ย่านิ่มก็ได้ลุกขึ้นขึ้นมาเลยทันที คนทั้งโต๊ะอาหารก็ได้มองเธอ
“คุณย่าคะ อย่าโมโหไปเลยค่ะ ท่านพึ่งหายป่วย นั่งลงแล้วสงบอารมณ์เถอะค่ะ” เวลานี้วรรณวิมลก็ได้รีบเดินไปตรงหน้าของย่านิ่ม ประคองย่านิ่ม ให้เธอนั่งลง
ย่านิ่มเห็นว่ามีคนให้หน้าเธอ ก็ได้ชอบวรรณวิมลมากกว่าเดิม ยังเป็นหลานสะใภ้ของเธอที่ดี ในสายตาของเธอก็มีหลานไม่กี่คน ก็ได้เอาสะใภ้ของนิตย์รวีร์กับธีร์ธวัชเป็นหลานสะใภ้ของตัวเอง
“พวกแกดู มีแค่หลานสะใภ้ของฉันที่ดี ดูแลพวกแกมาเปล่าประโยชน์จริงๆ” ย่านิ่มก็ได้ดุด่าสั่งสองคนรอบข้างสักพัก
สะใภ้ของลูกคนรองก็ได้จึปาก อะไรคือเสียงแรงที่ดูแล ลูกคนที่สองจตุวิทย์นั้นได้โตมาเพราะพี่เลี้ยง ย่านิ่มก็เลี้ยงแค่ชุติภาสคนเดียว แต่ว่าที่น่าขำที่สุดก็คือ ย่านิ่มก็ได้แนะนำญาติห่างๆ ของตัวเองให้กับชุติภาส แล้วก็บังคับให้ชุติภาสขอเขาแต่งงาน คนที่หัวโบราณขนาดนั้น ทำให้สะใภ้ของครอบครัวลูกคนรองมองไม่เข้าตา
ปู่ปรัณก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ ยังไงซะเขาก็ไม่อยากที่จะเห็นย่านิ่ม เขาทานข้าวเสร็จก็ได้ถูกคนประคองเดินออกไป
ย่านิ่มก็ได้คุยกับวรรณวิมลอย่างสนิทสนม คนอื่นทานข้าวเสร็จก็เดินออกไป ทั้งสองก็ได้นั่งอยู่บนโซฟาห้องรับแขกแล้วก็คุยต่อ
“ทำไม พวกแกไม่ได้เป็นลูกหลานของตระกูลสุวรรณเลิศเหรอ ทานข้าวเสร็จก็ออกไป ไม่มีคนที่จะมาอยู่เป็นเพื่อนยายแก่คนนี้อย่างฉันเหรอ?” ย่านิ่มเห็นว่าทุกคนได้ออกห่างจากตัวเอง ในใจก็ได้โมโหกว่าเดิม พวกนี้นีรชาเป็นคนสอนแน่ๆ ดูถูกตัวเองใช่ไหม?
“แม่คะหนูยังต้องไปเก็บกวาดห้องครัว” ทุกวันนีรชาก็ได้ให้คนไปเก็บกวาดห้องครัวให้สะอาด เธอนั้นรักสะอาด ทนมองของที่วางไปมั่วไม่ได้
“คุณย่าคะ/ครับ พวกเราจะไปอ่านหนังสือ หนูจะสอบต่อโท” ลูกสองคนของครอบครัวลูกคนรองก็ได้พูดกับย่านิ่ม
“ไปเถอะ ไปให้หมด ฉันมองพวกแกก็หงุดหงิดใจ ก็ยังเป็นอ่อนที่เป็นเด็กดี” ย่านิ่มก็ได้รู้สึกดีกับวรรณวิมลมากกว่าเดิม
“ไปเถอะ ให้พวกเขาค่อยๆ คุยกัน ไปฉันให้เธอดูเสื้อที่ฉันซื้อมาวันนี้ สวยมากเลยนะ” โธรณีก็ได้ลากตัวมุกดาไป
เธอก็ไม่ชอบย่านิ่ม ยังไงซะย่านิ่มก็ไม่ได้ชอบเธอ ใครอยากจะไปเอาใจก็ไป
มุกดาก็ได้ขึ้นไปชั้นบนกับโธรณี ไปที่ห้องนอนของแสนดี
“ชลนี่ก็ไม่รู้คิดอะไรอยู่ หลงรักนังจิ้งจอกตัวนั้น ก็แค่หน้าตาสวย แต่อะไรก็ทำไม่เป็น” ย่านิ่มมองแผ่นหลังของมุกดา ก็ได้พูดกับวรรณวิมล
