? 

　　กงซุนหวูซื่อยังคงไม่เชื่อกับสิ่งที่ได้พบเจอ

　　จ้าวผาบั่นภูติเองก็สับสน

　　 ซือหยู…ฟื้นคืนชีพข้าขึ้นมา  　　แม้เขาจะอธิบายไม่ได้มันก็คือความเป็นไปได้เดียว

　　พ่อลูกกลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้งอย่างปลอดภัย

　　ในขณะเดียวกันภาพความอบอุ่นตรงหน้าได้ทำให้ใครบางคนโกรธแค้น

　　อั่ก!

　　กงซุนชางกระอักเลือดเขากำลังคลั่งจากสิ่งที่มิอาจเข้าใจได้ที่กำลังเกิดขึ้น อสูรภายในย้อนกลับสู่ร่างกาย โลหิตไหลย้อนกลับจนเขากระอักเลือด

　　 โอ้?กงซุนชางสหายเก่า เจ้าเองก็ดีใจที่พ่อลูกได้กลับมาพร้อมหน้ารึ? เจ้าตื่นเต้นจนกระอักเลือดออกมาแล้ว… 

　　 เป็นไปไม่ได้! 

　　กงซุนชางเบิกตากว้างเลือดในปากทะลักออกมา

　　ซือหยูพูดตอบ

　　 ไม่มีอะไรเป็นไปไม่ได้ข้าใช้พลังอันยิ่งใหญ่ของข้าฟื้นคืนกายหยาบกับดวงวิญญาณขึ้นมา จะมีอะไรเป็นไปไม่ได้กัน? 

　　 ข้าจะเอาพ่อลูกไปเจอแม่ทั้งครอบครัวจะได้อยู่ร่วมกัน กงซุนชางเพื่อนยาก เจ้าจะได้บ่มเพาะพลังอย่างเชื่องช้าต่อไปได้ 

　　หลังกงซุนชางได้ยินเช่นนี้โลหิตไหลย้อนกลับเร็วยิ่งกว่าเดิม ความพยายามทั้งหมดที่ผ่านมาเลือนหายในพริบตาเดียว!

　　ความอัปยศในใจผุดขึ้นมาอีกครั้งเมื่อมองพ่อลูกที่ปลอดภัยดี

　　เขามิอาจปล่อยทั้งสองไปได้มิเช่นนั้นเขาจะกลายเป็นตัวตลกที่น่าหัวร่อยิ่งกว่าเดิม

　　ตู้ม!

　　กงซุนชางทำลายม่านพลังของเทพกงซุนออกมา

　　 อย่าแม้แต่จะคิดหนี! 

　　กงซุนชางตะโกนด้วยเสียงโกรธแค้น

　　เขาปล่อยพลังเทพออกมาเพื่อกำจัดสองพ่อลูก　　 ไอ้พวกมดปลวกครั้งนี้ข้าจะฆ่าพวกเจ้าให้หมดเลยคอยดู! 

　　กงซุนชางร้องคำรามพลังเทพกลายเป็นหอกสีทองหนักอึ้งทะยานฟ้า มันจะทำลายล้างพ่อลูกและซือหยูไปพร้อมกัน

　　ตู้ม!

　　ซือหยูแสยะยิ้มเขาหลอกกงซุนชางให้ออกมาจากม่านพลังที่ปกป้องตัวเองได้สำเร็จแล้ว

　　แสงสีทองเปล่งประกายจากร่างพลังห้าธาตุเคลือบหหมัดทั้งสอง แหล่งพลังเทพสองแห่งในกายปล่อยพลังเทพออกมา มันกลายเป็นหมัดเดียวที่ปะทะกับหอกทองคำ

　　ตู้มตู้ม!

　　หอกทองแหลกเป็นเสี่ยงๆ หมัดทองคำเป็นดั่งมังกรปะทะหอกจนแตกสลายราวกับไม้ไผ่ หมัดส่งตรงไปถึงลำตัวกงซุนชาง

　　ปั้ง!

　　กงซุนชางปะทะพลังอย่างจังเขากระเด็นไปปะทะกำแพงศิลาของห้องลับใต้ดินจนกำแพงสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

　　กงซุนชางมิอาจเชื่อสายตา

　　 พลังเทพนี้…เจ้า…เจ้าเป็นใคร?