แต่งรักมัดใจบอส – บทที่ 315 ตัวตนของวรกัญญา

ดูหนังสือสัญญาเสร็จ ประวีร์ก็ไม่ได้พูดอะไร หนังสือสัญญานี้เป็นฉบับจริง เพียงแต่ถูกคนในเหตุการณ์ใช้เทคนิคบางอย่าง ที่วรกัญญาเห็นเป็นภาพหลอกตา ดังนั้นเธอก็เลยติดกับ

“เป็นยังไงบ้างพี่ประวีร์ อันนี้มีวิธีอะไรในการแก้ไหม?” วรกัญญามองประวีร์ไว้อย่างเป็นกังวล

“มุกอันนี้ไม่มีวิธีในการแก้ โทษทีที่พี่ไม่มีความสามารถ พี่เองก็คิดไม่ออกจริงๆ ว่ามีวิธีอะไรบ้าง” คำพูดของประวีร์ทำให้ความหวังของวรกัญญาก็ได้หายเล็กน้อย ในใจของเธอตอนนี้ตั้งความหวังไว้ที่ชลธีมากขึ้นกว่าเดิมแล้ว ในสติของเธอ มีแค่ชลธีเท่านั้นที่จะสามารถช่วยตัวเองจัดการปัญหานี้ได้

วรกัญญาไม่ได้หยุดพัก เธอได้ไปหาชลธีต่อ เอาหนังสือสัญญาของตัวเองให้ชลธีดูไปทีหนึ่ง

ชลธีเองก็ตั้งใจดูอย่างละเอียด เขาศึกษาเงื่อนไขเหล่านั้นอย่างละเอียด แต่ว่าไม่สามารถหาข้อบกพร่องอะไรเจอได้ในเวลาสั้นๆ

“มุก เฮเอาหนังสือสัญญาของเธอไว้ที่ฉันก่อน ฉันจะลองดูอีกที ตอนนี้รีบเกินไป ไม่สามารถมองอะไรออกได้ในเวลาสั้นๆ”

ชลธีปลอบวรกัญญา

“แต่ว่ามุก เดี๋ยวถ้าเธอออกไป ต้องห้ามสิ้นหวัง ต้องเต็มไปด้วยความโกรธ ต้องด่าฉันอยู่ในปาก บอกว่าฉันเป็นคนเนรคุณ ฉันต้องการความร่วมมือจากเธอ” ชลธีลดเสียงลงแล้วพูดกระซิบกับวรกัญญา

“ทำไม?” วรกัญญาไม่รู้ว่านี่เพื่ออะไร

“ตอนนี้ฉันยังบอกเธอไม่ได้ ขอแค่เธอร่วมมือกับฉันก็พอแล้ว เรื่องที่เหลือ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉันเอง นี่ก็เหลือแค่ 5 วันแล้ว ถึงแม้ว่าจะมีวิธี พวกเราก็อาจจะทำอะไรไม่ได้เหมือนกัน เธอได้โทรหาภรรยาของคุณโจนส์รึยัง?พวกเขามีประสบการณ์มากกว่าเธอ แล้วก็เรื่องนี้เธอควรบอกให้พวกเขารู้ จะปิดก็ปิดไม่อยู่หรอก” ชลธีพูดกับวรกัญญา

วรกัญญาไม่เคยบอกเรื่องนี้กับคุณนายเจนนี่และคุณโจนส์เลย เธออยากจะใช้วิธีของตัวเองในการชดใช้ พวกเขาดีต่อตัวเองขนาดนี้ และยังวางใจยกทุกอย่างให้กับตัวเองขนาดนี้ แต่ว่าตัวเองกลับทำผิดอันใหญ่หลวงขนาดนี้

“ฉันไม่ค่อยกล้า” วรกัญญาในเวลานี้ก็ไม่มีความมั่นใจแล้ว เธอคิดมาตลอดว่าตัวเองลากและขยันทำงานมาก แต่ว่าตอนนี้ เธอไม่เพียงแต่ถูกโกง ยังถูกโกงหนักมากด้วย

“ไม่มีอะไรหรอก เธอแค่กี่ปีเอง ฟิลลิปนั้นเป็นเจ้าเล่ห์จะตาย ถ้าเขาคิดจะเล่นงานเธอ เธอไม่สามารถต้านตัวทันหรอก” ชลธีปลอบวรกัญญาอยู่

