คุณนายโรสคิดจะเที่ยวที่ประเทศจีนเหมือนกัน เธอยังไม่รู้ว่าจะไปเที่ยวที่ไหนเลย พอได้ยินมุกดาแนะนำแบบนี้แล้ว เธอก็ยอมรับมันอย่างยินดี
“น้าโรส หนูอยากชวนน้าไปดูการเต้น น้าดูสิ พวกเราไม่ได้เจอกันมานานแค่ไหนแล้ว น้าควรจะทำตัวเป็นเจ้าภาพไหมคะ?” ตอนนี้เองธินิดาก็ถึงรู้สึกตัว
“ได้สิ ในเมื่อพวกเธอพูดแบบนี้แล้ว ฉันก็ตกลงรองประธานมุกดาก่อนแล้วกัน ในเวลาห้าวันนี้ ตอนแรกฉันยังไม่มีแพลนไปเที่ยวที่ไหน งั้นก็ไปคุยเรื่องวัฒนธรรมชากับรองประธานมุกดาแล้วกัน แล้วค่อยไปดูบัลเลต์กับน้ำผึ้ง ฉันยังต้องเผื่อเวลาให้คุณนายเจนนี่เพื่อนของฉัน งั้นก็แพลนไว้แบบนี้แล้วกัน” คุณนายโรสก็เป็นคนไหวพริบเร็ว เธอรีบวางแผนการเดินทางของตนทันที
“ขอบคุณค่ะคุณนายโรส งั้นพรุ่งนี้เช้าดิฉันจะไปรับคุณ พาคุณไปเที่ยวชมนะคะ” มุกดาไม่ได้ไม่พอใจที่ธินิดาทำตามตนเอง ใบหน้าเธอยังคงรอยยิ้มอ่อนๆเอาไว้ ให้คนที่เห็นแล้วรู้สึกเป็นมิตรมาก
“น้าโรส งั้นวันมะรืนหนูไปรับน้าที่โรงแรมนะคะ” ธินิดาเหลือเวลาให้มุกดาแค่วันเดียว เธอมองขวางมุกดา วัฒนธรรมชาบ้าอะไรกัน ตัวเองยังไม่รู้เลยยังจะพาคุณนายโรสไปเรียนรู้อีก อย่าไปทำงามหน้าให้ใครเขาว่าล่ะ แต่ว่าเธอก็จะช่วยมุกดาเต็มที่! ช่วยให้หล่อนขายหน้าให้สุดๆไปเลย ให้คุณนายโรสเกลียดมุกดาเข้าไส้เข้ากระดูก
“เอาล่ะๆ เป็นเด็กดีจริงๆ งั้นก็ตัดสินใจแบบนี้แล้วกัน ฉันเหนื่อยแล้ว คุณนายเจนนี่ พวกเราออกไปเดินเล่นกันไหม” คุณนายโรสเชื้อเชิญคุณนายเจนนี่
“อืม ดีเลย เมื่อกี้ทานไปเยอะเหมือนกัน พวกเราควรจะออกไปเดินเล่นได้แล้ว ไม่งั้นอาหารคงไม่ย่อยแน่” คุณนายเจนนี่ลุกขึ้น มองดูมุกดากับธินิดา เธอรู้ดีกับการกระทำของพวกหล่อน แต่เธอจะดูสิว่าลูกสาวตนจะทำยังไง โอกาสครั้งนี้ได้มายากนัก เธออยากช่วยมุกดาจริงๆ แต่เห็นท่าของมุกดาแล้ว เหมือนจะไม่ต้องการนะ ตนคงต้องลงมือตามโอกาสแล้วล่ะ
คุณนายทั้งสองคนไปแล้ว เหลือแค่มุกดา ชลธีและธินิดาสามคน
“เป็นยังไงบ้าง กินอิ่มหรือยัง? จะออกไปเดินเล่นหน่อยไหม?” งานเลี้ยงในวันนี้ชลธีดูยุ่งมาก เขาไม่ไปหาคนอื่น คนอื่นก็มาหาเขาอยู่ดี ดังนั้นเขาไม่มีเวลาได้ดูแลมุกดาเลย
