The Divine Nine Dragon Cauldron – ตอนที่ 1333 – ช่วยจักรพรรดิเงือก

ตอนที่ 1333 – ช่วยจักรพรรดิเงือก

　　 ข้าต้องการแบบคัดลอกอะไหล่ทุกชิ้น 

　　ซือหยูขอตรงๆ

　　หลูจูดูจะมีปัญหา

　　 เอิ่ม…เกรงว่ามันจะยากมากนอกจากจักรพรรดิเงือกจะอนุญาตข้า 

　　 พ่อข้ากำลังป่วยหนักตอนนี้ข้าทำอะไรไม่ได้หรอก 

　　จักรพรรดิเงือกต้องอนุญาตนางสินะ?ซือหยูพยักหน้า

　　 ก็ได้พาข้าไปหาจักรพรรดิเงือก ข้าจะตรวจสอบดู 

　　 ไม่จำเป็นหรอกท่าน… 

　　หลูจูกล่าวด้วยความเศร้า

　　 ท่านพ่อถูกพิษยักษ์พิษจะแก้ได้ด้วยมุกวิญญาณไร้สิ้นสุดจากต้นกำเนิดไร้สิ้นสุดเท่านั้น  　　 มุกวิญญาณไร้สิ้นสุดจะออกดอกออกผลเพียงหนึ่งครั้งในพันปีต้องโชคดีอย่างมากถึงจะได้มันมา 

　　ดูเหมือนว่าสององค์หญิงเงือกในวันก่อนจะไปเพื่อหามุกวิญญาณซึ่งทั้งสองไม่ได้โชคดีนัก

　　 พาข้าไปหาเขาก่อนเถอะเราจะได้รู้กัน 

　　ซือหยูกล่าว

　　 เช่นนั้นก็ย่อมได้ 

　　แววตาหลูจูหม่นหมองนางไม่กล้าหวังกับซือหยู แม้เขาจะมีพลังวิเศษ นางก็ไม่คิดว่าซือหยูจะล้างพิษที่แม้แต่เทพยังขจัดไม่ได้

　　นางที่เป็นองค์หญิงสามารถเข้าออกตำหนักเงือกได้ตามใจ

　　ลึกในตำหนักที่ล้อมรอบไปด้วยฟันเฟืองของเรือมีเหล่าเงือกสีเหลืองทองคุ้มกันอยู่

　　ไม่เพียงแต่จะมีร่างกายกำยำเงือกเหล่านั้นยังแข็งแกร่งมากอีกด้วย

　　เงือกเหล่านี้คือองครักษ์ของราชวงศ์　　ซือหยูเหลือบมองแต่ละคนด้วยตาเป็นประกาย

　　เมื่อเข้าไปยังห้องพักซือหยูได้เห็นจักรพรรดิเงือกที่นอนอยู่บนเตียงที่สลักด้วยหยกขาว

　　ชาววัยกลางคนที่มีความละม้ายคล้ายหลูจูผู้นี้หน้าตาดีผิดจากเงือกอื่น

　　แต่สิ่งที่ซือหยูได้เห็นจากเขาคือจุดดำสนิททั่วทั้งร่างกาย

　　มันแทบจะเน่าเปื่อยมันกัดกินรูปลักษณ์งดงามของจักรพรรดิเงือก

　　 กลิ่นเน่านี่… 

　　ซือหยูขมวดคิ้วเขาคุ้นกลิ่นนี้

　　หลูจูที่อยู่หน้าเตียงน้ำตาไหล

　　 เผ่าเงือกกับเผ่ายักษ์ต่อสู้แย่งดินแดนกันมาหลายปีแล้วไม่มีทีท่าว่าจะยุติศึกได้เลย 

　　 ปีก่อนเผ่ายักษ์แนะนำว่าเราควรสงบศึก เชิญพวกเราไปยังดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ใครจะไปคิดว่า…  　　 เผ่ายักษ์ร่วมมือกับเทพของฝ่ายเราและใช้พิษกับพ่อข้า 

　　ซือหยูไม่สนใจเรื่องสงครามระหว่างสองเผ่าเขาไม่คิดจะยุ่งเกี่ยวด้วยซ้ำไป

　　 ข้ารักษาจักรพรรดิเงือกได้แต่เจ้ายืนยันได้หรือไม่ว่าข้าจะได้สิ่งที่ข้าต้องการ? 