“เอาล่ะ เธอกลับไปก่อนเถอะ อยู่ที่ฉันนานมากไม่ได้ ต่อไปฉันจะอธิบายให้เธอฟัง ที่เธอต้องทำก็คือเชื่อฉันก็พอแล้ว”

คำพูดของชลธีทำให้ใจของวรกัญญารู้สึกปลอดภัยมาก ตอนนี้เป็นถึงขนาดนี้แล้ว รีบก็ไม่มีประโยชน์อะไร จะแย่ที่สุดก็คือทำให้เธอล้มละลายอีกครั้งเท่านั้น แต่ว่าเธอจะรู้สึกผิดต่อคุณนายเจนนี่และคุณโจนส์เป็นอย่างมาก

“ชลธีนายมันไอคนเนรคุณ ฉันเป็นภรรยาของนายนะ นายยังคิดจะใส่ร้ายฉัน ฉันนี้มันตาบอดจริงๆ ต่อไปฉันไม่มีทางมาหานายอีก พวกเราตัดขาดกันเพียงเท่านี้!” ตอนที่วรกัญญาเดินไปถึงหน้าประตู อยู่ๆ ก็ตะโกนด่าชลธีขึ้นมา

“วรกัญญา ทุกอย่างเป็นเพราะเธอทำตัวเอง เธอทำให้พ่อของฉันตาย ยังทำให้ฉันถูกลากลงมาจากตำแหน่งประธาน เธอคิดว่าฉันจะช่วยเธอหรอ?เธอนี่น่าตลกซะจริงๆ !” ชลธีเดินไปถึงด้านหลังของวรกัญญา ก็ได้ทะเลาะกันขึ้นมา เขาตบตรงบ่าของวรกัญญาเบาๆ ให้เธอออกไปแล้วด่าตัวเองต่อ

ถึงแม้ว่าวรกัญญาจะไม่รู้หมายความว่าอะไร เธอก็ได้แต่ทำตามที่ชลธีพูด

ผลักประตูออกไป วรกัญญาก็ได้ปิดประตูอย่างแรง สีหน้าของเธอดูไม่ดีเลย ชลธีตอนนี้อยู่ในตำแหน่งที่ว่างมากในฮอนดาก็คือที่ปรึกษา

วรกัญญาออกมาจากห้องทำงานของเขา ก็มีหลายคนที่รู้แล้ว ที่ทั้งสองคนทะเลาะกันนั้นยิ่งทำให้คนทั้งบริษัทฮอนดากรุ๊ปรู้กันหมด ชลธีตั้งใจเลือกเจอกับวรกัญญาในห้องทำงานบริษัทฮอนดากรุ๊ปของตัวเอง

วรกัญญายืนอยู่หน้าประตู พูดอย่างเกรี้ยวกราดที่ประตูว่า “ชลธีฉันเกลียดนาย เกลียดนาย ฉันไม่มีทางยกโทษให้นายแน่” พูดจบวรกัญญาก็เดินก้าวเท้าใหญ่ๆ จากไป

เรื่องที่ว่าวรกัญญาและชลธีทะเลาะกัน เหมือนกับมีปีกได้บินเข้าหูของทุกคนที่เป็นห่วงพวกเขาไปทั่วพระนคร

มีความดีใจ ก็ต้องมีคนเศร้า แต่ว่าพวกนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเขาเลย

หลังจากที่วรกัญญาโทรหาคุณนายเจนนี่แล้ว คุณนายเจนนี่ก็ได้รีบกลับมาในประเทศแล้ว

คำพูดแรกในตอนที่เธอเห็นวรกัญญา ทำให้วรกัญญาประทับใจเป็นอย่างมาก

“เด็กน้อย ลำบากหน่อยนะ เดิมทีเรื่องเหล่านี้พวกเราต้องเป็นคนมาแบกรับ แต่ว่าตอนนี้กลับให้เธอมารับทุกข์ แม่ต้องขอโทษด้วยนะ”

คุณนายเจนนี่ดึงวรกัญญาเข้าอ้อมกอด อ้อมกอดนั้นโอบอุ่นมาก วรกัญญาไม่รู้ว่าต้องบรรยายอ้อมกอดของคุณนายเจนนี่ยังไง