“กินอิ่มแล้ว อิ่มมากด้วย งั้นพวกเราออกไปเดินเล่นกันเถอะ ได้ยินว่าสวนดอกไม้ที่นี่สวยมาก อยากไปดูจังเลย” มุกดาคล้องแขนชลธีเอาไว้
ธินิดามองดูสองคนนั้นหวานแหววกันอย่างอึดอัด
“ฉันคุ้นเคยที่นี่มาก ให้ฉันพาพวกเธอไปเดินเล่นดีไหม แต่ว่าสวนดอกไม้ที่นี่มีที่หนึ่งที่ยอดเยี่ยมมาก” ธินิดาพูดล้อ อยากให้มุกดาสงสัย ตนก็สามารถเป็นก้างขวางคอพวกเขาได้แล้ว
“อ้อ มีสถานที่ที่ยอดเยี่ยมงั้นเหรอ? น่าสนใจจริงๆ ไปกันเถอะมุก พวกเราไปดูกัน” ชลธีไม่ได้คิดจะไปชมวิวทิวทัศน์กับธินิดา เขาจับมือมุกดาแล้วเดินจากไปทันที เขาจะมีสานสัมพันธ์กับธินิดาอีกไม่ได้ ครั้งก่อนตอนที่ไปผ่าตัดที่ฝรั่งเศสเป็นเพื่อนเธอ เขาก็บอกไปชัดเจนแล้ว แต่ดูเหมือนความจำของธินิดาจะไม่ดีนะ
“ให้ตายสิ!” ธินิดาโกรธจนต้องกระทืบเท้า ชลธีจะโกรธถึงเมื่อไหร่กันนะ?
แต่เหมือนเธอจะเห็นเรื่องที่น่าสนใจอยู่เรื่องหนึ่ง ตอนที่มุกดากับชลธีเดินไปที่สวนดอกไม้ เหมือนว่าประวีร์จะตามไปด้วยนะ มีเรื่องสนุกให้ดูแล้วล่ะ ไม่รู้ว่าประวีร์จะตามไปทำอะไร?
ธินิดาเห็นว่าพี่ชายตนกำลังพูดคุยกับคนอื่นอยู่ เธอไม่ได้บอกกล่าวอุไรภัสร์ก่อน ก็เดินไปทางสวนดอกไม้คนเดียว
วันนี้สวนดอกไม้เงียบมาก และมีบางคนพูดคุยเรื่องธุรกิจกันในสวนดอกไม้นี้ แต่สวนดอกไม้ใหญ่มากใหญ่มากจริงๆ ยิ่งลึกเท่าไหร่คนก็ยิ่งน้อยลงเรื่อยๆ
ชลธีพามุกดาเดินเล่นช้าๆ ชมวิวในสวนดอกไม้อันกว้างขวางนี้ สามารถเรียกมันว่าเป็นอุทยานได้แล้ว มีศาลาใหญ่โต สะพานเล็กข้ามแม่น้ำ และภูเขาหินเทียม
พอเดินเข้ามาในสวนดอกไม้ลึกๆ มีเสียงร้องหนึ่งดึงดูดความสนใจของมุกดาและชลธี
ที่นี่ไม่ค่อยมีคนแล้ว ฟ้าก็เริ่มมืดลงเรื่อยๆ เดินเข้าไปก็เห็นลานเล็กๆที่ถูกล้อมไว้ รั้วไม่สูงมากประมาณเข่า ลานตรงกลางมีบ้านหลังหนึ่ง รอบๆบ้านหลังนั้นมีต้นไม้เล็กๆที่ไม่สูงมากปลูกอยู่
“นกยูง!” มุกดาเหลือบไป ก็เห็นตรงลานเล็กๆที่มีพื้นที่ว่างนั้นมีนกยูงกำลังเดินมาอย่างสง่างาม และยังหยุดพักอยู่ใกล้ต้นไม้เล็กๆนั้น
นกยูงได้ยินเสียงคนมา มันก็มองมุกดาอย่างสูงสง่า อาจเป็นเพราะกระโปรงที่มุกดาใส่ในวันนี้สวยมาก มันรู้สึกอยากจะท้าประลอง นกยูงที่เห็นมุกดาก็เริ่มรำแพนหางตัวเองออกมาอย่างงดงาม
