จันวิภาดื่มเบียร์ยังไม่ได้กลืน ทั้งหมดก็ถูกพ่นออกมา โชคดีที่มุกดาหลบได้เร็ว ไม่ได้ถูกเธอพ่นใส่
“มุก เธอแต่งงานแล้วจริงๆเหรอ?เธอแม้แต่คนนั้นเป็นยังไงไม่รู้ก็แต่งงานแล้ว วันนั้นที่เธอพูดฉันคิดว่าเธอพูดด้วยความโกรธ แล้วก็ แล้วก็ ตอนนี้เธอพักอยู่ที่บ้านเขา บ้านเขาอยู่ที่ไหน?ฉันจะไปหาเขา จะขี้เหร่และแก่ นั่นก็ควรให้เธอรู้ถูกไหม?”จันวิภาไม่เข้าใจมุกดา
เวลาที่อยู่โรงเรียน ถึงแม้ว่ามุกดาเป็นสาวสวยในคณะ แต่ว่าเป็นสาวน้อยหัวโบราณมาก ตอนนี้ ความคิดของเธอล้ำหน้ากว่าตัวเธอมากแล้ว
“รู้หรือไม่รู้ก็ไม่เป็นไร ยังไงพวกเรามีเวลาแค่สองปี เขาพูดแล้ว หลังจากสองปี ก็จะหย่ากับฉัน ทำไมต้องแต่งงานกับฉัน ฉันก็ไม่รู้ ทำไมต้องหลังจากสองปีจึงหย่ากัน ฉันก็ไม่รู้ เพียงแค่พูดว่า เวลาที่หย่าจะให้เงินชดเชยฉันสิบล้าน”
มุกดาก็ดื่มเบียร์ หัวใจของเธอสงบนิ่งมากแล้ว
อาการป่วยของพ่อมีเงินรักษาแล้วนี่ก็สำคัญกว่าอะไร อย่างน้อยตัวเอง ถึงยังไงวันแต่งงานวันนั้นก็ถูกทำลายความบริสุทธิ์โดยไม่รู้ตัว สามีตอนนี้ ก็ถือว่าดีกับตัวเอง อยู่ฟรีกินฟรี ยังให้ค่าใช้จ่ายเบ็ดเตล็ด
“แต่ว่าถ้าอาณิชพนรู้ว่าเธอกับธีรเมทหย่ากันแล้ว ยังแต่งงานกับคนที่ไม่รู้จัก แล้วเขาจะคิดยังไง?”
มุกดาไม่ได้พูดจา เธอกินเนื้อย่าง ในสมองก็มีแค่ท่าทางวันนั้นของพ่อที่ถูกช่วยชีวิต ลุงนัทธ์พูดแล้วว่า กำลังรอหัวใจ ถ้าหากหาหัวใจที่เหมาะสมพบแล้ว พ่อเปลี่ยนหัวใจแล้ว งั้นเขาก็ถือว่าถึงเวลานั้นก็จะรู้แล้ว ก็ไม่ได้มีผลกระทบต่อร่างกายของเขามากแล้ว
“สามีฉันกำลังหาหัวใจที่เหมาะสมมาให้พ่อฉันแล้ว เพียงแค่เปลี่ยนหัวใจ ร่างกายของพ่อฉันก็จะกลับมาคืนสู่สภาพเดิม” มุกดาพูด
“สวัสดี มุก จันทร์”สองคนกำลังพูดคุย มีร่างสูงใหญ่เดินมาถึงด้านข้างของพวกเธอ ขวางแสงไฟไว้เยอะมาก
“พี่ชาย?”