　　หลูจูเบิกตากว้างนางมิอาจเชื่อหู นางตกใจ

　　 ท่านบอกว่าท่าน…ท่านช่วยพ่อข้าได้รึ? 

　　 ไม่ใช่เรื่องยาก 

　　ซือหยูตอบ

　　หลูจูน้ำตาไหลด้วยความดีใจนางจับไหล่ซือหยูอย่างใกล้ชิด นางเขย่าตัวเขา

　　 ท่านพูดจริงใช่ไหม? 

　　ซือหยูพยักหน้า

　　 เจ้าสัญญากับข้าว่าจักรพรรดิเงือกจะตกลงได้หรือไม่?ถ้าเจ้าทำไม่ได้ ข้าก็ไม่จำเป็นต้องช่วยเขา  　　 เอิ่ม… 

　　หลูจูลังเลพิมพ์การสร้างเหล่านั้นคือสิ่งที่พ่อนางเก็บเอาไว้เอง มันเป็นความลับสุดยอด นางมิอาจยืนยันได้ว่าพ่อนางจะเต็มใจให้มันกับซือหยูเมื่อตื่นขึ้นมา

　　หลูจูถอดไข่มุกสีแดงออกมาจากคอมันมีขนาดเท่าหัวแม่มือ นางให้มันกับซือหยู

　　 รับสิ่งนี้ไว้เมื่อพ่อข้าตื่น ท่านพ่อจะต้องตกลงแน่ 

　　ซือหยูเหลือบมองมุกสีแดง…

　　 มุกเม็ดนี้จะทำให้เขาตกลงงั้นรึ? 

　　แต่นางไม่น่าจะโกหกซือหยูตอบ

　　 ย่อมได้ข้าจะเริ่มรักษาเขา แต่ก่อนหน้านั้น จงสั่งองครักษ์ให้ออกไปข้างนอก 

　　 ไม่มีทาง!ถ้าหากสองทรราชย์รู้เข้าและใช้โอกาสนี้ยึดอำนาจล่ะ? 

　　ซือหยูถอนหายใจ

　　 ข้าแค่กลัวว่าพวกมันจะรบกวนข้า  　　 องครักษ์รึ?ไม่มีทาง ท่านพ่อฝึกฝนมากับมื… 

　　แต่หลูจูก็ผงะ

　　ซือหยูพยักหน้าช้าๆ

　　 ศัตรูที่ร้ายที่สุดก็คือมิตรที่เจ้าคิดไม่ถึงนั่นแหละ 

　　หลูจูครุ่นคิดนางกัดฟัน

　　 ย่อมได้ 

　　นางเดินออกไปไม่นานก็มีเสียงชุดเกราะดังห่างออกไปจากด้านนอก

　　ซือหยูพยักหน้าเขาใช้ทรายดาราทางช้างเผือกขับพิษยักษ์ออกมาจากร่างจักรพรรดิเงือก

　　พิษร้ายที่แม้แต่เทพมิอาจควบคุมถูกขับออกทีละน้อยต่อหน้าต่อตาหลูจูด้วยมือขวาของซือหยู

　　 สุดยอด!พ่อข้าปลอดภัยแล้ว 

　　หลูจูตื่นเต้น　　ซือหยูส่ายหน้าเบาๆ

　　 จะเป็นอย่างนั้นรึ?นี่คือเวลาที่อันตรายที่สุดสำหรับจักรพรรดิเงือกต่างหาก เตรียมสมบัติป้องกันตัวเดี๋ยวนี้ เพื่อที่เราจะหนีออกจากเรือได้ทันเวลา 

　　 ท่านพูดว่าหนีอย่างนั้นหรือ? 

　　 สามขุนพลมิใช่ฝ่ายเดียวกันเราหากพวกมันรู้ว่าจักรพรรดิเงือกถูกรักษา แล้วคิดว่าพวกมันจะทำอะไร? 

