มุกดาฟังที่อักลี่เรียกชลธีว่าลุง ถึงนึกขึ้นมาได้ว่า จนถึงตอนนี้แล้วก็ยังไม่มีใครบอกเขาเลยว่า ชลธีเป็นพ่อของเขา
“อักลี่ แม่มีเรื่องเรื่องหนึ่งที่ไม่เคยบอกลูกมาก่อนเลย ขอโทษจริงๆนะ ตอนนี้แม่จะบอกเรื่องนั้นกับลูก ลูกฟังดีๆ นะ” มุกดาพูดกับอักลี่
อักลี่ได้ยินว่าแม่มีเรื่องจะพูดกับตัวเอง ใบหน้าเล็กๆ ของเขาก็ตั้งใจมาก เขารู้สึกได้ว่าสีหน้าวันนี้ของแม่ตึงเครียดกว่าปกติ
มุกดามองหน้าอ้วนๆ ที่หล่อของลูกชายไว้ ปวดใจมาก ไม่รู้ว่าต่อไปจะสามารถกลับมาดูลูกชายตัวเองได้อีกทีคือเมื่อไหร่ และไม่รู้ว่าตัวเองจะยังกลับมาได้ไหม?
“อักลี่ ที่จริงแล้วลุงชลธีเป็นพ่อของลูก จากนี้ไปอักลี่ของแก็เป็นเด็กที่มีพ่อแล้ว ลูกมีปู่ย่า มีตายาย มีอา มีพ่อแม่” มุกดาหันกลับไปพูดกับอักลี่
อักลี่นั่งอยู่ที่ข้างคนขับ ปากของเขาอ้าไว้เล็กน้อย หัวใจดวงน้อยๆ ของเขาตะลึงไม่ต่ำไปกว่าผู้ใหญ่เลย
เมื่อก่อนที่เขารู้สึกว่าลุงชลธีก็คือพ่อของตัวเอง แต่แม่ก็บอกว่านั้นเป็นลุง ตอนที่เขาคุ้นชินกับลุงคนนั้นแล้ว แม่กลับมาบอกเขาว่าเขาคือพ่อ ปัญหานี้ซับซ้อนจังเลย ต่อไปจะเปลี่ยนอีกไหมนะ
มุกดาเห็นลูกชายมองหน้าตัวเองไว้อย่างมึนงง เธอเองก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายเรื่องนี้ยังไง
มุกดาที่ขับรถอยู่ก็ไม่มีกะจิตกะใจในการอธิบายให้อักลี่เข้าใจ ทำไมเพียงให้เขาไปคุ้นชินช้าๆ ต่อไปตัวเองไม่อยู่เคียงข้างของเขาแล้ว ไม่ว่ายังไงเขาก็ต้องปรับตัวด้วยตัวเอง
“คุณแม่ เรื่องที่แม่พูด จะเปลี่ยนอยู่ไหม?” อักลี่ได้สติกลับมาแล้ว เขาก็เลยถามมุกดา
“ไม่เปลี่ยนแล้ว เขาก็คือพ่อของลูก ไม่มีทางเปลี่ยนแล้ว ต่อไปอักลี่ก็สามารถอยู่กับพ่อและย่าเป็นประจำแล้วนะ”
กลั้นน้ำตาไว้ ฟิลลิปบอกว่าเขาจะใช้เวลา 1 เดือนในการไปเตรียมงานแต่งของเขาและมุกดา ก็หมายความว่า เวลาที่ตัวเองจะได้อยู่กับลูกเหลืออีกไม่มากแล้ว แต่ว่าเธอก็ยังส่งตัวลูกออกไปอยู่ดี แต่ว่าเธอก็ยังส่งลูกไปอยู่ดี ไม่ว่าในใจของเธอจะเจ็บปวดมากแค่ไหน เธออยากจะให้ลูกได้เติบโตในสภาพแวดล้อมที่ปลอดภัย เธออยากไปเผชิญหน้ากับปัญหาต่างๆ คนเดียว
มุกดาส่งอักลี่ไปถึงคฤหาสน์ตระกูลสุวรรณเลิศ ลงจากรถแล้วก็อุ้มอักลี่เข้าไปในบ้าน