“พี่ประวีร์?”มุกดากับจันวิภาเงยหน้าขึ้นก็มองเห็นประวีร์กำลังยืนยิ้มอยู่ด้านหน้าของพวกเธอ
“พี่สามารถนั่งตรงนี้ได้ไหม?”เสียงของ ประวีร์อ่อนโยนราวกับสายลมฤดูใบไม้ผลิในเดือนมีนาคม
“ได้สิ ได้แน่นอน ดีจังเลย คนจ่ายเงินมาแล้ว”จันวิภาวางมือลงบนไหล่ของประวีร์อย่างไม่ยี่หระ
“ได้ พี่เลี้ยงเอง เงินได้ตามอำเภอใจ!” ประวีร์หวังว่าจะมีโอกาสแบบนี้
สามคนกินดื่มด้วยกัน พูดคุยกันอย่างมีความสุข
“นนท์ หยุดรถ”ชลธีนั่งอยู่ในรถ เหมือนมองเห็นภรรยาของตัวเองกำลังกินบาร์บีคิวปิ้งย่างที่แผงลอย เพื่อยืนยัน เขาให้คนขับรถหยุดรถลง
เป็นเธอจริงๆ ยังเป็นผู้ชายคนนั้นที่วันนั้นเจอที่โรงพยาบาล เห็นเธอยิ้มอย่างมีความสุข กับตัวเองไม่เคยที่จะยิ้มแบบนี้ เมื่อคืนยังมีไข้ ตอนนี้ก็มากินเนื้อย่างดื่มเบียร์ ไม่ต้องการร่างกายแล้วจริงๆสิ
เวลานี้ประธานชลธีของพวกเราลืมไปแล้วว่าภรรยาของตัวเองไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร เขาเพียงแค่รู้สึกว่าในใจตัวเองมีความโกรธ เขาผลักประตูรถก็ลงจากรถ เดินไปถึงข้างกายของมุกดาด้วยความโกรธ ก็นั่งลง
ทั้งสามคนกำลังพูดคุยเรื่องราววัยเด็ก ทันใดนั้นมีคนเดินเข้ามานั่งลงข้างกายมุกดาอย่างรวดเร็ว ฉับพลันนั้นก็ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว
“ประธานชลธี?”จันวิภาเป็นคนแรกที่ตอบสนองกลับมา เธอก็ทักทายชลธี
“อืม” ชลธีตอบ
คนอื่นรู้ว่าต้องพูดทักทายตัวเอง มุกดาเพียงแค่มองดู ก็ไม่ได้สนใจจะพูดกับตัวเอง
เขารู้ที่ไหนกันล่ะว่ามุกดาคือถูกทำให้ตกใจกลัวแล้ว ลาป่วยสองสามวัน ตัวเองกินของอยู่ที่นี่ นี่ไม่ใช่ถูกเปิดโปงแล้ว?
เห็นว่ามุกดายังไม่พูดกับตัวเอง ชลธีก็จับแก้วเหล้าของมุกดาขึ้นมา
“มา พวกเรามาดื่มกันเถอะ”พูดจบเขาก็ยกแก้วเหล้านั้นขึ้นดื่มรวดเดียวหมด
จันวิภานำแก้วเหล้าของตัวเองดื่มจนหมดด้วยท่าทางระวังเกรงกลัวเป็นอย่างยิ่ง แต่ว่าประวีร์ไม่ได้เคลื่อนไหว เขามองชลธีอย่างคิดใคร่ครวญมาก
“ประธานชลธี คือว่า ฉันป่วยจริงๆ วันนี้ก็ออกมาผ่อนคลายจิตใจ คุณอย่าเข้าใจผิด ฉันไม่ได้โกหกคุณ”มุกดาคิดนานมาก คิดว่าพูดความจริงไปจะดีกว่า
“อืม บาดแผลบนมือของคุณดีขึ้นหรือยัง?”ได้ยินมุกดาพูดกับตัวเองแล้ว อารมณ์ของชลธีก็ดีขึ้นนิดหน่อยแล้ว แต่ว่าใบหน้าของเขายังเย็นชา
“ดีมากแล้ว ดีมากแล้ว ขอบคุณที่ประธานชลธีเป็นห่วง คือว่าประธานชลธี เอาแก้วใหม่ให้คุณอีกหนึ่งแก้วเถอะ
“ไม่ต้องแล้ว พวกคุณกินเถอะ นี่ก็สายแล้ว ผู้หญิงคนเดียว กลับบ้านเร็วหน่อย”ชลธีเหมือนกับเวลาที่มา ไม่รู้ว่ามาจากที่ไหน หลังจากนั้นก็หายไปอีกแล้ว
เขาไปและมาแบบนี้ ทั้งสามคนก็มึนงง นี่คือผู้ชายโสดที่ร่ำรวยอันดับหนึ่งของเมืองหลวง ทำไมถึงเป็นห่วงพนักงานของตัวเองขึ้นมากะทันหัน?
