“โอ้โห นี่ นี่มันเรื่องอะไรกัน เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้ยังไง” วรรณวิมลโหมไฟให้ลุก เธอรู้ความคิดของธินิดามานานแล้ว แต่ตอนนี้เธอรู้สึกชอบใจเป็นพิเศษ ตราบใดที่ไล่มุกดาไปได้ก็พอแล้ว เรื่องอื่นไม่สำคัญ
“นั่นสิๆ ชลเป็นเด็กที่มีมารยาทมาก จะทำเรื่องผิดพลาดแบบนั้นได้ยังไง แต่ฉันรู้ว่าชลชอบน้ำผึ้งมากมาโดยตลอด หรือว่าครั้งนี้จะตั้งใจกันนะ” ย่านิ่มมองธินิดากับปรีณาพรรณ ในใจก็แอบยินดี เรื่องของนิตย์รวีอาจจะต้องวางไว้ชั่วคราวก่อน ธินิดาคนนี้ชอบชลธี ซึ่งมันก็ไม่เลว เดี๋ยวไล่มุกดาไปได้แล้ว ก็เท่ากับตัดแขนของนีรชาไปข้างหนึ่ง
“ฉันก็รู้สึกอย่างนั้น เพราะชลในตอนนั้นก็แต่งงานกับมุกดาด้วยความโกรธไม่ใช่เหรอ และเหมือนว่าพวกเขาจะเป็นการแต่งงานตามสัญญาแค่สองปี ถึงตอนนั้นพวกเขาจะแยกทางกัน สองปีนี้ก็เป็นช่วงเวลาที่น้ำผึ้งต้องไปอยู่ต่างประเทศ พูดอีกนัยหนึ่งก็คือ การแต่งงานของชลกับมุกดาเป็นแผนถ่วงเวลาตั้งแต่ทีแรก ก็เพื่อกระตุ้นให้น้ำผึ้งกลับมา” วรรณวิมลเอาบางสิ่งในมือออกมา
เธอเห็นมุกดายืนอยู่ตรงปากบันได้ ดังนั้นเธอจึงเอาของสำคัญที่ตัวเองพบในวันนั้นออกมา
เมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ในมือวรรณวิมล ปรีณาพรรณก็เดินเข้าไปเอามาดูอย่างละเอียด
“ฮ่าฮ่าฮ่า ฮ่าฮ่าฮ่า ที่แท้ทั้งหมดนี่ก็ถูกชลธีออกแบบไว้ เขาแกล้งทำเป็นแต่งงานให้มุกดานี่เอง พวกคุณดูสัญญานี่สิ สองปี นั่นคือเวลาที่น้ำผึ้งของเรากลับมาจากต่างประเทศ” ปรีณาพรรณอ่านสัญญา มีความสุขจนจะตาย
ทันทีที่นีรชาได้ยิน เธอก็ไปหยิบสัญญามาดู สีหน้าของเธอไม่ค่อยดี ในสัญญาบอกไว้อย่างนั้นจริง เมื่อคำนวณวันที่ มันเป็นช่วงเวลาที่ตอนนั้นธินิดาบอกว่าจะกลับมาจริงๆ
แต่สัญญานี้มาจากไหน นีรชามองไปทางมุกดา เธอสีหน้าซีดเผือด หรือว่าสัญญานี้เป็นของจริง
“วรรณวิมล สัญญานี้เธอได้มาจากไหน” นีรชามองไปที่วรรณวิมล
“สัญญานี่ลงนามโดยชลธีกับมุกดา ถ้าไม่ใช่ชลธีบอกเรา ไหนเลยเราจะสามารถรู้ได้ล่ะ” วรรณวิมลมองนีรชา เธอแค่พบมันในคฤหาสน์ของชลธี