“อ่อน หนูนั้นเป็นลูกของตระกูลเศรษฐี การอบรมสั่งสอน บรรยากาศบนตัวก็ดีที่สุด ไม่แปลกที่ธวัชของพวกเราชอบหนูขนาดนี้ ย่าก็ชอบหนู” ย่านิ่มเห็นว่าบ้านนี้มีไม่กี่คนที่มองตัวเองเข้าตาเลย แต่ว่าอยู่ที่นี่ก็ยังดีกว่าอยู่ในชนบทมาก
กินก็ดี เล่นก็ดี ในชนบท ถึงแม้ว่าภรรยาของก่อนของชุติภาสทำอาหารให้ตน แต่ว่าฝีมือก็แย่มากจริงๆ ตอนนั้นที่เธอยืนยันเลือกที่จะอยู่ในชนบทก็เพราะว่าอยากจะแสดงให้เห็นถึงการประท้วงที่คัดค้านการหย่าชุติภาสกับสิริกร
แต่ว่าการประท้วงของตัวเองไม่เป็นผลเลยแม้แต่นิด ชุติภาสจะขอนีรชาแต่งงานก็ได้ขอแต่งงานแล้ว หลายปีก่อนก็ยังอยากที่จะรับเธอกลับมาที่คฤหาสน์ตระกูลสุวรรณเลิศบ่อยๆ
แต่ว่าเวลาผ่านไปนาน ทุกคนก็เหมือนว่าได้ลืมเรื่องพวกนี้ไปหมดแล้ว เธอก็ไม่กล้าที่จะเปิดปากพูด ที่จริงเธออยากที่จะกลับคฤหาสน์ตระกูลสุวรรณเลิศตั้งนานแล้ว
ครั้งนี้ก็อาศัยจังหวะที่ตนไม่สบาย ชุติภาสก็ได้พูดออกไปงั้นๆ ย่านิ่มก็ได้รีบตกลงทันที เธอกลับมาครั้งนี้ก็ไม่กลับไปแล้ว
“คุณย่าคะ ท่านเป็นคุณย่าของธวัช งั้นก็เป็นคุณย่าของหนู หนูกตัญญูกับท่านเป็นเรื่องที่สมควรค่ะ” วรรณวิมลรู้ว่าชุติภาสเป็นคนที่กตัญญูมากๆ คนหนึ่ง ถ้าตัวเองทำดีกับย่านิ่มละก็ งั้นเป็นการหาผู้ช่วยให้ตัวเองเพิ่ม ต่อไปถ้าต่อกรกับมุกดาก็มีแบคหลังที่แข็งแกร่งแล้ว
“อืม เด็กดี ย่าต้องทำดีกับหนูมากๆ แน่นอนจ้ะ” ย่านิ่มฟังที่วรรณวิมลพูดยิ่งฟังก็ยิ่งดีใจ
“คุณย่าคะ หนูบอกอะไรกับท่านนะคะ มุกดาคนนั้น เคยหย่ามาก่อน ยังเป็นเพราะว่าแต่งงานใหม่วันที่สอง ก็ได้ถูกสามีของตัวเองจับได้ว่าเธอมีคนข้างนอก ก็ได้หย่าไปเลย ก็ไม่รู้ว่าน้องสามของพวกเราคิดอะไร ก็ได้เก็บมาทำว่าเป็นของขวัญล้ำค่าแบบนั้น” วรรณวิมลก็ได้เข้าไปพูดเบาๆ ข้างหูของย่านิ่ม แอบพูดเรื่องออกให้กับย่านิ่ม
“อะไรนะ?” พอย่านิ่มได้ยิน ตาของเธอก็ได้โตเลยทันที ถึงแม้ว่าเธอนั้นไม่ชอบนีรชา แต่ว่ากับชลธีก็ถือว่ามีท่าทางที่ดีมากๆ นั่นก็เป็นหลานชายของตัวเอง ในจิตใต้สำนึกของเธอเห็นเพศชายสำคัญกว่าเพศหญิง บวกกับหลานชายคนนี้เป็นคนที่มีความสามารถจริงๆ
“เธอเป็นคนที่แต่งงานแล้วค่ะ คุณย่า ท่านต้องออกมาจัดระเบียบตระกูลสุวรรณเลิศนะคะ นังจิ้งจอกนั่นก็ไม่รู้ว่าวางยาอะไรให้คุณแม่แล้วก็ชล ทำเอาพวกเขานั้นหลงเอามากๆ ขนาดแสนดีก็ได้ยืนอยู่ข้างเธอ” วรรณวิมลก็ได้ใส่ไฟเข้าไปไม่หยุด