“มุก ทำไมฉันคิดว่าท่าทางของประธานชลธีที่มีกับเธอแปลกมาก?หรือว่าเขาชอบเธอแล้ว?”จันวิภาคิดไตร่ตรองแล้ว ก็มีแค่ความเป็นไปได้นี้ ไม่อย่างนั้นเขาจะมาที่แผงลอยแบบนี้ทำไม ยังดื่มเบียร์อีกหนึ่งแก้ว ยังเป็นห่วงมือของมุกดา
“อย่าพูดมั่วๆ ประธานชลธีเป็นประธานของบริษัทฮอนดากรุ๊ป อย่าพูดว่าตอนนี้ตระกูลแก้วสุทธิล้มละลายแล้ว แม้ไม่ได้ล้มละลาย เขาก็คงจะไม่ชอบฉัน ตระกูลฉันกับเขาห่างไกลกับเขามาก”มุกดาหยุดคำพูดของจันวิภา
จันวิภาคิดไปคิดมาก็ใช่ คนที่ตามจีบชลธีต่อแถวยาวมาก จะมาตกอยู่ที่มุกดาที่ไหนกันล่ะ ถึงแม้ว่ามุกดาจะสวยมาก
ประวีร์ฟังคำพูดของพวกเธอเงียบไม่พูดจาตลอด เวลาที่เขาได้ยินว่าตระกูลแก้วสุทธิล้มละลาย เขาก็เลิกคิ้วขึ้น
“ตระกูลแก้วสุทธิล้มละลายแล้ว อาณิชพนไม่ใช่ธุรกิจดีมากเหรอ?”ประวีร์ถามอย่างหาคำตอบไม่ได้
“คือว่ามุกดา ผมไปส่งคุณกลับบ้านเถอะ บ้านคุณอยู่ที่ไหน?”เสียงของชลธีก็หวนกลับมาอีกครั้ง เขาดึงมุกดา
“ไม่ต้อง ไม่ต้อง ฉันเรียกรถกลับเองได้ บ้านของฉันไกลมาก ไม่ต้องรบกวนประธานชลธีจริงๆ”พูดเป็นเล่น วันนี้ไม่ง่ายที่จะได้ออกมาสังสรรค์ด้วยกันกับจันวิภา ประธานชลธีเป็นเพราะว่าตัวเองมือได้รับบาดเจ็บใช่ไหม ดังนั้นจึงเมตตาเกินขอบเขตเหรอ?
“ไม่รบกวน ฉันผ่านทางนั้น” ชลธีก็พามุกดาเดินออกมาแล้ว ไม่สนใจว่ามุกดาจะดิ้นรนยังไง เขาก็ดื้อรั้นหิ้วเธอไปแล้ว
เกิดอะไรขึ้น?จันวิภากับประวีร์งงงวยแล้ว นี่มุกดาไปแหย่ชลธีเมื่อไหร่แล้ว เขาต้องการแกล้งเธอแบบนี้?
มุกดาถูกชลธีโอบขึ้นรถไปแล้ว เธอในเวลานี้อยากจะด่าคน อยากจะตีคน แต่ว่าคนนี้ก็เป็นคนที่เธอไม่กล้าลงมือ
“ประธานชลธี ฉันไม่ต้องการให้คุณไปส่ง ฉันสามารถเรียกรถกลับบ้านเอง ฉันยังไม่ได้บอกลาเพื่อนของฉัน” มุกดาคิดว่าความอดทนของตัวเองถึงขีดจำกัดแล้ว
“ช่วงนี้รถแท็กซี่เกิดเรื่องค่อนข้างมาก บ้านคุณอยู่ที่ไหน ผมไปส่งคุณกลับบ้าน ผมสามารถให้คุณพักผ่อนเพิ่มอีกสองวัน” ชลธีคิดว่าเวลานี้ตัวเองก็ใจร้อนไปแล้ว แต่ว่าเมื่อกี้ตัวเองควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ได้จริงๆ
ประวีร์คนนั้น เขามองเห็นก็ไม่ชอบ หน้าตาดีแบบนั้น ยังมีนัยน์ตาดอกท้อคู่นั้นมองมุกดาด้วยสายตาแบบนั้นอีก ในฐานะผู้ชาย เขาก็มองเข้าใจมาก ดังนั้นเขาไม่สามารถให้มุกดาอยู่ด้วยกันกับประวีร์
