The Divine Nine Dragon Cauldron – ตอนที่ 1326 – ความตายของเทพอสูรหกวิถี

ตอนที่ 1326 – ความตายของเทพอสูรหกวิถี

　　หนอนวิญญาณมรณะที่ถูกฟันปีกขาดไม่ได้ตายมันร้องเสียงแหลมแสบแก้วหูออกมา

　　แม้คนรอบข้างจะไม่เข้าใจภาษาของมันทุกคนก็รู้ว่าเจ้าหนอนกำลังคลั่ง

　　หลังจากกรีดร้องเสียงแหลมแล้วดวงตามันได้เปล่งแสงสีแดง

　　แสงแล่นผ่านทั้งฟ้าดินเทพอสูรหกวิถีเจ็บปวดในหกราวกับหัวใจอสูรอีกหลายดวงของเขาถูกทำลายไป

　　ทุกคนได้เห็นแสงสีแดงนั้นทะลวงอกของเทพอสูรหกวิถี

　　เทพอสูรหกวิถีร้องคำรามอีกครั้งในครั้งนี้ ฝ่ามือของเขาที่กุมอกเอาไว้ก็ถูกแสงสีแดงทะลวงผ่านจนกลายเป็นฝุ่นผง

　　หัวใจอสูรอีกดวงจากไปแล้ว

　　เกิดแผ่นดินไหวบนฟ้าดินแล่นมาถึงอกของเขา　　จากนั้นก็เป็นดวงที่สามสี่ ห้า…

　　แสงสีแดงยังคงทะลวงอกของเทพอสูรหกวิถีต่อไป

　　เพียงสิบลมหายใจแสงสิบสายก็แล่นทะลวงหัวใจเทพอสูรไป

　　เทพอสูรหกวิถีมิอาจต่อต้านเขาทำได้แต่มองหัวใจของตัวเองที่ถูกทำลายไปทีละดวง

　　จนสุดท้ายเหลือเพียงหัวใจของเขาเองเพียงดวงเดียวมันเป็นหัวใจสีแดงเข้มกว่าหัวใจอสูรดวงอื่น

　　เมื่อหนอนวิญญาณมรณะกลายเป็นแสงทะลวงและพยายามจะทะลุผ่านหัวใจของเทพอสูรหกวิถีนั้นหัวใจมิได้ถูกทำลายในทันที วิถีเทพของมันได้แสดงอานุภาพออกมาแทน

　　เทพอสูรหกวิถีเจ็บปวดอย่างที่ไม่เคยพบเจอมาก่อน

　　หนอนวิญญาณมรณะกรีดร้องมันคิดจะปิดฉาก แต่ร่างของมันกำลังจะสลาย ร่างของมันโปร่งใสไปแล้ว　　ชีวิตของมันมาถึงจุดจบแล้ว

　　ถึงอย่างนั้นหนอนวิญญาณมรณะก็ยังพุ่งตรงไปที่เทพอสูรหกวิถี

　　ความเร็วของมันลดน้อยลงเรื่อยๆ แสงในตัวหม่นหมองลงไปทุกที สุดท้ายมันก็กลายเป็นลูกไฟที่ดับหน้าเทพอสูรหกวิถีเพียงคืบเดียว

　　เทพอสูรหกวิถีเหงื่อไหลไปทั้งกายถ้าหากหนอนวิญญาณมรณะตายไปช้ากว่านี้ เขาจะต้องตายในวันนี้เช่นเดียวกัน

　　ตู้ม!

　　เช่นเดียวกันชีวิตของซือหยูมาถึงจุดจบแล้ว

　　ทุกคนเสียโอกาสในการรอดชีวิตไปแล้ว

　　แม้เทพอสูรหกวิถีจะเสียหัวใจไปหลายดวงเขาก็สังหารทุกคนได้ในคราเดียว

　　เทพอสูรหกวิถีไม่อวดดีอีกต่อไปเขาจ้องซือหยูด้วยจิตสังหารอันเข้มข้น

　　อันตรายเกินไป! 　　ซือหยูผู้นี้อันตรายมากอันตรายเสียยิ่งกว่าที่มเหสีหยุนเซี่ยคิดเอาไว้!

　　มันต้องตาย!

　　ช่างหัวสามรัชทายาทแต่ไม่ใช่ซือหยู ซือหยูต้องตาย เทพอสูรหกวิถีรู้สึกว่าซือหยูสามารถนำพาความวิปโยคมาสู่ทั้งโลกอสูรได้ในอนาคต!

　　ฟึ่บ!

　　เทพอสูรหกวิถีมุ่งไปสู่หัวใจของซือหยู

　　การสังหารครั้งนี้ใช้พลังอสูรทั้งหมดของเขา!