คนใช้เห็นว่ามุกดามา ก็รีบไปบอกให้กับนีรชา ตอนที่นีรชาออกมา มุกดาก็ได้อุ้มอักลี่เข้าไปในห้องรับแขกแล้ว
“ย่าครับ ย่าครับ” อักลี่เห็นนีรชา ก็ได้ลืมคำพูดที่แม่พูดเมื่อกี้ไปจนหมด บนหน้าเล็กๆ ของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น
“อักลี่ อักลี่ของย่า” นีรชาเห็นอักลี่ก็ชอบใจเป็นอย่างมาก เธอก็เลยรับตัวของอักลี่มาจากมุกดา
“แม่ หนูฝากอักลี่ไว้ที่แม่ก่อนนะ ให้เขาอยู่ที่นี่เป็นสักพัก ช่วงนี้หนูยุ่งเกินไป ไม่มีเวลาไปดูแลเขา”
มุกดามองนีรชาที่ใส่กี่เพ้าสีม่วง ไม่ว่าจะอยู่ไหน นีรชาก็จะแต่งตัวตัวเองไว้ให้อย่างเรียบร้อยมาก ดูสวยงามอยู่ตลอดเวลา
“ได้ ไหนๆ ฉันก็ไม่มีอะไรทำ อักลี่มาแล้ว ย่าก็จะได้ไม่ต้องเบื่อขนาดนั้นแล้ว” หลังจากที่สามีเสียแล้ว พวกสิริกรก็ได้จากไปแล้ว นีรชากลับรู้สึกว่าคฤหาสน์ตระกูลสุวรรณเลิศเงียบเหงาเกินไป ความเงียบทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองชินกับความครึกครื้นแล้วรึเปล่า
“ถ้าอย่างนั้นลำบากแม่หน่อยนะ รอวันไหนที่อักลี่อยากจะกลับบ้านแล้ว แม่ค่อยส่งเขากลับก็ได้แล้ว หนูอาจจะต้องไปทำงานต่างจังหวัดสักพัก” งานแต่งที่ฟิลลิปจะจัดอยู่ที่อเมริกัน ดังนั้นพอถึงเวลามุกดาก็ต้องไปอเมริกันแต่งงานกับฟิลลิป
“อื้อ ได้สิ มุกลูกก็ไม่ต้องรีบเกินไป ไม่ว่ายังไง ตราบใดที่ยังมีชีวิตก็พอแล้ว” นีรชาปลอบมุกดาขอแค่ยังมีชีวิตก็มีวิธีที่จะเริ่มได้ทั้งนั้น ถ้าไม่มีชีวิตแล้ว ทุกอย่างก็สูญเปล่า
“หนูรู้แม่ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ฉันจัดการได้ เพียงแต่อักลี่ต้องรบกวนแม่แล้ว หนูไปก่อนนะ” มุกดาพูดจบแล้ว ก็ได้จูบลงไปที่หน้าของอักลี่ จากนั้นเธอก็ได้รีบหนีไปทันที
นีรชามองแผ่นหลังของเธอไว้ ทำได้เพียงถอนหายใจ เรื่องครั้งนี้มีกระทบต่อมุกดาเป็นอย่างมาก เธอคงต้องใช้เวลานานในการพักฟื้น
วิ่งขึ้นไปบนรถของตัวเอง เธอนอนลงบนพวงมาลัยแล้วร้องไห้อย่างขมขื่น หัวใจของเธอเจ็บปวดเหลือเกิน แต่ว่ากลับไม่มีแม้แต่คนเดียวที่สามารถพูดคุยด้วยได้เลย
ร้องไห้ไปสักพัก มุกดากลัวว่าเดี๋ยวนีรชาออกมาเห็นตัวเอง ก็เลยรีบขับจากไปอย่างเร็ว
รอมานานหลายวันแล้ว ธาราวดีก็ไม่เจอคนของฟิลลิปที่จะมาเรียกร้องกับตัวเองเลย เธอได้เตรียมการทุกอย่างไว้หมดแล้ว