　　 รอให้จักรพรรดิเงือกตื่นแล้วมารายงานแผนการร้ายของพวกมันงั้นรึ?หรือจะเสี่ยงบุกเข้ามาเอาชีวิตจักรพรรดิเงือกดีล่ะ? 

　　หลูจูตัวแข็งทื่อ

　　 เรื่องนี้มัน… 

　　 ทำตามที่ข้าพูดเดี๋ยวนี้! 

　　ซือหยูตะคอก

　　หลูจูผู้เป็นองค์หญิงเผ่าเงือกไม่เคยคิดฝันว่าจะถูกสั่งโดยคนนอกนางรีบตอบ　　 ข้าจะรีบเตรียมการเดี๋ยวนี้ 

　　ซือหยูส่ายหน้าเมื่อมองนางเดินออกไป

　　 ใช้ชีวิตอย่างหรูหราสุขสบายทำให้เชื่องช้าต่อการคิดอ่านไม่เหมือนกับบนจักรวาลเลย! ข้าคงหวังอะไรจากนางมากไม่ได้ 

　　หลูจูกลับเข้ามาหลังจากครึ่งวัน

　　 คนของข้าเตรียมครุฑซ่อนเอาไว้นอกตำหนักแล้วเราใช้มันหนีได้ทุกเมื่อ 

　　ซือหยูพยักหน้าเขารักษาจักรพรรดิเงือกต่อไปอีกครึ่งวัน สีดำสนิทบนผิวกายจักรพรรดิเงือกหายไปช้า ๆ

　　พลังเทพของจักรพรรดิเงือกเริ่มกลับมาไหลเวียนอีกครั้งมันกำลังรักษาจุดที่เน่าเปื่อยของร่างเขาเอง

　　ในอีกครึ่งชั่วยามจักรพรรดิเงือกจะฟื้นตัวเต็มที่และได้สติกลับมา

　　พลังของจักรพรรดิเงือกมากพอๆ กับเทพเจิ้งและเทพพ่อค้า หากฟื้นพลังกลับมา เผ่าเงือกจะกลับมามั่นคงอีกครั้ง　　ในตอนนั้นเองมีเสียงเอะอะมาจากนอกตำหนัก หลูจูเองก็ได้ยิน แม้จะตกใจ นางก็อดยอมรับในการคาดเดาของซือหยูไม่ได้

　　ทั้งสองเหลือบมองกันหลูจูตะโกน

　　 ข้าจัดการเอง! 

　　นางยื่นมือวารีรอบ ๆ เย็นลงอย่างรวดเร็วจนเป็นน้ำแข็งหลายชิ้น

　　ฟึ่บ!ฟึ่บ! ฟึ่บ!

　　แท่งน้ำแข็งทะลวงผ่านประตูตำหนักไปยังด้านนอก

　　เสียงกรีดร้องจากความเจ็บปวดดังตามมาไม่ขาดสายแท่งน้ำแข็งได้แทงไปยังคนที่ซุ่มโจมตี

　　 ไปกันเถอะ! 

　　หลูจูรีบออกจากตำหนักมือทั้งสองนางนั้นปิดอกเอาไว้ คลื่นเหนือตำหนักเริ่มปั่นป่วน สมบัติโลหะที่คล้ายปลาไหลปรากฏขึ้นมา

　　ซือหยูคว้าตัวจักรพรรดิเงือกตามนางไป　　หลูจูเข้าควบคุมยานและใส่พลังเซียนลงไป

　　แต่หลูจูก็ต้องใจหายเมื่อมันไม่ตอบสนอง

　　 เกิดอะไรขึ้น?มันยังใช้ได้อยู่เลย 

　　เหลื่อไหลออกมาจากหน้าผากหลูจูยานที่ควรจะช่วยให้ทั้งสองหนีเอาชีวิตรอดกลับใช้งานไม่ได้

　　ซือหยูมองมันด้วยเนตรวิญญาณและส่ายหน้ากลไกส่วนหนึ่งใต้ยานถูกทำลาย

　　สิ่งที่นางเรียกว่าครุฑที่เหมือนปลาไหลนี้ใช้การไม่ได้แล้ว