　　กระบี่อสูรขององค์ชายหนึ่งฟันมาข้างหน้าองค์หญิงสองและองค์หญิงหกเองก็พยายามป้องกัน

　　 ไสหัวไป! 

　　เทพอสูรหกวิถีเสียงดังดั่งฟ้าผ่ารัชทายาทกระเด็นไปข้างหลัง

　　จิตสังหารของเทพอสูรหกวิถีพุ่งขึ้นสู่จุดสูงสุด　　ไม่มีใครต้านทานเขาได้อีกแล้ว

　　ซือหยูที่ใช้เกือบทุกอย่างที่มีไม่เหลืออะไรเพื่อป้องกันตัวเองต่อเทพอสูรหกวิถีที่แข็งแกร่งไร้ใครเทียมได้เลย

　　แต่ก่อนที่เขาจะตายเทพอสูรเนตรม่วงที่นิ่งเงียบมาโดยตลอดได้ปล่อยแสงสีม่วงออกจากดวงตา

　　แสงสีม่วงจะทวงท้องนภาอันมืดมิดปกคลุมทั่วทุกแห่งหน

　　กายหยาบของเขาถูกแผดเผาไปด้วยเพลิงสีม่วง

　　 เขากำลังจะเผาวิถีเทพของตัวเอง! 

　　องค์ชายหนึ่งตกใจ

　　วิถีเทพคือรากฐานของเทพทุกคนการแผาวิถีเทพไม่ต่างกับการทำลายตัวเอง

　　แม้มันจะช่วยให้ระเบิดพลังมหาศาลออกมาได้มันก็ไม่เคยถูกผู้ใดใช้พลังนี้นอกเสียจากกำลังจะตาย

　　 ฟ้าดินดั่งคุกคุมขัง!  　　เทพอสูรเนตรม่วงตะโกนแสงสีม่วงสองสายพุ่งจากเนตรไปยังก้นบึ้ง ราวกับว่าเขากำลังตามหาสิ่งที่ไม่มีใครมองเห็นจนไม่มีอยู่จริง

　　เมื่อภาพสะท้อนกลับมามันตามมาด้วยพลังที่สวรรค์ซุกซ่อนเอาไว้

　　การเผาวิถีเทพคือการทิ้งความปรารถนาที่จะเป็นเทพย่อมเลี่ยงไม่ได้จากกฎสวรรค์ที่จะตามมาถึง

　　ฟ้าดินคุกคุมขังหล่นลงมาสะท้อนแสงสีม่วงแสงได้ซ้อนทันกันเป็นทรงขัง เทพอสูรหกวิถีติดอยู่ภายใน

　　 เทพอย่างเจ้ามันอ่อนแอ!คิดว่าเผาวิถีเทพแล้วจะหยุดข้าได้สินะ? 

　　เทพอสูรหกวิถีตะโกนเขาคว้าแสงสีม่วงด้วยสองมือ พยายามจะสะบั้นมันให้ขาด

　　กรงขังสั่นอย่างบ้าคลั่งมันกำลังจะพังไปจริง ๆ

　　เพลิงสีม่วงของเทพอสูรเนตรม่วงรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เขาหันไปมองซือหยู

　　 ข้าทำเพื่อเจ้าได้เพียงเท่านี้ดูแลศิษย์ข้าให้ดีด้วย 

　　ขณะที่พูดเขาหันไปและมุ่งหน้าสู่สระสวรรค์พร้อมกับกรงขัง

　　 ไม่นะ! 

　　เทพอสูรหกวิถีรู้ถึงความตั้งใจของอีกฝ่ายและกรีดร้องด้วยความหวาดกลัวแม้จะอยู่ในกรง เสียงกรีดร้องของเขาก็ดังมาจนถึงเทพอสูรเนตรม่วงจนตัวสั่น

　　แต่มันมิอาจหลบเลี่ยงได้อีกแล้วเทพอสูรเนตรม่วงจมตัวเองลงสู่สระสวรรค์แล้ว

　　แรงดูดดึงทุกสิ่งลงไปกรงที่อยู่ติดกับเทพอสูรเนตรม่วงถูกดูดลงไปอย่างรวดเร็ว

　　เทพอสูรหกวิถีร้องคำรามด้วยความโกรธแค้นจนทั้งธารดาราสั่นคลอน

　　 ไม่!ข้ายังไม่อยากตาย! 

　　เกิดคลื่นขนาดใหญ่ถาโถมเข้ามายังกรงที่ถูกดูดลงสู่สระสวรรค์เสียงของเทพอสูรหกวิถีดับลง

　　พลุ่บ!