มุกดาค่อยๆ เดินลงมา เธอไปดูสัญญา มันเป็นสัญญาที่เธอเซ็นกับชลธี และชลธีเอาส่วนของเธอไปเก็บไว้ บอกว่ามันไม่ได้ใช้แล้ว เตรียมทำลาย แต่ทำไมถึงมาปรากฏอยู่ในมือวรรณวิมลได้
“มุก เป็นความจริงเหรอ ฉันว่ามันไม่ใช่เรื่องจริงหรอกใช่ไหม” นีรชาเห็นลายเซ็นของลูกชายตัวเองแล้ว และมีลายเซ็นของมุกดาด้วย แต่เธอไม่อยากจะเชื่อเลย
“เป็นความจริงค่ะ ตอนนั้นเราตกลงกันแบบนี้ แต่สัญญานี่เราเตรียมจะทำลายแล้ว” มุกดาพูดกับทุกคน
“จะเป็นไปได้ยังไง ถ้ามันเป็นโมฆะจริง ก็ควรจะถูกทำลายไปแล้วสิ แล้วในมือของฉันนี่คืออะไรล่ะ มุก เธอก็อย่าหลอกทั้งตัวเองและคนอื่นๆ เลยโอเคไหม ในเมื่อสัญญานี่ไม่ได้ถูกทำลาย มันก็ใช้ได้ สัญญาของเธอกับชลใกล้ครบกำหนดแล้ว น้ำผึ้งก็ตั้งครรภ์พอดี ฉันมองยังไงก็รู้สึกว่าชลเจตนาทำแบบนี้” วรรณวิมลยังคงใส่ไฟ
“เธอกำลังพูดส่งเดชอะไร ชลจะไม่มีทางทำแบบนั้น” นีรชาถลึงตามองวรรณวิมล ทำไมเธอถึงพูดเข้าข้างคนนอกแบบนี้
“คุณแม่สามี ถ้าชลไม่ทำเรื่องแบบนี้ งั้นฉันขอถามหน่อยว่ามันเกิดสัญญานี่ขึ้นมาได้ยังไง ตอนนี้น้ำผึ้งก็ตั้งครรภ์เลือดเนื้อเชื้อไขของตระกูลสุวรรณเลิศแล้วนะ หรือว่าพวกคุณไม่ต้องการ คงจะไม่ใช่ให้ลูกสาวของฉันเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวหรอกนะ นี่เป็นลูกคนแรกของเธอ มีค่ามากเลยนะ” เวลานี้ปรีณาพรรณนั่งอยู่ข้างๆ ธินิดา คอยดูแลลูกสาวอย่างระมัดระวัง
“พวกคุณพูดแบบนี้นึกถึงความรู้สึกของผมบ้างไหม น้ำผึ้งเป็นคู่หมั้นของผมนะ ทำไมพวกคุณถึงดันเธอเข้าไปในอ้อมแขนของชลธี” นิตย์รวีที่โกรธจัดมาโดยตลอดตอนนี้เป็นบ้าแล้ว
“นิตย์ แกหมายความว่า แกเต็มใจยอมรับธินิดาเหรอ วิธีนี้ก็ไม่เลว” เมื่อนีรชาได้ยินคำพูดของนิตย์รวี จึงเอาธินิดายัดใส่มือนิตย์รวีทันที แบบนี้ก็ดี ยังไงก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตระกูลสุวรรณเลิศ
“ไม่นะ ไม่ เด็กคนนี้เป็นลูกของชลธี ทำไมฉันต้องแต่งงานกับนิตย์ พวกคุณคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงแบบไหน” ทันทีที่ธินิดาได้ยิน ก็โวยวายขึ้นมาทันที เธอวางแผนมาตั้งนาน ไม่ใช่เพื่อแต่งงานกับนิตย์รวี
