มุกดาเห็นชลธีทำกับตัวเองก็คืออยากมาก็มา อยากเอาก็เอา ไม่ได้อยากถามความเห็นของเธอเลยแม้แต่น้อย เธอก็รู้สึกโมโห เธอใช้แรงผลักชลธี อยากผลักเขาลงจากร่างของตัวเอง
แต่ว่าแรงของเธอจะไปสู้กับชลธีได้ยังไง ชลธีก็เกาะอยู่บนร่างของเธอ เหมือนมีกาวติดไว้อย่างนั้น ไม่ว่าเธอใช้แรงยังไง ก็สูญเปล่า
ชลธีมองดูมุกดาใต้ร่างของตัวเอง รู้สึกว่าตลก ท่าทางโมโหของเธอ ดูแล้วก็น่ารักมาก ริมฝีปากชมพูนั้นยืดออกมาเพราะการใช้แรง หน้าบึ้งตึง
“อยากเสียแรงโดยสูญเปล่าเลย คุณคิดว่าคุณผลักผมไหวเหรอ? ฮาฮาฮา” ชลธีหัวเราะอย่างดีใจ มีเพียงเวลาที่อยู่กับมุกดาเท่านั้น เขาถึงรู้สึกผ่อนคลายขนาดนี้
“ประธานชลธี คุณไม่รู้สึกว่าพฤติกรรมโลภไม่รู้จักพอของคุณนี่น่าอับอายเหรอ?” มุกดาเห็นชลธีหัวเราะ เธอก็ยิ่งโมโห
“ผมมีอะไรต้องอับอายด้วย ผมรู้สึกว่าสิ่งที่ผมทำไม่มีอะไรผิดปกติเลย คุณเป็นภรรยาผม ผมกลับมานอนกับคุณก็เรื่องปกติไม่ใช่เหรอ? มีอะไรผิดปกติ คุณต่างหาก คุณขัดขืนสามีตัวเองขนาดนี้มีความคิดอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า?” ชลธีไม่รีบร้อนทำเรื่องอื่น เขามองมุกดาอย่างรู้สึกสนใจ
ชลธีใช้มือใหญ่ของตัวเองไปจับจมูกของมุกดาเล่น ทำจนจมูกแดง
“ประธานชลธี สัญญาที่คุณเซ็นกับฉันแค่สองปีเท่านั้น ตอนนี้ก็ผ่านไปหลายเดือนแล้ว เวลาที่เหลือก็แค่ปีกว่าเท่านั้น ฉันคิดว่าตอนนั้นคุณก็เพื่อที่จะรอธินิดา ตั้งใจใช้ฉันเป็นข้ออ้าง ตอนนี้ธินิดากลับมาแล้ว คุณควรที่จะยกเลิกสัญญากับฉันแล้วใช่ไหม?” มุกดาเตือนชลธีอย่างหวังดี
ไม่ว่ายังไงสักวันก็ต้องยกเลิกอยู่แล้ว ทำไม่ยังต้องมาแกล้งทำใกล้ชิดกับตัวเอง
“คำถามนี้ของคุณถามได้ดีมาก” ชลธีลงมาจากร่างของมุกดาแล้ว เขารู้สึกว่าตัวเองทับเธอจนพังแล้ว แต่ว่าแขนยาวของเขาดึง ก็ดึงตัวมุกดามาอยู่บนร่างของเขา
“ถ้าอย่างนั้นคุณจะทำเรื่องหย่ากับฉันเมื่อไหร่?” มุกดาคว่ำตัวอยู่บนร่างของชลธี เธอถามอย่างเคร่งเครียด ไม่เข้ากับสถานการณ์ในตอนนี้เลย
“ตอนนี้ผมไม่อยากพิจารณาอะไรทั้งสิ้น ทำในสิ่งที่พวกเราควรทำเถอะ” ตอนนี้ชลธีถูกร่างกายของมุกดาทำจนใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว
ดึงสองครั้งก็ฉีกเสื้อผ้าบนตัวของมุกดาจนขาดแล้ว ห้องอันละมุนละไม ทำให้คำพูดที่มุกดาอยากพูดนั้นถูกชลธีกลืนเข้าท้องไปหมดแล้ว