　　เหล่ารัชทายาทที่ดูเหมือนกำลังจะหมดสติล้มลงกับพื้นราวกับวุ้น

　　เทพอสูรเนตรม่วงสละชีวิตตัวเองลากเทพอสูรหกวิถีลงไปตายกับเขา

　　ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นราวกับเป็นความฝันมันดูไม่เหมือนจริงเลย

　　ซือหยูใบหน้าโศกเศร้าเขายืนข้างสระสวรรค์และโค้งคำนับอย่างสุดซึ้ง

　　 ข้าจะดูแลศิษย์เจ้าให้เป็นอย่างดี 

　　หากเทพอสูรเนตรม่วงไม่สละชีวิตพวกเขาจะมิอาจหนีความตายไปได้

　　ซือหยูอยากให้เทพอสูรเนตรม่วงได้ใช้ชีวิตยามชราอย่างเป็นสุขเขาไม่เคยคาดหวังให้เทพอสูรเนตรม่วงต้องมาสละชีวิตเพื่อให้เขาเอาชนะเทพอสูรหกวิถี

　　องค์หญิงหกมองซือหยูที่กำลังเศร้าหมองนางเข้าหาซือหยูและพูดอย่างอ่อนโยน　　 เทพอสูรเนตรม่วงมิได้มีมีชื่อเสียงยามมีชีวิตแต่กลับเอาชนะเทพอสูรสุดยอดยามตัวตาย ข้ามั่นใจว่าเขาต้องตายตาหลับ เทพอสูรเนตรม่วงยินดีที่จะตายเพื่อวันนี้แล้ว 

　　ซือหยูหันกลับไปมองนางพลางพยักหน้าเบาๆ

　　 ขอบคุณนะ 

　　 เมื่อใดกันยามใดกันที่จะไม่มีใครต้องมาตายอีก? 

　　ซือหยูมองไปยังความเวิ้งว้าง

　　องค์หญิงหกตอบ

　　 ยามที่เจ้าได้กลายเป็นผู้สร้างฟ้าดินหากไม่ใช่วันนั้น พวกเราก็จะเป็นเพียงเศษธุลีในท้องนภากว้างใหญ่อยู่เสมอ ได้แต่เพียงขอความอ้อนวอนจากโชคชะตา 

　　ซือหยูกำลังคิดถึงบางสิ่งบางอย่างเขามองไกลออกไป

　　ถึงเทพอสูรหกวิถีจะตายไปแล้วเขาก็ผ่อนคลายจิตใจไม่ได้　　ยังเหลือผู้ที่แข็งแกร่งกว่าเทพอสูรหกวิถีอีกหลายขั้น

　　จักรพรรดิอสูรรุ่นแรก!

　　ตัวตนที่น่าสะพรึงกลัวสูงสุดในธารดารา

　　วันใดวันหนึ่งจักรพรรดิอสูรจะทำลายทุกสิ่งทุกอย่าง เพื่อให้ทุกสิ่งทุกอย่างนั้นกลายเป็นสารอาหารสู่การเป็นมัธยเทพของตัวเอง

　　 แดนอสูรหากไม่มีมัน ธารดาราจะสงบสุขเพียงใด? 

　　ซือหยูพูดด้วยใบหน้าอันเย็นชา

　　ไม่ว่าจะเป็นเฉินหลงจิวโจว พันธมิตรบูรพา โลกเสี้ยววิญญาณ หรือพันธมิตรประจิม เคราะห์ร้ายทั้งมวลล้วนข้องเกี่ยวกับแดนอสูรทั้งสิ้น

　　ตราบเท่าที่ยังมีจักรพรรดิอสูรรุ่นแรกธารดาราจะไม่มีวันสงบสุข

　　ในแววตาเขามีประกาย

　　เขารู้ว่าต้องทำสิ่งใด　　เขาจะสร้างวันพรุ่งนี้และอนาคตสำหรับตัวเองและทุกคน!

　　แต่ก่อนหน้านั้นเขาต้องทำอะไรบางอย่างให้ลุล่วง

　　 เทพตำราถ้าเจ้าซ่อนตัวอยู่ในโลกอสูร ข้าอาจทำอะไรเจ้าไม่ได้ แต่ถ้าหากเจ้าออกมาแล้ว เรื่องในอดีตจะได้ถูกสะสางเสียที! 