“ชล ชล นายดูสิ ดูสิ นกยูงรำแพนหางแล้ว” มุกดารู้สึกตื่นเต้นมาก นกยูงตัวนั้นรำแพนหางแล้ว และตัวอื่นก็ไม่พอใจทยอยกันรำแพนหางบ้าง
“สวยจังเลย สวยมาก พวกคุณสวยจังเลย คุณนกยูง!” มุกดาเห็นนกยูงที่กำลังแข่งความสวยกันอยู่ ก็ตื่นเต้นจนร้องตะโกนต่อหน้านกยูง
“เหอะ คุณนายเจนนี่ ดูหนูมุกคนนั้นสิ เก่งมากจริงๆ ที่ทำให้นกยูงรำแพนหางได้หมด ไปกันเถอะ พวกเราไปดูกัน สวยมากเลยนะ” คุณนายโรสที่เดินมาถึงตรงนี้ เห็นท่าทางของมุกดา เธอก็เริ่มรู้สึกนับถือหล่อนในใจ
ประวีร์ก็เดินมาเหมือนกัน ทุกคนต่างก็ยืนล้อมรั้วมองดูนกยูงรำแพนหาง
อาจเป็นเพราะว่าวันนี้มีหนุ่มหล่อสาวสวยอยู่มาก นกยูงเลยแข่งกันอวดรำแพนหาง ในค่ำคืนที่มีหมอกจางๆ ก็ต้องยอมรับเลยว่าเป็นภาพที่สวยมากจริงๆ
“สวยจังเลย ตั้งแต่เด็กมุกดาก็มีวิธีทำให้นกยูงรำแพนหางได้ตลอด ไม่คิดว่าโตแล้วความสามารถก็เพิ่มขึ้นด้วย ทำให้นกยูงมากมายรำแพนหางได้เยอะขนาดนี้” ประวีร์พูดขึ้นจากด้านหลังของมุกดา
มุกดาได้ยินเสียงประวีร์ เธอก็หันหน้ากลับไปมอง
“พี่ประวีร์?” วันนี้มุกดาสนใจแต่คุณนายโรส จนไม่ทันได้สนใจคนอื่นๆ เธอมีแผนในใจแล้ว จะโลภมากไม่ได้ ได้เซ็นสัญญากับคุณนายโรสแค่คนเดียวก็พอแล้ว
“อืม มุก ยินดีด้วยนะที่ได้เป็นรองประธานฮอนดากรุ๊ป” ประวีร์พูดกับมุกดาด้วยรอยยิ้ม
ธินิดาที่อยู่ไกลๆ เธอเห็นประวีร์ยิ้ม หมอนี่ยิ้มเป็นด้วยเหรอ? รอยยิ้มนั้นมีเสน่ห์มาก รู้สึกอบอุ่นหัวใจเมื่อได้เห็น
ธินิดาอิจฉาขึ้นมาทันที เธอตามจีบประวีร์นานหลายปี แต่เขากลับไม่เคยยิ้มให้ตนเลยด้วยซ้ำ แล้วทำไมเขาถึงยิ้มให้มุกดาได้เป็นธรรมชาติแบบนี้นะ
“พี่ประวีร์ พี่ล้อฉันเล่นฉันไหมเนี่ย? คิกๆ” มุกดาพออยู่ตรงหน้าประวีร์แล้วก็ทำตัวเหมือนเด็กน้อยคนหนึ่ง และดูเป็นธรรมชาติมากด้วย
ชลธีเห็นประวีร์มาปรากฏตรงหน้าตนอีกแล้ว เขารู้สึกไม่พอใจอย่างมาก ถ้าเป็นชายอื่น เขายังรู้สึกเหนือกว่า แต่ประวีร์เป็นคนที่ตนเทียบไม่ได้เลย เรื่องนี้ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ
“ประธานประวีร์ วันนี้คุณดูอารมณ์ดีนะ?” ชลธีพูดด้วยน้ำเสียงหึงหวง