ปวดเมื่อยไปทั้งร่าง ตอนที่มุกดาตื่นมา พลิกตัวยังเจ็บ ในใจเกลียดชลธีมาก ผู้ชายคนนี้ ไปกินอะไรมา เรี่ยวแรงถึงได้ดีขนาดนี้ ทำตัวเองจนเหมือนจะหักกระดูกทั้งร่างแล้ว
“ให้ตายเถอะชลธี” มุกดาด่าออกมาทนไม่ได้
“เพราะอะไร?” ทันใดนั้นมุกดาก็ถูกคนดึงเข้าอ้อมกอด เธอไม่ทันได้ตั้งตัว จนทำให้ตกใจ
วิธีการเปิดสู่วันใหม่ของวันนี้ไม่ถูก เวลาตื่นมาของทุกวัน ล้วนไม่เคยเห็นชลธี แต่ว่าวันนี้เขากลับยังอยู่ข้างกายเธอ มุกดาหลับตาอีกครั้ง
“เมื่อกี้ฉันฝันไป” มุกดาพึมพำเองอยู่ครู่หนึ่ง พอเธอลืมตาขึ้นอีกครั้ง ใบหน้าอันหล่อเหลาของชลธีก็อยู่ตรงหน้าเธอ
“ที่รัก คุณไม่ได้ฝันไป สามีอันหล่อเหลาของคุณอยู่ตรงหน้าคุณจริง” ชลธีมองดูท่าทางของมุกดา ร่างกายของเขาก็มีการตอบสนองอีกแล้ว ของแข็งอย่างหนึ่งดันตัวมุกดาไว้
“เห็นผีแล้ว ประธานชลธี ทำไมคุณถึงยังอยู่ที่นี่?” สำหรับการตื่นมาตอนเช้ายังได้เห็นสามีตัวเอง มุกดารู้สึกไม่ค่อยเคยชิน
“ห้ามเรียกผมว่าประธานชลธี เรียกผมว่าชลธี หรือว่าชล หรือว่าสามีก็ได้” ชลธีใช้มือสองข้างประคองใบหน้าเล็กๆของมุกดาไว้
“เรียกซิ เรียกให้ผมฟังหน่อย” ชลธีบังคับมุกดา
มุกดาเอียงหน้าไปด้านข้าง เธอไม่มีวันเรียกเขา ไอ้ผู้ชายเจ้าชู้
“ก็ได้ ไม่เรียกก็ช่างเถอะ” ชลธีพูดไป มุกดานึกว่าเขายอมแพ้แล้ว แต่ว่ามือของชลธีก็เริ่มอยู่ไม่สุขแล้ว
เขาควบคุมพื้นที่อ่อนไหวของมุกดาแล้ว การลูบคลำหลายครั้ง ทำให้มุกดาทนไม่ไหวแล้ว
“คุณปล่อยฉัน ปล่อยฉันเถอะ” มุกดาทนไม่ไหวจนต้องขอร้อง
“เรียกสามี เรียกสามี” ชลธียังคงยืนหยัดท่าทางอย่างกับเด็ก
“สามี สามี” มุกดาคิดว่ายอมถอยเพื่อไม่ให้เป็นเบี้ยล่าง จึงรีบเรียกเขาสองครั้ง
ชลธีถึงยอมปล่อยมืออย่างพอใจ กอดร่างมุกดาไว้ในอ้อมกอด ผู้หญิงคนนี้กอดแล้วนุ่มๆ กลิ่นหอม สบายมาก
“จำไว้ ต่อจากนี้เรียกผมแบบนี้ อย่าไปคิดอะไรฟุ้งซ่าน คุณก็พักอยู่ที่นี่ดีๆ” ความหมายของชลธีคือ ผมไม่หย่ากับคุณหรอก คุณอยู่ข้างกายผมตลอดไปก็พอแล้ว
แต่ว่าความหมายที่มุกดาได้ยินกลับไม่ใช่แบบนี้ เธอเข้าใจว่า ไม่ว่ายังไงคุณก็ไม่มีที่ไป ก็พักอยู่ที่นี่ ผมจะเวทนาคุณเอง
เห็นคุณชายกับคุณนายลงมากินข้าวพร้อมกัน นัทธ์ก็รู้สึกตื่นเต้น ในที่สุดคุณชายก็ยอมรับคุณนายแล้ว ท่าทางของพวกเขาสองคนดูแล้วมีความสุขมาก
มุกหันหน้าไปทางอื่น คงรู้สึกเขินมั้ง?