“นี่มันอุกอาจจริงๆ ฉันก็รู้สึกว่าผู้หญิงคนนั้นสวยเกินไป ต้องเป็นตัวหายนะแน่ๆ คิดไม่ถึงว่ามันเป็นจริง นีรชาฉลาดมากๆ ไม่ใช่เหรอ? นี่ก็ยังโดนคนหลอกไปอย่างง่ายๆ แบบนี้เลย บ้านนี้ถ้าไม่มีฉัน ก็ยิ่งอยู่ยิ่งแย่จริงๆ” ย่านิ่มพูดออกมาอย่างปวดใจ
ก็เหมือนว่าช่วงที่เธอไม่อยู่นั้น ตระกูลสุวรรณเลิศก็ได้พังพินาศไปหมดแล้ว
“คุณย่าคะ ท่านมาได้ทันเวลาพอดีเลยค่ะ ถ้าเกิดท่านยังไม่กลับมา ก็ไม่รู้แล้วว่าบ้านนี้จะกลายเป็นแบบไหนแล้ว หนูนั้นหวังว่าท่านจะกลับมาเร็วๆ” วรรณวิมลเห็นว่าตัวเองได้สร้างความบาดหมางสำเร็จ เธอก็ได้ดีใจในใจ
“ใช่ ที่ย่ากลับมาก็เพื่อที่จะจัดระเบียบในบ้าน นังจิ้งจอกพวกนั้น ฉันไม่ให้มันใช้ชีวิตอย่างปกติสุขแน่ๆ อยากที่จะมาเอาส่วนแบ่งสมบัติของตระกูลสุวรรณเลิศพวกเรา ฝันไปเถอะ!” ย่านิ่มก็ได้ถ่มน้ำลายไปกับพื้น ทำให้วรรณวิมลรู้สึกขยะแขยงมากๆ แต่ว่าใบหน้าก็ยังมีรอยยิ้มประดับอยู่
“คุณย่า? ท่านมาถึงแล้วเหรอครับ? ขอโทษนะครับ วันนี้ผมมีประชุม ก็เลยไม่ได้มาทานข้าวเป็นเพื่อนท่าน” ตอนที่ชลธีเดินเข้ามาในห้องรับแขกนั้น ก็ได้เห็นว่าย่านิ่มคุยอะไรกับวรรณวิมล เขาก็ยังเห็นตอนที่ย่านิ่มถ่มน้ำลายไปบนพื้นพอดี
“ชล เรากลับมาพอดีเลย ให้ย่าดูหน่อยมา” ย่านิ่มมองดูชลธี ก็รู้สึกภาคภูมิใจเอามากๆ
ตัวเองนั้นหน้าตาธรรมดา แต่ว่าตอนหนุ่มๆ นั้นปู่ปรัณหน้าตาหล่อมาก ชุติภาสที่คลอดออกมาก็หน้าตาเหมือนปู่ปรัณ จตุวิทย์เหมือนตน
ชุติภาสแต่งงานกับสิริกร ลูกสองคนที่คลอดออกมาก็หน้าตาธรรมดามากๆ มีแค่แต่งงานกับนีรชาแล้ว ลูกสองคนที่คลอดออกมาก็สวยมาก
เพราะงั้นย่านิ่มก็ชอบชลธีเอามากๆ
“คุณย่า ร่างกายของท่านดีขึ้นบ้างหรือยังครับ? คุณพ่อบอกว่าคุณย่าไม่สบาย พวกเราต่างก็เป็นห่วงมากๆ เลยครับ แต่ว่าดูท่าทางตอนนี้ของท่านแล้ว ก็น่าจะแข็งแรงดีแล้ว” ชลธีเดินไปตรงหน้าของย่านิ่ม เขาก็ได้มองย่านิ่มใกล้ๆ
ที่จริงย่านิ่มร่างกายแข็งแรงดีมากๆ ถึงแม้ว่าอายุเจ็ดสิบกว่าแล้ว แต่ว่าดูผิวหน้าแล้วก็ยังมีสีเลือดอยู่ ผมก็ไม่ได้ขาวเท่าไหร่ ก็แค่การใส่เสื้อนั้นแปลกนิดหน่อย แต่ว่าเป็นเพราะความชอบส่วนบุคคล ชลธีก็ไม่ได้แคร์มันมาก
“ชล ย่าคิดถึงเรามากๆ เลย” ย่านิ่มก็ได้ลากมือของชลธี ให้เขานั้นนั่งอยู่ข้างๆ ตัวเอง