　　ถ้าหากเทพเจิ้งมาไม่ทันเวลาซือหยูจะไม่มีโอกาสได้ปลดปล่อยหนอนวิญญาณมรณะ

　　พลังของเทพตำราไม่ได้สูงนักแต่เทพตำราฉวยโอกาสทำร้ายเทพที่ตนเองจับมือด้วยได้เป็นอย่างดี เพื่อให้ตนเองได้หนีออกไป

　　ถ้าหากมีโอกาสซือหยูจะไม่แปลกใจเลยถ้าเทพตำรามีอันตรายพอ ๆ กับเทพอสูรหกวิถี

　　องค์หญิงหกขมวดคิ้ว

　　 เทพตำราเจ้าเล่ห์ยิ่งนักเจ้าทำให้มันต้องเผชิญหน้ากับความตายหลายต่อหลายครั้งแต่มันก็ใช้ตำรามาตายแทน ถ้าหากเตรียมการไม่ได้ก็ยากที่จะสังหารมันได้ 

　　ซือหยูตอบอย่างเยือกเย็น

　　 มันไม่มีโอกาสหนีอีกแล้วข้ารู้แล้วว่าเหตุใดมันถึงหนีไปได้ทุกครั้ง 

　　เทพตำราใช้ตำรามาตายแทนหลายครั้งหลายครา

　　ต่อให้ซือหยูโง่ซึ่งไม่เป็นเช่นนั้น เขาก็สรุปได้

　　 ไปหาเทพเจิ้งเร็ว!ถึงเวลาสู้กับเทพตำราแล้ว! 

　　ซือหยูตะโกน

　　ฟึ่บ!

　　เขากับพรรคพวกไล่ล่าตามเทพเจิ้งไป

　　พวกเขาไม่รู้เลยว่าเมื่อจากไปแล้วเสาทมิฬสูงพันศอกได้กลิ้งออกมาจากส่วนหนึ่งของสระสวรรค์

　　หากมองใกล้ๆ จะพบว่าเสายาวต้นนี้คือเส้นผม!

　　ครึ่งวันต่อมา…

　　ในขอบนภาอันห่างไกลเทพเจิ้งกำลังขวางทางเข้าของโลกที่แตกดับ

　　 เทพตำราเจ้าไม่ต้องซ่อนตัวอีกแล้ว เจ้าทำเรื่องชั่วร้ายมามากมาย ชะตาของเจ้าถึงจุดจบแล้ว! 

　　ในโลกที่นางอยู่นั้นเงียบกริบและไร้เสียงตอบกลับจากเทพตำรา

　　แต่เทพเจิ้งสัมผัสถึงพลังของเทพตำราได้

　　เทพเจิ้งกัดฟันก้าวเข้าไปยังโลกด้วยความลังเล

　　 อย่าเข้าไป! 

　　เสียงของซือหยูดังเข้ามา

　　เทพเจิ้งหยุดนิ่งไปชั่วขณะจากนั้นนางได้เห็นซือหยูนำเหล่ารัชทายาทอสูรมาหานาง

　　นางดีใจที่เห็นว่าทุกคนยังมีชีวิตอยู่แสดงว่าพวกเขาหนีจากอสูรตนนั้นมาได้สินะ?

　　 ทำไมเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่? 

　　เทพเจิ้งถาม

　　ซือหยูร่อนลงมองโลก

　　 ถ้าพวกข้าไม่มาพวกข้าก็ทำได้แค่รอเก็บร่างไร้วิญญาณของเจ้า! 

　　เทพเจิ้งไม่พอใจ

　　 พลังเทพตำราต่ำกว่าข้าหลายขั้นเจ้าพูดแบบนี้กับข้า มัน… 

　　 เช่นนั้นก็ดูนี่… 

　　ซือหยูชี้ไปยังจุดหนึ่งนอกโลกที่ถูกซ่อนเอาไว้โดยค่ายกล

　　องค์ชายหนึ่งแกว่งกระบี่อสูรเพื่อทำลายค่ายกลนั้น

　　ค่ายกลที่ถูกทำลายนั้นพร้อมใช้งาน

　　 ค่ายกลล้างโลก? 

　　เทพเจิ้งผงะถ้าหากมันถูกใช้งาน โลกที่นางกำลังจะเข้าไปจะถูกทำลาย　　ต่อให้เป็นนางก็ต้านทานพลังนี้ไม่ได้ไม่มีทางที่นางจะไม่บาดเจ็บ

　　ถ้าหากเทพตำราใช้โอกาสนั้นจู่โจมนางโอกาสที่นางจะเสียตำแหน่งเทพจะมากถึงแปดในสิบ!

　　เทพเจิ้งเหงื่อแตกพลั่ก

　　 พลังเทพตำราที่ข้าสัมผัสได้เป็นพลังลวงเพื่อล่อข้ามาติดกับสินะ? 

　　ซือหยูพยักหน้า

　　 อาจจะเป็นอย่างนั้น 

　　เขาตอบ

　　 ข้าเห็นมันเข้ามาที่นี่ข้าไม่น่าจะเข้าใจผิดได้ ไม่ใช่หรือ? 

　　เทพเจิ้งแปลกใจ

　　 ข้าจับตามองมันจากด้านนอกถ้าหากมันหนี มันก็มิอาจรอดเร้นสายตาข้าไปได้เลย