“บัว ตระกูลยืนนานเป็นตระกูลใหญ่ ต้องพิจารณาเรื่องพวกนี้ให้มาก เด็กในท้องเป็นลูกของชลธี ก็ต้องถามความต้องการของชลธีหน่อยดีไหม” ตอนนี้ชุติภาสเองก็พูดขึ้นมาบ้าง การทำให้ตระกูลยืนนานไม่พอใจไม่ใช่เรื่องดี
“ฉันคิดว่ารอชลกลับมาจะดีที่สุดค่ะ” มุกดาก็เห็นด้วย เรื่องนี้ทุกคนคิดไปก็เปล่าประโยชน์ คนที่ต้องถามจริงๆ ก็คือเจ้าของเรื่อง
“วันนี้ชลไปไซต์งานก่อสร้าง อาจจะกลับมาช้า งั้นณา คุณกับน้ำผึ้งก็อยู่ทานข้าวเย็นแล้วกันนะ” หากนีรชาปฏิเสธอีกก็คงไม่ดี มีคนอุ้มท้องใหญ่มาหาถึงหน้าประตู แน่นอนว่าต้องมีคำชี้แจงให้
เวลานี้มุกดากลายเป็นตัวตลกของตระกูลสุวรรณเลิศไปแล้ว คนพวกนี้ดีต่อธินิดามาก เหมือนว่าจะเป็นมุกดาที่ต้องไปจากตระกูลสุวรรณลิศในไม่ช้านี้ ในอนาคตภรรยาของชลธีก็คือธินิดา
“จุ๊ๆๆ มุกจ๊ะ ฉันรู้สึกว่าคุณเข้มแข็งมากเลยนะ ถ้าเรื่องนี้เกิดขึ้นกับธวัช ฉันต้องหย่ากับเขาแน่เลย ผู้ชายแบบนี้ ไม่มีอะไรที่ควรจดจำจริงๆ” ตอนที่วรรณวิมลเดินผ่านมุกดา ได้ทำการพูดยุแยงมุกดา
มุกดาแค่ยิ้มอย่างเย็นชาให้เธอ “คุณรู้เหรอว่าธีร์ธวัชไม่มีใครอยู่ข้างนอก” มุกดาพูดแล้วก็เดินไป กับคนอย่างวรรณวิมล เธอขยะแขยงที่จะคุยด้วยจริงๆ
ย่านิ่มมีทัศนคติที่ดีต่อธินิดามาก ถ้าไล่มุกดาไปได้ นีรชาก็อยู่ได้ไม่นาน บ้านหลังนี้ไม่ช้าก็เร็วต้องเป็นเธอย่านิ่มที่มีสิทธิ์ขาด
และถ้าธินิดาคลอดลูก เช่นนั้นก็เป็นสายเลือดตระกูลสุวรรณเลิศ เธอย่านิ่มก็จะได้มีหลาน นี่เป็นหลานคนแรก ย่านิ่มจึงค่อนข้างถูกใจ
“น้ำผึ้งจ๊ะ เธอตั้งครรภ์ลูกแล้ว ก็ต้องให้ความสนใจกับร่างกาย จะอารมณ์เสียไม่ได้ ถ้ามีเรื่องกับคนอื่น ก็ปล่อยมันไป ที่อยู่ในท้องของเธอเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตระกูลสุวรรณเลิศเรา จะประมาทไม่ได้นะจ๊ะ” ย่านิ่มพูดกับธินิดาอย่างห่วงใย
“ใช่แล้วๆ ในท้องของคุณเป็นหลานคนแรกของตระกูลสุวรรณเลิศเรา คุณดูคุณย่าสิว่าให้ความสำคัญมากแค่ไหน” วรรณวิมลที่เพิ่งไปหามุกดาแล้วถูกพูดไม่ดีใส่ เวลานี้เธอมองท้องของธินิดาที่ข้างในมีเด็ก แล้วก็ค่อนข้างโล่งใจ มุกดาคุณอวดดีนักเหรอ แต่ท้องของคุณมันไม่มีแรงสู้นี่สิ!