ทนไม่ไหวแล้ว ธาราวดีก็ได้โทรไปหาฟิลลิปให้เขาแจ้งเพื่อนของเขา รีบมาจัดการเรื่องทั้งหมดให้เสร็จ อย่าเอาแต่ยื้อ
“อ้อ คุณนายเจนนี่นี่เอง คุณไม่ต้องรีบ ช่วงนี้เพื่อนของผมยุ่งเล็กน้อย รอให้ยุ่งเสร็จแล้วก็จะมาจัดการเรื่องพวกนี้เอง คุณแจนนี่ คุณจะรีบไปทำไมกัน” ฟิลลิปที่คุยสายอยู่ก็ได้หาว มุกดาบอกเขาแล้ว เรื่องที่จะแต่งงานกับ ไม่ให้ไปบอกแม่ของตัวเอง
“ฉันไม่รีบอยู่แล้ว แต่ว่าเรื่องนี้ไม่ว่าจะช้าหรือเร็วก็ต้องทำ ยื้อไปก็ไม่มีผลประโยชน์อะไรกับพวกนายนิ?ฉันว่านะพวกนายมีแผนอะไรอีกแล้วใช่ไหม?” ธาราวดีถามฟิลลิป
“ไม่มีๆ ผมไม่เคยทำเรื่องอะไรไม่ดีเลย คุณนายเจนนี่ คุณเข้าใจผมผิดไปแล้ว” คิดอยู่ว่าในอนาคตคุณนายเจนนี่ก็คือแม่ยายของตัวเองแล้ว ฟิลลิปก็เลยพูดจาเกรงใจขึ้นมาเล็กน้อย ถึงแม้ว่าคุณนายเจนนี่อายุจะน้อยกว่าตัวเองก็เถอะ
“ฉันเข้าใจนายผิดไป?ฟิลลิปนายเป็นคนยังไงนายไม่รู้หรอ?ช่างเถอะ นั้นก็เป็นเพราะว่ามุกมองนายผิดไป แต่ว่าต่อไปก็ไม่มีโอกาสแล้ว” คุณนายเจนนี่พูดจบก็ได้ตัดสายไปทันที เธอไม่อยากจะคุยกับฟิลลิปจริงๆ
ฟิลลิปยักไหล่แล้วยิ้ม ไม่เป็นอะไร เพราะอีกไม่นานมุกดาก็จะเป็นภรรยาของเขาแล้ว ถูกคุณนายเจนนี่หน่อยก็เป็นเรื่องปกติ นึกภาพหน้าที่ใส่เด้ง และรูปร่างที่สมส่วนนั้น อีกไม่นานก็จะกลายเป็นของข้างล่างตัวของเขาแล้ว ในใจของฟิลลิปตื่นเต้นมาก
ฟิลลิปแอบชอบมุกดามานานหลายปีแล้ว แน่นอนว่าเขาไม่รีบร้อนที่จะแต่งงานกับมุกดาเขาจะให้งานแต่งที่เธอต้องจดจำไปตลอดชีวิต
เวลาผ่านไปวันแล้ววันเล่า อารมณ์ของมุกดาก็ยิ่งอยู่ยิ่งแย่กว่าเดิม เธอขังตัวเองอยู่แต่ในห้อง ไม่ออกไปไหนทั้งวัน ทำให้คุณนายเจนนี่เป็นห่วงมาก
“ลูก ลูกอย่าคิดสั้นนะ แม่ได้จัดการเรื่องทุกอย่างจนเสร็จแล้ว ลูกก็ไม่ต้องมีความรู้สึกผิดในใจอีกเลย” ธาราวดียืนอยู่เคาะประตูอยู่หน้าห้องมุกดาพูดกับเธอ
มุกดาเปิดประตู สีหน้าของเธอดูไม่ดีเลย ยังเหลืออีก 3 วัน เธอก็ต้องไปอเมริกันแล้ว อีกแค่อาทิตย์เดียวก็จะถึงวันแต่งงานแล้ว ฟิลลิปได้ซื้อตั๋วเครื่องบินไว้ให้เธอแล้ว
“แม่ หนูไม่เป็นไร หนูแค่อยากจะพักผ่อนดีๆ ก็เท่านั้น” มุกดาตอบแม่อย่างลวกๆ
“ลูก นี่กำลังพักผ่อนอยู่ใช่ไหม?แม่รู้สึกว่าลูกน่าจะออกไปพักใจหน่อยนะ?” ธาราวดีมองลูกสาวแล้วพูดอย่างเป็นห่วง