นัทธ์ยิ้มทักทั้งสองคน อาหารเช้าเตรียมเสร็จแล้ว นัทธ์ดึงเก้าอี้ออก ให้ทั้งสองนั่งลง เสพสุขกับอาหารเช้าอันเลิศรส
มุกดาเจริญอาหารได้ดีมาก เสี่ยวหลงเปาวันนี้ถูกปากเธอเป็นพิเศษ เธอกินไปแปดลูก
น้ำมันในเสี่ยวหลงเปาเยอะมาก ปากของเธอเต็มไปด้วยคราบมัน เธอจึงยื่นมือไปเอากระดาษ
ชลธีดึงกระดาษออกมาแผ่นหนึ่ง กลับไม่ได้ยื่นให้มุกดา เขายื่นแขนไป เช็ดเบาๆที่ปากของมุกดา
ลักษณะเช่นนี้ทำให้คนรู้สึกว่าพวกเขาเป็นสามีภรรยาที่รักใคร่มากคู่หนึ่ง
แต่ว่าพฤติกรรมของเขา กลับทำให้ใจมุกดาสะดุด ชลธีนี่คงไม่ใช่ได้รับความสะเทือนอะไรมาจากธินิดาหรอกนะ ถึงได้ทำดีกับเธอกะทันหันขนาดนี้
เธอจ้องหน้าชลธีไว้ อยากดูว่ามีความผิดปกติอะไรหรือเปล่าจากสีหน้าของเขา
“คุณมองผมทำไม?” การจ้องมองของมุกดา ทำให้ชลธีจับหน้าของตัวเองอย่างไม่ธรรมชาติ คงไม่ได้กินอะไรแล้วไปติดอยู่บนหน้าหรอกนะ?
“ไม่ ไม่มีอะไร” มุกดารีบก้มหน้ากินอาหารต่อ
ของที่เธอกินวันนี้ก็มากกว่าปกติเล็กน้อย ความจริงวันนี้อารมณ์เธอก็ดีมากเหมือนกัน เพียงแค่เธอไม่รู้เท่านั้น
“ของขวัญที่ผมให้คุณเมื่อวานชอบไหม?” มุกดากำลังกินโจ๊กอยู่ ถูกชลธีถามโดยไม่ได้ตั้งตัว ทำให้เธอสำลัก
“แคกๆๆ แคกๆๆ” มุกดาสำลักจนไอขึ้นมา
“คุณคงไม่ได้ชอบเกินไปหรอกนะ ถึงแม้ว่าของขวัญที่ผมให้จะไม่เลว แต่ว่าคุณก็ไม่จำเป็นต้องตื่นเต้นขนาดนี้ ของแบบนี้อีกหน่อยผมจะซื้อให้คุณบ่อยๆ” ชลธีนึกว่ามุกดาตื่นเต้น
“ชอบ ฉันชอบมาก” มุกดารีบพูด ถึงแม้จะไม่รู้ว่าของที่ชลธีให้คืออะไร แต่ว่าพูดว่าชอบ ก็ถือว่าดี