“คุณนายเจนนี่ หนูฟื้นฟูความทรงจำแล้ว ขอโทษนะคะที่หนูไม่ได้บอกเรื่องนี้กับคุณ และขอโทษด้วยค่ะที่หนูทำเรื่องเละไปหมด” ในอ้อมกอดของคุณนายเจนนี่วรกัญญาน้ำตาไหลไม่หยุด เธอรู้สึกผิดต่อคุณนายเจนนี่มาก

“เด็กโง่ ความทรงจำของลูกไม่ว่าจะช้าหรือเร็วก็ต้องฟื้นคืนมาอยู่แล้ว อีกอย่างทำไมยังจะเรียกฉันว่าคุณนายเจนนี่อยู่อีกล่ะ ฉันเป็นแม่ของหนูนะ เหมือนกับที่ให้กำเนิดลูกแบบนั้น แม่แท้ๆ !” คุณนายเจนนี่ปัดผมของวรกัญญาไปไว้ด้านหลังหู จากนั้นยิ้มแล้วมองเธอไว้

“แม่?แต่ว่าแม่ของหนูท่านจากไปตั้งแต่ที่หนูยังเด็ก เหลือเพียงหนูและพ่อของหนูใช้ชีวิตด้วยกัน หนูก็ไม่มีความทรงจำอะไรเกี่ยวกับแม่ของหนูด้วย” ได้ยินว่าคุณนายเจนนี่เป็นแม่แท้ๆ ของตัวเอง วรกัญญาก็รู้สึกโกรธเล็กน้อย พ่อของเธอดีขนาดนั้น ทำไมแม่ถึงต้องทิ้งพวกเขาไปด้วย

“ลูก แม่ไม่ได้ทิ้งพวกลูก พ่อของลูกก็เป็นคนดีจริงๆ เรื่องตอนนั้น แม่รู้สึกว่าควรบอกลูกแล้ว” คุณนายเจนนี่ดึงวรกัญยามานั่งลง ในเมื่อวรกัญยาฟื้นขึ้นความทรงจำแล้ว เธอก็ได้เอาเรื่องในตอนนั้นบอกให้เธอทั้งหมดแล้ว

ที่แท้ปีนั้นที่ธาราวดีพึ่งตั้งท้อง สามีของเธอยศัสวินก็ได้ไปเรียนต่อที่ฝรั่งเศส ยศัสวินไม่รู้ว่าธาราวดีได้ตั้งครรภ์แล้ว เขาวางแผนไว้ว่าหลังจากที่เขาไป แล้วค่อยทำเรื่องการออกนอกต่างประเทศให้ธาราวดี

แต่ว่าหลังจากที่ออกไปแล้วยศัสวินก็เจอกับปัญหาบางอย่าง เลยสูญเสียการติดต่อกับธาราวดีไป ท้องของธาราวดีก็ยิ่งอยู่ยิ่งโต คนในบ้านก็รังเกียจมากด้วย บอกว่าธาราวดีถูกหลอกแล้ว จะไล่ธาราวดีออกไปข้างนอก

เวลานี้เองณิชพลก็ได้รับธาราวดีไว้ เขาเองก็เป็นเพื่อนของธาราวดีเหมือนกัน เขาเป็นคนที่ซื่อสัตย์มาก ฐานะไม่ได้ดีมาก แต่ว่าเขากลับให้สถานะแก่ธาราวดีได้ ให้วรกัญญาที่คลอดออกมาไม่ใช่เด็กที่ไม่มีพ่อ

หลังจากที่ธาราวดีคลอดวรกัญญาแล้ว เธอก็อยากจะหย่ากับณิชพลเลย เพื่อไม่เป็นอุปสรรคในเรื่องสำคัญในชีวิตของเขา เธอในตอนนั้นไม่รู้ว่าณิชพลได้แอบรักเธอมานานหลายปีแล้ว และได้ชอบวรกัญญาเป็นอย่างมากด้วย เขาไม่เห็นด้วยอย่างยิ่งกับการหย่า บอกว่ารอให้มีข่าวของยศัสวินแล้ว เขาก็จะถอยออกมาเอง แต่ระหว่างที่ยศัสวินยังไม่กลับมา เขาก็จะคอยดูแลพวกเธอสองแม่ลูกให้ดีๆ เอง

ความรักของณิชพลนั้นไม่เห็นแก่ตัว ได้ให้ชีวิตวัยเด็กของวรกัญญาไร้ความกังวลใดๆ ทั้งสิ้น